W 493 roku święty Wawrzyniec wraz z ludem udał się na górę Gargano, aby podziękować za odniesione zwycięstwo. Kiedy znaleźli się w pobliżu groty, usłyszeli śpiewy anielskie. Biskup zasięgnął rady papieża i postanowił wykonać polecenie Archanioła z pierwszego objawienia i poświęcić jaskinię. Wtedy po raz kolejny objawił mu się św. Michał i powiedział:
Zaniechaj myśli o poświęceniu groty, ja wybrałem ją na swoją siedzibę i już poświęciłem razem z moimi aniołami. Znajdziesz w niej znaki na skale i mój wizerunek, ołtarz, paliusz i krzyż. Wy tylko wejdziecie do groty i odmówicie przy mnie modlitwy. Jutro odprawicie dla ludu Najświętszą Ofiarę i zobaczycie, jak sam poświęcam tę świątynię.
Następnego dnia biskup i mieszkańcy odnaleźli w grocie kamienny ołtarz przykryty płótnem z górującym nad nim krzyżem. Jak wynika z legendy, na znak swojej obecności święty Michał pozostawił tam również odcisk stopy dziecka. Od tego czasu grota nazywana jest „niebiańską bazyliką”, ponieważ jako jedyna świątynia na ziemi, nie została poświęcona ręką człowieka.
Kamienie są jedyną rzeczą niekonsekrowaną ludzką ręką. KAMIENI NIE TRZEBA ŚWIĘCIĆ.