6.อยู่อย่างสง่า ต า ย อย่างสงบ ตอนมีชีวิตอยู่ต้องมีความสง่างามในตัวเอง ทุกอย่างต้องช่วยเหลือตัวเองได้ ใครเห็นก็ให้ความเคารพนับถือ และเมื่อถึงเวลาต า ย ก็ ต า ย อย่างสงบ อย่าไปกลัวความต า ย จะยิ่งใหญ่แค่ไหน เมื่อต า ย แล้วเกียรติยศเงินทองสะสมไว้แค่ไหนก็ต้องส่งคืนหมด สิ่งเดียวที่ เหลือไว้ คือ ความเป็นตัวตนของเรา ถ้าประกอบคุณงามความดีไว้คนก็ยังนึกถึง แต่ถ้าประกอบความชั่ ว ไว้มาก คนก็ยังด่าทอไปจนถึงลูกหลาน 7.ร่าเริง รื่นเริง คึกคัก ครึกครื้น คาถาที่ว่านี้ ในหลวงรัชกาลที่ 9 ทรงรับสั่งเสมอ เพราะจิตเป็นเรื่องสำคัญ ต้องมีอารมณ์ขันอยู่ตลอดเวลา มองเห็นทุกอย่างเป็นเรื่องสนุก จึงจะสามารถทำงานได้สำเร็จรวดเร็วและมีประสิทธิภาพ เมื่อตัวเราร่าเริง ยิ้มแย้มแจ่มใส บรรย า กาศรอบตัว คนรอบข้างที่อยู่กับเราก็รื่นเริงไปด้วย 8.อักโกธะ หรือ ความไม่โกรธ เป็นอีกหลักข้อหนึ่งในทศ พิธราชธรรม เพราะเมื่อโกรธแล้ว มักจะเสียหายหากคุมอารมณ์ไม่อยู่ในเรื่องไร้ส า ร ะ เมื่อไหร่ก็ตามที่มีเรื่องมากระทบใจ แค่ลองพลิกอารมณ์มองให้เห็นเป็นเรื่องสนุกๆ เท่านี้ทุกอย่างก็จบ 9.อวิโรธนะ คือ การดำรงอยู่ในความถูกต้องเสมอ เป็นหลักทศ พิธราชธรรมที่ต้องรั ก ษ า ให้มั่น หากอย่างปฏิบัติตามในหลวงรัชกาลที่ 9 โดยยึดหลักธรรมะที่ต้องมีทั้งสองอย่าง คือ ทั้งความดีและความถูกต้อง เพราะบางอย่างดีแต่ไม่ถูกต้อง บางอย่างถูกต้องแต่ไม่ดี การกระทำของเราต้องตรวจสอบอยู่ตลอดเวลา เป็นธรรมหรือเปล่า นั่นคือ ดีและถูกต้องหรือเปล่า 10.รั ก ษ า กายและจิต ผู้สูงอายุต้องรั ก ษ า กายให้ดี เพราะเงินทองไม่มีประโยชน์ เอาแค่พอเพียงต่อชีวิตความเป็นอยู่ ที่เหลือเป็นส่วนเกินที่เราไม่ได้ใช้ เรื่องจิตก็สำคัญเช่นกัน ต้องโปร่งใส อย่าไปขุ่นมัวโดยที่ไร้ประโยชน์ คำนึงไว้ว่า เวลาอยู่ในโลกนี้สั้นแล้ว ดังนั้น อย่าเสียเวลาเป็นทุกข์ 11.ใช้ชีวิตโดยรั ก ษ า ความเป็นธรรมดาเอาไว้ อย่ายึดติดยศถาบรรดาศักดิ์ แต่ให้ทำชีวิตอยู่อย่างธรรมดา เรียบๆ ง่ายๆ เพราะจะยิ่งใหญ่มาจากไหน เกษียณแล้ว ทุกอย่างสูงสุดคืนสู่สามัญ ไม่ต้องเป็นวีไอพีหรอก เพราะจะเป็นวีไอผีอยู่แล้ว 12.ยึดถือคำว่า “ประโยชน์สุข” เป็นเป้าหมายของชีวิต อะไรไม่มีประโยชน์อย่าทำ อย่าคิดทำ ให้ทำแต่สิ่งที่มีประโยชน์ ผลสุดท้ายสิ่งที่เราจะได้รับคือความสุข แง่คิดดีๆ ทั้งหมดนี้สะท้อนให้เห็นว่า คุณค่าและความสุขในชีวิต ไม่ได้ขึ้นอยู่กับตัวเลขอายุ แต่อยู่ที่ไลฟ์สไตล์และหัวใจที่ไม่มีคำว่าเกษียณ

#ใครที่กำลังทุกข์เพราะคำพูดคน เรื่องนี้คุ้มค่าจริงๆ ที่ใดมีความถือมั่นที่นั่นก็มีความทุกข์ ทำไมจึงไม่ควรยึดติดถือมั่น เพราะที่ใดมีความถือมั่น ที่นั่นก็มีความทุกข์ ความทุกข์ขย ายตัวตามระดับความเข้มข้นของความยึดติด ยึดมาก ติดมาก จึงทุกข์น้อย ไม่ยึด ไม่ติด จึงไม่ทุกข์ ความไม่ยึดติดถือมั่น กล่าวอีกอย่างหนึ่งว่า ความปล่อยวาง ทำไมจึงต้องปล่อยวาง เพราะทุกอย่าง มีความว่าง มาแต่เดิม คนที่หลงกอด ความว่าง โดยคิดว่าเป็น ความมี ทำไมจะไม่ทุกข์ ? พระบวชใหม่รูปหนึ่ง เดินบิณฑบาตผ่านชุมชนแห่งหนึ่งซึ่งมีผู้คนจอแจ ขณะเดินสำรวมก้มหน้าแต่พอประมาณ เพื่อเดินผ่านชุมชนไปอย่างช้าๆ นั้นเอง จู่ๆ ก็มีชายวัยกลางคนคนหนึ่งใส่สูท ผูกเนคไท สวมแว่นตาดำเดินเข้ามาหาท่าน พร้อมทั้งชี้หน้าด่าท่านอย่างสาดเสียเทเสีย พระรูปนั้นตกตะลึง รีบเดินหนี แต่แม้ท่านจะเดินหนีชายคนนั้นพ้นแล้ว แต่เสียงด่าของเขายังคงก้อง อยู่ในโสตประสาทของท่านอย่างชัดถ้อยชัดคำ เมื่อกลับถึงวัด พลันที่คิดถึงเหตุการณ์ ที่ตนถูกชี้หน้าด่ากลางฝูงชน พระหนุ่มก็รู้สึกโกรธจนหน้าแดงก่ำ ยิ่งคิดต่อไปว่าชายคนนั้นมาชี้หน้าด่าตน ซึ่งเป็นพระและตนเองก็จำได้ว่า ตั้งแต่บวชเข้ามาในพระธรรมวินัย ก็ยังไม่เคยทำอะไรผิด คิดมาถึงขั้นว่า ตนไม่ผิด แต่ทำไมตนต้องถูกด่า ยิ่งเจ็บ ยิ่งแค้น วันที่ท่านถูกด่ากลางชุมชนนั้นเป็นวันศุกร์ แต่ตกถึงเช้าวันจันทร์ท่านก็ยังไม่หายโกรธ เช้าวันจันทร์นั้น พระบวชใหม่ประคองบาตร เดินผ่านชุมชนนั้นเหมือนเดิม ท่านพย าย ามสอดส่ายสายตามองหาชายคนเดิม ตั้งใจว่าวันนี้จะต้องถามให้รู้เรื่อง ว่าเหตุจึงมาชี้หน้าด่าตนเมื่อวันศุกร์ที่แล้ว ยิ่งพย าย ามค้นหา กลับยิ่งไม่พอ ท่านจึงเดินสำรวจรับอาหารบิณฑบาตต่อไป จนได้อาหารเต็มบาตรแล้วจึงเดินกลับวัด ระหว่างทางกลับวัด โดยไม่คาดฝัน พระหนุ่มทอดสายตาไปพบกับชายคนหนึ่งสวมสูท ผูกเทคไท ใส่แว่นตาดำ ท่านอุทานในใจว่า อ๋อ เจ้าคนนี้เองที่ด่าฉันเมื่อวันศุกร์ ภาพที่เห็นก็คือ ชายแต่งตัวดีคนนั้น นอนหลับหมดสติอยู่ข้างศาลเจ้าแห่งหนึ่ง ข้างๆ ตัวเขามีขวดเหล้าล้มกลิ้งอยู่ พอท่านพย าย ามเดินเข้าไปมองใกล้ๆ เขาจึงเริ่มรู้สึกตัวตื่นขึ้นมา พอเห็นท่านเท่านั้นชายคนนั้นก็ร้องขึ้นมาว่า ขอเดชะ พระอาญาไม่พ้นเกล้าฯ บัดนี้ พระองค์ทรงกลับมาครองอยุธย าอีกครั้งหนึ่งแล้วกระนั้นหรือ ว่าแล้วก็ลุกขึ้นรำเฉิบๆ พลันที่ท่านประเมินว่าชายแต่งตัวดี คนที่ชี้หน้าด่าท่านเมื่อวันศุกร์ที่แล้ว เป็นคนบ้าที่มาในร่างของคนแต่งตัวดีเท่านั้นเอง ความโกรธที่ก่อตัวเป็นเมฆดำทะมึน อยู่ในใจของท่านมานานถึงสามวัน ก็พลันอันตรธานไปอย่างง่ายดายชนิดไร้ร่องรอย ทำไม เราจึงปล่อยวางต่อคนบ้าได้ง่ายดายเหลือเกิน ? แต่กับคนปกติ ทำไม เราจึงมีความรู้สึกว่าต้องเอาเรื่องราวให้ถึงที่สุด ?

#คนฉลาดย่อมรู้ว่าโลกนี้ไม่มีสีขาวสนิทหรือดำสนิท ในสีขาวย่อมมีสีดำ และในสีดำย่อมมีสีขาว ส่วนคนโง่มักคิดว่า ขาวก็คือขาว ดำก็คือดำ ทุกอย่างมีค่าเท่ากับ ขวาสุด และซ้ายสุด การคิดอย่างหลังจะทำให้สมองของเราวิเคราะห์ทุกอย่างผิดเพี้ยนไปจากเดิม เป็นความจริงที่ว่า… “ไม่มีใครที่เลวร้ายไปหมดทุกอย่าง และไม่มีใครดีไปหมดทุกอย่าง” คนที่เราเห็นว่าเขาดี บางมุมเขาก็ยังเลวอยู่ ในขณะที่เราเห็นว่าเขาเลว บางมุมเขาก็ยังมีความดีอยู่เช่นกัน ทุกอย่างในโลกนี้ล้วนมี 2 ด้านเสมอ แม้แต่ตัวของเราเอง ก็ตั้งอยู่บนสัจธรรมข้อนี้ การที่เราจะขับสีดำออกจากตัวเราได้นั้น เราต้องรู้ก่อนว่าลึกๆ แล้วข้างในตัวของเรายังมีความชั่ว ยังมีความเลวที่ควร ลด ละ เลิก เวลาใครมาถามเราว่า ตัวเรามีข้อเสียอย่างไรบ้าง ? เรามักตอบไปตามประสาว่า ขี้ลืม ใจร้อน ซุ่มซ่าม พูดมาก มั่นใจตัวเองเกินไป พูดตรงเกินไป ซึ่งสิ่งเหล่านี้ อาจเป็นข้อเสียอันน้อยนิด ที่ดูแล้วน่ารักน่าชังจากข้อเสียเป็นล้านๆ ข้อในตัวเรา… ไม่เคยมีใครกล้าบอกกับคนอื่นว่า… ตัวเองยังโลภโมโทสัน อยากมีอยากได้ เห็นแก่ตัว อิจฉาริษยา ยึดติดตัวตน เห็นแก่พวกพ้อง รักความสบาย ไร้เหตุผล เอาใจตนเป็นใหญ่ ทั้งที่ในความเป็นจริงแล้วเราทุกคนก็ยังมีสัญชาตญาณเหล่านี้หลงเหลืออยู่ในตัว มากบ้างน้อยบ้างในแต่ละข้อ แต่ละบุคคลต่างๆ กันไป ตราบใดที่เรายังเป็นมนุษย์ผู้หลงอยู่ในโลกแห่งสมมุติ เชื่อเถอะว่า… ความรู้สึกสีดำเหล่านี้ ยังคงวิ่งแล่นอยู่ในจิตวิญญาณของเราเสมอ เราต้องรู้ตัวว่า… หลายครั้งที่เราก็คิด ในสิ่งที่ไม่สมควรคิด ทำในสิ่งที่ไม่สมควรทำ สิ่งเหล่านี้คือสิ่งที่เราต้องรู้ตัว ต้องยอมรับ ต้องสำนึก ต้องไม่ปฏิเสธว่าเรายังมีความรู้สึกด้านมืดเหล่านี้หลงเหลืออยู่ในตน เพราะการยอมรับว่า “ตัวเรายังไม่ดีพอ” คือบันไดขั้นแรกที่จะทำให้เราเดินไปสู่หนทางที่ถูกต้อง เดินไปสู่เส้นทางของการเป็น….คนเต็มคน….อย่างแท้จริง คนที่คิดว่า “ตัวเองดีแล้ว” ย่อมไม่คิดปรับเปลี่ยนตัวเองให้ดีขึ้น เพราะ…..เขาจะคอยทำตัวเหมือนเทวดา ใช้เวลาทั้งวันในการเฝ้ามองบ่อน้ำศักดิ์สิทธิ์ สังเกตพฤติกรรมของมนุษย์ผู้เต็มไปด้วยกิเลส มองไปวิจารณ์ไป เพราะคิดเพียงว่าตนดีกว่าเขา ตนอยู่ชั้นสูงกว่าเขา ตนไม่มีวันทำไม่ดีแบบเขา คิดได้ดังนั้น จึงลงมือตัดสินผู้อื่น ด้วยปัญญาที่มีอยู่อันน้อยนิด เขาเลวอย่างนั้น เขาเลวอย่างนี้ มองคนอื่นโดยไม่เคยมองตนเองเลยแม้แต่น้อย พูดให้สั้น กระชับ และง่ายไปกว่านี้ก็คือ….. ไม่มีประโยชน์อะไรเลย ที่เราจะนั่งคิดถึงความไม่ดี เลว ผิดพลาดของผู้อื่น เพราะยิ่งคิดมาก ก็ยิ่งแย่มาก ยิ่งห่างไกลความเจริญของตนมากขึ้นไปอีก สิ่งที่เราควรทำก็คือ “คิดให้มากว่า เรานั้นไม่ดีอย่างไร” มีสีดำตรงไหน ตรงไหนที่ยังคิดไม่ดี ทำไม่ดี สำนึกไม่ดี การรู้ว่า เรายังมีข้อไม่ดีไม่ได้แปลว่า เราต้องออกไป “ประจานตัวเอง” ให้คนอื่นรับรู้ว่า เราไม่ดีอย่างไร… เราคงไม่ต้องทำถึงขนาดนั้น แต่เรารู้ของเรา สำนึกของเราแบบเงียบๆ อยู่ในจิตใจ ค่อยๆ ปรับ ค่อยๆ เปลี่ยน ให้จิตใจของเรา เดินไปสู่หนทางที่สว่างไสวขึ้น จิตใจของเราก็อาจเปรียบได้กับบ้าน ถ้าบ้านสะอาดเราก็อยู่สบาย แต่ถ้าบ้านสกปรกเราก็อยู่ไม่สบาย อยู่แล้วสุขภาพไม่ดี ดังนั้นเมื่อบ้านของเราสกปรก ถึงคนอื่นไม่รู้ เราผู้เป็นเจ้าของบ้านก็ต้องรู้ และรู้อยู่อย่างเดียวก็ไม่ช่วยให้อะไรดีขึ้น รู้แล้วต้องหยิบไม้กวาด หยิบผ้า หยิบถังขยะ ขึ้นมาปัด กวาด เช็ด ถู และทิ้งของเน่าๆ ให้หมดไป… เป็นคนดีใจดีย่อมมีแต่ความสุข เป็นคนร้ายใจร้ายก็ย่อม มีแต่ความทุกข์เช่นกันครับ #ขอให้ได้พิจารณาด้วยสติ ด้วยปัญญา ด้วยภูมิธรรม คุณพระรักษาเทวดาคุ้มครอง ขอให้มีความเจริญในธรรม ทุกท่าน ทุกคนครับ

@@user-jc8bh8jc8qอ่านแล้ว ได้สติเตือนตนจะไม่โกรธคนที่เรายึดติดว่าเขาทำร้ายเรา ควรเลิกโกรธ ขอให้ใจเราให้อภัยและแผ่เมตตาและ ขออโหสิกรรม ต้องทำบ่อยๆด้วยค่ะ

อ่าน/เขียนมายาวนาน ที่แท้ก็เรื่อง"คนบ้า"

อยู่เป็น ใช้ชีวิตเป็น เป็นธรรมดาปรับเปลี่ยนตามกาลเวลา..หุหุ

ยังแปลกใจตัวเองไม่หาย ว่าความรู้สึกแบบนี้เกิดขึ้นมาได้อย่างไร ใครสอนให้เป็นพิเศษ เพราะส่วนใหญ่รู้จักธรรมะ ก็เพราะอ่านจากหนังสือของพระผู้ปฏิบัติดีปฏิบัติชอบ ไม่เคยได้ สนทนาธรรมด้วยคำพูดกับพระสงฆ์รูปใดเลย แล้วความคิดเหล่านี้มาต่อยอดออกไปได้อย่างไร..เพราะ เชื่อว่า ไม่ใช่ทุกคนที่ได้ฟังธรรมะ อ่านหนังสือธรรมะแล้วจะคิดหรือรู้สึกได้ในลักษณะเดียวกัน...

ยิ่งถ้า ย้อนกลับไปในอดีต ตั้งแต่จำความได้ ไล่มาเรื่อยๆจนอายุ 20 ความทรงจำคือ เหมือนคนเอ๋อ เรื่องทางโลกที่เป็นวิถีชีวิตของมนุษย์ทุกคนคือ ความอยากได้อยากมีจึงต้องทำงาน เพื่อให้ได้มา..เรียนหนังสือเพื่อที่จะได้ทำอาชีพ ที่อยากจะทำ จะได้ไม่ต้องทำไร่ทำนาตากแดดตากฝน..ความรู้สึกเหล่านี้ ไม่เคยเกิดขึ้นกับดิฉันเลย..รู้สึกแค่ อยากเป็นชาวนาเพราะได้อยู่กับธรรมชาติ..รู้เพียงเท่านี้..ไม่รู้จักอย่างอื่นมากไปกว่านี้เลย ทั้งๆที่ ถูกพ่อแม่ผลักดันอย่างหนัก เพื่อให้เรียนสูงที่สุดกว่าลูกชาวบ้าน..ผลักดันถึงขนาด ที่ พ่อแม่ดิฉัน ห้ามดิฉัน คบกับเพื่อนรุ่นเดียวกันที่ไม่ได้เรียนต่อ และ ห้ามเพื่อนที่ไม่ได้เรียนต่อ มาหาดิฉันที่บ้าน..เมื่อไม่มีเพื่อนรุ่นเดียวกันที่จบแค่ ป.6 มาหาที่บ้าน..ดิฉันก็เป็นฝ่ายไปหาเพื่อนเอง แต่ทุกครั้ง แค่เท้าของดิฉันเหยียบเข้าไปบริเวณบ้านของเพื่อน ก็จะได้ยินเสียงตะโกนตามหลังมาว่า ( เรียกชื่อดิฉัน ) แม่ให้กลับบ้าน..เป็นอย่างนี้ตลอด ไม่มีพลาด..จนพ่อแม่เพื่อน หรือเพื่อนดิฉัน เมื่อเขาเห็นดิฉันโผล่หน้าเข้าไปถึงบริเวณบ้านของพวกเขา พวกเขาก็จะพูดเหมือนกันว่า เดี๋ยวแม่เธอพ่อเธอก็ให้น้องสาวปั่นจักรยานมาตาม ซึ่งก็เป็นไปตามนั้นทุกครั้งค่ะ

เมื่อถูกพ่อแม่ห้ามแบบนี้ ดิฉันก็ออกฤทธิ์กับพ่อแม่ด้วยการ ทำตามที่พ่อแม่ออกแบบชีวิตให้ คือ ไปเรียนแต่ไม่ตั้งใจเรียน เพื่อจะได้มีข้ออ้างไม่ต้องเรียนต่อ ในทุกที่ พ่อแม่ให้ไปเรียน..จนสุดท้ายพ่อแม่ต้องยอมแพ้เพราะเหนื่อยที่จะผลักดันแล้ว หมดเงินไปเยอะ แต่ได้แค่เพียงความว่างเปล่าจากดิฉัน..แม้มีสามีแล้ว สิ่งที่ดิฉันพูดเหมือนตอนที่ยังเป็นเด็กอยู่แล้วยังคงไม่ลืม คือ ดิฉันอยากมีบ้านมุงหญ้าคา เหมือนบ้านในละครจักรๆวงศ์ๆ ช่องเจ็ดเสาร์อาทิตย์..อยากได้มาก จนมาพูดให้แม่ได้ยินหลังจากมีสามีแล้ว แม่ตกใจมาก พูดกับดิฉันว่า นี่ยังไม่ลืมอีกหรือ..จนต่อมาแม่ปรึกษากับน้องสาวดิฉันว่า ต้องสร้างบ้านให้ดิฉันแล้ว เพราะถ้าปล่อยให้ดิฉันสร้างบ้านเอง มันจะสร้างบ้านมุงหญ้าคาให้พ่อแม่อับอายชาวบ้าน..แม่กับน้องสาวปรึกษากันแล้วก็พากันออกแบบบ้านให้ดิฉันในราคาบ้านชั้นเดียว 800,000 บาท แล้วเอาแบบที่น้องได้มาไปให้ช่างดูแล้วบอกราคาเสร็จสรรพ หลังจากนั้นแม่ก็ไปปรึกษาพ่อครูที่จะมาทำพิธียกเสาเอก พร้อมหาวันยกเสาเอกเพื่อเป็นสิริมงคล..หลังจากแม่กับน้องสาว หาวันยกเสาเอกแล้ว แม่ก็โทรไปบอกดิฉันที่กรุงเทพฯว่า วันที่...จะยกเสาเอกสร้างบ้านให้นะ..ดิฉันตกใจมาก ก็เลยโวยวาย..แม่บอกว่า ไม่ทันแล้วเพราะอีกสองวันก็จะยกเสาเอกแล้ว..ดิฉันก็เลยบอกแม่ว่า บ้านชั้นเดียวราคาแพงไป ขอลดลงมาครึ่งหนึ่งพร้อมเปลี่ยนแบบบ้านใหม่..แม่บอกว่า ถ้าจะเปลี่ยนแบบบ้านให้กลับมาบ้านวันนี้เลยเพื่อคุยกับช่าง..ดิฉันก็รีบลงมาบ้านที่ต่างจังหวัด แล้วตรงไปที่บ้านของช่างทำบ้าน บอกช่างว่าขอเปลี่ยนแบบบ้าน..ช่างถามว่าจะเอาแบบไหน..ดิฉันบอกว่าจะเอาแบบธรรมดาที่สุด ไม่ต้องสวย..ช่างบอกว่า มีแต่คนเขาอยากได้บ้านสวยๆ และแบบบ้านที่น้องสาวเลือกให้ช่างก็บอกว่าสวยดี ทำไมไม่เอาล่ะ..ดิฉันบอกว่าไม่ชอบแบบบ้านที่ทันสมัย เพราะไม่เหมาะกับตัวดิฉัน..ดิฉันชอบบ้านแบบธรรมดาๆ ที่ไม่ต้องมีจุดเด่นอะไร..ช่างถามว่า เห็นแม่ดิฉันพูดว่า จะสร้างบ้านให้ ( บอกชื่อดิฉัน ) แล้วใครเป็นคนจ่ายตังค์สร้างบ้าน ดิฉันบอกว่าก็พวกเขานั่นแหละที่จะจ่ายเอง เพราะเคยบอกให้ดิฉันเลือกแบบบ้านตั้งแต่เมื่อสามปีที่แล้ว แต่ดิฉันไม่สนใจ แม่กับน้องสาวก็เลยจัดการการกันเอง เพียงแค่ กลัวว่าดิฉันจะสร้างบ้านมุงหญ้าคาอยู่ พวกเขาก็กลัวกันแล้ว...

ต่อมาเมื่อมีบ้าน สามีดิฉันเขาก็อยากมีรถยนต์เงินผ่อนเหมือนคนอื่นๆที่เขาผ่อนกัน..ดิฉันก็บอกสามีว่า ถ้าไม่มีเงินสดซื้อ ก็ไม่ต้องมีก็ได้เพราะสามีดิฉันไม่ยอมให้ดิฉันช่วยทำงานหาเงิน..ถ้าจะผ่อนรถ ดิฉันจะไปทำงานช่วยหา เขาจะยอมไหม ซึ่งเขาก็ไม่ยอมให้ดิฉันช่วยทำงาน ถึงแม้เขาจะอยากได้รถยนต์เงินผ่อนก็ตาม..จนน้องสาวออกรถคันใหม่..น้องสาวก็ยกรถยนต์ของเขาให้กับดิฉัน ซึ่งเป็นรถที่สภาพดีเหมือนใหม่มีคนมาจองไว้หลายคน แต่น้องสาวไม่ขายให้ใครค่ะ บอกว่าจะเอาไว้ให้พี่สาวแบบฟรีๆ..มีแต่คนทึ่ง ที่น้องสาวไม่ขายให้คนอื่นเพื่อเอาเงิน แต่กลับยกให้พี่สาวฟรีๆ...

เมื่ออายุมากขึ้น ความคิดก็ตกผลึก รู้ด้วยตัวเองเป็นความรู้สึกลึกๆ ว่า ตัวดิฉันเกิดมาชาตินี้เพื่อเตรียมความพร้อมไปสู่ชาติหน้า..รู้ได้จากอะไร..รู้เพราะ มีความรู้สึกที่ชัดเจนในเรื่อง รู้จักประเภทของคนในชาตินี้ เพื่อ ประโยชน์ในชาติหน้า..มีความรู้สึกแบบนี้อย่างเดียวจริงๆ..ถ้าถามตัวเองว่า เราฉลาดขนาดนั้นเลยหรือ คำตอบคือ ไม่ใช่เลย..มันเหมือนกับมีใครคอยมากระตุ้นให้คิดอย่างนี้ ให้รู้สึกอย่างนี้ มากกว่า เหมือนเขารู้ถึงชาติหน้าของดิฉัน จึงคอยมาเข้มงวดเพื่อชี้ทางให้..อันนี้คือ รู้สึกด้วยตัวเองอย่างชัดเจน เปรียบเหมือน คนที่อยากกินอะไรก็จะรู้สึกได้ชัดเจน ไม่ต่างกัน..ซึ่งก็ไม่รู้ว่า คนอื่นๆ จะเป็นเหมือนกับดิฉันไหม...

ผิดครับ😂😂

😳!!!เฮ่ออ!!นะ🤔😊นะ (55++) มี ความสุขมากมาก___ นะครับทุกท่าน. คนดี ___________________ 😳😊🤔?!!_🤗💖✨ 🌄🌈🌻🏞️🌌✨ 🙏🙏🙏

คนไม่ฝึกจิตแนวคิดก็แบบนี้แหละ 😂😂😂

ผมขอขอบพระคุณครับ❤️❤️❤️

เ

กำลังเผชิญ กับคนอย่างนี้อยู่จ๊ะ เบี่อจริงๆ อยากไปอยู่ไกล ๆคนประเภทนี้จง😢😢

ใช่ๆ

อย่ากลัวยังไม่เริ่มต้น ครับ