Күндөр өз нугунда өтүп жатты. Милана жумушка барып келет бош убагында чиймелегени сүрөт. Же ак кагазга бир нерселерди жазат. Кээде терезеден бозоргон ааламга көз чаптырып ойлуу отура берет.
Ушул эле планетанын бир бурчунда жүрөгүнүн эки бөлүкчөлөрү болгон өз канынан жаралган уул кызы бар экени, бирок жүрөгү канчалык талпынса да аларга жете албастыгына өкүнөт. Өкүнгөн менен эмне миллиондогон аялдар ушундай "- деп кайра өзүн сооротот.