Słucham Was z przyjemnością, będąc mamą dzieci, które nawiązują relację z nową "ciocią". Super się Was słucha. Dziękuję za podjęcie tego tematu z różnych perspektyw.

Bardzo dziękuję za ten kanał.. żałuję, że kilka lat temu, gdy jako 25-latka próbowałam odnaleźć się w takiej sytuacji, nie mówiło się głośno o patchworkach. Byłam młoda, z perspektywy czasu myślę, że za młoda na taką relację i wyzwania, które są z nią związane. Do tej pory twierdze, ze tamta rola była najtrudniejsza, z jaką przyszło mi się mierzyć. Gdy słuchałam tej rozmowy wracały do mnie różne wspomnienia: pierwsze spotkanie, uczucie zazdrości o "poprzednie" życie, o to, że dla partnera, którego bardzo kochałam jego córka była priorytetem. Przekładane spotkania, odwoływane plany, bez pytania mnie o to, jak się z tym czuję. I ta mieszanka uczuć: poczucie winy, że odczuwa się te wszystkie emocje, sprzeczne uczucia w stosunku do córki partnera: z jednej strony sympatia, jak do człowieka/ osobnej istoty, z drugiej strony poczucie, że dziecko zabiera mi coś ... czas, uczucia partnera. I ta konieczność planowania całego kalendarza, stres zwiazany z nadchodzacymi świętami... Było trudno, mimo miłości, nie podołaliśmy.. rozstaliśmy się, ja przypłaciłam te relację depresją.. minęło 9 lat od tamtej historii, a boli jakby to było wczoraj. Pierwszy raz słuchając tej rozmowy miałam poczucie, że ktoś to rozumie, wie "jak to jest". Trzymam kciuki za wszystkie "Macoszki" i za ich partnerów, aby wspierali swoje kobiety w tej bardzo trudnej roli... ❤

Przepiękny podcast, dziękuję z całego serca :) !

Jak cudownie: "zeby czegos nie naruszyc i nie zepsuc". Gdybyz wszyscy mieli ten poziom swiadomosci i delikatnosci... Wszystkie dzieci rozwiedzionych rodzicow jakie znam mowia, ze wszystko zostalo naruszone i zepsute...

Ależ piękna rozmowa ❤ Nie jestem macochą, ale mam dzieci. Widzę wiele podobieństw i chociaż nie mogę powiedzieć „ja też”, to jednak… ja też! Przeszłam żałobę po dawnym życiu, karcąc się za nią w myśli, staram się otulać zrozumieniem, nie naruszać granic, spędzać czas sam na sam. Ale jest jedno, co bardzo mnie poruszyło: dzieci, które zostają włożone w nową dla siebie rzeczywistość, także są po trudnych doświadczeniach - piękne jest to, że podeszłyście do nich ze zrozumieniem, uroczą wręcz tremą, a przede wszystkim z chęcią podarowania im poduszeczki z uczuć, żeby lądowanie było możliwie miękkie ❤ Wspaniały pomysł na rozmowę! Wysyłam Wam dużo sił i dobrych myśli 🙌🏻

Bardzo dziękuję za podjęcie takiego tematu. To bardzo ważne zarówno dla osób dorosłych, które wchodzą w rolę macochy ale też ojczyma jak i w kontekście dzieci z którymi rozmawia się o tym,że rożne rodziny mają rożnie i tak jest ok. I to wszystko dotyczy 'normalnych' ludzi wokół.

Swietny podcascik ❤ aż miło się słuchało… w ogóle za krótki 😊

Super rozmowa! Świetny pomysl. Nie jestem ani mamą ani macochą ale duzo sobie "wzielam" z tej rozmowy. ❤

super! Gratulacje! Pomijajc już temat-doskonale prowadzenie, czułam się trochę dziwnie bo jakbym podsłuchiwała dziewczyny obok przy stoliku:-)))

Dziękuje dziewczyny ❤ bardzo dużo mi dają Wasze podcasty ❤

"Dopuki sami nie poczujemy, ze to jest powazne, nie bedziemy w to wlaczac jego corki. " Super. Brawo.

Wow! Mega robota! Wreszcie coś dla mnie ;)

Nie wiem skad rozumowanie, ze ktos musi kochac dziecko partnera, bo to czesc jego, analogicznie matke i ojca mojego partnera tez powinnam kochac, bo to czastka jego? Wogole zalozenie, ze ktos musi kogos kochac jest bledne, bo do mikosci nie da sie nikogo zmusic.

Ja tez dziekuje za to, ze to robicie, choc moje komentarze moga byc raniace i sa krzyczaca mala dziewczynka we mnie. Jak super, ze o tym mowicie, ze sie nad tym zastanawiacie i chcecie byc dobrymi macochami. Sciskam Was cieplo.

Genialny jest Wasz poscast !!🎉

Witam w świecie macoszeństwa 😊 do którego i ja należę 😊 oj i jak ja to czuję - tą żałobę wypuszczenia słodyczy życia w pojedynkę. Obecnie u nas taki obrazek: każde z nas po 1 córce z poprzedniego małżeństwa plus jedna wspólna. Jest wesoło i intensywnie ❤

Fajnie, że zaczęłyście od rozmowy z psycholożką, bardzo ciekawy odcinek. Aż żałuję, że sama nie jestem macochą i nie mogę powiedzieć „ja też!” :)

Dobra robota:)

Świetnie się Was słucha!

Osobne pełnie - wow, dzięki za to.

Dziewczyny, super, że stworzylyscie taką przestrzeń. Hania, Ty wiesz ❤

Bylam dziewczynka. :) I kiedy przypadkiem, niedawno, zobaczylam moje zdjecie z jednego z pierwszych spotkan z partnerka mojego Taty... Nie, nie chce tego zdjecia nigdy wiecej ogladac. Nie chce tego czuc.

I znow wazne: zeby na dzieciach nic nie wymuszac. Nie tylko partnerka ale i ojciec moze na dzieciach wymuszac, np. daj kwiatki mojej partnerce, bo ma urodziny. To jest dla dzieci okropne. Bo z jednej strony wszystko sie buntuje przed daniem kwiatkow tej obcej osobie (kiedy to nie wyplywa z serca) z drugiej strony nie chce sie robic przykrosci tacie...

Ja myślę o sobie , że jestem macoszką😁