Wielu uważa, że wszystko zaczęło się od motocykla Kawasaki KZ900LTD, które wyszło na rynek w 1976 r. i było pozycjonowane jako maszyna typu custom. Kawasaki bazowało na modelu Z1, a więc miało czterocylindrowy, rzędowy silnik o maksymalnej mocy 82 KM. Japończycy wsadzili do niego wysoką kierownicę, niskie siedzenie i tylne koło o średnicy 16 cali. Yamaha walczyła z XS650, Honda miała model CX500 Custom, a do zabawy dołączył nawet brytyjski Triumph. Cel był jeden - powalczyć z Harleyem. To było jednak trudne bez silnika V-twin i tu jako pierwsza zabłysnęła Yamaha z modelem Virago. Kawasaki wprowadziło taki silnik w swojej ofercie w 1984 r. w modelu Vulcan 750.
Nie jest nowością, że niektórzy producenci wykorzystują jedną platformę silnikową do tworzenia kilku modeli, ale Kawasaki osiągnęło w tym mistrzostwo. Dwucylindrowy, rzędowy silnik o pojemności 649 cm3 znajdziecie w modelach Z650, Ninja 650, Versys 650, Z650RS i właśnie w Vulcan S. Jest tu jednak ciekawa historia, ponieważ w większości z nich generuje on maksymalną moc 68 KM, a w przypadku Vulcana do dyspozycji jest 61 KM dostępne przy 7500 obr./min. Maksymalny moment obrotowy wynosi 62,4 Nm, co również stanowi niższą wartość niż przy pozostałych modelach opartych na tym motorze.
Tyle teorii, a jak połączenie dwóch cylindrów w rzędzie, łańcucha i ciała cruisera sprawdza się w praktyce? Kawasaki zastosowało w silniku podwójną przepustnicę, która według zapewnień producenta oddaje moc liniowo i bez gwałtownych ruchów. W praktyce Vulcan S ma dwie twarze. Do około 5, 6 tys. obr./min jest dość spokojny i faktycznie nie zachowuje się gwałtownie przy "normalnym" używaniu manetki gazu. Jeżeli jednak chcecie pojechać szybciej, to wystarczy mocniej "odwinąć", wkręcić go na obroty i można cieszyć się przyspieszeniem, które jest dość zadowalające. Jednocześnie zauważyłem, że właśnie na wysokich obrotach wykazuje najniższe zużycie paliwa, a wskaźnik zasięgu pokazywał wartości wyższe nawet o 50 km.