เพียง ๒ คำสั้นๆ ไม่ต้องกลัวตกนรก!! หลวงพ่อฤาษีลิงดำยืนยัน แม้ศีลบกพร่อง ยังสามารถได้ไปสวรรค์ .. ต้องหมั่นท่องไว้ให้ดี.!
การภาวนาพุทโธพร้อมกับการกำหนดลมหายใจเป็นวิธีเจริญกรรมฐานที่พระสงฆ์ไทยนิยมปฏิบัติมาตั้งแต่สมัยโบราณ คือเมื่อหายใจเข้าก็ภาวนาว่า “พุท” และเมื่อหายใจออกก็ภาวนาว่า “โธ” ที่เป็นเช่นนี้ก็น่าจะมาจากเหตุผล ๕ ประการ คือ
๑. เพราะสร้างศรัทธาให้หนักแน่น จึงทำให้จิตใจสงบได้เร็วขึ้น
๒. เพราะภาวนาง่าย ไม่อึดอัด
๓. เพราะเป็นตัวยึดที่สามารถยึดเหนี่ยวจิตใจให้อยู่กับที่ได้ง่าย เหมือนเด็กที่ได้ของเล่นก็ย่อมเพลิดเพลินอยู่กับของเล่นนั้น หรือเหมือนราวบันไดสำหรับเกาะตอนที่เรายังขึ้นบันไดไม่ชำนาญ
๔. เพราะอานาปานสติ (การกำหนดลมหายใจเข้าออก) มีผลมาก มีอานิสงส์มาก สามารถใช้ได้ทั้งในขั้นสมถะและวิปัสสนา ยิ่งเมื่อนำเอาพุทโธเข้ามาภาวนาควบคู่กัน พลังแห่ง “พุทธานุสติ” กับ “อานาปานสติ” ที่ผนวกกันก็ยิ่งทำให้จิตใจสงบมากขึ้น
๕. เพราะเมื่อภาวนาพุทโธไปได้สักระยะหนึ่ง คำว่า “พุทโธ” ที่ผู้ภาวนายึดเหนี่ยวเป็นอารมณ์จะค่อยๆ หายไป จนกระทั่งเหลือแต่การกำหนดลมหายใจเป็นหลัก คล้ายๆ กับว่า “พุทโธ” เป็นเพียงสิ่งเบิกทางให้จิตทำงานได้คล่องเท่านั้น เพราะในความเป็นจริง การภาวนา “พุท” เมื่อหายใจเข้า และภาวนา “โธ” เมื่อหายใจออก ก็คือ “อานาปานสติ” นั่นเอง
@@@@@@
อานุภาพของบทภาวนาพุทโธ
“พุทโธ” เป็นบทภาวนาที่นิยมกันมากในประเทศไทยตั้งแต่สมัยโบราณจนถึงปัจจุบัน (แม้จะไม่ได้ถือปฏิบัติกันทุกสำนักก็ตาม) เพราะภาวนาแล้วก่อให้เกิดอานุภาพต่างๆ มากมาย เช่น ทำให้จิตใจสงบ เป็นสมาธิ หรือแคล้วคลาดปลอดภัยจากอันตรายต่างๆ
บางคนนอนทำสมาธิภาวนาจนกระทั่งหลับไปกับพุทโธ หรือแม้แต่ในเวลาป่วยหนักใกล้ตาย นักปฏิบัติกรรมฐานส่วนใหญ่ก็ไม่ทิ้งบทภาวนาพุทโธ เพราะเป็นสิ่งที่ช่วยให้จิตยึดเหนี่ยวอารมณ์ที่เป็นกุศลไว้ได้ตลอดเวลา แม้ตายก็ย่อมไปสู่สุคติ อย่างที่พระพุทธเจ้าตรัสว่า ...
“จิตฺเต สงฺกิลิฏฺเฐ ทุคฺคติ ปาฏิกงฺขา จิตฺเต อสงฺกิลิฏฺเฐ สุคติ ปาฏิกงฺขา”
“เมื่อจิตเศร้าหมองเสียแล้ว ทุคติก็เป็นอันหวังได้เมื่อจิตไม่เศร้าหมอง (ผ่องใส) สุคติก็เป็นอันหวังได้”
(มัชฌิมนิกาย มูลปัณณาสก์, พระไตรปิฎกเล่มที่ ๑๒ ข้อที่ ๙๒.)
ชาวพุทธทั่วไปจึงนิยมใช้บทภาวนาพุทโธในโอกาสและสถานการณ์ต่างๆ ของชีวิต (โดยเฉพาะอย่างยิ่งในเวลาใกล้ตาย) เพื่อให้เป็นที่ยึดเหนี่ยวของจิตใจ จิตใจจะได้ผ่องใส ไม่เศร้าหมอง