درود ❤

تشکر از شما

مرسی از اینکه آصف بیات رو معرفی کردی. مطالبش جالب بود

Ali jan kare kheili khubi bud Merci az barname khubet ❤

جنبش علیه یک سیاست گذاری غلط یک دولت کشور باعث میشه مردمانش هم بهش درس خوبی بدن

من برام یه سؤال پیش اومده. مفهوم «مخالف» اینجا چیه؟ مثلن الان مخالف منِ طرافدار سرنگونی ج.ا میشه کی؟ یک مقام دولتی ج.ا؟ نیروی سرکوبگرش؟ قشری که به واسطه‌ی منافع مادیش خواهان بقای این حکومته؟ قشری که به واسطه‌ی اعتقادات مذهبیش خواهان بقای این حکومته؟ اصلاح طلبی که مخالف براندازی رژیمه (چه اصلاح‌طلب مطلوب رژیم چه اصلاح طلب نامطلوب)؟ الان کدوم اینها مخالف منن که باید حرفشون شنیده بشه؟ یه ابهام هم در مورد همین شنیدن صدای مخالف دارم. اون قشرهایی که نام بردم دو حالت داره حرفشون. یه سری حرفهاشون به طور وسیعی از تریبونهای رسمی نظام نشر داده میشه. مثل اصلاح‌طلبهای حکومتی یا هواداران نفع برنده از نظام. یه سری هم اصولن حرفی ندارن مثل نیروی سرکوبگر. یه سری هم حرفهاشون سالهاست داره شنیده میشه و چیز جدیدی نداره مثل اصلاح‌طلبِ نامطلوب برای سیستم‌. مسئله‌ی من اینه که شنیدن حرف این اقشار چه کمکی به برقراری دموکراسی در آینده خواهد کرد؟ تعریف آصف بیات از «مخالف» چیه؟ ضمن اینکه این «شنیدن صدای مخالف» حالا هر کی که هست، آیا معناش نشر دادن اون حرفها هم هست؟ یا اصلن تعریف مخالف در بستر افراد خواهان براندازی شکل میگیره و مثلن منی که با یه سلطنت طلب در براندازی همفکرم ولی در سیستم مطلوب حکومتی مخالفم، حرف اون رو باید بشنوم؟

خیلی کلی گویی بود، بهتر نبود اینو دقیق کنیم راجب شرایط ایران، و وضعیت الان رو تحلیل کنیم؟