O hep yalnız başına bir kadındır. Son yıllarda yaşadıkları hiç kolay olmasa da zamında çılgın, kafayı yedirten ve hafif delice şovlarıyla 80 ler ve 90 larda esti gürledi desek yeridir. maziyi anlatır bizlere... Defalarca öldü haberi çıktı, kimsesiz ve yokluk içinde dediler ama biz hiçbirini yakıştıramadık ona çünkü çok daha güzel günleri hak ediyordu. Yokluk içinde olsa da o yıllarda hala hayattaydı ve bu haberler o yaşlı kadını yıkmıştı adeta... çığlık çığlığa, vesveran ettiği şarkılarında, yutulması 3-5 dakika süren, enerji veren bir drajedir o. hoplaya zıplaya ekrandan çıkar, ramazan'ın gelişine en çok o sevinirdi. Çoçukluğumuzun nostalik, neşeli ramazamanlarını ve o romantik kış akşamlarını hatırlatırdı bizlere... İnsanların daha mutlu daha bir umutlu olduğu zamanlardı onun var olduğu yıllar. Coşkulu sesi sapsarı saçları ve o efsane danslarıyla çocukluğumuza birçok değer katıp yapayalnız uçup gitti buralardan. Çocukluğumuza dair herşey birbir ölürken yapabildiğimiz tek şey üzülmek oluyor. insanın içine bir yumru oturuyor adeta. gidiyor diyoruz o günlerin en neşeli yanları en masum eğlenceleri. Bu karanlık renksiz dünyada yaprak dökümü gibi yok oluyor anılarız içimizi parçalayan sessiz bir çığlık gibi. bilmem farkındamısınız ama cocuklugumuz siliniyor yavaştan... öyle işte. Bu hikayemizde yangın var şarkısıyla nice badireleri atlatmış bir kadının içindeki yangını söndüremeyişinin öyküsünü anlatacağım sizlere. Videoyu beğenmeyi ve abone olmayı unutmayın. Keyifli seyirler...