ง

ยังตัดทางโลกไม่ขาด

@@tridp69 ตัดทางโลกขาด ต้องเป็นแบบไหนหรอครับ

@@tridp69 คนทำผิด ก็ต้องมีการกำราบด้วย ความเมตตา เสมือนดั่งยมทูต นายนรกที่เฆี่ยนตีสัตว์นรก ฉะนั้นแล ท่านจงอย่าได้คิดเป็นอื่นเลย ไม่ใช่เป็นพระแล้วจะต้องนั่งสมาธิ อุเบกขาวางเฉยอย่างเดียวมันก็ไม่ได้ จำตอนพระมาลัยโปรดนรกแล้วสนทนากับยมบาลได้ไหมล่ะ ที่พระท่านต่อว่านายนรกโหดเหี้ยม แต่ยมบาลท่านตอบกลับว่าก็เพราะเมตตา ถึงต้องเฆี่ยนตีกันบ้าง

@@tonnum4143 ปล่อยให้เป็นหน้าที่ของกรรมไป ของนรกไป ไม่ต้องไปบริโภคร่วม พุทธะมีแต่จะให้อภัย การแก้ปัญหาลงโทษด้วยความรุนแรง พุทธะท่านไม่เคยเห็นว่ามันจะช่วยแก้ปัญหาอะไร พูดพุทธัง สะระณัง คัชฉามิ แต่เอาแนวของอิสลามลงโทษด้วยความรุนแรง สมควรเปลี่ยนศาสนา

ชบ ชบงบงขบ

จิตเป็นอนัตตา มีตัวตนชั่วคราว

ท่านผู้ทรงคุณ ท่านประจุพลังอธิษฐานไว้ (แล้วแต่พวกท่านว่าจะเน้นทางไหน เช่นเมตตา มหานิยม รึว่าสายเหนียว ฟันแทงไม่เข้า)

@@nc4563 สัตว์เป็นไปตามกรรม ไม่ได้เป็นไปตามการดลบันดาล

@@tridp69 เค้าจะเชื่อแบบไหนแล้วไปเผือกอะรัยกับเค้าคับ ทำเปนรู้ธรรม แต่เท่วติความเชื่อผู้อื่น

@ยิ่งสูง ยิ่งหนาว ครับผมก็มีเก็บครับ พานไถ่หลวงพ่อชื่น

พระอธิการเปี่ยมด้วยครับพี่

หลวงพ่อพุ่ม วัดปากคู

สุดๆหลวงพ่อทาของจริง

รุ่นนี้ประสบการ มานักต่อนัก

9

สุดทุกเกจิครับสายเหนียวแคล้วคลาดหมดเลย

+100000000

@@BirdRomance 😊😊💯

มาถูกทางแล้วครับ สมัยยังเด็กป.5 พี่ชายเคยไปกราบท่านได้ตะกรุด3ห่วง ตะกรุด5ดอก'เล็กๆเป็นพวง พี่ให้มาห้อยคอ ผ่านมาหลายปีพี่ชายเคยเหมาซื้อไก่หลายตัวใส่หลัวไปในป่ากับลุงที่รู้จักกันเป็นคนโบราณช่วยสวดชุมนุมเทวดา พี่ชายเอาพระกรุดังๆที่ประกวดติดรางวัลห้อยคอไก่เพื่อยิงชมพุทธคุณ มีทั้งหูยาน ท่ากระดาน พระร่วงหลายกรุ แล้วยิงทีละตัว หัวกระจุยหมด จิตตกครับยังเหลือหลายองค์ที่ลดหลั่นความนิยมที่เตรียมมา แต่ตัดใจว่าพอดีกว่า ขนาดเด่นๆยังหัวกระจุย ยกไก่ที่เหลือขึ้นรถกะว่าจะไปปล่อยที่วัดแล้ว นึกขึ้นได้ว่ามีตะกรุด3ห่วงที่รับกับมือหลวงพ่อเต๋มา จึงขอลองอีกอย่างคงไม่เป็นไรเพราะไหนๆก็พกใช้ติดตัวประจำอยู่แล้ว เอามาอธิษฐานแล้วแขวนคอไก่ ยิงนัดแรกไม่ออก อีกสองนัดเสียงสนั่น แต่ไม่ถูก ผ่านมาอีกหลายปีลุงคนนี้เล่าให้ฟังตอนที่มาคุยที่บ้าน ส่วนตัวมีโอกาสไปกราบหลวงปู่แย้มครั้งแรกปี2545เมื่ออ่านคมชัดลึก ทีแรกก็ไม่สนใจเพราะเป็นลูกศิษย์ จนเมื่อได้อ่านบทสัมภาษณ์ท่านว่าหลวงพ่อเต๋สอนวิชาให้โดยตรงเพื่อสืบทอดวิชาสืบไป และลองได้เลยตั้งแต่ยุคไหนๆมาแล้ว

หลังจากอ่านจบไม่กี่วันเมื่อว่างจากงานก็ตรงไปเช่าที่วัดทันที ถามคนเฝ้าตู้ว่าลองได้ตามที่หนังสือพิมพ์ลงใช่มั๊ย เขาบอกว่าใช่ ไม่เป็นไร จึงเลือกเข่าตะกรุด3ห่วงมา4ดอก ตั้งใจว่าจะเอาไปลองยิง2ดอก หากปิ๋ว ก็เอาอีก2ดอกไปขายบวกกำไรเอาทุนคืน ถ้าลองแล้วขลังจริงจะมาเป็นศิษย์หลวงปู่ เพราะตอนนั้นทำบุญดอกละ300เท่านั้น เช่าเสร็จใส่พานไปขอให้หลวงปู่แย้มมนต์มือปลุกให้เป็นการเฉพาะอีกวาระตามที่คนเฝ้าตู้แนะนำ ท่านเสกให้อยู่ครู่ใหญ่ก็รับกลับทันทีไม่ได้พูดคุยถามอะไรท่านเพราะตอนนั้นเราเองก็ไม่ถนัดกับการพูดกับพระ สรรพนามคำพูดก็ไม่ค่อยเป็นใช้ไม่ค่อยถูกด้วย อีกวันเอาตะกรุด2ดอกเดินทางไปสนามยิงปืนที่กรมการรักษาดินแดนข้างวัดพระแก้วทันที เข้าไปแล้วติดต่อทหารคนที่เป็นหัวหน้าสนามแจ้งความต้องการแต่ขอให้เขาหาทหารที่ยิงปืนประจำ+แม่นจริงและเอาปืนที่ใช้ยิงประจำมายิง เพื่อความชัวร์ ส่วนค่ากระสุนเราต้องออกให้เขา ทีแรกเขาบอกว่าอย่าลองเลย เช่ามาเท่าไหร่ เสียดายเงินเปล่าๆ เขาไม่ถามชื่อวัดชื่อหลวงพ่อผู้สร้างด้วยซ้ำ เขาบอกว่ามีคนเอาพระเอาเครื่องรางมายิงกันทุกวันกระจุยหมด ไปดูสิยังมีเศษซากกระจายหลงเหลืออยู่ตามหญ้าเลย ก็เป็นจริงตามนั้น แต่ก็บอกเขาไปว่าเราตั้งใจและทำใจมาแล้วครับ เขาก็บอกอย่าว่ากันนะ แล้วไปเรียกทหารคนที่ว่ายิงประจำชอบลองของขลังที่ใครๆเอามาให้ยิง เราก็ไปที่คันดินหน้าเป้ากระสุนห่างออกมาระนะหนึ่ง เอากระดาษเท่าฝ่ามือปูลองพื้นดินกันเปื้อน เเล้วนำตะกรุด3ห่วงมาพนมสวดมนต์ต่างๆอธิษฐานทั้งหลวงพ่อเต๋&หลวงปู่แย้ม ขอชมพุทธคุณอานุภาพของตะกรุด มิได้มีเจตนาลบหลู่ใดๆ ขอให้ยิงไม่ออก ออกก็อย่าให้ถูก หากมีอัศจรรย์ให้เห็นจะไปกราบฝากตัวเป็นศิษย์หลวงปู่แย้ม และจะปล่อยไก่ที่แม่ค้าจะฆ่า 2ตัวเป็นทานชีวิตถวายไว้ที่วัดสามง่าม รวมทั้งจะปล่อยปลาที่แม่ค้าจะฆ่าอีกหลายตัวด้วย อธิษฐานเสร็จก็ให้ทหารนายนั้นทำการยิง

เขาก็ไปยืนยิงที่จุดคนยิงปืน ซึ่งห่างจากตะกรุดประมาณ5เมตร เล็งสักครู่ก็ยิง ปรากฎว่าลูกกระสุนไปมุดลงดิน ตรงกลางดอกตะกรุดเป๊ะ เราจึงเดินกลับไปบอกกับหัวหน้านายสนามเพื่อให้เล็งยิงใกล้ๆเลย เขาก็เดินไปถามทหารคนนั้นคุยกันแล้วเดินมาบอกว่าเอางี้ผมยิงเอง คราวนี้ไปคว้า.357สแตนเลตกระบอกเบ้อเริ่มในตู้สีเงาแว๊บมาเลย ลำกล้องยาวด้วย เราจึงขอนำตะกรุดมาอธิษฐานอาราธนาอีกครั้งก่อนให้ลองยิง เขามายืนที่หน้าดอกตะกรุดห่างประมาณหนึ่งก้าว แล้วเหยียดแขนเล็งปืน ทั้งเราและทหารคนแรกมายืนอยู่ด้านข้างไม่ไกลกัน ส่วนตัวในใจตอนนั้นทำใจแล้ว คิดแต่เพียงว่ามองตะกรุดจะกระจายไปจุดไหนบ้างจะได้เก็บให้ครบชิ้นส่วน ซึ่งดูจากปลายกระบอกปืนนั้นก็ห่างจากตะกรุดไม่เกิน1แขน เล็งยิงลงพื้นในแนวดิ่ง สิ้นเสียงปืนที่ดังกว่าครั้งก่อน ดินกระจายพุ่งขึ้นด้านหลังแผ่นกระดาษที่ปูรองตะกรุดจนเป็นโพรงย่อมๆ แต่ตะกรุดไม่เขยื้อนเลย ทุกคนเงียบแล้วมองสักครู่ก่อนเข้าไปใกล้ๆ เราเป็นคนเข้าไปก้มดูหารูกระสุนก่อน นายทหารบอกว่าน้องอย่าเพิ่งจับตะกรุดนะ หารูกระสุนก่อน เมื่อมองแล้วทุกคนไม่พบ เห็นแต่รูกระสุนที่พุ่งขึ้นมาจากดิน เราจึงค่อยๆหยิบตะกรุดขึ้นมาเพื่อดูมีร่องรอยกระสุนไหม ก็ไม่มีรวมทั้งกระดาษที่ปูรองด้วย สุดท้ายเมื่อเราหยิบแผ่นกระดาษขึ้นมาแล้วนั่นแหละ จึงเห็นสิ่งที่ไม่ใช่ปกติวิสัย เพราะมีรูกระสุนที่พุ่งลงดินนั้นอยู่ใต้แผ่นกระดาษ ห่างจากขอบกระดาษเข้าไปประมาณ2-3นิ้วมือซ้อนกัน มันเป็นไปได้อย่างไร ในเมื่อเขายืนเล็งยิงแนวดิ่งเกือบจะทำมุม90°ขนาดนั้น ส่วนตัวยังไม่ได้คิดในเรื่องนี้เพราะเป็นคนไม่ค่อยไว้ใจอะไรง่ายๆ ยังแอบคิดว่าพี่คนนี้จะแกล้งยิงไม่ให้ถูกเพื่อให้เราดีใจสมใจรึเปล่าหว่า สุดท้ายปากไวอดใจไม่ได้ ถามตรงๆตรงนั้นเลยกับพี่ทหารท่านนั้นที่กำลังยืนนิ่งๆเหมือนคิดอะไรอยู่ ถามเขาว่า พี่ครับขอถามแบบชายชาติทหารเลยนะครับ ถามจริงๆพี่แกล้งยิงไม่ถูกให้ผมดีใจเล่นรึเปล่าครับ เขารีบตอบกลับมาด้วยเสียงค่อนข้างมีพลังขึ้นนิดหน่อยว่า โธ่น้อง พี่ถามน้องแล้วไงว่ายิงแล้วไม่ว่ากันนะ และถ้าพี่จะทำแบบนั้นพี่ก็แกล้งยิงเฉี่ยวๆไปสิ นี่ยิงไม่ถูกแม้แต่กระดาษเลย แล้วดูรูกระสุนสิ ใครยิงได้อย่างเงี้ย นี่คุ้มครองแม้กระทั่งกระดาษเลยนะ สิ้นคำพูดเขาเราก็เกิดสติพิจารณาตามคำพูดพี่เขา ก็จริงตามนั้นจึงมั่นใจว่าไม่ใช่ธรรมดาแน่นอนแล้ว สบายใจได้ หลังจากนั้นพี่ทหารนายนี้จึงเริ่มสอบถามว่าไปเช่ามาจากที่ไหนหลวงพ่ออะไรวัดไหน และยังฝากเราให้ช่วยเช่ามาให้เขาด้วย หลังจากนั้นก็ได้เจอเพื่อนทหารของพี่เขาหลายนายไปเช่าตะกรุดที่วัดโดยบังเอิญหลังจากเขามาถามหาหลวงปู่กับเราขณะกราบไหว้สรีระของหลวงพ่อเต๋โดยบังเอิญ หมายเหตุ 1.) ช่วงเวลานั้นสนามยิงปืนยังมีการขอลองยิงลองของกันได้อยู่ ไม่เหมือนปัจจุบันที่มีช้อห้ามในทุกสนามแล้ว 2.) มารู้หลังจากพูดคุยกับพี่ทหารว่า สนามยิงปืนนี้เดิมเป็นลานประหารนักโทษมาก่อนในสมัยโบราณจนมาถึงต้นยุครัตนโกสินทร์ เขาจึงมีการทำพิธีฝังสิ่งอาถรรพ์กันและแก้ของไว้ ใครมีของดีของขลังฝังแร่หรือสักยันต์ขลังแค่ไหนก็ตาม มาถึงหลักประหารจุดนี้แล้วเสร็จทุกราย ถือว่าเป็นจุดตาย !! และคงเป็นจริงตามนั้นเพราะพี่เขาอยู่ที่นี่มาเป็นสิบปีมีคนเอาของทุกชนิดประเภทมาลองยิงแทบทุกวัน ไม่เคยเห็นอัศจรรย์ใดๆนอกจากกระจุยกระจายเห็นซากเกลื่อนสนามหญ้า และทำให้ที่เราหวังไว้ว่าจะได้เห็นมหาอุดยิงไม่ออกนั้นจึงไม่เกิดคงด้วยเหตุนี้ มีแต่แคล้วคลาดเท่านั้น และที่อำนาจตะกรุดสามารถแสดงอานุภาพในแดนนี้ได้ก็คงเพราะหลังจากเหตุการณ์นี้เมื่อเราได้มีโอกาสเห็นบรรดายันต์ต่างๆที่หลวงปู่แย้มลงไว้ในกระดาษสีน้ำตาลแผ่นประมาณA4 ถึง3แผ่นที่มาม้วนพันกันทำเป็นตะกรุดนั้นมากมายหลายยันต์ทั้งมหาอุด แคล้วคลาด ทั้งกันทั้งแก้ แม้แต่ยันต์ตรีนิสิงเหก็มีอยู่ แถมยังใช้ไม้ตาลจากต้นที่ฟ้าผ่ายอดแล้วไม่ตายมาทำเป็นแกนในอีกด้วยตามตำรา จึงทำให้นายทหาร2คนนั้นทึ่งและเลิกคิดว่าพระเครื่องรางของขลังเป็นเรื่องงมงายทันที เพราะได้เห็นกับตาและลองยิงกับมือตนเอง !!