ผมคนหนึ่งที่แค่อยากใช้ชีวิตแบบ สงบ มันคือ สิ่งที่ผมชอบ ถึงคนอื่นส่วนมากจะมองว่ามันบ้า หรือ ไร้สาระ ที่คิดแบบนี้ ไม่รวย ไม่หรู่ ไม่ดัง ก็เหมือนคนไร้ค่าก็ชั่งเขา ผมไม่ชอบไป แข่งขันแก่งแย่งอะไรกับใคร แค่อยากใช้ชีวิต เรียบง่ายในแบบของตัวผมเท่านั่นเอง มีความสุขแล้วในสิ่งที่มีและเป็นอยู่ในตอนนี้ ไม่ต้องการอะไรเพิ่ม ใช้ชีวิตอยู่ให้จนถึงเวลาของมันแล้วก็จากไปจากการเป็น มนุษย์

"ความสำเร็จ" คำๆนี้สามารถเป็นแรงผลักดันให้เราแต่ในขณะเดียวกันมันก็เป็นกับดักที่ทำให้เราอยู่ในวังวนของการดิ้นรนแสวงหา แต่ถ้าเราสามารถตอบตัวเองได้ว่าจริงๆแล้ว "อะไร" ที่ทำให้เราพบกับความสงบทางใจได้เราก็จะพบกับ "ความพอ" ในแบบของเรา

ทำให้ครอบครัวและตัวเองมีความสุข นั้นแหละครับ ความสำเร็จ ความสำเร็จของคนมีค่าไม่เท่ากัน ขึ้นอยู่ที่เราตั้งมันไว้สูงขนาดไหน บางคนมีมากบางคนมีน้อย แต่ประสบการณ์จะสอนให้รู้ อยู่ในความพอดี ดูคนที่มีมากกว่าเราแล้วอย่าลืมมองคนที่ไม่มี แต่เค้าก็สุขได้ ความพอดีของคนต่างกัน

คำสอนของพุทธมีมานนานแล้วครับ : ใจที่อยาก = ใจที่ยึดติด = ใจที่มีความทุกข์ , ใจที่ไม่อยาก = ใจที่ไม่ยึด = ใจที่ไม่ทุกข์ หรือสรุปง่ายๆ ก็คือ.... ศาสนาพุทธได้ค้นพบมานานแล้วว่า " ความทุกข์ทั้งปวงมีจุดเริ่มต้นมาจาก ใจที่ยังมีความอยาก(ตัณหา)"

ไม่สุข ไม่ทุกข์ เกิดความโล่ง โปร่ง เบา สบาย รู้เห็นตามความเป็นจริง ไม่ตัดสินใคร ไม่วิจารณ์อะไรตามความคิดตัว เพราะไม่ยึดว่าตัวเราเป็นเรา แค่เห็นแล้วเข้าใจในแต่ละสิ่งที่เกิดขึ้นตามเหตุ มาถูกทางแล้วครับ ใกล้ End game แล้วครับ ยินดีด้วยนะครับ "นิพพานัง ปรมัง สุญญัง"

เป็นความจริงที่น้อยคนจะยอมรับว่ามันจริง เพราะความอยาก มันคือสิ่งพื้นฐานที่ติดตัวมนุษย์มาตั้งแต่เกิด แต่ถ้าเราหลุดพ้นได้ ก็จะทำให้เราค้นพบความสุขอันเป็นนิรันดร์จริงๆ

ได้ฟังคลิปนี้ นึกถึงคำสอนทางศาสนา ทุกศาสนาสอนให้รู้จักพอ ให้ระงับความโลภ ทางพุทธสอนให้ดำรงความเป็นกลาง ๆ (equilibrium) เลาซู สอนให้รักธรรมชาติ กลมกลืนกับธรรมชาติ เสมือนน้ำ แตมีข้อความหนึ่ง ทีผมยังรู้สึกประทับใจ ที่ได้อ่านมานานแล้ว ยังเป็นคำพูดที่กึกก้องอยู่ในใจผม นั่นคือคำพูดของมหาตม คานธี ที่พูดว่า "แม้ภูเขาทั้งกลายเป็นทอง ก็ไม่พอสำหรับความโลภของคน ๆ เดียว"

ยินดีกับคุณหม่อนด้วยครับ ที่เข้าใจแนวคิดที่เป็นสัจธรรม เคยมีคำกล่าวไว้ว่าต่อให้เราเดินทางไปได้ไกลแค่ไหน จะออกไปนอกโลก นอกจักรวาล สุดท้ายปลายทางก็คือที่ใจของเราเองนี่แหละ แต่ที่เรายังดิ้นรนอยู่ทุกวันนี้เพราะบางทีเรายังมีครอบครัว มีลูก เมีย พ่อ แม่ ที่ต้องดูแล บางคนเกิดมาอยู่ในครอบครัวที่มีที่ทางทำมาหากินพื้นฐานครอบครัวดี ก็ไม่ต้องดิ้นรนสามารถอยู่อย่างพอเพียงได้ บางคนเกิดมาไม่มีต้นทุนก็ต้องดิ้นรนเพื่อให้ตัวเองอยู่อย่างพอเพียงได้ ความฝัน ความสำเร็จ ความพยายาม เป็นเรื่องที่ดีครับ แต่ควรอยู่บนความพอดี ควรเตือนให้ตัวเองรู้จักพอ เมื่อเราประสบความสำเร็จแล้วควรแบ่งปันผู้อื่น ผมว่าศาสนาเขาก็สอนให้เรารู้จักคำว่า "พอ" แหละครับ ที่โลกเราวุ่นวายอยู่ทุกวันนี้ เพราะไม่มีคำว่าพอแหละครับ อยากจะทำโน่นนี่นั่น ให้ตัวเองสบายพัฒนาอุตสาหกรรมมากเกินไป จนลืมนึกถึงธรรมชาติ ทำให้โลกร้อน หรือไม่ก็พวกผู้นำประเทศมหาอำนาจที่เอาแต่ะทะเลาะกัน คนที่รับกรรมคือประชาชนตาดำๆ "ที่สุดของความฝันคือคำว่าพอ"

นายต้อง ศึกษา วิถีแห่งเซ็นละ เหมาะสมกับนายมาก...

ผมชอบเเนวคิดพี่หม่อนนะครับ แต่ผมคงจะเล่นเกมที่ไม่มีวันจบนี้ต่อไปเพราะไม่งั้นผมคงฆ่าตัวตายจบเกมไปแล้วครับ

ตั้งแต่ที่ผมได้ฟังทฤษฎี ซีมูเลเตอร์จากช่องขอบคุณ ทำให้ผมมีแนวคิดที่แตกต่างไปจากเดิม หลายอย่าง จริงๆแล้วแค่ตัวเราเท่านั้นที่สามารถรับรู้ตัวตนของเราได้ สามารถมองเห็นได้ แต่เอาเข้าจริงๆแล้วการรับรู้หรือการมองเห็นนั้น อาจจะไม่มีอยู่จริงก็ได้ อาจจะเป็นแค่การที่มี บางสิ่งมาตั้งฌปรแกรมให้เรานั้นสามารถรับรู้ได้ เคยคิดมั้ยว่า ทำไมเราต้องรับรู้ ทำไม่สีแดงต้องเป็นสีแดง หรือสิ่งที่เป็นเบสรอบตัวเรานั้น ทำไมต้องเป็นอย่างนั้น เอาจริงๆแล้ว เราอาจจะอยู่แค่ตัวคนเดียวบนโลกที่ถูกจำลองขึ้นมา แล้ว ทุกคนที่เราได้พบเจอ อาจจะเป็น AIหรือสิ่งที่เป็นการทำให้เราสามารถยืนยันการรับรู้ตัวตนของเราได้ว่าเรากำลังอยู่ เรามีตัวตนอยู่ ซึ่ง พูดไปอาจจะดูเหมือนบ้านะครับ แต่อันนี้เป็นแนวคิดของผม ที่จะมาแชร์ต่อเท่านั้นเอง

ชอบ Deeptalk มากๆค่ะ ทำออกมาเยอะๆนะคะ 👍👍👍

มาแล้วครัพFCจากลาว

เราจำเป็นต้องใช้ความคิด+สติปัญญา เพื่อละหรือออกจากความคิด หรือควบคุม+จัดการความคิด เพราะความคิดเป็นตัวสุดท้ายที่จะทำให้เราลงมือกระทำการต่างๆ มันไม่ง่ายเลย **เพราะเรามีความเคยชิน+เพลิน กับการที่จิตได้ผูกติดกับอารมณ์ แล้วเกิดเป็นความคิด , การกระทำ หลักการ ละ หรือควบคุมความคิดมันมี โดยใช้วิธีแบบที่พระพุทธเจ้าท่านได้ค้นพบและแชร์ให้แก่เพื่อนร่วมโลก ลองศึกษาเรื่องการ "ละนันทิ" ใช้ตรรกะคิดตาม แล้วจะรู้ว่ามันมีแนวทางอยู่และเป็นไปได้ ก็เป็นเรื่องเข้าใจได้ แต่...มันเรื่องง่ายที่ทำกันได้ไม่ง่าย ไม่งั้นคงมีอารยะบุคคลกันมาก และโลกก็คงไม่วุ่นวายอย่างนี้

อย่าปล่อยให้อัตตา หรือ shadow มันครอบงำค่ะ มุมนึงเราอาจจะเป็น npc ของดาวไหนหรือจะต่างจักรวาลก็ได้ แต่สิ่งที่เพิ่งมาค้นพบในปีนี้คล้ายๆน้องนะคะ เพียงแต่มันจะมีอะไรที่ลึกกว่านั้น , สำหรับเรื่องตรงนี้เองแม้ร่างกายพวกเราจะบอบบางอยู่ได้ไม่กี่ 100 ปี แต่กลับเป้นสิ่งที่ทุกๆการกระทำของเราส่งผลต่อโลกเสมอ ดังนั้นแม้ความเหลื่อมล้ำ หรือโอกาสมันไม่ได้หายไป แต่มันเป็นกลไกธรรมชาติค่ะ ที่สุดท้ายแล้วเราจะเลือกทางเดินและจุดยืดในชีวิตให้ไปทางไหน การที่น้องสำเร็จเร็วไม่ใช่เรื่องแปลก และเป็นเรื่องที่ดีนะคะที่น้องเองได้รู้ตัวกับเรื่องนี้เร็วแล้วตั้งคำถามกับตัวเองค่ะ ซึ่งเป็นสิ่งที่ดีเลย ที่หลายๆคนอาจกลายเป็นวันที่สายหรือพลาดอะไรไป :) ซักพักถ้ามาทรงนี้ อาจจะไปเชิงการตื่นรู้ทางจิตวิญญาณได้อยู่เน้อ

พระพุทธเจ้า มิได้บังคับให้ใครมาเชื่อ แต่ท่านเชิญชวนให้มาฟังธรรมแล้วทดลองปฎิบัติ แล้วเรียนรู้ให้เกิดปัญญารู้แจ้งด้วยตัวเองว่า ด้วยเรื่อง อริยสัจสี่ ทุกข์ สมุทัย นิโรธ มรรค คือกระบวนการที่ให้เราทำความเข้าใจธรรมชาติของ กายใจ เรานี้ใช่เราหรือเปล่า มีตัวตน ที่แท้จริงหรือเปล่า เราหลงยึดกายใจนี้เพราะอะไร ? แล้วจะออกจากความยึดติดที่ทำให้เกิดความทุกข์ได้อย่างไร หนทางปฎิบัติมีอยู่ แล้วคือ มรรคมีองค์8 สติปัฎฐานสี่ ก็ต้องเข้ามาศึกษา ปฎิบัติเพื่อให้เกิดความเข้าใจ แล้วจะรู้ว่าสิ่งที่พระพุทธเจ้าสอน นั้นจริงทุกอย่าง จะค่อยๆซึมซับสิ่งที่ท่านสอนไปเรื่อยๆ เกิดศรัทธา เกิดความั่นใจในการเดินตามทางมรรค8 ปฎิบัติเพื่อละ เพื่อสละ และปล่อยวาง......

เอาล่ะความต้องการของมนูษย์เอ่อล้นออกมารู้สึกอยากสนองมันน่อยเเล้วกัน รู้สึกหงุดหงิดนิดๆที่เหมือนเอาสิ่งที่ผมเป็นอยู่ทุกวันมาพูดผมอยากจะเผยเเพร่มันด้วยตัวเองเเละถ้าทำมันออกมาจะเหมือนถูกมองว่าทำซ้ำใครก็เลยรู้สึกประมาณนี้ล่ะเรียกว่าขอเเสดงจุดยืนตัวเองที่เข้าใจทุกสิ่งทุกอย่างที่คือทุกสิ่งทุกอย่างเเล้วกัน คนที่สนใจหรือมีควมคิดเเบบเดียวกันก็จะถูกดูดเข้าหากันเเหล่งรวมความเป็นไปได้อยู่ที่วีดีโอนี้เเละสื่อต่างๆที่พยาพยามจะเค้นมันออกมาจากหัวสมอง คุณจะเชื่อไหมว่าผมรู้เเละเข้าใจทุกอย่างตั้่งเเต่เด็กคลิปนี้พูดเหมือนพึ้งรู้เเต่อาจรู้มาก่อนหน้านั้นหรือช่วงเวลาใหนก็ได้ผมคิดทุกด้าน คิดกว้างถามว่ากว้างเเค่ใหนกว้างจนไม่มีอะไรที่สามารถบรรจบกันได้ จะเป็นยังไงถ้าจักวาลสร้างเราให้เรียนรู้ตัวมันเอง ไม่เคยพอใจกับความสุขอยากได้ทุกอย่างที่ไม่ใช่การหาความสุข ไม่เคยพอใจกับชีวิตมนุษย์ อยากให้ทุกอย่างหายไปหรือไม่อยากให้มันเกิดมาตั้งเเต่เเรก การหาความสุขเงินอำนาจ บันยากาศคุณอยู่กับสิ่งใหนมากเเละยึดติดกับบางอย่างเกินไปไม่ลืมหูลืมตามุ่งหน้าสู่เป้าหมายชัดเจน ถ้าพูดให้เป็นประเภทของคน ศัพท์ที่ผมคิดใช้คำว่า npc ในด้านความต้องการของมนุษย์ศัพท์ที่คิด ใช้คำว่า เเสงสีเเห่งโลก ไม่ต้องการหาความสุขทำตามความฝันเเละตายเหมือนมนุษย์ปกติทั่วไปเพียงเเค่ต้องการเรียนรู้ทุกอย่าง ถ้าการอยากได้ความสุขมากขึ้นคือความโลภ คนที่ต้องการสิ่งอื่นเเละไม่พอใจกับชีวิตมนุษย์ก็จะโลภมากกว่า2เท่า คำว่าโลภของผมไม่ได้ความหมายเดียวกับคำว่าโลภของคนปกติ ถ้ามนูษย์มันไม่พัฒตัวเองเพื่อทำตามความฝันมันก็จะพัฒนาสมองเพื่อทำลายตัวเอง ไม่ใช่ความสุขหรือทุกข์ เเต่เป็นความไม่รู้สึกที่คนส่วนใหญ่มองข้ามเเละปล่อยให้สมองใหลตามโลก เเต่ก็นะไม่ว่าจะเลือกทางใหนก็ไม่มีค่าหรอกมีค่าเพียงในเเบบของมนูษย์ เรื่องของทุกอย่างใช้ศัพท์ว่า ดวงดาว ไม่เคยมีค่าในรูปเเบบดวงดาว ไม่มีสิ่งใหนถูกหรือผิดเพียงเเต่ถ้าต้องการพัฒนาสมองเเละเรียนรู้ทุกอย่างคุณจะเสียความเป็นมนุษย์ไปเเค่นั้นเอง คำว่ามนุษย์=ตัวตนที่ หาความสุข หาความฝันความ โลภ กิเลศ ตัณหา ยึดติด ผู้ใช้วิชาเเห่งวิทยาศาสตร์เพื่อปฏิเสธความไม่รู้(นั่นก็เพราะสิ่งที่ใช้อยู่มาจากอะไรล่ะวิทยาศาสตร์ก็คือพระเจ้า=ความไม่รู้) ผู้ที่เเสร้งทำเหมือนสร้างตัวเองขึ้นมา ถ้าจะหาเหตุเเละผลคุณเเพ้ตั้งเเต่ติดอยู่ในกายหยาบนี้เเล้ว ความเป็นมนูษย์เเละสิ่งที่เรียกว่าชีวิต เสริม ถ้าความดีหรือชั่วนรกสวรรค์มีจริง ผมจะไปถามคนพวกนั้นเมื่อตายคนที่อยู่ในนรกหรือสวรรค์ว่า ทุกอย่างคืออะไร? ถ้าสิ่งพวกที่ไม่ใช่มนุษย์ถูกสร้างขึ้นมาตามกฏเเห่งธรรมชาติ เผ่าพันธ์ที่ต่างจากมนุษย์จะตอบได้ไหมนะ? ทำตัวเหมือนพึ้งรู้พวกช้า

เราจะติต่างว่า ถ้าฉันรวยหมื่นล้านก็คงไม่มีไรเปลี่ยนแปลงมันก็แค่โน่นนั่นนี่ ไม่ได้หรอกเพราะเรายังไม่ใช่คนแบบนั้น ทางที่ดีต้องลองไปคุยกับกันที่รวยระดับนั้นประสบความสำเร็จสูงๆดูว่าเขามีมุมมองยังไง (ไม่นับพวกที่เกิดมารวย) ไม่ก็หาอ่านหนังสือที่คนรวยจริงๆเขามาเขียนไว้ ดูทัศนคติ มุมมองของเขา เราถึงจะพอเข้าใจบ้าง -บางคนไม่จำเป็นต้องสร้างอะไร หรือคิดค้นอะไรเจ๋งๆ ก็รวยได้ -บางคนไม่ได้อยากรวยแต่ทำไปทำมาเงินมาเอง -บางคนแค่สนุกกับการหาเงิน -บางคนรวยแล้วก็สร้างมูลนิธิช่วยเหลือคนได้มากมาย -บางคนแบกภาระต้องเลี้ยงลูกน้องลูกจ้างไว้หลายพันคน คนรวยมีหลากหลายแบบ ไม่ใช่แค่พวกไม่รู้จักพออย่างเดียว "คนรวยคนนึงช่วยเหลือผู้คนได้มากกว่าคนธรรมดาหลายๆคนรวมกัน" โลกทุนนิยมมันก็เป็นแบบนี้แหละนะ

เพราะฉันมี สุนทรียภาพ ฉันจึงหาความสุขได้ด้วยตัวเอง ความสุขของฉันนั้นแสนเรียบง่าย

ก็แนวความคิดของสังคม​ไงครับ มุ่งสูความสำเร็จ เป่าหมายมีไวพุ่งชน และ ทุกคนพยายามสร้างสื่อโฆษณาชวนเชื่อต่างๆเพื่อขายสินค้าบริการเพื่อสร้างรายได้เพื่อดึงเงินออกจากกระเป๋าคุณ มันก็เลยเป็นการสร้างแนวทางของสังคมค่านิยมผิดๆสืบต่อกันไปจนชีวิตตกอยู่ภายใต้ธุรกิจต่างๆโดยมีเงินเป็นจุดหมาย

โลกเรากำลังถูกตั้งกฎโดยคนกลุ่มหนึ่งที่สร้างระบบปกครองคนส่วนมากเป้าหมายของผมในอนาคตคือสร้างกองทัพนำทหารล้มล้างระบบทุนนิยมสร้างโลกยูโทเปียเพื่อมนุษยโลกและจัดตั้งสถาบันวิจัยเทคโนโลยีแห่งโลกกระจายเผ่าพันธุ์ไปทั่ว​กาแลคซี่​หลังจากนั้นจะสร้างกองทัพที่ยิ่งใหญ่ที่ในกาแลคซี่บุกไปอีกกาแลคซี่

ฟังพี่พูดแล้วแล้วชอบมีประโยชน์ ขอบคุณค่ะพี่ ขอให้พี่ทำคลิปไปเรื่อยๆเลยค่ะ

ใช่เลยค่ะ มากพอที่ไม่พอดีในความคิดมนุษย์

โลกนี้ไม่มีใครรู้อะไรจริงๆหรอก สิ่งที่เรารู้ อาจจะไม่จริงเสมอไปก็ได้

การเดินสายกลางดีที่สุดค่ะ อยู่กับปัจจุบัน อยู่กับลมหายใจ รู้ตัวว่าแต่ละวันมีหน้าที่ต้องทำอะไรแค่นั้นพอ ไม่จมอยู่กับอดีต และไม่เพ้อเจ้อถึงอนาคต อดีต กับอนาคต มันคือความทุกข์

เป็น EP ที่ดีสุดๆ เป็นการค้นพบ แสงสว่างแห่งปัญญา คือการเห็นทุกข์ และการแสวงหาทางพ้นทุกข์

ผมเองก็คิดแบบนั้นนะ มนุษย์ถูกกลุ่มคนกลุ่มนึงควบคุมครอบงำอยู่ เกิดมาก็จะถูกปลูกฝัง ให้เรียน เรียนแล้วทำงาน ทำงานเพื่อหาเงินมาซื้อความสุขจอมปลอม ทั้งๆที่มนุษย์สามารถที่จะเลือกเดินเข้าไปหาความสุขนั้นได้โดยตรง

ผมลองติดดูแล้ว ถ้าเรามีทุกอย่างแบบคิดอยากได้ปุ๊บมาปั๊บ แล้วใช้ชีวิตแบบนี้ไปวัน10ปีทุกวันๆ ถ้าเป็นผม ผมเบื่อแน่นอน ผมเข้าใจความคิเเศรษฐีมาเลคนนั้นเลย อยู่แบบสมถะเลย จนสุดท้ายก็ไปบวชตลอดชีวิต

ถ้าเธอหมกหมุ่นอยู่กับการใช้ชีวิต เธอจะไม่เคยพึงพอใจ แต่ถ้าเธอใช้ชีวิตอย่างเรียบง่าย เธอจะค้นพบความพึงพอใจ . ความรวยจนไม่ได้วัดกันแค่ทรัพสิน บางคนรวยทรัพสินแต่จนเวลา บางคนรวยเวลาแต่จนความสุข บางคนรวยความสุขแต่ไร้เงินตรา

ผมเคยคิดครับ ถึงขนาดฝึกนั่งสมาธิทุกวัน เป็นชั่วโมงๆ มันก็ลำบากพอๆกันครับ นั่งสมาธิก็ทรมาน มนุษย์อยู่เพื่อเป้าหมาย พระก็เหมือนกัน อยู่เพื่อนิพพาน ซึ่งก็ไม่รู้ว่าจะไปถึงไหมหรือนิพพานจะมีจริงไหมก็ไม่รู้ หม่อนก็อยู่เพื่อเป้าหมายของหม่อนไปนะ พอทำสำเร็จแล้ว ก็ตั้งเป้าหมายใหม่

คุณเก่งมากๆเลยนะคะ..ที่อายุเท่านี้แต่คิดล้ำหน้าอายุได้ไปไกลมากๆเลย...และตะหนักรู้ว่าอะไรคือสาเหตุของทุกข์..รู้ว่าที่อะไรที่ทำให้เป็นทุกข์..กิเลสต่างๆคือทุกข์ค่ะ..ทางที่จะดับทุกข์ได้คือนิพพานค่ะ..แต่การที่เราจะนิพพานและหลุดพ้นจากการเวียนว่ายตายเกิดได้นั้น...มันเป็นเรื่องที่ทำยากมากๆเลยนะคะ..เอาเป็นว่าเดินทางสายกลางแล้วค่ะ...อะไรที่มีความสุขแล้วไม่เดือลร้อนใครก็ทำไปค่ะ..ยังไงก็ขอเป็นกำลังใจให้ในทุกๆเรื่องเลยนะคะ

ใช่ครับพี่ ถ้าจำไม่ผิดมันคือ trap off number น่ะครับ เมื่อก่อนได้เงินพันนึงแล้วดีใจแต่ตอนนี้ได้เงิน 1,000 บาทแล้วเสียใจอะไรประมาณนั้นนะครับ

ชักปลั๊กคอม แล้วเดินเข้าป่าก็ได้ครับ เผื่อจะสำเร็จในทางนี้ได้ง่ายขึ้น แต่ผมยังไม่ทำดีกว่า เพราะยังหาเหตุผลไม่ได้ว่าจะเลิกวิ่งตามความฝันไปทำไม เกิดมาเป็นมนุษย์ทั้งทีก็ใช้ชีวิตในแบบมนุษย์เนี่ยแหล่ะ รู้สึกขอบคุณบรรพบุรุษที่ช่วยพัฒนาสิ่งต่างๆและฝากไว้กับตัวเราทุกคนฝังลึกลงในยีนส์ และเราต้องเขียนมันลงไปต่อให้มนุษย์ยุคหลัง คงไม่ถอยหลังกลับไปในป่าแล้วล่ะ เอาจริงๆ คนที่สอนให้ปล่อยวางคนแรกของโลก อาจยังปล่อยวางไม่ได้ด้วยซ้ำ เพราะถ้าปล่อยวางได้ เราคงไม่รู้จักเขามากขนาดนี้

ใบไม้เกิดจาก เมฆ แสงจากพระอาทิตย์ จากพระจันทร์ จากดิน จากอากาศ จากน้ำ จากโลก จากจักรวาร คนเราก็ไม่ต่างกัน เราไม่ได้ตาย เราอาจแค่หายตัว เหมือนใบไม้ที่ร่วงหล่นและสลายไปเกิดใหม่ เราแค่หายตัว รอวันปรากฏอีกรอบ เปรียบได้ว่า ใบไม้นั้นก็อยู่ในตัวเรา ดิน น้ำ ลม ไฟ ถ้าเราเข้าใจได้ เข้าถึงได้ จักรวาร ก็คือตัวเรา "กษัตริย์ครอบครองอนาเขต แต่ผู้ที่ชนะใจตนนั้นจะครอบครองจักรวาร" จาก พระพุทธเจ้ามหาศาสดาโลก

เก่งครับ ที่สุดของความสุดของชีวิต มันแค่นั้นจริงๆ อันนี้ในศาสนาพุทธเรียกว่า รู้จัก กุศล เบื้องต้น "สูงสุดคืนสู่สามัญ"

ถูกต้องเลยครับ ความต้องการของมนุษย์ไม่มีวันสิ้นสุด จนกว่าจะพอใจ ขึ้นอยู่กับว่าจะพอใจที่ตรงไหน

เราเคยอยากรวย เมื่อถึงจุดนั้นแล้ว ก็อยากรวยเพิ่มขึ้นไปอีก เราประสบความสำเร็จมีตำแหน่งใหญ่โต ก็อยากสำเร็จเพิ่มขึ้นอีก อยากอยู่ในตำแหน่งไปนานๆ แต่มันมีจุดสิ้นสุด คือ ความตาย เมื่อนั้นเงินทอง ตำแหน่ง จะหมดสิ้นไป เอาไปไม่ได้เลย เงินใส่ปากก็เอาไปไม่ได้ ร่างกาย(ศพ) ก็ทิ้งไว้บนโลก เอาไปได้แต่บุญกับบาป ตามพุทธว่า เราก็จะไปเกิดใหม่อีก ต้องเกิด ตาย ซ้ำๆ ไป จนกว่าจะนิพพาน คือ สิ้นสุดจริง ปล่อยวางโดยสิ้นเชิง อนิจจัง ทุกขัง อนัตตา

ก็ถ้าใช้ความคิดจนคิดได้แล้วไม่อยากพัฒนาตนเองให้ดีขึ้นมันจะเป็นการขัดแย้งกับ DNA ของมนุษย์เอง ที่มนุษย์มาครองโลกนี้อยู่ได้เพราะการปรับตัวและพัฒนาตนเองมาตลอดจึงมาครองโลกอยู่ตรงจุดนี้ได้การพัฒนาตนเองมันจึงอยู่ในยีนส์มนุษย์ คุณจึงฝืนยีนส์ที่อยากจะพัฒนาตนเองของมนุษย์ได้ยาก เฉพาะแค่เผ่าพันธุ์มนุษย์ยังไม่ได้มีแต่โฮโมเซเปี้ยนอย่างพวกเรา แต่มนุษย์เผ่าพันธุ์อื่นก็สูญพันธุ์ไปแล้วเช่นกัน การมียีนส์ที่ชอบพัฒนาตนเองจึงเป็นทางรอดของพวกเราโฮโมเซเปี้ยน เหมือนอย่างการอยากมีเพศสัมพันธ์ของมนุษย์ก็เป็นหนทางนำไปสู่การสืบทายาทขยายเผ่าพันธุ์ต่อไปของมนุษย์ ต่อให้ใช้สมองคิดว่าไม่อยากแค่ไหนก็ต้องอยากมีเพศสัมพันธ์อยู่ดีในระยะยาว เพราะมันไม่ใช้สมองในระดับความคิดในการควบคุมแต่มันอยู่ในยีนส์ที่มนุษย์ฝืนได้ยากนั่นแหละ

สำหรับผม ความต้องการ คือ "หลุมดำ" คือ สิ่งที่ไม่อาจสิ่งที่ไม่อาจเติมเต็ม แต่มันก็เป็น "ยาเติมพลัง" ผลักดันให้เราวิ่งไปสู่จุดหมาย เมื่อไปถึงแล้วก็ดีใจ ยิ่งดีกับมัน แต่ที่รู้สึกว่างเปล่า เพราะเราสูญเสียจุดหมายไป บางคนอาจหาจุดหมายใหม่แล้ววิ่งต่อไปเรื่อยๆ หาสิ่งที่ยากขึ้น ไกลขึ้น แต่บางคนที่วิ่งเข้าเส้นชัยบ่อยๆจะรู้สึกเบื่อ อยากหยุด นั้นก็เพราะคุณเห็นแล้วว่า มันคือ "หลุดดำ"

อยู่กับความจริง อยู่กับเหตุผล ศิล สติ สมาธิปัญญา ความถูกต้อง เข้าใจ ตัวผมเองก็ใช่ไม่ดีอะไรแค่อยากทำความเข้าใจ

ผมอยากให้เจ้าของช่องออกมาเล่าความคิดตัวเองแบบนี้หรือtalkบ่อยๆแบบนี้ครับ จะได้เผื่อจะได้เปิดมุมมองของคนหลายๆคน ผมเป็นเป็นส่วนนึงที่เห็นด้วยกับคุณครับ ขอบคุณครับ

ยังมีครอบครัวพ่อแม่อยู่ข้างหลัง ไม่ดิ้นรนก็อดตาย ความรวยความจนทำให้คนอยากมีชีวิตต่อในทุกๆวัน คนที่รวยอยู่แล้วก็คิดแบบทำนองว่าปล่อยวางได้ ประมาณว่ามีเงินก็ซื้อความสุขไม่ได้ ตายไปก็เอาไปไม่ได้ แต่สำหรับคนที่หาเช้ากินค่ำคนจนๆไม่ใช่อย่างงั้น คนที่มันจนมาตั้งแต่บรรพบุรุษมันก็อยากให้ลูกหลานในอนาคตข้างหน้ามีอยู่มีกิน

นี่คือ การคิดที่ ผ่านกาลเวลา ลองผิดถูกมากมาย ลองเชื่อ ถึงสุดขีด และไม่เชื่อ แบบสุดขีด นี่คือ สิ่งที่ เขาให้คนนั่งสมาธิ จริงๆแล้ว ไม่ได้นั่ง เพื่อ จะเห็นเป็นภาพ หรืออะไร แต่สิ่งที่ ได้จริงๆ คือ การ พิจารณา ทุกสิ่ง และไม่ใช่ 5น. หรือ10น. แต่มันคือ ทั้งหมดที่ผ่านมา ทุกสิ่งมันมีเหตุขี้เกียจพิม พูดไปคน ที่เข้าใจ ก็เข้าใจ เพียงพูดไม่กี่คำ แต่คนไม่เข้าใจ มันก็ไม่เข้าใจอยู่อย่าง นั้น .

ลองศึกษาทางพุทธที่แก่นลึกๆดูคับ มันสงบ ตรงกลาง สบายๆ ไม่ตึง ไม่หย่อน พอดี พอใจ คำตอบ กับ ความสุข ผมว่ามันเรียบง่ายนะ… อยู่ที่ใจเราล้วนๆเลยคับ ❤️

ฟังคลิปนี้แล้วรู้สึกเหมือนจะบรรลุธรรม ขอบคุณสำหรับข้อคิดดีดีครับ

เเต่ก่อนผมมีความคิดเเบบนี้และ และก็ลงมือทำ ไม่ว่าจะไปในแบบทางใหน เชื่อผมเหอะดีที่สุดไม่มี ปัจจุบันผมเลือกพอดีๆไม่คาดหวังอะไร กลายเป็นว่าชีวิตนี้ไม่ห่วงอะไรอะชิวๆ จะว่าปล่อยวางก็ไม่ใช่ เเต่ผมชอบในแบบปัจุบันที่สุดละคับสบายๆไม่คิดมากยอมรับทุกสถานะการเเละไม่ใด้คาดหวังอะไรสุดท้ายเเล้วตายก็คือไม่มีอะไรเหมือนมีเเค่จิตรใต้สำนึกเฉยๆ

นายกะเราเคมีเดียวกัน เป็นวัยรุ่นที่มีมุมมองความคิด มองโลกหลายแง่มุม พยามเรียนรู้ทำความเข้าใจโลก เข้าใจธรรมชาติ มนุษย์ สังคม สัจธรรม ปรัชญา ความเชื่อ ความลึกลับ วิทยาศาสตร์ เทคโนโลยีและเรื่องอื่นๆ เราเป็นวัยรุ่นที่สนใจเรียนรู้ทุกอย่างที่ผ่านพบเจอ ผ่านเข้ามาในชีวิต เพื่อจะเเก้สมการที่ว่า " ชีวิตเราเกิดมาเพื่ออะไร? " การมีตัวตนอยู่ของเราในจักรวาลนี้ มีเหตุผลอันใด ใครเป็นคนกำหนด?

ผมคิดว่าการที่ได้เกิดมาเป็นมนุษย์ คือการได้เกิดมาเพื่อใช้ชีวิตและได้สร้างคุณค่าให้กับโลกใบนี้ สิ่งนี้คือสิ่งที่ประสบความสำเร็จสูงสุดในโลกมนุษย์แล้วครับ สำหรับความคิดของผม

อารมณ์เดียวกับผมเลยครับ พอเราผ่านร้อนผ่านหนาว ผ่านกาลเวลาแล้ว ค่อยจะมารู้สึกตัวว่าที่มามันไม่เคยตอบโจทย์ชีวิตจริงๆสักครั้ง

อย่างน้อย ก็มีคนคิดเหมือนกูอยู่บนโลกใบนี้ และนี้พิสูจน์​ได้ว่า ถึงจะมีมากมาย ชีวิตก็เป็นแค่ชีวิต ตอนสมัยนั้น ผมบอกกับพี่ชายว่า มีตังค์​ก็ใช่ว่าจะมีความสุข แต่พี่ชายผมตอบกลับมาว่า นั้นเป็นข้ออ้างของคนขี้แพ้ ผมเถียงไม่ออก เพราะผมไม่มี... วันหนึ่งผมมีแล้ว ผมจะกลับไปพูดกับเขาอีกครั้งแน่นอน

แอดเปิดจิตวิญญาณตื่นรู้แล้ว ผมก็กำลังเดินตามแอดไปครับ

ศาสดาใน2000ปีก่อน:พระพุทธเจ้า,พระเยซู ศาสดาตอนนี้: พระหมอก

แม้กระทั่งพระพุทธเจ้าเองยังทรงตรัสกับพระอานนท์ว่า.. จงอย่าเชื่อสิ่งใดไม่เว้นแม้กระทั่งตัวเรา จนกว่าจะได้พิสูจน์ข้อเท็จจริง.. ศาสนาพุทธแท้ๆ ไม่เคยสอนให้มนุษย์งมงาย ปัจุบันถูกปรุงแต่งจนคำสอนเพี้ยนไปหมด..

ใช้ชีวิตให้มีความสุข ค้นหาความสุข คิดดีทำดีก็พอมั้งชีวิต อยู่ให้พอดี

ที่พูดมานั้นถูกต้องทั้งหมดเลยครับ​ มนุษย์มีแต่ความอยาก​(แผล)​ที่ไม่สิ้นสุด​ พอได้สิ่งนั้นแล้วก็จะอยากได้อีกไปเรื่อยๆไม่จบไม่สิ้น

ถ้าเราชนะตัวเองได้ นั่นก็หมายความว่าเราแพ้ตัวเองรึป่าวนะ

น้อนโตแร้ว….ยินดีต้อนรับสู่อีกโลกนึงครับ

โดยปกติ โดยธรรมชาติ มนุษย์ทุกคนล้วนแล้วหาความสุข และอยากได้แต่สิ่งที่ดีๆ ความหล่อ ก็เป็นสิ่งที่ดี ความรวยไม่อดอยากมีกินมีใช้ก็เป็นสิ่งที่ดี ทุกๆคนล้วนต้องการแต่สิ่งดีๆ ศีล 5 ความประพฤติดีงาม ก็เป็นสิ่งที่ดี แต่ทำไมไม่ทำกันนั้น แหละ เพราะ แพ้ใจตัวเอง จึงทำให้กิเลส ทับทุมจอตใจมากขึ้น ดวงตาเลยมืดบอดมองอะไรไม่เห็น

มี...แต่ท้ายสุดเอาไปไม่ได้ เพราะมันคือ โภคทรัพย์ เป็นเพียงธาตุองค์ประกอบตามธรรมชาติบนโลกนี้

ตัณหา(ความอยาก) คือแม่น้ำที่ถมไม่เต็ม เข้าใจถูกแล้วนะ ที่ว่าอยู่ในเกมที่เล่นไม่จบ จนกว่าจะมาจบที่"ใจเรา"เอง

พอใจในสิ่งที่มี ตามสมอง ตามความคิดของเรา ว่าเราทำได้ขนาดนี้ ก็พอใจแล้ว

ศาสนาพุทธ พิสูจน์ด้วยการปฏิบัติเองแล้วจะรู้เอง แนวทางของพระธรรมมีไว้ให้ปฏิบัติเมื่อถึงแล้วก็วางทุกสิ่ง ต้องลองไปอ่านคำแปลของบทสวดและคำสอนต่างๆดู

ลึกๆแล้วความสุขมันอยุ่ที้จิตรใจของแต่ละคนแต่ละฐานะ ไม่จำเป็นต้องร้ำรวยถึงจะมีความสุข

คำสอนของพระพุทธเจ้า บางคำสอนยากที่จะเข้าใจได้ เพราะมันละเอียดเหลือเกิน อย่างว่าแหละผู้ที่ตรัสรู้ที่จะทำให้คนโง่เขาเบาปัญญาอย่างผม เข้าใจได้แต่ก็ไม่เกินวิสัย

เรื่องแทบปรกติ ...พอถึงวันหนึ่ง จะเกิดคำถามเรื่อง ปรัชญา (บางคนเปิดพื้นที่ศาสนา) ....ประมาณเริ่มวัยรุ่น ไปจนสัก อายุ 30 ส่วนใหญ่ ...จบที่สรุปคร่าวๆ แค่พอให้ตัวเองสบายใจ ....จากนั้นไปมุ่งทำงาน หาเงิน หรือ ทำตัวเป็นประโยชน์ต่อสังคม

ความต้องการของมนุษย์ ผมว่าทุกคนหยุดไม่ได้หรอกครับ อย่างที่พี่บอก อยากได้อะไร พอได้มาแล้วก็จะรู้สึกปกติ รู้สึกว่าได้มาแล้ว แล้วยังไงต่ออะไรอย่างงี้ ผมว่าถ้าไม่อยากมีความต้องการผมว่ามีทางเดียวครับคือการเสียชีวิต การนิพพาน ดับสูญ ผมว่านั่นแหละคือการปล่อยวางขั้นสูงสุดคือการไม่มีความอยาก คนที่อยากจะปล่อยวาง ยังไงเขาก็มีความอยาก "อยากจะ"ปล่อยวาง พอปล่อยวางได้ ก็ต้องใช้ชีวิต ก็"อยากจะ"ใช้ชีวิตที่ปล่อยวาง อันนี้ก็อยากเหมือนกัน ถ้ามาเจอคอมเม้นท์ผมก็อย่าใส่ใจอะไรมากครับ ผมอยากพิมพ์ ผมก็พิมพ์มั่วไปงั้นแหละ555

ผมที่ปล่อยวาง เพราะศึกษาเกือบทุกศาสนาเเล้วผมไปคุยกับเด็กรุ่นเดียวกัน มาเเล้วผมรู้ตัวเลยว่าเกินเด็กปกติไป

ถ้าเราอยากหยุดความต้องการตัวเองได้ แค่เข้าใจขีดจำกัดของตัวเองความต้องการเราจะลงมาเองครับ

ถูกตัองครับ ความต้องการของเราเป็นวงล้อ เพราะฉะนั้น เราต้องมีความพอดีครับ

ลองจินตนาการ ว่าโลกมีพระเจ้า ดูก่อนครับ อาจจะได้มุมมองแตกต่าง

อยากให้ admin ลองไปศึกษาแนวทางศาสนาที่แท้จริงใน KZfaq search คำว่าพุทธวจน adminน่าจะได้คำตอบที่แท้จริงที่เกี่ยวกับพุทธศาสนาครับ

ไม่ต้องรับที่จะพิชิต ต่อให้เวลาผ่านไปนานเเสนนานเเค่ไหน เดี้ยวก็พิชิตได้ [ท่าเชื่อเรื่องการเวียนว่ายตายเกิดนะ เเต่ท่าไม่เชื่อคิดว่า มีเเค่ชีวิตเดียวต้องทำให้สำเร็จให้ได้ภายในชีวิตนี้ ผมฟันธงเลยยังไงชาตินี้ก็ไม่สำเร็จ เพราะคุณยึดติดกับสิ่งที่ธรรมชาติหลอกไว้เเล้ว เเละก็ไม่ได้ปล่อยวางอย่าง ฝุ่นผงที่ปล่อยให้มันล่องลอยไปเรื่อยๆ เดินทางสายกลาง ใช้สมมุติ ที่ธรรมชาติสร้างมา ให้เป็นก็พอ]

ผมก็เป็นแบบม่อนเลยครับ รุ้สึกปล่อยวาง

ผมค่อนข้างเห็นด้วยนะ ส่วนตัวนะผลสุดท้ายมันก็ไม่ได้ต่างกันเท่าไร มนุษย์ก็เป็นแบบนี้แหละ ไขขว้าไปเรื่อยๆผลสุดท้ายแล้วก็ไม่เจอซักที ความสุขจริงๆความสงบจริงๆอยู่แค่เอื่อมมือ

เรื่องนิพาน หรือ อะไรต่างๆ ข้อมูลพวกนี้มีโอกาสคุณม่อนคุยกับผมได้นะ ผมพอรู้มาบ้างส่วนหนึ่งแล้ว ตอนนี้ก็ศึกษาต่ออยู่ครับ

คุณลองเปิดใจ ศึกษาศาสนาพุทธดู ศาสนาพุทธ = วิทยาศาสตร์ เพราะทุกอย่าง สามารถอธิบายได้หมด

สั่นๆเลยครับ "เยี่ยม" ครับ 👍👍

ฟังพี่พูดแล้วแล้วชอบมีประโยชน์

ศาสนาพุทธมันเจ๋งตรงนี้แหละตรงที่ตัวศาสดาเป็นมนุษย์ธรรมดาเหมือนกับเราแล้วไปเป็นศาสดาไม่ใช่พระเจ้า นั่นหมายความว่าทุกคนก็สามารถเป็นได้ ไม่จำเป็นต้องเป็นผู้วิเศษ ลองคิดดูถ้าเชื่อในพระเจ้าจริงๆเราจะมีค่าอะไร เพราะยังไงเราก็ไม่มีวันเป็นพระเจ้าได้ และที่สำคัญศาสนาพุทธคือศาสนาแห่งวิทยาศาสตร์ ที่สอนให้เราเข้าใจโลกและเป็นหนึ่งเดียวกับมัน เราจะเคยได้ยินว่าแก่นแท้ของศาสนาพุทธจริงๆแล้วไม่มีอะไร ใช่เพราะมันไม่มีอะไร ที่ผ่านมาเราเพียงแค่ทำให้มันมีมันจึงสำคัญ ทุกคนทำการทดลองจากข้างนอกเข้ามา สงสัยว่ามนุษย์เกิดมาเพื่ออะไร แต่พระพุทธเจ้าเลือกทดลองกับตัวเองแล้วออกไป แล้วสงใสว่า มนุษย์เกิดมาทำไม สุดท้ายแล้วเราจะมีความสุขในการเกิดมาเป็นมนุษย์ได้ยังไง

ชนะเกมส์นี้ด้วยการ รู้ ที่เรียกว่าวิปัสนาครับ ถ้ามันเกิดผล ตัวเราจะเหมือนคนอื่นไปเลยครับ จิตจะไม่จับยึดว่านี่เป็นฉันอีกต่อไป สู้ๆครับ จิตคุมไม่ได้เอามันวางให้ถูกที่มันจะรู้ของมันเองครับ

เอาจริงๆคือคิดว่าจะทำ ทำไมต่อให้สำเร็จขนาดไหนสุดท้ายก็ต้องตายอยู่ดีคิดมาตั้งแต่เด็กๆแล้วหล่ะ

ในที่สุด ก็มีคนสงสัยเรื่องเดียวกัน

จริงพี่เมื่อก่อนไอเดียเต็มหัวไปหมด พอได้ศึกษา​เรื่องพวกนี้รู้สึกไม่เหมือนเมื่อก่อน แค่จำได้ว่าความสงสัย​ ไอเดีย ความอยาก​ลองพวกนี้เมื่อก่อนมีเต็มไปหมดเลย

ผมอยากจะคุยกับพี่จริงๆเลยว่ะ มีเรื่องนี้ลึกๆเลยที่อยากคุย

พี่คิดทั้งหมดนี่ตอนเมาเห็ดใช่ไหมครับไม่ก็หลังtrip DMT ผ่านมาเห็นช่วยตอบผมหน่อยนะ555

เป็นคลิปที่ดีที่สุด แล้วครับ ผมก็เพิ่งรู้ ไม่กี่วัน สังคมและสัญชาติญาน หลอกใช้งานเราเหมือนหนูวิ่งในกงล้อ เราต้องหาสิ่งที่เราชอบและได้มันมาแล้ว รับมันมาแล่วหยุดความกระหาย ยิ่งอยากยิ่งหลงทาง ยิ่งเหนื่อยโดยไม่จบสิ้น

ต่อไปพี่ต้องไปทำนิกายใหม่แล้ว 555+

I agree with you 100%, I think you may found the meaning of life and why we're here.

สุดยอดครับ พี่ม่อน ติดตามตลอด

ผมรู้สึกว่าทุกวันนี้คนเหมือนไม่ได้ใช้ชีวิตจริงๆเลยสำหรับผมคนจะมัชีวิตได้ต้องได้ใช้ทั้งร่างกายอารมเเละสมองไปพร้อมกันโลกทุกวันนี้เน้นให้เราใช้สมองกับทุกอย่างเลยซึ้งผมเกียขชจมาก

เลิกหาความหมาย เหตุผลที่มนุษย์เกิดมา=ดำรงค์เผ่าพันธุ์มนุษย์ต่อไป แค่นั้นจบ เรื่องราวต่างๆที่ผ่านเข้ามา คือสิ่งที่เราสร้างมาเอง ไม่มีใครกำหนด ไม่มีอะไรทั้งนั้น อำนาจ เงินทอง ทรัพย์สิน ศาสนา การศึกษา เชื้อชาติ ประเทศ การปกครอง และทุกๆสิ่งที่ มนุษย์เกี่ยวข้อง คือรูปธรรม ท้ายสุดไม่มีอะไรทั้งนั้น มนุษย์เลือกรับมาเป็นกรอบของตัวเอง ไม่เชื่อ ก็ลองถามตัวเองดูว่า เป้าหมายชีวิตของฉันเหมือนคนข้างฉันหรือเปล่า แน่นอนไม่เหมือนกัน เพราะคนที่ตั้งเป้าหมายขึ้นมาก็คือตัวฉัน ฉันสร้างมันเอง ฉันสร้างปัญหา ฉันสร้างความเครียดเพื่อกดดันเพื่อให้เข้าใกล้เป้าหมาย ฉันสร้างเป้าหมายของตัวฉันเอง ดังนั้นหากคุณเลือกที่จะสร้างเป้าหมาย ก็ไม่สามารถนิพพานได้ (คนเราไม่สามารถเป็นนิพพานตอนมีชีวิตได้เพราะมีความต้องการ และ ต้องอยู่ในสังคมอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ ดังนั้นจึงเป็นเหตุผลว่า ทำไมต้องตายก่อนถึงจะนิพพาน ท้ายสุดคุณผู้อ่านจะต้องอยู่ในระบบที่มนุษย์สร้างขึ้นเพราะว่า มนุษย์เป็นสัตว์สังคม และไม่สามารถหลีกเลี่ยงได้ มีทางเดียวที่จะหลีกเลี่ยงคือ ตาย นั่นเอง *บางคนก็ไปบวช หรือพึ่งศาสนาต่างๆเพื่อดับกิเลสที่ตนสร้างขึ้นมาเอง นี่คือเหตุผลของการเกิดเเละดำรงค์อยู่ของศาสนาต่างๆ *ทัศนคติคือสิ่งที่เปลี่ยนแปลงชีวิตที่สุด

เป็นคลิปที่ดีครับ

มันยากครับที่จะละตัณหา เพราะเราเคยชินเป็นอนุสัยมาหลายชาติแล้ว แต่เราจบเกมได้ หนทางเดียวคือ “นิพพาน”

อยากเจอแอดมินแล้วนั้งคุยเรื่องแนวนี้กันสักวันจัง แอดมินมีอะไรหลายๆอย่างเหมือนผมเลย

เออ คิดดีเยี่ยมกับความคิดคิดเหมือนเราเลยตั้งแต่บวชมา3ปี อะไรก็ได้สุดท้ายก็เอาไปไม่ได้

ก็ทำได้แค่คิดกับพูดในคลิปไว้สอนคนอื่นแบบไลฟ์โค้ชแค่นั้นแหละ เพราะในโลกความจริงถ้ามึงปล่อยวาง ไม่แข่งขันความสำเร็จกับคนอื่น แล้วมึงจะเอาเงินที่ไหนซื้อข้าวกิน...?

เราอายุ18 ได้ท็อปสังคมตลอด เพื่อนเราก็บอกว่าเก่งจัง เราก็เลยภูมิใจและตั้งใจพยายามทำความเข้าใจเรื่อยๆ จนเรียนมาถึงหลักธรรมในพระพุทธศาสนา เชื่อจริงๆเลยค่ะ ว่ามันสามารถดับทุกข์ได้ แต่ตอนนี้เราไม่ได้อยากดับทุกขฺค่ะ ยังอยากใช้ชีวิตแบบมนุษย์คนนึงไปเรื่อย ๆ เพราะนี่พึ่ง18 รู้สึกว่าถ้าเราไปทางนั้นมันจะเร็วเกินไปสำหรับชีวิต แต่ก็ศึกษามาตลอดแล้วหันมาคิดตามเหมือนเจ้าของช่องเลยค่ะว่าเอออว่ะ มันจริง เรารู้ แต่เราก็ยังไม่พร้อม

แนวคิดสุดยอดมากครับ

คำสอนของพระพุทธเจ้าจริงที่สุด

มีคลิปเกี่ยวกับmagic mushroom ไหมครับ