«Από παλιά είχα πάθος για τον κινηματογράφο. Έπαιξα σε πολλές ταινίες. Περίπου σε τριάντα ή σαράντα. Σε μια ταινία ο Κούρκουλος σηκώνεται απ' το τραπέζι και έρχεται και τραγουδάμε αγκαλιασμένοι "Ο δρόμος είναι σκοτεινός". Και στη συνέχεια -- ήταν η απαίτηση του σκηνοθέτη -- τον μαχαιρώνουν.» («Υπάρχω», σελ. 227, Εκδόσεις Λιβάνη)
Έτσι αφηγείται ο Στέλιος Καζαντζίδης - στα 1980, στον Βασίλη Βασιλικό, την επαγγελματική του «επαφή» με τον κινηματογράφο, αλλά και την ανάμνηση του από τα γυρίσματα της ταινίας «Οι αδίστακτοι». Αν και ο τίτλος του τραγουδιού είναι «Ποιος δρόμος είναι ανοιχτός», ισχύει ότι Καζαντζίδης και Κούρκουλος τραγούδησαν αγκαλιασμένοι για τις ανάγκες της ταινίας, που σκηνοθέτησε ο Ντίνος Κατσουρίδης. Μάλιστα, η ηχογράφηση αυτή, κατέληξε να είναι και η επίσημη και μοναδική από μέρους του Στέλιου, πριν την επανεκτέλεση του Πάνου Τζανετή. «Οι αδίστακτοι», προβλήθηκαν στις 18 Οκτωβρίου του 1965.Από την άλλη το τραγούδι «Ποιος δρόμος είναι ανοιχτός», σε στίχους Δημήτρη Χριστοδούλου και μουσική Γιάννη Μαρκόπουλου, ακούγεται μέχρι τα σήμερα. ξιοσημείωτη είναι η συμμετοχή του ηθοποιού Νίκου Κούρκουλου στο τραγουδιστικό κομμάτι. Όπως πληροφορούμαστε από την έρευνα των Νίκου Μητρογιανόπουλου, Γιώργου Αθητάκη και Κώστα Χρηστίδη, σχετικά με τις εμφανίσεις του Καζαντζίδη στον κινηματογράφο (έρευνα για λογαριασμό του περιοδικού «Λαϊκό Τραγούδι»- «Τεύχος 17»), η κινηματογραφική αυτή εκτέλεση του τραγουδιού κυκλοφόρησε για πρώτη φορά το 1988 στον δίσκο «Γιάννης Μαρκόπουλος στον Ελληνικό Κινηματογράφο».
Στο απόσπασμα της ταινίας, που προβάλουμε, πέραν των πρωταγωνιστών ηθοποιών, (του Νίκου Κούρκουλου και της Μαίρης Χρονοπούλου) και των Καζαντζίδη και Μαρινέλλας, διακρίνονται ο Δημήτρης Τζάρας (όρθιος με το μπαγλαμά), ο Σπύρος Ευσταθίου (μπουζούκι), ο Πάνος Ιατρού (κόντρα -- μπάσο), και στα δεξιότερα του πάλκου ο πολύ νέος, τότε, Χρήστος Νικολόπουλος.
(Πηγή:stelioskazantzidis.blogspot.com και περιοδικό"Λαικό Τραγούδι")