Ал, жыл өткен сайын, саяси оқиғалар алмасқан сайын, қазақ халқы Алтынбектің шын бағасын сезіне түсініп келеді. Хан Тәңірінің баурайында тауға қарап өскен ұлдың Хан Тәңірідей биік те кесек бітімі ел есінде мәңгі қалды. Арғы тарихтағы Күлтегіннің жырын оқып, бергі тарихтағы Әлихан, Мұстафалардың демократиялық күресін ту еткен тағдыр жолына бүгін тағы бір үңіліп өткенді жөн көрдік.
Халқым үшін қара қанымды судай ағызып, ащы терімді жаңбырдай төктім. Елім үшін түнде көзімді ілмедім, күндіз белімді шешпедім. Күлтегін заманынан бері де бостандық пен әділеттілік үшін сан мың шайқасып, сан мың қидаластым. Бірде жеңсек, бірде жеңілдік. Бірде үдедік, бірде жүдедік. Бірде ығыссақ, бірде ықтырдық. Бірде айрандай ұйысақ, енді бірде тарыдай шашылдық.
"Елімнің ертеңі не болмақ?"
Қазақтың шерлі тарихын көкірегіне түйіп өскен Алтынбек Сәрсенбайұлы үлкен саясатқа ерте келді. Жай келген жоқ, телегей теңіз біліммен, саяси жігермен келді. Мысалы, осыдан 20 жылдай бұрын, 94 жылы, вице-премьерлікке ұсынылған кезінде сөз бостандығы туралы айтқан сөзі әлі өзекті.
"Елімнің ертеңі не болмақ?"
Мемлекеттің дамуына сөз бостандығы, әділ сайлау, адам құқы сияқты демократиялық құндылықтар өзек болуы керектігін ол әрқашан айтып өтті. Айтып қана қойған жоқ, өзінің ұстанымын қағидалы түрде қорғаумен болды. Оның тәсілі - ши жүгірту мен шибөрілерді жинау емес, жария саясатта өз көзқарасына елдің көзін жеткізе білу болды. Тіпті, елдің болашағы, демократия, әділеттілік жолындағы мазмұнды мәселе деп таныған пікіріне қайшы келген жағдайда, ең сыйлас деген адамдарымен ат кекілін үзетін.