เสียงธรรมหลวงพ่อสมภพ เรื่อง กิเลสตัหา แก้ไขด้วยสติปัญญา ความสงบนิ่ง หมดปัญญา เครื่องกั้นอกุศล บาป-นรก
สรุป กิเลส หมายถึง เครื่องที่ทำให้จิตใจเศร้าหมอง ขุ่นมัว มีจิตอันไม่บริสุทธิ์ และขัดขวางความความสงบทางจิตใจ ประกอบด้วยกิเลส 3 ประเภท คือ
1. โลภะกิเลส คือ กิเลสแห่งความโลภ
2. โทสะกิเลส คือ กิเลสแห่งความโกรธ
3. โมหะกิเลส คือ กิเลสแห่งความหลง
สติสัมปชัญญะ หมายถึง ความระลึกได้ และการรู้สึกตัวอยู่เสมอ ทั้งในขณะคิด ขณะพูด และในขณะกระทำสิ่งใดๆ ด้วยความระลึกในขณะนั้นว่า สิ่งใดควรทำ สิ่งใดไม่ควรทำ โดยมิให้ความคิด และการกระทำมัวเมาอยู่ภายใต้ความประมาท
สติ หมายถึง ความระลึกหรือนึกคิดในกิริยาหรือสิ่งที่ตนกระทำอยู่
สัมปชัญญะ หมายถึง ความรู้ตัวหรือรู้ในกิริยา รู้ในการกระทำของตนทั้งที่เกิดขึ้นแล้ว กำลังเกิดขึ้น และที่กำลังเกิดในอนาคต
สติ สมาธิ ปัญญาอัตโนมัติ
สติที่จะเดินปัญญาต่อไปต้องเป็นสติปัฏฐาน เป็นสติระลึกรู้กาย ระลึกรู้ใจ สติธรรมดาไม่ใช่สติปัฏฐาน เวลาจิตของเราเป็นกุศล จิตมันมีสติ มันเป็นสติธรรมดา ถ้าสติปัฏฐานต้องเป็นสติระลึกรู้กาย ระลึกรู้ใจ รู้รูปรู้นามไป มันถึงจะเกิดปัญญา คือต้องเห็นตัวสภาวะ สภาวธรรม สภาวธรรมก็มีรูปธรรมกับนามธรรม รู้บ่อยๆ พอเรารู้เนืองๆ รู้บ่อยๆ ต่อไปจิตมันจำสภาวะอันนั้นได้ พอสภาวะอันนั้นเกิด สติจะเกิดเอง ฉะนั้นสติที่ใช้ได้จริงๆ เป็นสติอัตโนมัติ เกิดโดยที่เราไม่ได้เจตนาให้เกิด
“จิตคิดอะไรไม่สำคัญ สำคัญที่เรารู้ว่าจิตมันไปคิด”
หลวงพ่อปราโมทย์​ ปาโมชฺโช วัดสวนสันติธรรม 17 กรกฎาคม 2565