خوانش شعر «ارغوان» از هوشنگ ابتهاج

Рет қаралды 66,257

Жыл бұрын

هوشنگ ابتهاج (سایه)
امیر هوشنگ ابتهاج متخلص به سایه، شاعر و پژوهشگر ایرانی بود. او نخستین اثرش به نام «نخستین نغمه‌ها» را در سال ۱۳۲۵ شمسی منتشر کرد. از آثار دیگر او می‌توان به تصنیف سپیده اشاره کرد. او همچنین در رادیو در برنامه گل‌ها کار می‌کرد و پایه‌گذار برنامهٔ موسیقایی گلچین هفته بود.
______________________________________________
درباره شعر ارغوان:
ارغوان یکی از زیباترین اشعار هوشنگ ابتهاج است که در زمانی که سایه به زندان افتاده است، این شعر را در دوری از درخت ارغوانش سروده است؛ اما ارغوان سایه بیشتر از یک شعر است. خانه ابتهاج که به ثبت میراث فرهنگی رسیده است، خانه ارغوان نام دارد و دلیل این نامگذاری وجود درخت ارغوان در حیاط این خانه است و دلیل معروفیت ارغوان، نه خود درخت بلکه شعر سایه است. در مطلب حاضر متن شعر ارغوان، تحلیل شعر ارغوان و اندکی درباره خانه و درخت ارغوان را خواهید خواند.
_______________________________________________
متن شعر:
ارغوان،
شاخه همخون جدا مانده من
آسمان تو چه رنگ است امروز؟
آفتابی‌ست هوا؟
یا گرفته‌است هنوز؟
من در این گوشه که از دنیا بیرون است
آفتابی به سرم نیست
از بهاران خبرم نیست
آنچه می‌بینم دیوار است
آه این سخت سیاه
آن چنان نزدیک است
که چو بر می‌کشم از سینه نفس
نفسم را بر می‌گرداند
ره چنان بسته که پرواز نگه
در همین یک قدمی می‌ماند
کورسویی ز چراغی رنجور
قصه پرداز شب ظلمانی‌ست
نفسم می‌گیرد
که هوا هم اینجا زندانی‌ست
هر چه با من اینجاست
رنگ رخ باخته است
آفتابی هرگز
گوشه چشمی هم
بر فراموشی این دخمه نینداخته است.
اندر این گوشه خاموش فراموش شده
کز دم سردش هر شمعی خاموش شده
باد رنگینی در خاطرمن
گریه می‌انگیزد
ارغوانم آنجاست
ارغوانم تنهاست
ارغوانم دارد می‌گرید…
چون دل من که چنین خون آلود
هر دم از دیده فرو می‌ریزد
ارغوان
این چه رازی‌ست که هر بار بهار
با عزای دل ما می‌آید؟
که زمین هر سال از خون پرستوها رنگین است
وین چنین بر جگر سوختگان
داغ بر داغ می‌افزاید؟
ارغوان پنجه خونین زمین
دامن صبح بگیر
وز سواران خرامنده خورشید بپرس
کی بر این درۀ غم می‌گذرند؟
ارغوان خوشه خون
بامدادان که کبوترها
بر لب پنجره باز سحر غلغله می‌آغازند
جان گل رنگ مرا
بر سر دست بگیر
به تماشاگه پرواز ببر
آه بشتاب که هم پروازان
نگران غم هم پروازند
ارغوان بیرق گلگون بهار
تو برافراشته باش
شعر خونبار منی
یاد رنگین رفیقانم را
بر زبان داشته باش؛
تو بخوان نغمه ناخوانده من
ارغوان شاخه همخون جدا مانده من..

Пікірлер: 46

@quantummath Ай бұрын

وجود هوشنگ ابتهاج به تنهایی برای عاشق زبان فارسی بودن و عاشق زبان فارسی موندن کافیه. عجب نبوغی داره این مرد. یادش گرامی. ❤❤❤

@omid_58 10 ай бұрын

روحت شاد تنها دلخوشیم تو غربت گوش دادن به شعرها و صدای دل انگیزت بودم استاد😢😢😢

@user-ow2rd5rc3q 9 ай бұрын

روحش شاد.توصیف ناپذیر .دوست داشتنی ترین مرد تاریخ ادبیات فارسی❤❤❤

@Ghaphlan Жыл бұрын

هوشنگ ابتهاج بزرگ مرد شعر وادب ایران زمین همیشه در قلبمان یادت گرامیست از اشتوتگارت آلمان قافلان خلیق 🕴🕺🕺🕺🕺💃💃💃 ❤💚💜💛💚💜💛❤

@user-fj5mm4kr5v 9 ай бұрын

روحش شاد و یادش گرامی😢😢😢هر چقدر گوش بدیم تکراری نمیشه😢😢😢

@matinsaifi9833 Жыл бұрын

مرا در غربت گریه گرفت من عاشق شعر های این بزرگوار هستم و فکر میکردم زنده است تا مشرف دیدار این شاعر بزرگ شوم 🥹🥹🥹🥹🥹

@SONIAAKBARI-ln2ks 22 күн бұрын

افتخار ایران زمین

@Aziz-dk9zj 23 күн бұрын

شعر ای ایران ای سرای امید…. توسط این مرد بزرگ سروده شده ولی…

@user-ko5xb5tg4c 5 ай бұрын

روحش شاد نسل گذشته انسانهای بزرگی با افکار الهی بودند حیف که ایران زمین آنها را از دست داد وهدیه به خاک کرد . باشد که ما با خواندن آثار آن بزرگان آنها را زنده نگه داریم.

@user-ij4cx1hy2r 2 ай бұрын

ارغوان سایه هم رفت تا شب تنهایی ما آغشته به این غم باشد ارغوان سایه هم رفت تا زمزمه هر شبمان آکنده به این تب باشد

@vahidtale4259 Жыл бұрын

روحت شاد و در پناه خداوند مهربان عارف عرفانی❤

@Watch700 4 ай бұрын

چه شعر زیبایی، حیف که موزیک همراه بلندتر از صدای نازنین شادروان ابتهاج است!

@A.Sa.. Жыл бұрын

درین سرای بی کسی، کسی به در نمی زند به دشتِ پُرملال ما پرنده پَر نمی زند یکی ز شب گرفتگان چراغ بر نمی کُند کسی به کوچه سارِ شب درِ سحر نمی زند گذرگهی است پُر ستم که اندر او به غیر غم یکی صلای آشنا به رهگذر نمی زند روح استاد ابتهاج شاد و قرین رحمت حق باد ☘

@MasoudSam-px6tp 8 ай бұрын

روحش شاد یادش گرامی باد 😢

@amiralihojati1314 Ай бұрын

روحش شاد❤

@hosseindousty7037 Ай бұрын

وصف دقیق زندگی ما مردم ایران😢💔

@yagh5653 2 ай бұрын

آخ ارغوان من کجای امشب. 🩵

@hedayatollahfayazi1066 10 ай бұрын

😢😢😢ارغوانم تنهاست

@masoomehghayekhloo3121 Жыл бұрын

عالیه👏👏👏👏

@saeedabdi-lw3ql Жыл бұрын

بهشت . برای اوکوچک است

@artkorang 2 ай бұрын

Trust god

@masoomehghayekhloo3121 Жыл бұрын

خیلی دوست داشتم🤗🤗🤗

@rohullahmashal1885 7 ай бұрын

شادی روحش صلوات❤

@omerfatmaca Жыл бұрын

Ruhu şad olsun 🙏

@koroushzadeh 11 ай бұрын

روحش شاد. 😔🙏

@b.r6515 Жыл бұрын

روحت شاد 💔🖤

@MotaharehHajian Ай бұрын

👌

@user-gb8is3qp2c 9 ай бұрын

روحش شاد

@user-yj6lv2pu8y 10 ай бұрын

دلم گرفت😢

@perspersian8295 Жыл бұрын

Salam az Tajikistan 🇹🇯

@user-wf8no2zm8p Жыл бұрын

درود :)

@AmirAliVakili Жыл бұрын

روحت شاد :)

@user-ed6js2qj8q Жыл бұрын

💖💖💖💯

@the_little_moon 8 ай бұрын

❤️🌱

@rezapak7810 Жыл бұрын

Ok👍✌️

@asyunaslani 3 күн бұрын

شاخه‌ی همخون جدا مانده‌ی من🙃

@Ghaphlan Жыл бұрын

من خامشم این ترانه از توست آن بانگ بلند صبحگاهی وین زمزمه ی شبانه از توست من انده خویش را ندانم این گریه ی بی بهانه از توست ای آتش جان پکبازان در خرمن من زبانه از توست افسون شده ی تو را زبان نیست ور هست همه فسانه از توست کشتی مرا چه بیم دریا ؟ توفان ز تو و کرانه از توست گر باده دهی و گرنه ، غم نیست مست از تو ، شرابخانه از توست می را چه اثر به پیش چشمت ؟ کاین مستی شادمانه از توست پیش تو چه توسنی کند عقل ؟ رام است که تازیانه از توست من می گذرم خموش و گمنام آوازه ی جاودانه از توست چون سایه مرا ز خک برگیر کاینجا سر و آستانه از توست

@ay.roozegar9266 3 ай бұрын

اینکه برای درختت شعری بخونی که ادمو به گریه بندازه هنره یا حاصل درده

@Encroached 11 ай бұрын

نمیدانم لطف آهنگی که صدای گوینده را غرق میکند و تحت‌الشعاع قرار میدهد چیست؟ ترنمی در پس زمینه شعر به لطف آن می افزاید اما خوانش خود شعر نباید پس زمینه آهنگ شود.

@Aziz-dk9zj 23 күн бұрын

شعر درین سرای بی کسی را دکلمه کردم و چقدر شعرهایش شیرین است. kzfaq.info/get/bejne/btCCZdSlstithKM.htmlsi=1u1M60WGSP2EyjEY