Ja też! To było takie słodkie i kochane z jego strony!

Dokładnie tak, piękne wyliczenia! W związku z tym, gdy Ania przybywa na Zielone Wzgórze, nie ma szans na marzenia o bufiastych rękawach :D

​@@katarzynastaciwa5867hej, hej! Protestuję 😝 Marzyć zawsze mogła, jeśli tak sobie wymarzyła, że to jej ideał sukienki. Kwestia tego, czy te marzenia faktycznie opierały się na aktualnej modzie. Nie pamiętam, czy w książce jest wyraźnie napisane, że chciała takie rękawy, bo były teraz modne, czy dlatego bo jej się podobały tak po prostu niezależnie od trendów. Aż muszę wrócić znowu do tej książki.

@@arcoiris_naranja dużo było w książce o tym, że rękawy te są modne. Gdy Ania dostaje sukienkę od Mateusza, to mówi, że cieszy się, że bufiaste rękawy wciąż jeszcze są w modzie c:

Wow!

​@@arcoiris_naranjaInne dziewczyny w książce miały takie rękawy.

Oczywiście! Chronologia powieści została zaburzona ze względu na wymagania wydawcy i czytelników, przy pisaniu pierwszej części bufiaste rękawy były jak najbardziej na miejscu c:

@@katarzynastaciwa5867 Brawo!!!

Też mi to przeszkadzało. Po co to "m" na końcu samogłosek nosowych?

Tu akurat przeglądałam kanadyjskie magazyny w ramach przygotowania do publikacji. Moda była wtedy bardzo uniwersalna (oczywiście w ramach tego, gdzie zawitała kultura europejska), a trendy zmieniały się w z niewielkim zapóźnieniem w stosunku do Paryża. A tak czy inaczej - patrzymy tutaj na wyskoczenie w przyszłość, a nie na zapóźnienie. Biorąc pod uwagę ewentualne "spóźnienie" mody - Ania (nawet zakładając, że akcja miałaby się dziać w latach 90.) powinna marzyć o wąskich rękawach - takie były i w latach 80. i na początku 90. Magazyny modowe docierały ze "starego świata" stosunkowo szybko. Jeśli chodzi o gorsety - nie ma szans, by skromna i protestancka Maryla gorsetu nie nosiła - to była podstawa bielizny, tak jak u nas stanik. Gdyby gorsetu nie nosiła, byłoby to coś skandalicznego. Gorsety noszono na co dzień - nawet kobiety pracujące. Pomysł nienoszenia gorsetu uznano by za brak skromności. Jeśli chodzi o rękawy przewiązane wstążką - w latach 90. XIX wieku istniało sporo typów rękawów, w tym takie składające się z kilku bufek itp., na nie tak czy inaczej schodziło dużo materiału. Moda dziecięca w XIX wieku była oparta na modzie dla dorosłych. Długość spódnicy nie zmienia kroju stanika, więc i tu rękawy pozostały by takie same. Warto też zwrócić uwagę na to, jak opisywane są stroje innych dziewczynek (na przykład Diany - jej ubrań pojawia się w książce sporo). Mają one bufiaste rękawy i są ubrane zgodnie z modą. Mam nadzieję, że udało mi się wyjaśnić wszystkie wątpliwości

Jim był starszy od Waltera. :)

Walter był już studentem w momencie wybuchu wojny, do tego nie poszedł na nią od razu, tylko chyba po roku czy dwóch. Ania wyszła za mąż w wieku 25 lat, chyba dwa lata później urodziła Jima, a jeszcze rok czy dwa później Waltera.

Okolice rolnicze nie były z dala od żurnali,przeciwnie,panienki kupowały żurnale i szyły wedle zurnalowych krojów. Pewnie do pracy w kuchni i ogrodzie nosiły inne rzeczy i fartuszki. I nie nosiły ekstrawaganckich bardzo rzeczy,ale modne i eleganckie już tak.

To prawda - więź emocjonalna Ani i jej opiekunów jest silna i pięknie przedstawiona w powieści

Za to mam wrażenie, że w kolejnych częściach postać Ani jest zaniedbana, a jej przygody stają się dosyć schematyczne. Czuć w nich (a przynajmniej ja tak czuję), że Montgomery nie miała już do Ani dawnej sympatii.

@@katarzynastaciwa5867 Aktualnie odświeżam sobie Anię w związku z nowym przekładem Bańkowskiej i (już jako matka dwójki dzieci) dostrzegam zupełnie nowe obszary do eksploracji w serii. Zaskoczona byłam na przykład "Wymarzonym domem Ani". I odniosłam wrażenie, że z kolejnymi częściami to nie jest taka równia pochyła w dół, ale bardziej sinusoida. "Ania z Avonlea" mnie znudziła, "Ania na uniwersytecie" była świeża i fajnie napisana, "Ania z Szumiących Wierzb" taka trochę "meh", "Wymarzony dom Ani" - znów spoko. A jeszcze w kwestiach datowania - kiedy Ania rodzi pierwsze dziecko ma 28 lat. W tym tomie też jest mowa o podłączeniu telefonów w miejscowości, w której mieszkają. Nie znam dokładnie historii telekomunikacji w Kanadzie, ale wikipiedia sugeruje, że to mogło być ok. 1910 r. To jeszcze te bufiaste rękawy jako marzenie byłyby możliwe. Dopiero część o I wojnie wszystko wykrzacza ;)

To jest w ogóle jakiś polski fenomen, że nasz naród tak lubi Anię! W innych krajach te powieści raczej nie są aż tak popularne, a u nas sentyment do tej postaci jest naprawdę olbrzymi :D

W sumie większość fanów chyba nawet nie zauważyła tego błędu, ale jak ktoś się zna na historii mody, to dostrzeże, że coś jest nie tak :D

@@katarzynastaciwa5867 dokładnie. Masz rację. Same książki Montgomery są pełne mody. Zwłaszcza, że przedstawiają mocno status społeczny bohaterów. Ty to najlepiej wiesz jako, że znasz się na temacie🙂 a ja tylko jako hobby

Świetny temat! Mało się u nas mówi o tym, jak ważna jest moda w literaturze i kulturze, więc każda taka praca jest na wagę złota! A na jakim uniwersytecie studiowałaś? Cieszę się, że materiał się podobał! Z literaturoznawczych rzeczy w najbliższym czasie planuję jeszcze odcinek o modzie w "Marcie" Elizy Orzeszkowej :D

@@KLiv27 nie ma szans na to, by moda na bufiaste rękawy opisana w powieści pochodziła z wcześniejszych dekad, też się nad tym już zastanawiałam :D Moda docierała w tym okresie do Kanady (nawet na prowincję) ze stosunkowo małym opóźnieniem. Dodatjowo opisywane w powieści fryzury a'la pompadour popularne były na przełomie XIX i XX wieku, więc to też wskazuje nam na to datowanie :) Te problemy z chronologią wynikają głównie z popularności powieści i nacisków wydawcy, przez które data urodzenia Ani cofnęła się o tyle lat :D

Wydaje mi się że też narzekała że z materiału na rękawy dałoby się wykroic nową sukienkę

Maryla mówiła, że z rękawów można by spokojnie uszyć całą górę sukni. I oczywiście, chodziło jej też o skromność (w końcu to protestantyzm i purytańskie społeczeństwo), aczkolwiek względy praktyczne były dominującym czynnikiem. Też nie wszystko da się w tak krótkim filmiku zmieścić. Anię znam dosyć dobrze, ale nie wszystkie szczegóły pamiętam - od prezentacji konferencyjnej minęły dwa lata, więc od ostatniego czytania niektóre szczegóły zatarły mi się w pamięci. Aczkolwiek znam książkę na tyle dobrze, by opowiedzieć o nurtujących mnie kwestiach

A jeśli chodzi o kwestię tej tkaniny - we wszystkich analizowanych przeze mnie tłumaczeniach (Bańkowska, Bernsteinowa, Borzobochata-Sawicka) tkanina jest określana jako wełna z jedwabistym połyskiem, co nie sugeruje domieszki jedwabiu. W oryginale pojawia się nazwa tkaniny - gloria. To mieszanka jedwabiu z wełną lub bawełną, więc polskie tłumaczenia trochę zatracają znaczenie (zwłaszcza w aspekcie ceny). Ciekawi mnie decyzja tłumaczy - żadna z wersji nie określa tkaniny jako mieszanki wełny i jedwabiu. Niby taka drobnostka, ale nawet najwierniejsze tłumaczenie Bańkowskiej nie oddało w pełni rzeczy, która była zrozumiała dla ówczesnych czytelników, a która dla nas nie jest już taka jasna. :)

@@katarzynastaciwa5867 Mnie zachwyca piękny, nieco archaiczny język tłumaczenia Bernsteinowej....współczesne tłumaczenia nie mają tego uroku.🥰

@@katarzynastaciwa5867 Maryla uważała, zresztą chyba sensownie, że Ania ma skłonność do popadania w egocentryzm i samouwielbienie, więc poprzez zmuszenie jej do chodzenia w brzydkim i ubogim stroju, chciała jej pokazać, że w życiu liczą się inne rzeczy. Chyba jej nie do końca wyszło, choć Ania potem ucywilizowała się i straciła wiele ze swej wyobraźni, a w ostatnich dwóch książkach serii występowała epizodycznie, jako stateczna żona swego męża. Zresztą tego nie mogłam autorce podarować. Tyle zmarnowanych lat na naukę, nagrody, uniwersytety, opowiadania drukowane w gazetach, a potem ona tę wykształconą kobietę zdegradowała do pozycji dziecioroba. Oczywiście bycie matką w tamtych czasach było wielkim powodem do dumy dla kobiety, zwłaszcza jeśli dzieci rodziły się zdrowe, ale jednak trochę żal, że poniekąd skończyła tak samo jak Diana, a jej dzieci wcale już nie przejawiały jej ambicji jakichkolwiek, no może trochę drugi syn, ale on umarł. Jeszcze te bliźniaczki, co pojechały na kurs szycia, jeny, taki bad ending całej historii. W zasadzie historia skończyła się na śmierci córki, wtedy jeszcze była szansa, by coś wymyślić sensownego, a tu niestety tylko rodzenie dzieci i koniec samorozwoju. Z naszej perspektywy kobiet XXI wieku trochę szkoda, prawda? Choć przynajmniej Ania i Gilbert nie musieli drżeć o to, kto zarobi na ich emeryturę. Inne czasy...

Jak wyjdzie, to pewnie gdzieś dam znać (tu albo na IG)! A który rok studiujesz? I na jakiej uczelni? :D I mnie też bardzo cieszy ten temat - to mega ciekawa rzecz, a mało osób się tym zajmuje. Mam nadzieję, że mi się uda to pociągnąć na doktorat :D

@@katarzynastaciwa5867 @katarzynastaciwa5867 Ostatni rok licencjatu za mną, więc teraz mnie czeka magisterka niezmiennie na uniwersytecie wrocławskim :) Życzę, żeby się udało z doktoratem, przydałoby się więcej literatury w tym temacie, a jakby z tego wyszło jakieś szersze opracowanie to też fajnie 😊

W razie czego zapraszam na konferencję, którą moje koło naukowe organizuje we wrześniu - Moda i obyczaje w literaturze XVIII i XIX wieku, konferencja odbywać się będzie online, więc z dojazdem nie będzie problemu ;)

@@katarzynastaciwa5867 O, super, na pewno zajrzę :)

​@@katarzynastaciwa5867na pewno też wezmę udział 😍 świetna inicjatywa

O, to bardzo ciekawy temat! A z jakiej perspektywy o tym piszesz? Historycznie? Czy też literaturoznawczo? Jest w ogóle wiele świetnych powieści z XIX wieku, w których pojawiają się wątki związane z modą na wsi. Muszę kiedyś nagrać coś o "Chamie" Elizy Orzeszkowej, bo bardzo lubię tę książkę, a zmiana stroju w niej jest bardzo ciekawym rytuałem przejścia :D

@@katarzynastaciwa5867 bardziej z perspektywy kulturoznawczo antropologicznej. I staram się nie zamykać tylko do wsi, najbardziej interesują mnie generalnie ubiory osób z różnych powodów będących poza główną narracją. Cham to rzeczywiście ciekawa powieść! A w sumie nawet w Nad Niemnem moda na wsi odgrywa ważną rolę. To też ciekawy wątek, jak pisarze, czy nawet naukowcy mieli swoje wyobrażenia i oczekiwania wobec ubioru wiejskiego i jak do tego podchodzili w swoich pracach

O współczesnych ubiorach młodych dziewczyn nikt, niczego, nigdy nie będzie miał do napisania. Czy ktoś może mi wyjaśnić czemu dziewczyny ubierają się wszystkie 1. tak samo, 2. brzydko i niezgrabnie, 3. niestosownie do okoliczności, 4. mało sexy. I generalnie skąd się wzięła ta popularna do bólu na ulicach ohyda???????

Ja też witam i pozdrawiam! :D Jeśli chodzi o artykuł - książka jest w przygotowaniu, już na ostatnim etapie, więc niedługo powinna się ukazać (daty nie znam niestety), a konferencja o której mówiłam w filmiku, to było 110 lat Anne of Green Gables w Polsce w 2022, chyba nawet gdzieś są zapisy z niej, bo była transmitowana online :)

@@ewelinamaga9389 To prawda, Montgomery świetnie pisała o modzie i była doskonałą obserwatorką życia codziennego, co widać w jej powieściach ❤️

Twoja teoria ma sens. Faktycznie, jeżeli Montonery nie planowała od początku całej serii, mogła w pierwszym tomie luźniej podejść do datowania. Ewentualnie można sobie tłumaczyć, że po prostu Ania marzyła o tych bufiastych rękawach niezależnie od aktualnie panującej mody. Trzeba przyznać, że jednak jest to mylące, i też przez wiele lat ubiór bohaterek z tej serii wyobrażałam sobie jako ten z końca XIX wieku.

Joanny? :O Nie wiedziałam, że w którymś polskim tłumaczeniu tak poważnie zmieniono imię głównej bohaterki :O

​@@KLiv27 szukam tłumaczenia,w którym bohaterka NIE JEST Joanną ;) W serii o Ani również wiele imion jest zmienionych, nie tylko przetłumaczonych

@@raszefka W tłumaczeniu Joanny Kazimierczak zachowano oryginalne imiona bohaterów 🙂 Nie czytałam innych wersji ani oryginału, ale pod względem jakości tego przekładu nie mam zastrzeżeń 🙂 (bywały źle przetłumaczone książki i nie potrzebowałam czytać oryginału, żeby to stwierdzić) Pamiętam, jak w podstawówce kłóciłam się z kolegą o imię pani Linde 😅 (choć chyba chodziło stricte o to, jak się je czyta - w mojej książce była Rachel) Ale jak sobie pomyślę, że w tych najnowszych przekładach Ania została Anne, to nie ma we mnie na to jakoś zgody 😞

Mi przy lekturze oczywiście też nie przeszkadzają i bardzo lubię tę serię! Po prostu ważnym jest dla mnie, żeby zwracać uwagę na takie drobiazgi, bo tym właśnie się zajmuję w moich badaniach i uważam, że to bardzo ciekawe i wiele może nas nauczyć :)

Też tak myśle .To co kocham w tych książkach to coś milion razy ważniejsze od mody i poślizgu w datach....ale rozumiem, że dla innych to jest ważne. Choćby tylko określenie tego faktu by była jasność w tej materii. Natomiast moje serce, umysł i marzenia...zamieszkały już bardzo dawno temu na Wyspie Ks Edwarda, na Zielonym Wzgórzu....i chyba tak już będzie do mojej śmierci. Chodzi o coś bardzo ulotnego czego nie znajdziemy w czasach obecnych. O coś za czym tęsknię całą sobą od chyba 40 lat gdy czytałam Anie po raz pierwszy. Im jestem starsza...tęsknię bardziej.

Z jednej strony rozumiem wkurzenie na źle dobrane stroje, mnie też to wkurza, ale z drugiej strony to może mieć sens, o ile stroje nie są z przyszłości względem akcji filmu,nawet teraz jak widzi się ludzi na ulicy, ubrania są z różnych czasów w zależności od grupy wiekowej

Większy problem pojawia się wtedy, gdy postaci bogate i najmodniejsze są ubrane w stroje od dawna niemodne ;) Ale to prawda - zapóźnienie modowe biedniejszych warstw społecznych jest jak najbardziej na miejscu i autor/kostiumograf/reżyser powinien to uwzględnić (w przemyślany sposób!). Do dziś pamiętam jak bawiły mnie błędy w jednym z seriali TVNu, który chwalił się wypożyczaniem strojów z zagranicy, a w którym biedne, wiejskie dzieci z Galicji były zadziwiająco czyste i nosiły buty (oj ktoś tu nie czytał Wesela i nie wie, że buty dla mieszkańców wsi często były czymś noszonym tylko od święta) xD

​​@@katarzynastaciwa5867 nawet wiem, o którym serialu piszesz. Praktycznie cała jego promocja w mediach była oparta na chwaleniu się, jak bardzo autentycznie będą ubrani aktorzy (nawet wykrychmalone koszule miały ich obcierać do krwi!).

@@arcoiris_naranjaO jakim serialu mowa ?

​@@annagwizdz8828Belle Epouqe.

Ania nie mogła urodzić się w 1878 c: Kiedy urodziła się Rilla, Ania była już po trzydziestce, nie urodziła córki w wieku 28 lat. Wyliczenia badaczy wskazują, że Ania musiała się urodzić w połowie lat 60 XIX wieku. Swoją drogą - nawet gdyby urodziła się w 1878, to moda przedstawiona w powieści wciąż się nie zgadza, bo 11 lat miałaby w końcówce lat 80, gdy bufiaste rękawy nie były jeszcze modne ;)

Wg Twojej teorii Ania urodziłaby Rillę (7. dziecko!) w wieku 21 lat

@@arcoiris_naranja na ten moment niestety nie dorobiłam się jeszcze porządnego mikrofonu, nagrywam telefonem (na szczęście ma dobrą kamerę :D), ale może w przyszłości mi się uda dorobić lepszego sprzętu. Pogadam też z moją montażystką (to nie profesjonalistka, robi to hobbystycznie i ciągle się uczy, ale gdyby nie ona, to w ogóle by filmików nie było) czy się da jakoś poprawić dźwięk c: dziękuję za zgłoszenie, oczywiście wezmę to pod uwagę! I cieszę się, że się podoba ❤️

@@WsercuPolski niestety nie wiem - dostałam je w prezencie ponad rok temu i nie mam już nawet opakowania od nich :c jeśli uda mi się dowiedzieć, to dam znać!

Dziękuję!

Polej może o ziemniakach zrobić, bo hoduje na balkonie! :P