คอมเมนต์มุมมองของคุณได้เลยนะ ทั้งคนต่างจังหวัดที่อยากระบายกรุงเทพ และคนกรุงเทพที่อยากบอกอะไรกับคนต่างจังหวัด

เราเป็น1ในคนที่เป็นเด็กตจว.ค่ะ ต้องเข้ามาเรียนที่กทม.ต้องมาแข่งขันเรื่องการเรียน ส่วนตัวมองว่าการศึกษาที่ดีมันควรมีทุกที่อ่ะค่ะTT

"สวนสาธารณะน้อย" ผมบ่นเเค่นี้เเหละ ผมต้องนั่งรถไฟฟ้าไป ถ้าไม่ได้ไปมันจะเครียดๆ อาหารการกินถ้าไปเจอร้านถูก เเต่อร่อยเเล้วได้เยอะก็มีครับ

จากมุมมองของเด็กต่างจังหวัดนะคะ รู้สึกโอกาสดีๆมันอยู่ในกรุงเทพเป็นส่วนใหญ่ ส่วนคนในเมืองหลวงใช้ชีวิตแบบรวดเร็ว ส่วนตัวเป็นคนที่ใช้ชีวิตชิลและเชื่องช้ามาก ซึ่งมองแล้วเครียด ตอนนี้อยากเรียนมหาลัย แต่จบหลักสูตร กศน. ถ้าต้องเข้ามหาลัยคงต้องเป็นมหาลัยเอกชนในกรุงเทพ เพราะของรัฐความสามารถคงไม่ถึง และมีน้อยมากที่จะรับวุฒิ กศน. แค่คิดถึงสังคมในกรุงเทพก็เครียดแล้ว แล้วสกิลการเอาตัวรอดในสังคมที่รวดเร็วติดลบมาก แล้วทุกโอกาสหลายๆอย่างส่วนมากอยู่ที่นู่น บางทีก็คิดว่า ขออยู่บ้านนอกอย่างมีความสุขดีกว่า ใจไม่แข็งพอจริงๆเครียด🥲

ผมว่านะรัฐบาลไม่ควรเน้นความสบายแต่กรุงเทพ พัทยา ภูเก็ต เพราะต่างจังหวัดนี่ลำบาก และอีกอย่างเลยคือการสร้างถนนมานานเกือบ10ปีละยังไม่เสร็จซึ่งมันเป็นความผิดพลาดมากถนนรถติดเยอะการวางแผนเส้นทางที่ไม่ค่อยดี แต่มีตัวชูโรงที่ทำให้ไทยนั้นดีมากคือวัฒนธรรมอาหารการท่องเที่ยวที่ดีมากและอาหารเครื่องใช้ที่ถูก(เขตปกครองพิเศษ) แต่รวมรวมคือไทยยังต้องพัฒนาอีกเยอะแต่ยังไงผมก็ส่งกำลังใจให้คนที่พาประเทศไปในทางที่ดีครับ

ขนาดผมเกิดกรุงเทพ แล้วมาอยู่ต่างจังหวัดตั้งแต่7ขวบ พี่สาวแท้ที่อยู่กทม.ยังพูดจาดูถูกเรื่องการสวมใส่เสื้อผ้าหน้าตาและสำเนียงเลย สังคมมันคนละแบบจริงๆ

เคยไปฝึกงานที่กทมสัมผัสได้ถึงความเลื่อมล้ำ เปราะบาง หดหู่ แออัดเอาตรงๆไม่อยากเข้าไปทำงานที่กรุงเทพเลย แต่ถ้าเรื่องการเที่ยวโคตรสนุกเลยมีกิจกรรม สถานที่รองรับได้ทุกแบบ

จากมุมเด็กกทม มาเรียนต่างจังหวัดบ้าง คือโคตรชอบ ไม่อึดอัด ไม่วุ่นวาย ถึงรถประจำทางไม่ค่อยมีแต่รถก็ไม่ติดเหมือนกทม กลับไปกทมทีเหมือนจะหายใจไม่ออก หงุดหงิดไปหมด ค่าครองชีพก็สูง แต่ก็ยังมีส่วนที่ชอบกทมอยู่คือ นัดเพื่อนง่าย เพราะห้างเยอะ ที่เที่ยวเยอะ

เราเป็นคนกรุงเทพฯ อยู่มาตั้งแต่เด็ก เลยตัดสินใจไปเรียนมหาวิทยาลัยที่ต่างจังหวัดเพราะเบื่อชีวิตที่กรุงเทพฯ แต่ก็ปฏิเสธไม่ได้ว่าสุดท้ายเราต้องกลับมาหางานทำที่กรุงเทพฯ เพราะต่างจังหวัดไม่มีอะไรให้ทำ

จากมุมมองคนต่างจังหวัดที่มาทำงานกรุงเทพ ข้อดี: - มีงานหลากหลายมาก ๆ มีตำแหน่งรับเยอะ - โรงเรียนดี ๆ มีเยอะ โรงพยาบาลมีเยอะ - ห้างร้านค้ามีเพียบให้เลือก ตั้งแต่ร้าน street food ยันร้านอาหารแพงๆ ในห้าง - การเดินทางยังมีขนส่งสาธารณะค่อนข้างครอบคลุม คนไม่มีรถก็ยังพอเดินทางได้ - เจอคนหลากหลาย มันทำให้วิธีคิดเรากว้างมากขึ้นกว่าตอนที่อยู่ตจว. รู้สึกทำอะไรมีแบบแผนมากขึ้น ข้อเสีย: - เสียเวลาชีวิตกับการเดินทางเยอะมาก รถติดมาก การจัดการจราจรไม่ดี ตำรวจจราจรมีเหมือนไม่มี บางจุดที่ควรมีไฟจราจรกลับไม่มี คนแย่งกันเลี้ยว วนกลับไปที่รถติด - ผังเมืองแย่ ซอยลึกซอยตัน กว่าจะออกมาถนนใหญ่ที่มีรถเมล์หรือรถไฟฟ้าได้ ต้องเดินทางหลายต่อ ค่าใช้จ่ายเดินทางเยอะมาก - รถเมล์คือที่สุดของความงงสำหรับคนที่เพิ่งเข้ามา ไม่ได้ทำให้เข้าใจง่าย จะถึงที่หมายหรือยังไม่มีบอก - ทางเท้าแย่ คนขายของเกะกะไปหมด รถมอไซค์ขับบนทางเท้าได้ไง วนกลับไปข้อแรกมีตำรวจจราจรเหมือนไม่มี - พื้นที่สีเขียวน้อย มลพิษเยอะ น้ำท่วมซ้ำซาก - ความเจริญเอาจริงอยู่แค่ในห้าง บนถนนบนทางเท้าไม่ได้ต่างจากต่างจังหวัด เผลอ ๆ หัวเมืองต่างจังหวัดยังดูดีกว่า - ต้องใช้ชีวิตแบบรีบ ๆ รีบตื่น รีบออกจากบ้าน รีบทำงาน รีบกลับบ้าน เพราะข้อแรก (รถติด) รวม ๆ แล้วคุณภาพชีวิตแย่กว่าอยู่ต่างจังหวัด แต่เรื่องการงาน ความก้าวหน้าในอาชีพ ในกรุงเทพดีกว่า

ผมอยู่กทมตั้งแต่เกิด แต่ครอบครัวอยู่ ตจว กัน ถ้า ตจว มีงานหรือความเจริญเท่ากทม ก็คงเลือกไปอยู่ ตจว สงบ ดูไม่วุ่นวายเท่า กทม

เรื่องน้ำใจส่วนตัวมองว่า สังคมคนกรุงเทพต่างคนต่างอยู่เป็นปกติ ไม่ได้รู้จักสนิทสนมกันหมดทั้งหมู่บ้านตั้งแต่รุ่นพ่อรุ่นแม่แบบสังคมต่างจังหวัด บางทีอาจจะเป็นแค่การเคารพความเป็นส่วนตัวกันค่ะ ต้องลองอยู่ที่ใดที่หนึ่งไปนานๆจนเริ่มรู้จักเพื่อนบ้านมากขึ้นระยะห่างก็จะลดลงเอง เราอยู่คอนโด มาอยู่แรกๆยังไม่มีลูก ไม่รู้จักใครเลย พอมีลูกพาลูกไปพื้นที่ส่วนรวมบ่อยๆก็ได้รู้จักพ่อแม่เด็กคนอื่นๆ ก็เป็นสังคมที่น่ารักและมีน้ำใจมาก และอันที่ชอบมากก็คือทุกบ้านเคารพความเป็นส่วนตัวของกันและกัน ไม่ก้าวก่ายเรื่องส่วนตัวกันโดยไม่จำเป็น ซึ่งอันนี้สังคมต่างจังหวัดจะมีมาก เวลากลับบ้านทีไรรู้สึกอึดอัดทุกที

องุ่นดึงดูดสายตามากกก เหมาะจะวางสินค้าสุดๆ

เกิดและโตที่กทม. ทุกวันนี้ใส่กางเกงขาสั้นเสื้อยืดเท้าแตะไปไหนมาไหนตลอด คนก็มีพอมองบ้าง แ่มันคือการมองแบบแปลกตานะ ไม่เจอมองเหยียดเลย (แถวสยาม-สามย่าน)

เค้าเป็นคนเหนือ เรียนที่มหาลัยภาคเหนือ แต่ไปฝึกงานกรุงเทพที่ลาดพร้าว เจอทั้งคนใจดีที่แบบเรายืนทำหน้างงตอนจะขึ้นรถเมล์ก็มีพี่ผู้หญิงมาถามว่าจะไปที่ไหนแล้วบอกให้ยืนรอฝั่งไหน แต่ที่เจอแย่แบบอิหยังวะก็มีจริงๆจำได้ขึ้นใจตอนนั่งแกรบ ตอนขึ้นรถแรกๆพี่แกรบก็ถามเรากับเพื่อนๆว่าเรียนที่ไหนคนที่ไหนพวกเราก็ตอบไป แล้วทางเข้าซอยหอพักมันเป็นหลุมบ่อแบบอลังการมากเพราะน้ำท่วมบ่อย ตกหลุมแบบหัวโยกจนจะชนหลังคารถเราเลยพูดเล่นกันว่า"นี่มันถนนทางไปดาวอังคารรึป่าว" พี่แกร๊บก็พูดเหน็บว่า "แหม ถนนที่บ้านนอกก็แบบนี้เหมือนกันแหละ " เรากับเพื่อนก็คืออึ้งแล้วเงียบกันทั้งคันจนถึงหอพักจะจ่ายเงิน ตอนนั้นมีโค๊ตลดเลยต้องจ่ายเพิ่มแค่ 10 บาท แต่พี่แกก็ยังท็อปฟอร์ม พูดต่อว่า " ไม่ต้องจ่าย เดี๋ยวจะหาว่าคนกรุงเทพไม่มีน้ำใจ" จนตอนนี้ก็งงอยู่ว่าพี่เขาเป็นอะไร เพราะในรถเรากับเพื่อนไม่ได้พูดเกี่ยวกับเขาเลยคุยเรื่องหนังเรื่องของกิน และถนนในต่างจังหวัดโซนในเมืองก็ไม่ได้เป็นหลุมขนาดนี้นะคะ

ส่วนตัวเป็นเด็กที่เกิดกรุงเทพแต่โต ตจว. เคยไปอยู่กรุงเทพบ้างไม่ชอบเลยค่ะความฝุ่นควันมันเยอะมาก เราแถวชนบทแค่เผาขยะ,โรงงานก็ทรมาณล่ะค่ะ ในเมืองกรุงเทพปลอดภัยมากกว่ามากค่ะตจว.กลางคืนบางที่ไม่มีเสาไฟสักอันเดียว

เรื่องการแต่งตัวในกรุงเทพ จากใจคนตจว บอกเลยว่ามันยาก ทุกคนที่เดินผ่านอย่างกับแฟชั่นนิสต้า จัดเต็มสุด ห้างตจว.มันชิลกว่า ให้ความรู้สึกเป็นมิตรมากกว่าในกรุงเทพ

เด็ก กทม ไม่ต้องเช่าที่พักค่ะ ถ้าไม่แยกจากบ้านพ่อแม่ คือเหลือเงินเก็บอย่างน้อยเดือนละ 4-5 พันแล้วค่ะ ปีนึงถ้าเอาส่วนนี้ไปเก็บ ก็ได้ 6 หมื่น ซึ่งเอาเงินตรงนี้ไปลงทุนทำธุรกิจอะไรเป็นของตัวเองได้ เลยทำให้ชีวิตเติบโตไปได้เร็วกว่าคนตจว ซึ่งนอกจากจ่ายค่าที่พัก บางคนยังต้องเก็เงินส่งให้พ่อแม่อีก

แค่ต่างอำเภอ ความเจริญยังห่างเยอะเลย

ชอบมุมมองของพี่มากเลยครับ บางมุมผมก็คิดเหมือนพี่ แต่ก็มีบางมุมที่พี่คิดไปอีกเวลนึง คิดแบบหลายมุมมองมากๆ จนผมรู้สึกว่าใช่ จริงด้วย รู้สึกเหมือนว่าความคิดสามารถพัฒนาไปได้เรื่อยๆเลยครับ

ประเด็นที่บอกว่าอาหารกรุงเทพติดหวาน ในมุมมองผมคนใต้มองว่า เมนูอาหารใต้ที่ขายในกรุงเทพหรือแม้แต่ในเมืองหรือตัวจังหวัดของจังหวัดในภาคใต้เองจะติดหวาน เพราะถ้าเป็นอาหารใต้แบบชนบทจริงๆมักจะเน้นเผ็ดร้อนและเค็ม น้อยเมนูมากที่จะใส่น้ำตาลเยอะจนเป็นรสเด่นในอาหารนั้น

ตามตรงเลยครับว่าขนาดคนเขตปริมลทล ยังเห็นด้วยในหลายๆอย่างเลยครับเหมือนยัดทุกอย่างไปอยู่ที่ กทม. หมดเลย

เป็นวีดีโอนำเสนอที่ดี อยากให้รัฐบาลได้เข้าใจ ได้เข้าถึงประชาชนทั่วทุกภาค

ส่วนตัวนะจริงๆไม่ได้เป็นเด็กตจว.เพราะเกิดที่กรุงเทพแต่ย้ายไปจังหวัดใหม่ แต่เคยอยู่และรุ้สึกจิงๆเราเคยไปทำงานกับญาติที่กรุงเทพช่วงปิดเทอม รู้สึกว่ามันแตกต่างจากเมืองตจว.จริงๆนะแต่ไม่เคยรุ้สึกแย่เลยแต่ของบางอย่างก้แพงจริง

งานที่ ตจว รายได้น้อยครับ ยิ่งจบสายไอทีมา ยิ่งต้องมา กทม เลย งาน ส่วนใหญ่ กระจุกอยู่ กทม หมด

สุดท้ายมันก็จะเกี่ยวข้องกับการเมืองว่าทำให้มุมมองการใช้ชีวิต คุณภาพ ที่แตกต่างกันระหว่าง กทม. และ ตจว. การเป็นรัฐรวมศูนย์กลางที่ทำให้เรื่องการหางาน สวัสดิ์การ และการใช้ชีวิตที่ทำให้อะไรต่างๆแตกต่างกัน

จากใจเด็กใกล้ฝึกงานจบคนหนึ่ง แอบคิดอยากลองไปหางานกรุงเทพเหมือนกันแต่ที่บ้านก็เตือนๆอยู่ให้ลองทำที่ตัวเองไปก่อน พอได้เห็นมุมมองต่างๆ ในกรุงเทพคลิปนี้รู้เลยครับ ต้องวางแผนให้รอบคอบเลยถึงจะอยู่ได้ ไอ่เราก็เด็กตจว.ซะด้วย ขนาดค่าครองชีพในจังหวัดตัวเองยังแทบจะไม่พอ5555

ชอบการวิเคราะห์นี้นะ และอ่านคอมเม้นเเละมีเเต่คนที่เม้นดีๆ สังคมที่ดี ถือเป็นคอนเท้นที่ดีเลยค่ะ

ชอบมากทัศนคติของพี่คือดีจริงๆ เราคนตจว.เคยไปเหมือนopen houseไรงี้ค่าครองชีพของกทม.คือก็อื้มจริงๆ แถมมันเจริญก็จริงแต่รู้สึกอึดอัดไปหมด

ตัดผมทรงนี้เท่ห์มากเลยค่าา

ความสุขของคนบ้านนอกแบบผม คือการได้ใช้ชีวิตแบบบ้านๆ หากินแบบบ้านๆกันเพื่อน ไม่ต้องมีอะไรเรียบหรู อยู่แบบนี้ก็โคต่มีความสุขแล้ว

content คุณภาพอีกแร้ววว

ชอบคอนเทนท์นี้มากๆครับ

อีกสัก 300 ปี เราคงไม่มีมุมมองต่างจังหวัดกับกรุงเทพละ มีแต่คนชานเมืองกับในเมืองนั้นๆแทน ขอให้เจริญๆในยุคเราทีเถอะ

คอนเท้นดีมากครับ เพิ่งเจอช่อง กดติดตามละ

ชลบุรี ระยอง กำลังตามไปครับ ทุกวันนี้ บ้านฉาง ครองโดยคนต่างถิ่นไปแล้ว มาซื้อบ้าน โน่นนี้นั้น แล้วขับรถเข้า โรงงานมาบพุด🤣

เราชอบเกือบทุกอย่างในกรุงเทพนะ ยกเว้นการเผื่อเวลาวางแผนดีแค่ไหน กรุงเทพก็พร้อมสูบเวลาและเงินคุณไปเสมอ อย่างเราต้องเผื่อเวลาไปทำงานแบบ ไม่เช๊าเช้าไปเลยก็คือสายเลย พอไปถึงเร็วกว่าเวลาเข้างานมากๆ+เวลากลับบ้านที่ช้ามากๆเช่นกัน //ปัญหามันอยู่ที่รถติด+ความเอาแน่เอานอนอะไรไม่ได้กับรถเมล์! ก็ completely drained ตุยไปเลย ทุกสิ่งอำนวยความสะดวกรวมทั้ง“เวลา” คือคุณต้องมีเงินเพื่อแลกมันมา (บีทีเอสเองก็เต็มบ่อยนะสมัยนี้) ล่าสุดนี่เพิ่งกลับบ้านที่ตจวแบกร่างกับใจพังๆกลับมาก่อนเลย แม้ว่างานจะดีแค่ไหนก็ตาม สิ่งที่เสียดายอย่างเดียวคือคิโนะ ร้านมัทฉะเทพๆ ตำแหน่งงานที่ใช่ ร้านหนังสืออิสระ ร้านอาหารที่โคตรจะหลากหลาย ภาพยนตร์น้ำดี(แต่ไม่แมส ไม่เทสคนส่วนใหญ่ในตจว)และการนึกจะไปหาพื้นที่มีเสน่ห์ นั่งปล่อยจอยซึมซับบรรยากาศ ซึมซับจังหวะชีพจรของผู้คน ที่ตจวมันบ่มี🥲

มาตอนกินข้าวพอดีเลยยย

ไม่คิดว่าจะนั่งฟังคอนเทนต์พูดคุยได้นานจนจบแบบนี้เลยค่ะ ขอบคุณคุณน็อตที่นำมุมมองมานำเสนอ เป็นไปได้ถ้ามีอีพีต่อไป อยากให้มีการพูดคุย แลกเปลี่ยนกับเด็กต่างจังหวัดไปด้วยกันเลย ถ้ามีเพื่อนหรือแขกรับเชิญมาช่วยกันคุยช่วยกันคิด น่าจะเห็นมุมมองที่กว้างมากขึ้นก็ได้ค่ะ 😊

เหมือนที่พี่บอกเลยความเจริญมันรวมที่เดียว มาเรียนที่ กทม. เหนื่อยเดินทาง การกินก็ต้องลด ประหยัดแล้วประหยัดอีก ที่บ้านก็ไม่ค่อยมีฐานะด้วยแหละครับ ถ้าเรียนจบก็ต้องหางานทำที่นี่อีก เพราะถ้าทำที่บ้านก็ต้องทำนารายได้เท่าเดิม เผลอๆเราก็ได้เป็นแค่คนช่วยไม่มีเงินเป็นของตัวเอง เฮ้อออ ต้องใจแข็งมีวินัยมากเลยนะถ้าจะรอดได้😂 ปล. ประเทศกำลังพัฒนาครับพี่ ถึงจะกำลังมาหลายปีแล้วก็เถอะ😅

คอนเทนต์นี้ดี ชอบ

อาหารใต้มันรสจัดมากๆ ทั้งเผ็น จัด เค็มจัด แล้วแต่เมณู 27:09

ผมชอบสวนสาธารณะในกรุงเทพครับ การเดินทางด้วยรถไฟฟ้าสะดวกดีครับ แต่อากาศแย่มากๆครับ

content ดีมากครับ

ยังคิดเหมือนเดิมว่า ทัศคติช่องนี้ดีมาก 1 ใน บอส ที่อยากทำงานด้วยมากที่สุด 🥺 เข้าใจความหลากหลายของสังคมเลยครับ 16:36 จริงครับ 16:50 ไม่เท่าจริงๆ 23:00 จริงครับ พารากอน 24:40 ร้องเพลงเฉ๊ยย

สมัยเด็กๆโรงเรียนพามาทัศนศึกษา โดนคน กทม สองคน ขับรถเปิดประทุน ตระโกนใส่กลุ่มเรา “ไอ้พวกบ้านนอกกลับบ้านมึงไป” ทั้งๆที่พวกเราไม่ได้ทำอะไรเลย คือตอนนั้นงงเพราะเป็นเด็ก แต่จำได้จนทุกวันนี้ พอมาคิดถึง มันมีคนนิสัยแย่ขนาดนี้ในสังคมจริงๆ

เป็นคนปริมณฑล จะเดินทางเข้ากรุงเทพทีเป็นเรื่องใหญ่เพราะค่ารถแพงมาก ข้าวของหรืออาหารบางอย่างชานเมืองก็ถูกกว่า อยากให้กระจายความเจริญจริงๆ ไม่ใช่กระจุกแค่ที่กรุงเทพ การอยู่ปริมณฑลหรือชานเมืองมันเจริญแค่บางส่วนเท่านั้น

กำลังจะย้ายเข้าไปอยู่ในกรุงเทพครับ ไม่ได้อยากไปเลย แต่ด้วยเรื่องงานจำเป็นต้องเข้าไปอยู่ รู้สึกเครียดนิดๆครับ คือผมบ้านนอกอ่ะ😂 กลัวทำไรไม่ถูก เพื่อนก็ไม่มี เลยศึกษาเรื่องการเดินทางที่มีคนสอนในยูทูปยิ่งดูยิ่งตึงเครียดไปอีก ไม่อยากไปเลยเมื่อไรประเทศเราจะพัฒนาให้เจริญทุกจังหวัดเนาะ 😂😓

เป็นคนกรุงเทพที่มีโอกาศได้ไปเที่ยวบ้านพี่สะใภ้ที่ต่างจังหวัดสิ่งที่ชอบเลยคือ อากาศสดชื่นมากอาจเพราะอยู่บนเขา แต่สิ่งที่ไม่ชอบเลยคือความสะดวกสบาย ซึ่งพี่สะใภ้ที่เข้ามาอยู่กรุงเทพก็ชอบความสะดวกในเมืองกรุงมากกว่าแต่เบื่อรถติดสุดๆ 😂

ไม่ได้มาดูช่องนาน​ โอ้วตัดผมสั้น สุดยอดเลยยย

แต่ก่อนเราอยู่กรุงเทพประมาณ 30 ปี และช่วงหลังเรากลับมาอยู่ต่างจังหวัด สิ่งที่เราเห็นหลักๆในความต่างคือ งานไม่หลากหลาย การหาเงินในต่างจังหวัดถ้าไม่ใช่เมืองท่องเที่ยวรายรับเข้ามายากกว่าปกติในกรุงเทพ อีกเรื่องคือระบบน้ำประปา เด่วมีน้ำมาบ้างไม่มาบ้าง บางทีน้ำมาเป็นสีน้ำตาลขุ่นออกมาจากก๊อกเลย ส่วนคมนาคมในต่างจังหวัดต้องมีรถส่วนตัว ส่วนอาหารพื้นที่เราไม่อร่อยเลย 555555 แต่ใดๆ เราชอบตจว.นะ อยากให้ต่างจังหวัดในทุกๆที่กระจายอำนาจการเติบโต การพัฒนา ไม่อยากให้กองอยู่ในที่ๆเดียว

ตอนผมอยู่ตจว น้าเป็นคนกรุงเทพมาหาละบ่นว่าคนตจวขับรถไม่เป็น พอผมมากรุงเทพดูคนขับรถละรู้สึกเห็นแก่ตัว แต่พออยู่กรุงเทพละโตขึ้น เข้าใจคนกรุงเทพเลย พลาดไฟแดงเดียวอาจจะทำให้ช้าลง30นาที เวลามีค่ามากที่นี่

เร็วๆนี้เราได้ไปทัศนศึกษาที่กรุงเทพกับภาควิชา เรานั่งข้างคนขับได้เห็นสภาพการจราจรและความหวาดเสียวบนท้องถนนชนิดกลั้นหายเกร็งไปทั้งตัว มือหนึ่งกำเข็มขัดอีกมือถือยาดม และสวดมนต์ในใจ (จังหวะคันหน้าเบรคแบบกระทันหันนี่แทบกรี๊ด🤣) เราอยู่กรุงเทพแค่วันเดียวกับอีกครึ่งวัน คำที่เราพูดกับเพื่อนและพี่ๆที่ไปด้วยกันบ่อยมากๆ คือคำว่า "ทำไมแถวบ้านเราไม่มีแบบนี้บ้างวะ" ปั่นจัดคืออาจารย์บอกว่า "ยินดีต้อนรับสู่ประเทศไทยในความหมายของรัฐบาล" คือแบบ... จ๊านนนน

เคยเข้ากรุงเทพครั้งหนึ่ง ช่วงก่อนโควิด1-2ปี ไปอยู่กับป้าในห้องเช่าเล็กๆ มันก็พอได้ เคยออกมาเที่ยวเล่นไม่ไหวค่ะเสียงดังมาก(ส่วนตัวชอบแบบสงบสไตล์เด็กบ้านนอกเลยค่ะ) แล้วก็น่ากลัวมากค่ะเพราะเขาขับรถเร็ว555555 ส่วนตัวไม่ชอบขับรถหรือนั่งรถเร็วๆ แต่ก็ดีที่มันสะดวกไปไหนง่าย ไปครั้งนั้นครั้งเดียวไม่คิดอยากไปอีดเลยถ้าไม่จำเป็น

อาจจะสวนทางกับคอมเมนต์ส่วนใหญ่ในนี้ ผมเกิดและโตมาใน บ้านนอก บ้านนอกแบบ นอกจริงๆ นอกอำเภอเมือง จะบอกว่า compare กันแล้ว ชอบชีวิตในกทมมากกว่า ตจว ไม่รถ = ติดคุก เลยสองทุ่มไปคือป่าช้าดีๆนี่เอง ละเวลาป่วย คือต้องทนลำบาก หารถไปเข้ารพ ในอำเภอเมือง ถ้าเจออะไรหนักมากๆก็ต้องไปหา รพ ศูนย์ประจำภาคที่จว.ขอนแก่น ปู่เสื่อรอแต่เช้า ได้รักษาบ่ายสามเงี้ย ผมเลยคิดว่า ตจว เหมาะกับไปเที่ยว ไปพัก มากกว่าใช้ชีวิต

ทุกวันนี้ผมเกิด กทม เอง มีบ้านเองไม่เช่า ยังลำบากเลยครับ มีรถมอไซค์ผ่อน รถยนต์ไม่คิดจะออกเลยออกมาก็ติดแถมเสียค่าผ่อนค่าซ่อมเพิ่มอีก ทำให้ไม่อยากจะมีเลยครับ กินทุกวันนี้คิดแล้วคิดอีก กทม ต้องคนที่บ้านมีเงินอยู่แล้ว หรือเงินเดือนดีจะอยู่ง่ายหน่อยครับจากใจคน กทม จริงๆ

เคยฝนตกตอนเช้า แล้วนั่งรถเมล์ ต้องออกหกโมงครึ่ง ขึ้นรถประมาณเกือบเจ็ดโมง ตรงเส้นแถวเขาดินคือจอดนิ่งเป็นชั่วโมง กว่าจะได้นั่งต้องรอพี่นศลง วันนั้นไปถึงเก้าโมงกว่า แชทคุยกับเพื่อนแล้วร้องไห้เลย ลงรถเมล์มีคุณป้ายื่นร่มมาให้ น้ำตาแตกเลยค่ะ เดินหนาวเข้าโรงเรียน สรุปเพื่อนหาย มาไม่ถึงสิบคนเพราะฝนตก แต่ตอนน้ำท่วม หยุดเรียน แอบดีใจ แต่บ้านน้ำท่วม ต้องย้ายไปเช่าบ้านที่ระยอง กลับมาเห็นบ้าน ร้องไห้กอดกันทั้งครอบครัว รู้สึกแย่มากๆ ตอนนั้นพูดไม่ออกเลยค่ะ

FC สปปลาวครับ ดูคลิปพี่สนุกมากครับ

กทม. มันเหมาะสำหรับคนมีเงินครับ หรือคนที่มีรายได้สูงๆ ครับ เพราะมันสามารถเลือกใช้ชีวิตได้ ถ้าใคร รายได้น้อย หรือเบี้ยน้อยหอยน้อย มันทำให้อยู่ย่างจำกัดจำเขี่ย ไม่มีความสุขแน่นอน เพราะมันเลือกดำเนินชีวิตไม่ได้ แบบอยู่ไปก็เครียดเปล่าๆ

เราไม่เคยใช้ชีวิตในกรุงเทพ แต่เห็นการบูลลี่คนอีสาน ผ่านคอมเมนต์บนโซเชียลหลายครั้ง

เป็นคนนราธิวาสครับ โดนถามบ่อยจริงๆเรื่องเหตุการณ์ไม่สงบ ทั้งๆที่มันจบไปนานมากแล้ว(จริงๆ) แต่ก็คงเป็นภาพจำเขาแหละ

เป็นเด็กต่างจังหวัดครับชอบอยู่ กทม มาก สะดวกสบายต่างคนต่างอยู่ ส่วนปัญหาก็เหมือนคนส่วนใหญ่ครับ รถติด แต่พอจะเลือกเวลาใช้ชีวิตได้เลยไม่เจอปัญหา ส่วนอาหารไม่แพงขนาดนั้น 40-50 มีอยู่ตามจุดต่างๆของพื้นที่ แต่ในห้างเขตเจริญก็ปกติ 60-100 แต่ชอบอยู่ กทม มากกว่า ต่างจังหวัด เหนื่อยลำบาก ขี้ปากคน

พูดตามตรงเลยครับ ยิ่งฟังยิ่งสิ้นหวังกับประเทศตัวเองครับ เลือกตั้งก็แล้วนี่ก็ยังจะหาวิธีโกงชนชนะได้อีกเห้อออ

ตัดผมหล่อเลยครับ

เราว่าถ้าใครชอบความเจริญเเต่ไม่ได้มีเงินเยอะมากพอจะอยู่กรุงเทพได้สบาย เเนะนำไปอยู่หัวเมืองใหญ่ๆในเเต่ละภาค ความเจริญน้อยกว่า เเต่ค่าครองชีพถูกกว่า ถนนรถติดน้อยกว่า ถ้าไม่มีความจำเป็นต้องอยู่กรุงเทพ จังหวัดตามหัวเมืองน่าสนใจมาก

มีอีกมุมครับผมก็เจอกับตัว คือผมเป็นคนชลบุรีครับ พอมาอยู่หนองคาย บางทีเวลาเขาจะล้อเขาก็จะล้อว่าคนในเมือง ไม่ทำอะไร ประมาณว่าไม่เอางานเอาการ

เมื่อก่อนตอนเรียนอยู่เชียงใหม่ ก็อยากหนีออกจากเชียงใหม่ อยากไปไกลๆ หางานทำที่กรุงเทพ เพราะค่าแรงเยอะกว่าด้วย และได้เจอสังคมใหม่เรียนรู้งาน แต่พออยู่มาปีกว่าแล้ว อยากกลับเชียงใหม่ อยากกินข้าวที่บ้านเฉยเลย

เออ จริงนะ ควรมีไฟ ความเร็วสูงตอนนั้น เกือบได้เกิดละ ถ้าไม่มีคนบ่นว่าเอามาขนผัก มันก็ไม่ได้ขนแต่ผักผลไม้เมืองหนาวนะเอาจริงๆ มันก็ขนคนด้วยอยู่แล้ว อาจจะใช้เวลา 3-4 ชม หรือ 2-3 ชม ก็ยังดี ถ้าวิ่ง 800 km ต่อ ชม หรือ 500 km ต่อชม สถานี จอดน้อยหน่อย

ผมอยู่จังหวัดนครปฐมครับอายุ12จะ ม.1 แล้ว ใน อนาคตมีอีกหลายอย่างที่อยากจะทำ

ห้างใหม่ๆ กับ รถไฟใต้ดิน คือดีมากๆ

อยู่ลำปางค่ะเป็นเมืองที่สงบมากๆ ชอบจังหวัดตัวเองหมดเลยนะเดินทางก็ง่ายของในตลาดถูกมาก แต่ก็มีห้างเซ็นทรัลไรงี้ แต่จากที่ไปเที่ยวกทม.มาชอบกทม.กว่าตรงซื้อของตามเทรนได้ง่ายกว่า เช่นขนม มาการองเจ้าดังไรงี้ หรือร้านแบรนใหญ่ๆต่างๅที่ยังเข้าไม่ถึงต่างจังหวัด แล้วก็ห้างถึงของจะแพงแต่มันมีครบมีให้เลือกซื้อเยอะกว่ามากๆ อย่างหนังสือการ์ตูนไรงี้ค่ะ เราเข้าไปดูในห้างๆนึงคืออึ้งมากก มีเยอะสุดๆมีหลากหลายกว่า มีต้นฉบับภาษาญี่ปุ่นด้วย ซึ่งแบบญี่ปุ่นหาซื้อที่ลำปางไม่ค่อยได้เลย ต้องสั่งออนไลน์อย่างเดียวค่ะ บางอย่างก็หาสั่งยาก

เป็นคนตจว. ไปทำงานกทม. ที่พักห่างจากที่ทำงาน7-8กิโล ขับรถยนต์ประมาณ1ชั่วโมงค่ะ อเมซิ่งมากนึกว่าขับรถข้ามจังหวัด 555555

มาเรียนที่แคนนาดา คิดถึงกรุงเทพมากครับ ว่าปิดเทอมจะกลับไป

เราเป็นเด็กตจว.ที่ย้ายบ้านมาอยู่ฉะเชิงเทรา ตอนแรกรู้สึกว้าวกับความเจริญมากกก จนกระทั่งเข้าไปในตัวกรุงเทพเลยได้รู้ว่าขนาดฉะเชิงเทราที่อยู่ใกล้กทมแค่นี้ความเจริญยังห่างกันขนาดนี้เลย แล้วตอนนั้นเคยคิดว่าฉะเชิงเทราคือกรุงเทพด้วยเพราะต่างจากจังหวัดบ้านเกิดมากจริงๆ

ป.3ผมเรียนออนไลพอมาป.4เลยง่ายๆผมคิดว่าจะเรียนจบชิวๆพอมาป.5ปวดหัวเลยครับพี่ทั้งทศนิยม สมการ รูปสี่เหลี่ยมสามเหลี่ยม แล้วผมไปทดลองสอบม.1มีสแควรูดอย่างอื่นก็ยากหมดสรุปต้องไปติวเพิ่มใหม่ตลอดเลย

ตอนนี้เครียดมาก บ้านอยู่ภาคใต้ อนาคตต้องไปต่อม.ที่กรุงเทพ แต่ไม่อยากไปเลย ชอบชีวิตสโลว์ไลฟ์ มีเคยไปห้างที่กรุงเทพเพราะไปทัศนศึกษา ไปซื้อมัฟฟินแต่หน้าตาเหมือนคับเค้กแถวบ้าน 2ชิ้นปาไปเกือบ90บ. ไม่อร่อยด้วย แพงมาก อยากไปต่อม.ภาคใต้ แต่มันใกล้กว่าที่กรุงเทพ แถมแถวๆม.กรุงเทพที่จะต่อดันมีบ้านแถวนั้นหลังนึง

กรุงเทพมีเอกชนพัฒนาเมืองอยู่เป็นปกติ ให้รัฐจัดนโยบายการพัฒนาจังหวัดต่างๆในแต่ละปีได้ไหม โดยกำหนดไปเลยว่าใน 77 ปีก็พัฒนาปีละจังหวัด ให้เอางบประมาทประเทศทั้งหมดของปีนั้นๆไปลงที่จังหวัดเดียวเลยทั้งหมด (ถ้ามีคนเก่งๆคิดรูปแบบนโยบายได้) พอถึงรอบของจังหวัดไหน ก็ให้เอาเอกชนของจังหวัดนั้นมาร่วมด้วยช่วยกันพัฒนาในปีนั้นให้โตกระฉูดไปเลย(ส่วนจังหวัดอื่นๆ เอกชนก็พัฒนาไป ข้าราชการก็ทำงานประจำไปตามปกติ)

กระจายอำนาจ เลิกผูกขาด เลิกศูนย์รวมอำนาจ เฉลี่ยทุกข์เฉลี่ยสุขกันทั้งประเทศ จะไม่มีวาทะกรรมต่างๆแบบนี้อีกต่อไป

ข้าวเเถวบ้าน 25-30 บาท ไปกินในกรุงเทพฯ 60-70 เพื่อนบอกมาตรฐาน อยากร้อง😂😂

อยู่ ตจว รถโดยสารยังหายากเลย ถ้าไม่ได้ไปขึ้นที่ท่ารถก็ต้องโทรจอง ลำบากเหมือนกันนะ

เราอยู่ทั้งตจวและกรุงเทพ ที่ต่างสำหรับเราคือการเดินทางเนี่ยแหละ ตอนอยู่ตจวคือไปไหนลำบากเว่อถ้าไม่ขับรถเอง

ความเจริญมารวมกันอยู่ที่ กทม อย่างเดียวหลายคนต้องการโอกาสต้องการงานหน้าที่ก็ต้องหอบย้ายกันมารวมกันอยู่ในจังหวัดเล็กๆแออัดกันแบบนี้

1:30 ตามความจริงต้องรวยระดับนึงอ่ะเทียบกับต่างจังหวัดอ่ะครับ ความเหลื่อมล้ำมันสูงอ่ะ

หวัดดีครับพี่เวียร์😂

ของผมเองเป็นนักศึกษาและก็เป็นคนอีสานแถมจังหวัดที่ผมมาผมรู้สึกว่าการใช้ชีวิตมันต่างกันมากๆรู้สึกว่าทำอะไรก็คิดว่าตัวเองทำแปลกจากคนอื่นไปหมด แถมจะใช้เงินในเรื่องที่ปกติในแต่ละวันก็เยอะมากจากที่ใช้ตอนที่อยู่บ้านเยอะมากๆเลยคับ

นี่คนกรุงเทพที่เคยย้ายไปอยู่จ.นึงตอนม.ต้นโดนบอกว่าพวกไม่เคยกินของที่อร่อย ซึ่งเราว่าความอร่อยของคนเราไม่เหมือนกันปะวะ หรือ เราขับมอไซค์ไม่เป็น(หลายคนที่ไม่ใช่คนกรุงก็ขับไม่เป็น)​แต่นี่ก็โดนแซะว่าผู้ดีทำอะไรไม่เป็นไม่อยากให้คนอื่นโดนแต่ก็ยังมีคำถามในหัวว่า ทำไมคนอื่นไม่เป็นไร หรือเราใส่ชุดกระโปรงสีชมพูเงี้ยก็บอกเราแอ๊บ ทนอยู่ได้ปีนึงจบขอย้ายกลับมาอยู่กรุงเทพ

เป็นคนหาดใหญ่ เลยรู้สึกอาหารการกินใน กทม. ราคาถูก เพราะค่าอาหารในหาดใหญ่แพงเว่อ ค่าวินแพง ต้องมีรถเองถึงจะสะดวก อสังหาฯ ในหาดใหญ่มีราคาแพง ทั้งๆ ที่เป็นเมืองที่ไม่เติบโต ที่ตลกคือเรทเงินเดือนในหาดใหญ่ต่ำมาก สรุปคือ กทม. คุ้มค่ากว่าหาดใหญ่

มายเซ็ตใช่ได้เลยครับ

ถ้าการศึกษาดีการงานที่ดีมีทุกที่ โรงบาลที่ดี การเดินทางที่ดีมีทุกที่ กรุงเทพฯจะโล่งและน่าอยู่กว่านี้เยอะ แต่ทุกวันนี้เหมือนเอาคนมาขังไว้ในที่แคบๆ

ในพาร์ทที่พูดถึงรถev ผมว่าแม้พลังงานไฟฟ้าไม่ได้สะอาดขนาดนั้นจากที่มาของมัน แต่เมื่อเทียบกัน การผลิตพลังงานไฟฟ้าในระดับอุตสาหกรรมสร้างมลพิษน้อยกว่าการเผาไหม้จากเครื่องยนต์สันดาปแบบครัวเรือนอยู่ดีครับ

สติจ้ะ คำนึงตังค์ในกระเป๋าเป็นหลักจ้ะ ถึงสิ่งล่อตาล่อใจมันเยอะมาก แต่ถ้าหลงไปกับมันเมื่อไหร่ ขิตแน่ๆๆ

จากใจเด็ก ตจว เคยไปอยู่ 3 เดือน ทรมานมาก แบบ อึดอัด หายใจไม่ออก เครียด แต่ก็ดีนะมีสยามและมีบอนชอน ของอร่อยเยียวยาจิตใจได้ดีจริงๆ

เด็กๆขึ้นรถเมล์กทมไปรร.ทุกวัน ใข้ชีวิตยาก วันไหนฝนตกรถติด กว่าจะถึงบ้านแทบจะร้องไห้ ถ้ามีเงิน ซื้อความสะดวกสบายได้ โตมาไปทำงานต่างจังหวัด ขนส่งสาธารณะไม่ดีเลยค่ะ เดินทางเข้าอำเภอ (ห่างจากอ.เมือง 100km ) รถไม่มีเวลาระบุ คนเต้มก็ออก คนไม่เต้มก็รอลุ้น กะเวลาเดินทางไม่ได้ ถ้ามีรถขับเองจะสะดวกกว่านี้ ปัญหาอยู่ที่รัฐบาลล้วนๆ ถ้าดี ป่านนี้คงจะได้กลับบ้านบ่อยๆและระบุเวลาได้ เห้อ อยากให้รถบัสประจำอำเภอมีมาตรฐานกว่านี้หน่อย

3:09 แม่เราก็เป็นราชกาลมาตั้งแต่เราเกิด เริ่มจากเงินเดือน8000มันน้อยมากจริงๆกว่าจะมาถึงปัจจุบันที่พอมีกินเหมือนครอบครัวทั่วไปลำบากมากเพราะแม่เราเลี้ยงลูก2 พ่อแม่ราชการสบายแต่ตัวเองลำบากนั่นแหละ

30:00ร้อยเอ็ดผมใส่เสื้อยืดกางเกงขาสั้นรองเท่าเเตะไปทุกที่และไปห้างไปไหนก็ตามมีแค่โรงเรียนที่ต้องใส่ชุดนักเรียน

เมื่อ 10+ ปีที่แล้ว ไปเรียน กทม ค่าเช่าห้อง 2,500 ค่าข้าวตามสั่ง 30 ไม่ได้เที่ยว เดือนหนึ่งหมูกะทะก็1มื้อ กลับบ้าน ตจว. ตามสั่ง 20~25 ตอนนั้น ตอนนั้นส่วนใหญ่ทำกับข้าวกินเอง มาม่า ปลาป๋อง เดินไปเรียน

🙏🏻😂ถือว่าเป็นมุมมองที่หลากหลายให้เอาไว้คิดกับฟังมากค่ะ เราก็เป็นเด็ก ตจว.คนนึง ที่ปีนี้กำลังจะไปเรียน มหาลัยใน กทม.

ควรหันมาพัฒนาต่างจังหวัดเยอะกว่านี้ครับ อย่างเช่นขนส่งสาธารณะ กทม.มีทั้งรถไฟฟ้ารถเมล์ ส่วนหัวเมืองใหญ่ตจว.แค่รถสองแถวยังไม่ค่อยมีเลยครับ

พี่ดูโตมากครับ

ขอพูดถึงเรื่องการกินติดหวานของคนกทม. เราเป็นคนนครปฐมที่ว่ากินหวานแล้ว เจออาหารกรุงเทพเข้าไป อาหารคาวบางอย่างสามารถเป็นของหวานได้เลยค่ะ655555 หวานเจี๊ยบ วันนึงกินขนมจีบกับน้ำจิ้มจิ๊กโฉ่วร้านแผงลอย ขนมจีบก็หวาน น้ำจิ้มจิ๊กโฉ่วก็ยังหวาน ช็อกมาก นี่ไม่ใช่ขนมจีบที่ฉันรู้จัก