Byłem w TYM, przeżyłem, odszedłem i zwyciężyłem. Dziękuję

trafione w punkt. teraz nauczyłam się ze to nie charakter a brak woli i ciekawości drugiej osoby. cierpię dokładnie tak od wielu lat.nie pamiętam dobrego słowa ,rozmowy ,tylko dąsy i brak rozmowy.

To prawda! Karanie ciszą jest okrutne. Doświadczyłam go nie raz i niestety za każdym razem biegłam przepraszałam i płakałam prosząc o wybaczenie. Dopiero terapeutka mi uświadomiła co tak na prawdę dzieje się na prawdę. Super, że nagrałaś ten film. Taka wiedza powinna być powszechna. Gdybym wiedziała to wieku 18 lat, a nie 28 zaoszczędziłabym sobie dużo bólu i zdrowia. Pozdrawiam, super film! ;)

Bardzo dziękuję za ten film. Przedstawiła Pani całe moje życie. Były mąż stosował wobec mnie karanie ciszą przez 9 miesięcy. Prosiłam aby ze mną rozmawiał, aby wyjaśnił mi co się stało, przepraszałam sama nie wiedziałam za co, a na końcu powiedziałam że odejdę jak ze mną nie porozmawia bo już nie wytrzymam to usłyszałam że mogę iść bo przecież nikt mnie tu nie trzyma. Gdy odeszłam, szalał, przepraszał ale nigdy już nie wróciłam. Jestem 9 miesięcy po rozwodzie. Nie wiedziałm przez 5 lat w czym tkwię. Dzisiaj mam choroby serca, nadciśnienie tętnicze I stopnia, serce pęknięte w czterech miejscach z powodu bardzo wysokiego ciśnienia, zdiagnozowaną i obecnie leczoną nerwicę. Biorę mnóstwo tabletek aby żyć na nadciśnienie i nerwicę a jeszcze 6 lat temu byłam zdrową, wesołą i pełną życia kobietą. Dzisiaj jestem wrakiem. Z Pani filmów dowiedziałam się w czym tkwiłam. Bardzo dziękuję za tą wiedzę bo dzięki niej jeszcze żyję.

Pani Magdaleno od dwóch miesięcy oglądam Pani filmy i ten również bardzo mnie zainteresował. Mam 53 lata od 5 lat w związku małżeńskim.To jak Żona dbała o dom oraz nasze życie seksualne było na najwyższym poziomie. Codzienność wyglądała trochę inaczej, byłem stopniowo odsuwany od swojej rodziny, brak empatii że strony Żony nawet w sytuacji gdy mój chory Tata był w hospicjum domowym a ja starałem się pomóc mojej Mamie.Wiem również, że Żona oszukiwała mnie w kwestiach finansowych nigdy nie chciała korzystać z karty jedynie z gotówki.Gdy próbowałam o tym rozmawiać był satysfakcjonujący sex i życie toczyło się dalej. Gdy spełniałam Jej oczekiwania byłem idealny gdy coś było nie po Jej myśli byłem ignorowany. Po 4 latach byłem już tak wykończony psychicznie, że po wielu wahaniach postanowiłem złożyć pozew o rozwód. I wtedy się zaczęło. Nie potrafiłem zrozumieć, tego co spotkało mnie ze strony Żony, poniżanie, wyśmiewanie, ubliżanie, prowokowanie kłótni, żeby później wykrzyczeć w moją stronę: dość niszczenia mi życia, dość mnie nękania i robienia że mnie szmaty, dość, dość, dość. I teraz chciałem nawiązać do Pani filmu. Żeby nie eskalować negatywnego zachowania odsunąłem się od Żony przestałem się odzywać, ignorowałem próby wzbudzenia mojej zazdrości. Milczeniem reagowałem na Jej zaczepki słowne (gdy posuwała się za daleko odpowiadałem tym samym) Milczenie z mojej strony nie było chęcią ukarania Żony, czułem, że każda wymiana zdań kończy się moją porażką. Milczenie było moją obroną, moją ucieczką. Taka sytuacja trwała 8 miesięcy. 9 stycznia Żona wyszła do pracy i już nie wróciła do domu. Pojawiła się jeszcze trzy razy po swoje rzeczy, mieszka z innym mężczyzną po drugiej stronie osiedla. Za 9 dni mamy pierwszą sprawę rozwodową. Wiem, że Żona będzie chciała udowodnić, że jest ofiarą a ja Jej katem. Pozdrawiam.

Dziękuję za ten filmik,właśnie od tygodnia przechodzę przez takie piekło.

Ja się nauczyłam asertywności do takich czubów. Pozdrawiam serdecznie.

Dziękuję bardzo za ten materiał, w końcu powiedziałam dość tej paskudnej manipulacji przez bliską osobę. I choć powiedziałam jak bardzo mnie to rani ta osoba nic SB z tego nie robi. Decyzja o zakończeniu relacji była bardzo bolesna ale najważniejsze to zadbać o siebie. Słowa wsparcia nieocenione i to jak otwierasz nam oczy ❤️

On się nie odzywa i ja też nie. Nie powiem, żeby przestał, bo będzie się cieszył, że mnie to boli. Zresztą i tak nic nie dotrze.

Witam panią , bardzo ważny temat pani podjęła. Doświadczyłam tego typu karanie milczeniem od przyjaciela i wiem jak to boli. Dziękuję pani za uświadomienie .

Inną, łagodniejszą formą karania milczeniem, jest tzw. "zatopienie w pracy". Wchodzisz do pokoju, gdzie siedzi Narcyz przed komputeren i układa puzzle. Mówisz: - Słuchaj, mam ważnę sprawę, musimy pogadać. Na to ogłusza cię gniewny, poirytowany głos: - Nie widzisz, że pracuję, lekceważysz mój wysiłek?...

Matka stosowała wobec mnie metodę "karania milczeniem" od zawsze. Osiągnęła swoim zachowaniem mój brak zaufania do jej uczuć. Teraz gdy jestem dorosła znowu zastosowała tą metodę, ponieważ podjęłam decyzje w moim życiu, z którymi nie zgadzała się. Załamka, myślałam, że mam już to za sobą. Nie przypuszczałam, że na stare lata wrócą te uczucia, gdy matka mnie trenowała ciszą. Ale teraz udaję, że nic nie widze i wszystko jest ok. Nie mam ochoty na informowanie jej, że krzywdzi mnie. Ona o tym wie doskonale i robi to, więc po co mam jej to uświadamiać. Będę z nią w powierzchownych kontaktach i niech nie wchodzi mi w drogę, jeśli nadal chce kontynuować swoje gierki. To moja taktyka.

Najgorsze jest to, że brak odpowiedzi z drugiej strony sprawia że się myśli o przyczynach i się myśli intensywniej, bo gdy się pyta kogoś bliskiego dotad a ta osoba się nie odzywa, nie odbiera to ciężko to zrozumieć więc się siła rzeczy myśli.. I staje się to przez to że się dużo myśli jeszcze ważniejsze... Taki mechanizm.. A prawda jest taka, że ktoś kto tak postępuje wobec nas to już wybrał wyjść z relacji bo ryzykuje, że my odejdziemy, nie zależy mu na dobrej relacji.. I najlepiej postawić od razu krzyżyk.. Po lokować i finito..

Właśnie tego doświadczam, to jest bardzo okrutne i nie do wyobrażenia pozbawione uczuć i empatii,czuje się podwójnie ukarana w życiu za to że żyję,to jest potwornie niesprawiedliwe,tym bardziej,że ta osoba jest bardzo aktywna gdy dzieje się dobrze w moim życiu i to ona jest przyczyną mojej porażki - to jest najgorsze

Najważniejszy jest szacunek wzajemny , jak go brakuje w formie wykorzystywania psychicznego, fizycznego, ekonomicznego to mamy do czynienia z manipulacją najwrażliwszą częścią człowieka jaką jest Miłość i Człowieczeństwo. Raz zachwiany świat bezpieczeństwa jest dominem dla innych manipulatorów.

Bardzo dziękuję...

Od kilku miesiecy nie mieszkam z mezem. A i tak mnie nekał zrobił mi piekło z zycia. Okradł mnie ze wszystkiego, dosłownie. Zawsze byłam silna nie poznaje sie sama. Juz wiem ze to co mi robił był to proces i nastepne nasze 5 lat było straszne.Karmił mnie okruchami. Manipulacja Mistrza.Od 3 tygodni to ja jego zablokowałam i wprowadziłam 0 kontaktu. A i tak straszliwie cierpie ale obiecałam sobie 0 kontaktu robie to dla siebie pierwszy krok. Stradznie boli ze maz,przyjaciel,partner zrobil. Cały czas jestem w szoku. Zawsze wiedzialam ze na swiecie sa zli ludzie.... Tego nie potrafie...... zrozumiec. Czuje sie jakbym walczyla z kims bez duszy.

Milczenie i ignorowanie jest najlepszą odpowiedzią wobec fałszywego człowieka

Mąż przy dzieciach ignoruję mnie tygodniami

Pozdrawiam.👍🌹🙋

Moja narcystyczna matka karała mnie ciszą, kiedy jeszcze chodziłem do przedszkola. Było to dla mnie druzgocące doświadczenie.

Z całego serca Pani bardzo dziękuję za ten filmik. Ta osoba udawała że mnie lubi ukarała mnie swoim milczeniem . A ja nie mogłam się się pogodzić z jej odejściem teraz wiem że ona jest okrutna bez dobrego serca. Z tego powodu bardzo cierpiałam do tej pory się jej boję bo jej napisałam prawdę co mnie boli. Proszę mi coś doradzić jak mam zapomnieć o tej osobie proszę mi pomóc. Pozdrawiam

Mój partner uprawia karanie cisza... jesteśmy razem 13lat i jest co raz gorzej w naszym związku, jak mowie co mi nie pasuje, jak ja sie z tym czuje, co chcialabym zmienić aby nasz zwiazek był lepszy, jest ciagle to samo- ja mowie , on mowi i nastepnie mnie ignoruje, doprowadza mnie to do agresji- wtedy on zaczyna mi wytykac jak ja sie zachowuje,racja ze to nie jest ok ja sie z tym nie czuje dobrze,ale wytraca mnie to totalnie z równowagi.... Jest mi tak przykro bo nie mam z kim pracować nad związkiem, nie moge mowic co mi nie pasuje bo wiem ze to doprowadzi znowu to ignorowania , czuje sie ciagle szantażowana emocjonalnie, chce sie wyprowadzić ale jestem załamana, nie mam na tyle pieniędzy aby zamieszkać sama, czuje sie totalnie w bagnie:(

Bolało mnie karanie cisza mojej partnerki a teraz odczuwam spokój ksk milczy mogę zająć się na spokojnie sobą praca itd

Dziękuję bardzo za przystępne wyjaśnienie tego tematu. Postanowiłam przełamać strach i zacząć działać. Nie dlatego, że jestem taka mądra i odważna, ale dlatego, że mój organizm mnie do tego zmusił. Przez lata nie zdawałam sobie sprawy jak jestem traktowana, bo na pierwszym miejscu stawiałam zgodę i harmonię zarówno w domu jak i w pracy. Efekt: kolejny mobbing, zrujnowane zdrowie i poczucie wartości. I właśnie teraz, kiedy najbardziej potrzebuję wsparcia otrzymałam całe spektrum najróżniejszych manipulacji i przejawów agresji. Od człowieka, o którym myślałam, że ma dobre serce, bo dla obcych jest miły, wesoły i bardzo pomocny. Życzę wszystkim dużo siły i wytrwałości w dążeniu do prawdziwego "ja", bo tylko wtedy można być zdrowym i szczęśliwym .🍀🤗💙

Ja się stanowczo stawiałam fochom, na szczęście pojawiły się bardzo szybko w relacji. A mówiąc na to- nie-słyszałam tylko, że go nie rozumiem aż w końcu stwierdził, że powinnam znaleźć sobie kogoś kto sprosta moim wymaganiom (w zamyśle kogoś kto będzie się chciał ze mną dogadywać). Obraził się ostatni raz, nie wyciągnęłam do niego ręki i już będzie mijał rok odkąd do mnie się nie odezwał. Niby trzy miesiące znajomości a jeszcze nigdy nie czułam się tak ważna i zarazem takim nikim dla kogoś. Straszne.

Jestem karana ciszą, nie przez jedną osobę, a całą rodzinę, przyjaciół, znajomych, tylko dlatego, że opuściłam religię do której należą. Bólu z powodu ostracyzmu nie da się porównać z niczym innym..Jednego dnia zostałam wyrzucona z ich życia, czuję się jakby mnie już pochowano. Oczywiście ofiar podobnego traktowania jest więcej, nie jestem wyjątkiem. Wielu popada w depresję, a niektórzy nawet odbierają sobie życie. .😔

Dzień dobry. Co robić w sytuacji gdy taka osoba karająca ostatecznie się do nas odezwała jakby nigdy nic się nie stało albo co w przypadku jak uzna ze dostatecznie nas ukrała i powinniśmy wyciągnąć wnioski z tej "lekcji" i jeszcze oczekuje żebyśmy ją przeprosili? Mam taką "fajną" rekację z matką od zawsze. Rozwaliło to moją pewność siebie i wprowadziło w permamentne poczucie winy. Dopiero od paru lat zacząłem to dostrzegać a mam 36 lat. Pozdrawiam serdecznie wszystkich, których temat dotyczy i nie tylko i dziękuję za film!

Tak to bardzo boli😢

Właśnie tego doświadczam, od piątku. Nie sądziłam, że jest na to teoria i jest to nazywane karaniem ciszą. Robi mi to partner, wnioskuję że już były cóż :) ale ja się nie będę prosić o uwagę i rozmowę. Ta cisza to czysty brak szacunku i ignorancja, więc dlaczego ja mam się starać? Tyle pięknych słów było na początku (a minęło raptem 3 m-ce), zrobił naprawdę bardzo dobre wrażenie - odpowiedzialny, dobry, pomocny. I właśnie narcyzm przyszedł mi jako pierwszy do głowy. To człowiek, który nie przeprosi, nie przyzna się do błędu, nie widzi w sobie wad. Zamiast porozmawiać woli się nie odzywać. Straszne. A taki mądry był w każdej dziedzinie, wręcz najmądrzejszy! Dla mnie teraz to po prostu żenada. W sobotę, niedzielę było mi przykro i łudziłam się, że jednak mi odpisze. Kolejny dzień to nadal poczucie przykrości, braku szacunku i po prostu olania, ale też narastająca złość i mimo wszystko poczucie, że na to nie zasługuję. Jestem coraz silniejsza, coraz mnie płaczę (tylko dlatego, że jest to przykre, a nie co odeszło - dzięki Bogu, że tak się stało, bo to było ciągłe napięcie zamiast sielanki), bo wiem, że nikt nie zasługuje na takie traktowanie, a ja niczym nie zawiniłam. O tyle dobrze, że tak szybko pokazał taką twarz, zanim pojawiło się uczucie. Na jego miejscu nie umiałabym sobie spojrzeć w oczy. Ja napisałam w piątek kiedy trochę emocje po kłótni opadły, napisałam w sobotę zostawiając uchyloną furtkę do rozmowy, pracy nad związkiem, nad nami - ale razem, a nie w pojedynkę. Cóż, kolejny raz podawana ręka została odtrącona. On się nie odzywa, więc j też nie mam zamiaru, nie zniżę się - o czym z resztą w tej drugiej wiadomości poinformowałam - że nie będę już pisać. Mam też wrażenie, że ta osoba w ostatnim czasie szukała pretekstu do rozstania tylko nie miała "na mnie" haka. No więc kolejny raz wykorzystał drażliwy temat, o co znowu się pokłóciliśmy. Ja nie będę brać na siebie czyjegoś niepowodzenia z przeszłości. A zamiast, ucząc się na błędach, spróbować zbudować coś fajnego, normalnego to popełnił ten sam błąd. Widocznie najszczęśliwszy jest sam ze sobą. Jeśli myślał, że się podporządkuję, że będę ulegać, będę się ze wszystkim zgadzać i przytakiwać - pomylił się. Taaaaak, nie potrafi skonfrontować się sam ze sobą, ale dlatego że nie widzi w sobie nic złego, a już na pewno nie przyjmie do wiadomości, że jest osobą po prostu zaburzoną. Ps. Cieszę się, że trafiłam na ten materiał :) Wszystko co zostało powiedziane to 100% prawda. Dziękuję, będzie mi teraz jeszcze łatwiej.

👌👌💕

Jak postawiłem granicę powiedziałem co mnie boli,że źle ze mną postępuje,dałem jej wszystko dbałem o nią.A jak postawiłem granicę że nie pozwolę sobie na to to zakończyła związek i zablokowała mnie wszędzie .Bylem zrujnowany psychicznie ,skorzystałem z pomocy psychoterapeuty i pomału wychodzę z tego dołka ,a najgorsze jest to że nas ciągnie do takich osób

No tak ojciec mi tak w dziecinstwie robil i duzo gorsze rzeczy a teraz osoba z którą chciaoem ulozyc sobie życie zaczęło sie wlasnie od tego a potem skończyło na klamstwach i zdradzie bo znalazla innego lepszego. Wiec Droga Pani skoro mamy siebie ratowac a nigdzie nie znalazlem porad na to to do kogo isc i sie ratowac jak nie ma na to skutecznego lekarstwa ? Zycie jest jedno przez to wszystko trawienie takich ran ucieka nam. Wiec super film ale nie ma sposobu na to. Chyba że uderzenie w głowę i zanik pamieci. 😊

10 miesięcy !!!

Jak ktoś od kogoś się odcina blokuje osobę to tez wrażliwiec odcina czasami toksyka. Wiem że to się dzieje gdy już niestety cierpimy i nie mamy wyjścia.

🌹

Kiedy ktos sie odcina, mowi sie, ze to toksyczne , takie karanie ciszą. Ale kiedy ktos sie dopier... la, to wtedy mowi sie, ze najleopiej sie odciąć od takiej osoby. Jak to rozróżnić, czy kto sie odcina bo jest toksyczny, czy sie odcina, bo unika kontaktu z kimś toksycznym? Najgorsze jest ze te - skądinąd sluszne- rady często dają osoby, które same patrzą bardzo tendencyjnie... Uważam ze dla dobra sprawy, powinno sie przedstawiać dwie strony medalu

Mnie jak ktos wchodzi na kark ,czy to kolezanka czy szef y za duzo miele jezykiem to bez wyjasnien odsuwam toksyka .Mam 58 lat i w moim zyciu niema juz czasu i miejsca.na wariatow Nie odzywac sie do toksyka to najlepsze rozwiazanie. Ignorowac Zostalam prawie sama ale zycia pelna Zero kontakt Zadnych szans

Proszę mi mi pomóc, czasami mam burzliwe rozmowy ze swoją partnerka na różne tematy, trwają one kilkanaście minut albo i nawet kilkadziesiąt, rozmowa najczęściej się zaognia, w żaden sposób nikt nie chce odpuścić ze swoimi argumentami, w moim subiektywnym odczuciu partnerka jest głośniejsza i przejmuje 70 % narracji. Po jakims czasie i wielu nieskutecznych próbach złagodzenia tematu (zciszanie tonu aby się na siebie nie drzeć, odpuszczanie swojej racji aby poczuła ze mi nie zależy na wygranej, rezygnowanie ze swojego zdania, bo w obliczu klutni już dla mnie nie jest to najważniejsze) jestem bezsilny, duzo mnie kosztują takie rozmowy, często są nacechowane histerią, krzykami i udowadnianiem kto ma rację. Czuję że jedynym dla mnie ratunkiem jest odcięcie się na jakąś chwilę i wyciszenie w głowie od tego wszystkiego, od krzyków zarzutów i nienawiści jaka narasta w nas. Boję się że to za daleko zajdzie i powiemy sobie przykre słowa. Bardzo kocham moja partnerkę ale w dyskusji jest ona bardzo zaborcza, podkreślam w moim odczuciu. Dodam jeszcze że nie mam problemu rozmawiać kiedy ton jest mniej nerwowy i głośny, źle znoszę krzyk. Czy ja karam ja cisza wtedy? Jak mogę zadbać o swój komfort skoro taka reakcja jest manipulacja z mojej strony? Dodam że po kilku, kilkunastu minutach nie mam problemu wrócić do tematu. Jak mam reagować aby dbać o partnerkę ale też nie kosztem mojego zdrowia psychicznego?

Mam nadzieję że uwolnie się . Będzie ciężko bo poświęciłam rok dla kogoś. I nagle nie chce się spotkać. Cały czas śpi albo praca. A teraz odzywa się zdawkowo. Mnie rozsadza od środka bo nie wiem co z sobą zrobić 🤷‍♀️

Pani Magdo, a czy może takie zachowanie być mniej lub bardziej nieświadome? Na przykład ze wzgląd na to, że tak dorastając ojciec względem matki się zachowywał? I zawsze wszystko przyjmowała na klatę ale w tym gorszym znaczeniu. Mianowicie, że "okey, może następnym razem będzie inaczej. Niech tylko skończy się kłótnia/ciężka atmosfera w domu bo dzieci". I dzieci dorastając, obserwując to, moga takie zachowania powielać? W każdym razie dziękuje za materiał. Wiele mi uświadomił i otworzył oczy na moje zachowanie względem bliskiej osoby.

Jejku a ja myślałam, że to jest system naprawczy przynajmniej tak mi wmawiał mój, były chłopak, który okazał się psychopatą. Po tej fazie romantycznej, zaczęło się robić bardzo dziwnie, w pewnej chwili poczułam zmieszanie, co tutaj się wyrabia, nie czułam się bezpiecznie ani stabilnie. Gdy nie mogłam do niego przyjechać z powodu mojej choroby, zaprosił na noc swoją koleżankę, pili wino, wgl jakbym nie istniała, dodam, że wcześniej bardzo mocno wpajał mi, jak to on jest rozchwytywany przez inne kobiety, jak bardzo są mu potrzebne dla jego zdrowia psychicznego. Tego wieczoru, nawet do mnie nie zadzwonił, z pytaniem jak się czuje. Natomiast rano dostałam telefon z informacją, że bawił się zajebiście. Wtedy poczułam jakby ktoś rozdzierał mi serce, że nie jestem dla niego ważna, skoro nie ruszyła go moja choroba, nie poczułam nawet najmniejszej troski. Powiedziałam mu to co czułam, stwierdził, że jestem przewrażliwiona i strasznie zazdrosna. Wtedy zaproponował, że w celu ogarniecia sytuacji bo też widzi, że coś jest że mną nie tak, że być może u mnie rozwija się jakaś choroba psychiczna, proponuje mi tydzień ciszy. Dla mnie to było jak cios nożem w plecy, początek relacji, 150km drogi... Zakomunikowałam mu, że się nie zgadzam, że to tak jakbyśmy mieli zakończy relacje, że to da odwrotny skutek, koniec końców się zgodziłam. Leżałam w łóżku tydzień i wyłam do poduszki, nierozumiejąc co się dzieje a on wstawiał zdjęcia z koncertów na których był z koleżankami i jak dobrze się bawi. Moja intuicja mnie nie zawiodła, potem było coraz gorzej. Później karanie ciszą, zaczęło się po tym jak wmawiał mi różne choroby psychiczne i popełnił błąd, zamknął mnie o mały włos w szpitalu psychiatrycznym. Kurator sądowy więc mógł naprawdę wszystko. Wtedy wystraszył się, że opowiem swoim najbliższym sytuację która miała miejsce i przez 3 tygodnie milczał twierdząc, że musi pomyśleć co ze mną zrobi, że jestem potworem i śmieciem. Teraz wiem, że to forma manipulacji ale wtedy byłam tak zaślepiona, że nie wpadłam na to. Jak to przecież chce dla nas jak najlepiej. Milczenie zabija i to dosłownie zabija wszystko co dobre w nas, wrażliwycach.

W mojej opinii jak ktoś nie chce ze mną rozmawiać albo mnie ignoruje to dla mnie oznacza to koniec znajomosci, relacji. Bardzo proste, po co się doszukiwać jakiś ukrytych motywów. Usuwam numer telefonu wyprowadzam się koniec, ludzie chyba nie potrafią czytać subtelnych niewerbalnych sytuacji. Jak ktoś nie chce, to nie, do widzenia pocałuj mnie w 4litery i sajo nara. Ludzie uwielbiają wszystko komplikować

A co jeżeli ja popełniłem błąd, przeprosiłem a mimo to partnerka dalej jest obrażona? Nie mieszkamy razem. Powiedziała mi przed wyjściem że musi jej przejść. Tego samego dnia zapytała czy dotarłem do domu i tyle. Czekać aż sama się odezwie czy napisać /zadzwonić?

Ależ to nic nie zmieni jeśli narcyz tudzież inny czub mnie karał ciszą za to że nie dałam się terroryzować słownie (bardzo często się to dzieje w internecie) dla mnie to nic nie zmienia bo taki ktoś nie stanowi żadnej wartości mentalnej gdyż jest zainteresowany tylko korzyścią własną,więc żadne działania i tak by tego nie zmieniły, po prostu byłyby stratą czasu. Kiedy ja to przerobiłam to od tamtej pory na to gwiżdżę 😗. I to nie jest udawane z mojej strony na przykład a ja i tak mam go gdzieś bo żeby się nawet (mówiąc dosadnie) zesrał stuletnim grochem to on i jego śmieszna zabawa i tak nic mu nie da bo i tak będę mieć go w nosie. Proste i logiczne. Obecnie to on mi zwisa stuletnim kalafiorem na suchej gałęzi. A próbuje mnie zranić bo jest psycholem i każdy takich czubów terrorystów omija szerokim łukiem. A stosowanie asertywnej kpiny jest dobre na takiego bo on ma wtedy cały plan zepsuty i cały jego dzień jest wtedy do kitu i się odczepia bo wie że ze mną nie wygra ani na słownie ani w żaden inny sposób choćby nie wiem co zrobił. Podobnie z kłamstwami, skoro widziałam swoją koleżankę jak paliła marihuanę ze swoją przyjaciółką taką Rygiel i zaśmiewaly się przy tym obie jak głupi do sera to mam mówić że nie widziałam? Przecież to kłamstwo by było, to samo że wagarowała w szkole i że ma dziecko z arabem który był toksyczny. Prawda to prawda, kłamać nie będę.

A co jeśli po prosił o parę dni na przemyślenie a mija już tydzień i odczytał wiadomość ale na nią nie odpowiedział? Czekać nadal czy odpuścić?

Mój narcyz przemilczał chyba połowę życia.Teraz ona choruje na raka płuc,I od miesiąca kara mnie ciszą.Co pewien czas prychnie i zamachnie rękami jako komentarz krytyczny.

Od ponad miesiąca mój chłopak nie odzywa sie do mnie słowem, nawet na mnie nie spojrzy. Ju przepraszałam po 2 tygodniach nie rozmawiania-nic próbowałam tez przez żołądek do serca-nic, nawet próbowałam na litość-tez mnie zlał....Mieszkamy w małym mieszkanku, śpimy teraz osobno. Odczuwam już tak ogromne zmęczenie, że zaczynam dostawać szału....nie wiem co robić. Czuję sie bezsilna a nasz związek na którym mi zależy umiera powoli...błagam co robić....nie odzywać się zupełnie? Proszę pomocy

Z całego serca Pani dziękuję. Mam pytanie: czy tak cierpią w tej sytuacji tylko osoby wysokowrazliwe czy dotyka to też "normalne" osoby?

A czy blokowanie na Messengerze to karanie ciszą czy absolutne odrzucenie?

niestety w moim przypadku obydwoje karamy sie cisza z partnerka ale pozniej przepraszamy siebie nawzajem toksyczne ale zadne nie chcialo by stracic drugiej strony ;-;

Cisza nie boli jako sama w sobie* (wiadomo- to względne), ale fakt, że "postrzeleni" tak robią. A to nie lepiej "zmienić stolik" jak przy tym ktoś siorbie i ogólnie nie potrafi się zachować? *Mnie ogólnie nie rusza. Jak ktoś milczy, to wypad i tyle (ale wiadomo- dużo trudniej, gdy już są silne emocje; trzeba wyjątkowo uważać w co się wchodzi). "My heart scares you and a gun doesn't?" - Harley and Joker

Bardzo proszę o poruszenie tematu triangulacji o wyjaśnienie na czym ona polega

Karanie ciszą już mnie nie rusza…. chyba poszło już to za daleko.

Z psychopatami pod jednym dachem się nie ujedzie. Tylko wyprowadzka.

Milczenie milczeniem, ale ostatnio zastanawiam się nad takim zjawiskiem, który nazwałam: "karanie oschłością". Polega na tym, że osoba, która była wobec Ciebie życzliwa i otwarta, nagle zaczyna zwracać się oschle, oficjalnie, krótko i zimno. Zastanawiam się, czy jest w psychologii jakieś określenie na to i do czego to przypasować... ? Pozdrawiam ciepło, dziękuję za nagranie.

A jakby Pani postąpiła w sytuacji gdy ktoś się przestał odzywać, ale to nie jest karanie ciszą tylko jakaś forma wstydu? Bliska mi osoba nieładnie się wobec mnie zachowała. Nie odzywa się do mnie, bo wie, że powinna przeprosić, a takie sytuacje (nie znam przyczyny) są dla niej bardzo stresujące i emocjonalnie trudne. Jest to osoba o bardzo niskim poczuciu własnej wartości i wysokiej wrażliwości. Dodatkowo choruje na depresje. Nie chcę tracić tej relacji, a wiem, że na poziomie logicznym nawet chce mnie przeprosić, ale emocjonalnie to jest dla niej nie do przebrnięcia. Jak postąpić?

A ja myślę, że każdy kij ma dwa końce. Co ma zrobić człowiek, który przez wiele lat tłumaczy, prosi, jasno określa na co się zgadza na co nie, podejmuje próby rozmowy i jest ciągle ignorowany? Czasami zapada w ciszę, milczenie, bo już wypowiedział wszystkie słowa i widzi, że coś nie ma sensu. Potem z ofiary robi się winnego. Bo winny jest ten, kto milczy? Ale milczenie jest skutkiem, a nie przyczyną. Nie wierzę, że ktoś zaczyna milczeć, bo robi to z jakieś fanaberii. A wybrzmiało to wszystko tak, jakby ten kto milczy to toksyczny kat, a po drugiej stronie jest zawsze niewinna ofiara. Takie mechanizmy działają w piaskownicy, a nie wśród dorosłych ludzi. Ktoś przekracza granice, a potem dziwi się, że ktoś milczy. Bo jeden musi się szarpać, krzyczeć i godzinami mielić w koło ten sam temat, co nic nie wnosi, a drugi uważa, że szkoda czasu. Jeśli powiedziało się już wszystko, a druga osoba nie słyszy o czym jej się mówi, to wtedy zapada cisza. Często to gadające ciągle osoby, mówią, że cisza jest karaniem, formą manipulacyjną. A czasami dla tej drugiej strony jest to jedyna forma obrony.

Te karanie ciszą jest okrutne i okropne przeżycie które doświadczyłam w swoim życiu ta osoba nie zasługuje na nic dobrego najważniejsze jest zdrowie szkoda nerwów na tą osobę trzeba myśleć o sobie. Teraz wiem że ona jest osobą toksyczną nic nie wartą. Pozdrawiam

Rewalacyjny post.

A ja mam romans z facetem, z którym mam dziecko. Jeśli napiszę do niego nie wtedy co trzeba, np w trakcie weekendu. Za karę się do mnie nie odzywa, odrzuca połączenia a nawet szantażuje porzuceniem dziecka. Wiem, syf i bagno, pomijając, że sam romans jest czymś haniebnym.

Nie wiem po co talie filmiki. Tzn, grono tu komentujacych i zapewne oglądaczy to kobiety, ale to właśnie kobiet robią ciche dni, karzą ciszą, karzą brakiem seksu, "domysl się" itp. Przemoc w zwiazku, przemoc psychiczna to domena wybitnie kobieca. Zadziwia mnie że np. filmiki o natcyzach ogladaja w 90% kobiety, a to właśnie kobiety są tymi narcyzmi! Dane GUS mówią ze 70% rozwodow inicjuja kobiety. Za tym idzie alienacja rodzicielska i falszywe oskarzenia w ramach strategii procesowej. Notabene jedna z fundacji wspierajaca ojców podala swoje dane ze 90% oskarżeń, podczas rozwodów o gwalt, przemoc, molestowanie, 90% okazuje sie ze jest falszywa. Ale zeby się oczyscic to czasem parę lat trzeba. Dlatego, poniewaz ogladaja takie rzeczy glownie kobiety, odbieram te filmiki jako instruktarz dla narcystycznych kobiet. No bo skąd wspolczesnie kryzys małżeństw i zwiazkow? Na calym świecie, przy obecnych regulacjach prawa rodzinnego jedyną formą obrony dla mezczyzny jest nie wchodzic w zadne zwiazki z kobietami, które "zmienne są" i inne tego typu usprawiedliwiania dla wyłażącego z czasem narcyzmu czy innego defektu mentalnego.

Oi Narcyzi

A nie dawanie dupy jak księżniczka się obrazi ..przez wiele dni ... .? Ja tam moge milczeć długo spokój cisza ..

Jest pani psychologiem ? Czy zajmuje się hobbistycznie