Աշուղ Հավասի
Հայրն ու որդին
Հայր
Արի, որդյակ, դու մի անգամ
Լսիր հորդ քեզ բարեկամ,
Արի քեզ մի արհեստի տամ,
Անգործ պարապ դու մի ման գա,
Ինձ ամոթ է, կյանքս վկա:
Որդի
Արի հայրիկ քեզ մի տանջե
Խելքիդ զոռով խաղ մի կանչե
Պարապ ման գալը լավ բան չէ
Ես էլ գիտեմ կյանքս վկա
Բայց ինձ համար արհեստ չկա:
Հայր
Երբ չես սիրի դու վար ու ցան
Արի քեզ տամ դալլաքության
Վրեն մաքուր, ոչ ձայն ոչ բան
Նրանից լավ արհեստ չկա
Գնա գործիդ ու մի ման գա
Որդի
Խելքին նայեք էս ծերուկի
Հանկարծ կտրավ բուկը մեկին
Գնա զոռով տուրմեն ընկի
Նրանից վատ արհեստ չկա
Ես ատում եմ ինձ դուր չի գա:
Հայր
Թե խելք ունես խոսքիս արի
Քեզ բան ասեմ մարդավարի
Աշակերտ տամ կոշկակարի
Նրանից լավ արհեստ չկա
Հանգիստ նստի ու մի ման գա:
Որդի
Հայրիկ ասենք, թե դիմանամ
Կոշկակարի աշկերտ գնամ
Ամբողջ տարի նստած մնամ
Ջահել ջահել կուզս դուրս գա
Նրանից վատ արհեստ չկա:
Հայր
Ինչու կուզես ման գալ անգործ
Եղիր քարտաշ կամ սևագործ
Կամ, թե դարբին երկաթագործ
Նրանից լավ արհեստ չկա
Վարպետների վարպետն է նա:
Որդի
Քարտաշ պատշար չեմ լինի ես,
Կուզես, որ ինձ հալմաշ անես,
Դարբինն ի՞նչ է մրոտ երես,
Նրանից վատ արհեստ չկա,
Նրանց մասին էլ մի խոսա:
Հայր
Շոֆերի երկյուղը ձորն է
Դերձակին մաշողը շորն է
Քո սիրած արհեստը ո՞րն է
Ասա տեսնեմ խելոք տղա
Գուցե լավերից լավն է նա:
Որդի
Այո հայրիկ զուր է ապրում
Մարդն անարհեստ առանց ուսում
Ես էլ կուզեն լինել կյանքում
Արհեստավոր մի լավ տղա
Թող Հավասին լինի վկա