A ja dziś dowiedziałam się że jestem w stanie blogoslawionym 🤰edit: o modlitwę się nie prosi, ale marzę aby każdy kto dał lajka lub skomentował zmówił 1 raz zdrowaś Mario,tyle modlitwy poleci do Boga,w którym cała nasza nadzieja. Bóg zapłać. Zdrowia kochani bo najważniejsze.

Uważam, że ten kleryk doskonale wiedział, że rozkochuje w sobie Agate i celowo tak się zachowywał by ją podtrzymywać w tym uczuciu. Powinien uciąć temat, nie schodzić na tematy jednoznacznie romantyczne, jak pokazywanie gwiazd, śpiewanie piosenek i mówienie " jesteś dla mnie bardzo ważna, wyjątkowa". Dla młodej dziewczyny takie rzeczy naprawdę wiele znacza i uwazam, że nie są obojętne. Ten kleryk sam pozwolił Agacie się w sobie zakochać....może chciał się tak dowartościować, ale kosztem uwiązania emocjonalnie Agaty na lata:( uważam, że to już przekroczenie granicy.... Takie rzeczy się wyczuwa i ktoś o czystych zamiarach nie pozwoli na takie intymne relacje, gdy widzi, że druga strona się zakochuje.

Nasza Agatka jest super wspaniała. Pozdrawiam. Poland.

Bardzo fajny i potrzebny odcinek, bo z jednej strony uświadamia, że takie rzeczy się zdarzają, a niestety ciągle jeszcze można spotkać księży, siostry, świeckich, którzy potępiają za sam fakt zakochania, jakby to był koniec świata i największe zło, dodając przez to ciężaru i w tak niełatwej sytuacji. Z drugiej strony dobrze, że wybrzmiało to, że nie można w takich sytuacjach winić tylko księdza albo tylko kobietę, bo obie strony są odpowiedzialne (lepiej niż winne) za tę relację. Dawniej zawsze winę zrzucało się na kobiety: że to one uwodzą księży, czy zawracają w głowie. W ostatnich latach modne stało się zrzucanie odpowiedzialności na księży, bo zazwyczaj starsi i powinni być mądrzejsi. Daj Boże, że wrócimy czym prędzej do normalności, która wie, że jeśli między dorosłymi dzieją się relacje i to dzieją się w wolności, obwiniać potem jedną stronę jest bardzo krzywdzące. Z dwoma rzeczami bym się jednak nie zgodził w tym filmie, czy doprecyzował :). Po pierwsze z koniecznością ostrego i definitywnego zerwania. To jest dobre, ale tylko wtedy, jeśli obie strony dojdą do takiej decyzji. Jeśli to zrobi tylko jedna strona, bez rozmowy z drugą, bez próby wspólnego wyjścia z sytuacji, to zrobi krzywdę. Będzie to może dla zrywającego łatwiejsze, ale zawsze wtedy strona odrzucana będzie cierpieć podwójnie: nie tylko z tego powodu, że musi wygasić bliską relację, ale też z tego powodu, że została potraktowana jak rzecz, którą się rzuca. Póki było dobrze, to byliśmy razem, ale jak już się męczę i nie chcę, rzucam drugą stronę, odcinam kontakt i nawet nie próbuję się jakoś dogadać, czy damy sobie spokój na rok, odezwiemy się za pół roku, czy będziemy gadać raz na miesiąc. Przez lata popełniałem ten błąd jako ksiądz, nakazując ludziom definitywne zerwanie, bo myślałem tylko o tym, kto przychodził do mnie na rozmowę czy spowiedź, a nie o tym, że relacja to jest zawsze sprawa przede wszystkim między tymi ludźmi. Jak się razem zaplątali, to niech razem się rozplątują, bo to jest ich wspólna sprawa a nie kolegów i przyjaciół, którzy będą stawali po tej czy tamtej stronie, niepotrzebnie szukając większego winowajcę. Po drugie, nie zgodzę się z tym, że nie można przejść z poziomu bliskiej, intymnej relacji na poziom relacji kumpelskiej. Da się i znam takich przypadków osobiście kilka a jeśli ja znam tylko kilka, to na świecie jest ich na pewno więcej. Nie chodzi o to, żeby dawać złudną nadzieję drugiej stronie czy sobie. Chodzi o zwyczajną uczciwość, która powie: Nie musimy być wrogami. Nie musimy zrywać definitywnie kontakt. Jak odpoczniemy od siebie, rok czy dwa, to możemy spróbować. Jak się nie da to się nie da, ale jak się da to się da. Tam gdzie jest uczciwość emocjonalna, szczerość i dojrzałość można przepracować naprawdę wszystko. Nieraz księżom czy klerykom mówię o zakazie zakochiwania się, ale życie jest życiem i powinniśmy podkreślać bardziej to, że największym nieszczęściem nie jest miłość, nawet między księdzem i kobietą, nawet między ludźmi, żonatymi i mężatkami. Największym nieszczęściem jest nienawiść i brak przebaczenia, która mogą się narodzić ze złego sposobu wychodzenia ze złej relacji. Serdeczności i dzięki! :)

Nie wiem, czemu słucham tego trzeci raz... :) Cała ta historia tyczy się nawet osób nie w związkach. Dosyć często spotykam facetów, dla których jestem "ważna", ale jakoś tylko jako przyjaciółka... Każdy facet powinien się nauczyć, żeby być odpowiedzialnym za słowa i sygnały, które wysyła.

Agata, dobrze mówisz najgorsze jest kiedy mężczyzna nie zrywa relacji mówiąc, że nie chce stracić relacji bo jesteś wartościowym człowiekiem, typu pozostańmy przyjaciółmi... To zniewala człowieka na bardzo długi czas. Dzięki za świadectwo 👍 pozdrawiam.

To jak kobieta przychodzi do kościoła wg. Mnie jest kwestią wrażliwości nie estetyki! ale wrażliwości na innych ludzi, EMPATII. Trzeba mieć na uwadze że księżmi są męzczyzni. Tak jak u mężczyzn mile widziane są cechy gentlemana (osoby która ma na względzie potrzeby innych nie tylko kobiet) tak kobieta powinna być damą i uwzględnić pewne aspekty swojego wyglądu i sytuacji w której się znajduje. Zatem to również kwestia KULTURY. :)

Przyjaźń damsko męska to jak jeżdżenie samochodem po oblodzonej drodze, na pełnej czujności. Nie mówię, że nie możliwa, ale z racji natury przyciągających się połówek może zmienić się w inną relację i chyba właśnie z tego trzeba zdawać sobie sprawę. Świetna seria, oboje jesteście super, połknęłam 4 odcinki na raz i aż żal, że tylko dwa przede mną.

Szacun Agata za podzielenie się swoją historią :)

Proszę o modlitwę w intencji pomyślnej sesji oraz kolejnego semestru na studiach. O Dary Ducha Świętego🙏

Bardzo lubię ten cykl i bardzo się cieszę, że Ojciec pokazał Światu p. Agatę! Bardzo rozsądna Kobieta, bardzo dobrze się jej słucha i ma bardzo wartościowy kanał na YT :-) Super!

"Człowiek jest odpowiedzialny nie tylko za uczucia, które ma dla innych, ale i za te, które w innych budzi." kard. Stefan Wyszyński

Bardzo mądra rozmowa. Uważam, ze trzeba bezwzględnie uciąć relację z mężczyzną, kiedy rodzą się w nas w stosunku do niego uczucia, a ten mężczyzna jest dla nas niedostępny (czy to ksiądz, czy mąż innej kobiety, czy tez kiedy my już jesteśmy zajęte).

Pani Agata jest super! i powiedziała ważną rzecz: pewne rzeczy trzeba ucinać w zarodku. Ale do tego potrzebne jest doświadczenie i rozeznanie, albo chociaż dobrzy przyjaciele. W mojej parafii jest bardzo fajny ksiądz, bardzo lubię go słuchać. Prowadzi wspólnotę. Był taki czas w moim życiu, że chciałam do niej należeć właśnie ze względu na niego (chociaż w ogóle bym tam nie pasowała). Już miałam iść na pierwsze spotkanie, ale strasznie rozbolał mnie brzuch. Zwinęłam się w kłębek na łóżku myślałam "Dlaczego mi to robisz?" Z powodu tego bólu nie poszłam. Po jakimś czasie zrozumiałam, że gdybym poszła na pewno bym się zakochała w tym księdzu. Może nie tego pieszego dnia, ale z czasem na pewno. Nie wiem czy to była podświadoma reakcja mojego organizmu czy boska interwencja. Z perspektywy czasu wiem, że dobrze się stało. Było by z tego tylko nieszczęście.

Bardzo dobry temat . Jest on bardzo potrzebny. Pani Agata jest dobrym kompanem do rozmowy . Bardzo mądra kobieta.

Jezeli chodzi o ubiór, szczególnie kobiet, uważam, że jest to naprawdę ważny temat. W dzisiejszych czasach kobiety nie ubierają się, lecz rozbierają. Mnie jako kobietę to onieśmiela, gdyż przez te rozebrane panie zaczynam zastanawiać się, gdzie podziały się wartości i kultura kobiet. Sama czuje się gorsza, że nie umiem, nie chce dostosować się do tych "kanonów mody".Panie, które przychodzą w ten sposób ubrane np. do kościoła, powinny uświadomić sobie, że przychodzą do domu Boga, gdzie znajdują się inne kobiety, mężczyźni i dzieci. Taka za bardzo rozebrana kobieta w kościele nie tylko przyciaga uwagę innych kobiet,ale również sprawia, że inni, przebywający obok niej, szczególnie mężczyźni, nie potrafią skupić się na mszy świętej, a dodatkowo taka kobieta wbudza nie raz hm...zazdrość, niechęć innych kobiet, które potem w podświadomości czują się gorsze, gdyż jej mąż,parter czy narzeczony jednak spoglada świadomie bądź nie świadomie na taka kobietę. W mojej parafi z której pochodze, pare lat temu w lecie , została wywieszona na drzwiach kartka, gdzie byla narysowana kobieta ze zbyt krótką spódnica i dekoldem oraz mezczyzna w krótkich spodenkach,praktycznie kąpielówkach. Obrazek ten był przekreślony, a obok niego napisane mniej więcej "znajdujemy się w domu Bożym" a pod spodem byla znowu narysowana kobieta w spódnicy do kolan i normalnej bluzce. Nie pamiętam już obrazku mężczyźni, gdyż ten ubiór kobiety zwrócił na mnie szczególnie uwagę. Wiele osób krytykowało to, jednak większość popierała te incjatywe. Nie wiem co sądzić o tych kartach na drzwiach kościoła, jednak uważam, że pomysł byl dobry, gdyż zwrócił uwagę na ważny temat.

Proszę o więcej odcinków. Pani Agata bardzo mądra, refleksyjna kobieta

Z każdym odcinkiem poznaję coraz większą mądrość i dojrzałość Pani Agaty! Mnie Pani zachwyciła i nie przestaje zadziwiać!

Agata bbbb dziękuję Ci za to świadectwo, pomogłaś mi rozwiązać moja wątpliwość. Jesteś kochana!!!!!

Dziekuje Pani Agato za niezwykła postawę i szczerość . Nie bede komplementowac bo doskonale zna Pani swoją wartość a mądrość słyszy sie w każdej wypowiedzi .Od pierwszego odcinka z wielka uwaga i przyjemnością słucham Pani dyskusji z Ojcem Adamem .Cieszy mnie ogromnie - kobietę , kobiecy punkt widzenia nas w kościele .Musimy przełamać wiele stereotypów i mysle, ze to juz mały cosik . Pozdrawiam serdecznie .

Agata, jesteś archetypem super kobiety. To "super" zawiera w sobie mądrość, przyzwoitość i wszystko, co solidne, odpowiedzialne i dojrzałe.

Miłość platoniczna bo to tak się nazywa- piękna, czysta,nierealna,bolesna- sen na jawie jednym słowem trzeba się po prostu obudzić i Ty to Agato zrobiłaś.

Podziwiam Agatę za tę decyzję. Sam występowałem w podobnej historii - tyle, że od tej drugiej strony; co prawda nie byłem ani klerykiem, ani tym bardziej księdzem, ale byłem tym „nie do wzięcia” - byłem żonatym mężczyzną. Po 4 latach małżeństwa żona zakochała się (z wzajemnością) w swoim szefie, a mnie traktowała jako przeszkodę - kompletnie mnie nie szanowała, że nawet jej własna mama zwracała jej uwagę. A że wcześniej nasze małżeństwo było na zasadzie "my tylko we dwoje", to po roku takiej sytuacji zacząłem wychodzić do ludzi. Szukałem przyjaźni, a tymczasem zacząłem się zakochiwać - "miłość nie w porę" początkowo pomyślałem, ale przecież to Bóg wybrał tę porę... Cała nasza znajomość sprowadzała się do kilku rozmów w tramwaju, gdy razem jechaliśmy do pracy. Nie dotknęliśmy się nawet koniuszkiem palca, bo nawet gdy kiedyś goniliśmy ruszające tramwaje i podałem rękę, to jej nie przyjęła… W ostatniej naszej tramwajowej rozmowie zrozumiałem, że ona również jest we mnie zakochana: „- Musimy porozmawiać.” „- Nie, bo ty będziesz mnie namawiać”. Na dodatek wyrzucono ją z pracy i w wigilię Wigilii obchodzonej w pracy, długo na nią patrzyłem, ale jedynie z daleka - nie pozwoliła nawet przekazać jej swojego numeru telefonu… Wtedy zrozumiałem, że Pan tak tym wszystkim pokierował, bym pisał do niej listy o Bogu i miłości. Wierzyłem, że choć teraz nie możemy być razem, to On tak wszystkim pokieruje, że kiedyś będziemy… Tak się jednak nie stało - kiedyś w Gazecie Wyborczej przeczytałem o jej ślubie (była taka rubryka), ale że jej nazwisko do rzadkich nie należało, to nie wiedziałem, czy to rzeczywiście była ona? Po wielu latach odnalazłem ją na Naszej Klasie i się potwierdziło, że to rzeczywiście był ten ślub (na Naszej Klasie posługiwała się podwójnym nazwiskiem). Ani razu nie odpowiedziała na moje listy (ani te wcześniejsze pocztą, ani te późniejsze na Naszą Klasę), a ja przekonałem się wręcz, że przynajmniej od pewnego momentu ich nawet nie czyta. Swoje konto zlikwidowała nieco przed zamknięciem Naszej Klasy, więc nawet nie mogłem napisać ostatniego listu… Agata mówiła, że po tym, jak się odcięła od swojej miłości, potrafiła wszystko przebaczyć i wręcz uznać dobro, jakie dostała od Pana poprzez tę historię - ja nawet nie wiem, czy Ani (bo takie było imię mojej bohaterki) dałem jakieś dobro… Pytałem nawet, czy swoimi listami przygotowałem ją do miłości w swoim małżeństwie? - na to też nie uzyskałem odpowiedzi…

A ja, jakiś czas temu, usłyszałam od mojego chłopaka(jeszcze wtedy): "kocham Cię i nie wyobrażam sobie życia z nikim innym, ale nie mogę być Twoim mężem." Długo zastanawiałam się dlaczego, co to w ogóle oznacza??- dziś wiem, że po prostu był niedojrzały, a ja "straciłam" 8 lat będąc z nim. Nie ma nic gorszego jak życie jakimś złudzeniem, wyobrażeniem. Po tak długim czasie ucięłam tę relację, nie mamy ze sobą żadnego kontaktu. Dziękuję Panu Bogu, że mi pomógł, bo naprawdę nie było mi łatwo wyrwać się z tamtej relacji- z perspektywy czasu myślę, że był to po prostu toksyczny związek. Dziś już jestem szczęśliwą żoną innego, wspaniałego Mężczyzny. :-) Podsumowując: nie warto tracić czasu na relację, która nie ma szans na rozwój.

Agata to jest Boży człowiek, święty, nie święsztoszkowaty.Potrzeba więcej takich rozmów.Dzięki Ojcze Adamie za pomysł i realizację.

Dziękuję za ten odcinek. Ja też chcę zakończyć relację, która spowodowała że się rozwiodłam a nie umiem, jej zakończyć. Żyję w grzechu a to mnie strasznie męczy, chcę wrócić do czystości, a nie umiem. Te słowa o powierzeniu tego Jezusowi i to że Tobie Agatko się udało to jest bardzo pocieszające. Dające nadzieję. Łatwo komuś z zewnątrz powiedzieć zakończ, idź za głosem sumienia. Ale to nie jest wcale łatwe. Dziękuję za ten odcinek.

AGATO jestes super partnerem do rozmowy!!! Bardzo CIE polubilam.

Agato, podziwiam Cię, że z taką otwartością opowiadasz o niełatwej w sumie sprawie. Jesteś dojrzałą, zdrowo myślącą kobietą. Fajnie, że jesteś. Normalnie jestem z Ciebie dumna:-))

Agata wielki ukłon za podzielenie historią. Bardzo fajna seria 💓 dziękuję

Tak, temat bardzo poważny i na pewno dotknął wielu kobiet🤔

Szczęść Boże, bardzo proszę o modlitwę za mnie w intencji Bogu wiadomej! Będę wdzięczna za każde westchnienie. 🤍

Agata jest świetna, otwarta...

Super odcinek. Brawo Pani Agato za odwagę , by opowiedzieć o swojej toksycznej relacji z klerykiem. Niestety mądrość i widzenie świata , ludzi w odpowiednim świetle , to jest proces który trwa często całe życie. Jestem mężem od 30 lat i muszę przyznać , ze najważniejsze jest szybkie postawienie sobie i innym granic. Uważam ze niepotrzebne wystawianie się na próbę , jest źródłem wielu nieszczęść . Pozdrawiam serdecznie.☺️☺️☺️

Agata sie fajnie rozkręca. Musze przyznać, że Wasz duet jest genialny! Czekam na te odcinki z niecierpliwością ❤️ Bardzo chciałabym z Agatą napić sie herby 🙂 Z Ojczulkiem też 😉 Twórzcie dużo odcinków 👌

Super temat ja pamiętam że w podstawówce też mieliśmy fajnego księdza wszystkie się w nim kochalysmy była niesamowita rewalizacja teraz super to wspominam wiem napewno że ten ksiądz to widział ale trzymał nas na dystans ale to były lata 90 czyli był respekt a jak byłyśmy nieznośne było pytanko 😬 wspaniałe niezapomniane czasy

Myślę Agatko że twoja postawa bardzo podobała się Bogu. .i nie tylko jemu.

W podstawówce notorycznie kochałam się w księżach XD W liceum już nie i później też nie. Historia Pani Agaty jest poruszająca, trudna i myślę że wielu osobom pomoże. I to nie jest śmieszne, bo tam faktycznie było prawdziwe niespełnione uczucie, ale bardzo dobrze, że udało się tę relację zamknąć i wynieść z niej dobro.

I zgadzam się z ojcem Adamem, że ubiór w kościele to nie kwestia estetyki, tylko są miejsca gdzie powinno zachować się skromność w stroju i zachowaniu. Tak jak na spotkanie dyplomatyczne nikt nie ubierze się w mini , tylko stosowny ubiór co do okoliczności. To kwestia dobrego smaku.

Jest Pani osoba która można słuchać i słuchać.Dziekuje Ojcu i Pani za fajna dojrzała rozmowę.

Dziekuje za program

Dokladnie należy zastanowić się jakie deficyty mamy, że nagle mimo poukładanego życia np. w małżeństwie zakochujemy się w kimś innym...

Ojej 😱 tak mało? Dlaczego tylko 6 odcinków? Jest jeszcze tyle ważnych tematów i kwestii do wyjaśnienia. 🤔 Szkoda🙁 tak super się tego słucha 😊

"Bo wierz mi, łatwiej wyrzucić tysiące rubli z kieszeni, aniżeli jedno przywiązanie z serca. Szczególniej gdy się już zagnieździ..."(Bolesław Prus) Czasami trzeba się odciąć od ''niewłaściwej miłości"..Bolesny proces, szczególnie, gdy już się bardzo ją zaszufladkuje, ale w niekrórych przypadkach niestety potrzebny..

Kolejny, bardzo ciekawy, życiowy odcinek. P.Agata mądrze, pięknie opowiedziała swój " przypadek" i jak sobie poradziła po trudach👏 Bardzo łatwo jest przekroczyć granicę i potem wiele tragedii , rozczarowań. Niech Wam Bóg błogosławi i strzeże🙏

Pani Agato, szczerość wobec siebie to wielka sztuka. 😊 Wszystkiego dobrego. Opieki Aniołów. ❤

Mój starszy brat jest w Redemptoris Mater w Amsterdamie, mój młodszy brat jest w Redemptoris Mater w Satu Mare (Rumunia), gdyby ktoś chciał się za nich pomodlić to śmiało 🙏 A taki inny facet też był w RM w Jerozolimie, a dziś jest moim mężem i ojcem moich dzieci, jakby ktoś chciał się za niego pomodlić to też śmiało 😁

Agata masz silną osobowość bardzo mądry temat

Jak on manipulował uczuciami tej kobiety! Dobrze, że nie pozwoliła sobie na to żeby on jej życie zniszczył!

Dlaczego KONIEC???? TO DOPIERO SIĘ ZACZYNA...... Powalające i odważne świadectwo Agato 👍 podziwiam i gratuluję 🌹 jesteś mądra i mocna ❤️ fantastyczny z Was duet dyskusyjny👼🙋

ja osobiście, mam wielki szacunek do chłopaków, którzy będąc w seminarium (w procesie rozeznania/edukacji), stwierdzają, że to nie ich doga - odchodzą. Natomiast słyszałem, że jak jesteś w seminarium to już musisz być księdzem, a jak nie masz powołania to się módl o powołanie. Tj bardzo krzywdzące i wręcz nie poważne. 6 lat rozeznania - to czas rozeznania i zawsze możesz powiedzieć tej drodze nie. Bóg się nie obrazi... a jeśli przeżyło się uczciwie ów czas, to są same plusy...

Ja tak zerwałam wszelkie kontakty, rozstałam się z chłopakiem który odciągał mnie od Boga bo z dnia na dzień się odkochałam. Uznaję to za cud bo było to dokładnie w połowie nowenny pompejańskiej, którą modliłam się o jego nawrócenie. Też przepłakałam kilka dni żałobę, ale pomagała mi świadomość, że zrobiłam to z miłości, dla jego nawrócenia. Teraz jest już wiele lat później, jestem żoną i matką, mojemu wzrostowi duchowemu też to dużo dało.;)

6 odcinkow ?! dlaczego??? cos co jest tak dobre???? o NIE !!! Nie godze sie na taki koniec....

I to są konkrety, a nie lanie wody. Szacun pani Agato! O. Adamie super pomysł serii!

Ojciec Adam ma rację. Ubiór zarówno kobiety jak i mężczyzny powinien być dostosowany do miejsca, w którym się znajdujemy.

Pani Agato wspaniale sie Pani słucha. Jest Pani tak ciepłą i miłą osobą ....mówi Pani bardzo mądrze i czuje się w Pani słowach miłość do Boga,ludzi,życia..... Do tego jest Pani niezwykle dziewczęca taka mieszanka madrości z młodością i świeżością...miejscami aż zaskakująca. Ja Bardzo Panią polubiłam. Życzę Pani wszystkiego co najlepsze. I obiecuję modlitwę . Pozdrawiam. P.S. moja 7 letnia Zosia też Bardzo lubi Pani słuchać i oczywiscie Ojca Adama 🙃🙂

Doskonaly temat dzisiejszego odcinka👍🏼Nie zawsze nasze uczucia" lokujemy" we wlasciwych osobach.Jak to mowia milosc "slepa" bywa..Trudno jest "wyleczyc sie"z takiej dolegliwosci.Potrzebna jest "dojrzalosc" umyslu" i wewnetrzna walka z samym soba.Nie zawsze sie udaje...ale uwierzcie mi i Naszej Agacie ze powierzenie wszystkiego panu Bogu naprawde pomaga. Dziekuje i Pozdrawiam😊

Wydaje mi się, ze gleboka przyjaźń miedzy kobieta a mezczyzna zawsze rodzi swego rodzaju niebezpieczenstwo pojscia dalej, bo niestety nie jesteśmy zawsze w 100% szczesliwi i spelnieni w swoim zyciu i przezywamy kryzysy - niezaleznie od powolania - to tyczy sie zarowno przyjazni ksiedza z kobieta, jak i przyjazni dwojga osób z dwóch małżeństw.

Super gadanko w sensie mądre. Pani Agata już na pełnym luzie. Ojciec Adaś wiadomo jak zawsze w formie 😁😉👍. Dzięki! 💓

Agata jestem pod wielkim wrażeniem tak młodej i mądrej osoby.

Kiedyś gdy siedziałam w pewnym mieście na rynku usłyszałam jak jedna pani do drugiej pani tak oto westchnęła na widok przystojnego młodzieńca w koloratce: Bożesz Ty mój, taka strata. 😄

Super że ktoś oprócz mnie wierzy w przyjaźń między kobietą a mężczyzną... Ja nadal wierzę, mimo że facet którego traktowałam jak przyjaciela okazał się kimś dalszym. Ogólnie ludzie na ogół nie wierzą że taka przyjaźń jest możliwa na serio.

Pewnie ile osób i związków, tyle różnych doświadczeń. Byle doświadczeń a nie opinii w oparciu o teorię. Pani Agato podpisuję się w 100% swoim doświadczeniem, inną trudną relacją. Tak, trzeba czasu, wielu okoliczności, ciężkiej pracy, trzeba do tego dojrzeć. Ale pomimo, a może dzięki temu, to jest bardzo wartościowe, rozwijające, być może to najważniejsza lekcja w naszym życiu po to, aby....dowiemy się. Kochani, słucha się Was kapitalnie. Dziękuję ♥️

Ależ mi się podobają te trampki wystające spod habitu ..;). Swoją drogą: duszpasterz naszej wspólnoty jakieś dwa lata temu poprosił nas o modlitwę , ponieważ ( jak wyznał ) zakochał się w pewnej kobiecie , ze wzajemnością . Modliliśmy się . Jest kapłanem do dziś . Myślę, ze przydaje się taka odważna szczerość wobec zaufanych ludzi . Dla mnie ksiądz to zawsze był ksiądz . To jak mąż serdecznej przyjaciółki . Ktoś „ nietykalny „. Jestem mężatka , wiec może dlatego nie widzę problemu , a znam prywatnie kilku kapłanów i rozmowy z nimi są po prostu frajda intelektualna . Lub umocnieniem wiary , jeśli rozmawiamy o doświadczeniu obecności Boga w naszym życiu . Myślę , ze to kwestia dojrzałości i samoświadomości .

Ojcze Adamie ... jest mężczyzna i jest kobieta ... są też relacje damsko meskie ... żadne córczane ... wiek czy liczba lat nie ma żadnego znaczenia... bardzo dziękuję Wam za poruszenie tych tematów i klimatów .. Agata jest super ... a słuchanie Was razem to prawdziwa radość i przyjemność ... BINGO .. Pozdrawiam 👋👋

Jest różnica między ubiorem kobiecym a wulgarnym.

Kochani! Sześć? Stanowczo za mało. Najlepiej by było gdyby państwo spotykali się regularnie i rozmawiali na różne tematy. To bardzo ciekawe poznawać jednocześnie punkt widzenia kobiety i księdza na ten sam problem. Serdecznie pozdrawiam.

błogosław Panie ludzkim relacjom, aby nasze doświadczenia prowadziły do Ciebie💑

Niech ta seria się nie kończy! 💚

Bardzo dobrze się słucha Pani Agaty. Świetnie opowiadała o relacji z klerykiem, świetnie wyciągnęła wnioski. Jak mawiał ks. Piotr Pawlukiewicz: Z braku rodzi się lepsze...

Można się zakochać nawet mając 50 lat do końca życia nie zamieniając nigdy słowa z obiekt afektu.

Dziękuję za ten temat. Super. Byłam z człowiekiem który już na samym początku mi oznajmił ze ta dziewczyna która nas sobie przedstawiła to jego najlepsza przyjaciółka. Dziwne to było. Okazało się że byli razem kiedyś ale on ciągle o niej mówił i wspominał. Ja już zdążyłam się w nim zakochać. Trzeba było skończyć. Bolało. Nie ma przyjaźni między kobieta à mężczyzna kiedy w grę wchodzi trzecia osoba. Pozdrawiam.

Do mojej parafii zawitał wikariusz akurat kolega z dziecięcych lat .Siłą rzeczy bardzo się staraliśmy utrzymać techniczną relację i duży dystans ale i tak nasza przyjaźń była widoczna. .Dodam tylko że jestem stateczną mężatką z gromadką dzieci.Oczywiście moherowe babcie z mojej parafii nie pozostawiły suchej nitki na mnie i wiecznie dopytywały mnie w zjadliwy sposób czy to mój brat.Relacja utrzymała się ale naprawdę było ciężko. Myślę że księżom jest naprawdę trudno ponieważ to osoby publiczne narażone na ciągły ostracyzm a z drugiej strony to często osoby samotne ,pogubione i warto by miały wsparcie w relacjach z rodzinami .Dodam tylko że nasz wikariusz przyjaźni się również z moim mężem😊😊😊

Ojcze Adamie, szanuję to co robisz dla nas szczególnie w Internecie, "jestem" przy Tobie od wielu lat (raz bliżej, raz dalej). Czasem miałam ochotę zapytać o coś w komentarzu, ale raczej się blokowałam. Niektórzy jako system obronny przed trudnym tematem przyjmują śmiech (myślę, że jest on nieraz niezamierzony, tylko tak po prostu wychodzi). A chyba każdy z nas boi się zbagatelizowania tego co dla nas ważne. Temat przedstawiony przez Agatę jest bardzo trudny. I widać, jak mocno to ją zraniło i zostawiło ślady w jej życiu. Kiedyś na languscie Jola Szymańska prowadziła serię o Maryi, dopiero jakiś czas temu dowiedziałam się, że niestety odeszła z Kościoła. Jakoś trafiłam na jej filmy przedstawiające ten temat. I to wszystko jest bardzo smutne. Smutne jest to, że mimo tak wielkich poszukiwań, by znaleźć porozumienie w Kościele nikt jej nie dał silnego wsparcia. Nie znam dogłębnie tematu, ale mam wrażenie, że nosi w sobie wielką gorycz. Nie powinniśmy zostawiać skrzywdzonych ludzi. Szczególnie skrzywdzonych przez osoby w Kościele. Tak jakoś smutno.

Świetny, bardzo potrzebny odcinek. Dużo dobrych wątków. Dziękuję Agato za otwartość. Szczęśliwie nie miałam takich doświadczeń, ksiądz to ksiądz, jest nietykalny 😄

Cudownie, mądra, pouczająca rozmowa - dziękuję❤ Nie wyobrażam sobie, by do kościoła ubrać szory czy top na ramiączkach. Wygląda to bardzo niestosownie. Swoim wyglądem wyrażamy szacunek wobec ludzi, wobec Pana Boga. Kwestia poczucia stosowności i estetyki to również ważna kwestia.

Ja też mam doświadczenie przyjazni oraz zakochana się w osobie duchownej ( zakonnik).W moim przypadku to zakochanie ze wzajemnościa.Znamy się już 13 lat i trwa nadal. Różnica wieku miedzy nami jest niewielka, bo tylko 3 lata. Przyjazn tego typu jest ciężka wymaga od obydwu stron dojrzałości i rozwagi, gdyż łatwo można przekroczyć cienką granice zaufania. Podobnie jak pani Agata przyznaje, że bardzo trudno jest odkochac się w człowieku, który okazuję się w zbiegiem trwania znajomości idealnym kandydatem na męża. W moim przypadku pomogła moc modlitwy i wiele szczerych rozmów postawienia sprawy jasno bez owijania w bawełnę.

Oj tak,gdy odda się Bogu sprawy i otworzy szczerze na jego kierowanie,to jest możliwe, że potrafimy uwolnić się od czegoś co nas zniewoliło. Ważne by budować swoją dojrzałość,wtedy mamy szansę,by rozpoznać, dostrzec to, że ktoś jedynie chce nakarmić swoje ego,bo taką ma potrzebę. ..a to nie ma nic wspólnego z naszą wartością dla tego człowieka... i może on nawet tęgo sam nie wie, ale właśnie dlatego jeszcze bardziej trzeba nam świadomości i dojrzałości,by umieć to dostrzec... swoje braki i braki drugiej strony a które sprawiają, że podejmujemy pewne decyzje, które niestety nie prowadzą na zielone łąki choć z goła tak to wygląda.. . jak zawsze trzeba by stanąć w prawdzie i zapytać siebie jakie szkody i komu, przynosi to działanie,? Jaką korzyść i komu przynosi to działanie,? Kim się staję gdy podążam tą drogą,? Czy jestem odpowiedzialna tylko za siebie? A może trzeba mieć siły za dwoje,by coś zakończyć,bo jeśli jedna strona ma światło na sprawę a ta druga nie,to właśnie na niej spoczywa odpowiedzialność za sprawę. .. jednak gdy jest to z pomocą bożą, to on da takie światło, taką dojrzałość do tego, że widzi się siebie w tej relacji jako kogoś zupełnie nie na miejscu. ..jako kogoś kto zasługuje na coś prawdziwszego,jako kogoś,kto poprostu pozwała się krzywdzić a pozwalając na to również krzywdzi tego drugiego.. . Bądźmy dojrzali i moralni a wtedy każda relacja będzie możliwa. .. dojrzałość pozwoli nie karmić się czymś co nie ma większego znaczenia a jedynie nasze pragnienie sprawia, że sądzimy, że to coś cudownego co się nam przytrafiło.. .a moralność przyda się,by zdać sobie sprawę, że to poprostu nie powinno mieć miejsca a tym samym nie pochłonie nas fantazja i wyobrażenia o nic nie znaczących słowach i gestach .. . myślę, że może tak do wieku 30lat można sobie wybaczyć taką niedojrzałość, ale potem trza się brać do pracy i zdobywać trochę mądrości, dojrzałości i szlachetności serca. .. ja bym się chciała zaprzyjaźnić z księdzem 🤔🙂😁 szczęśliwym, żeby nie mamił 😁

Wow ! 😍jesteście niemożliwi i tacy prawdziwi super 💪♥️💪 Miłość jest piękna ,tylko wtedy gdy jest wzajemna !😍

Super pani Agato. Cięcie-w punkt, a nawet MEGA punkt. Congrats za odwagę dzielenia się na wizji swoją trudną historią, ale przede wszystkim za świadome wyjście z iluzji!!!. Pozdrawiam serdecznie.

Tak sobie myślę, że uczucia należy nazywać na bieżąco zwłaszcza w relacjach z " ludźmi niedostępnymi" ,bo gdy się tego nie zrobi, to z fascynacji drugą osobą szybko zrobi się coś więcej, a im później tym bardziej boli

Przyjaźń k-m jest możliwa, o ile zdajemy sobie sprawę z tego, czym jest przyjaźń i są ściśle określone granice, których się nigdy nie przekracza. Do tego potrzeba jednak dużej dojrzałości obu stron i dbałości o czystość relacji, uczciwości wobec siebie. Wtedy może powstać i trwać coś naprawdę pięknego. Pozdrawiam serdecznie, z Panem Jezusem!

Pani Agata, bardzo mądra kobieta, super się jej słucha, bardzo wyrozumiała, nie ocenia- to piękne 🥰

Dziękuję Wam :) Agato, Tobie za szczerość i odwagę. Podczas gdy opowiadałaś, że zamknęłaś ten etap i poszłaś do przodu, w radiu którego równocześnie słuchałam leciała piosenka "My heart will go on"... :) Wiem jak to jest kiedy trzeba odpuścić a bardzo tego się nie chce. Zgodzę się z tym co powiedziałaś, że trzeba zajrzeć w siebie - gdyby tylko każdy z nas chciał to zrobić i zastanowił się, czego tak rzeczywiście mi brak, że chcę tę pustkę wypełnić - w tym przypadku drugim człowiekiem. Im więcej świadomych ludzi, tym mniej zdrad, rozwodów. Tutaj trochę odbiegnę od tematu , a trochę nie :) Jeśli ktoś przychodzi i zwala winę na drugą osobę to... trzeba nam pamiętać, że to nie inni są "winni" tego, że coś zrobiliśmy. To zawsze jest nasz wybór. To, że czujemy dane emocje nie jest związane z tym, że ktoś w nas je wywołuje - to my je uruchamiamy w sobie. To my możemy mieć nad nimi kontrolę, jeśli tylko zaczniemy nad tym pracować. To nie ktoś mnie wkurza, to ja się wkurzam. To nie ktoś mnie prowokuje - to ja jestem słaba na tyle, że pozwalam się prowokować. I tak dalej. Temat rzeka. Dotyczy każdego z nas. Obyśmy potrafili wypełnić tę pustkę tym, co prawdziwe i wartościowe.

Uważam że jeśli zostanie zniesiony celibat to w związku z tym co ojciec mówił (29:00 i dalej) będzie początek końca Kościoła katolickiego. Już sprawy idą w złym kierunku. Świetny odcinek i bardzo za niego dziękuję. Agato Twoja dojrzałość mi imponuje.

Szacun dla Agaty za właściwą i dojrzałą decyzje :)

Nie pierwsza i nie ostatnia dziewczyna, która się zakochała w księdzu...dla mnie to żadna sensacja...samo życie.💔

Uwielbiam ta serię. Agata opowiada o rożnych rzeczach, a ja się czuje jakbym w końcu 'spotkała' młodą katoliczkę, która jest mądra, świadoma, elokwentna i pełną spokojnej pewności siebie. Strasznie mi brakuje takich kobiet w kościele. Chylę czoła i dziękuje za każdy odcinek!

Dziękuję bardzo, ważny temat pokazany z dwóch stron💚

A po mojemu jeśli jestem szczęśliwa w małżeństwie to nie potrzebuje przyjaciela i relacji głębszej z innym mężczyzna nawet szczęśliwym w swoim małżeństwie.. Bo moim najlepszym kumplem i przyjacielem jest właśnie mój mąż 😊❤️

Super rozmowa....dwie fantastyczne osobowości....dziękuję

Super odcinek z mądrym przesłaniem . Przyjaźń między kobietą i mężczyzną, który jest osobą duchowną to jak stąpanie po kruchym lodzie,może się udać ale ryzyko duże. Pozdrawiam

Dziekuje Ojcze Adamie Ojcieca tak prowadzi Duch Swiety ze uwielbiam Ojca sluchac

Nie da się się trzymać dwóch srok za ogon... Zjeść ciastko i mieć ciastko. Powiedzenie Nie... STOP To piękna dojrzałość... Znajomość własnego temperamentu emocjonalnego. Przypomniała mi się moja pierwsza (wakacyjna 🏖️) miłość.. Bardzo poważnie myślał o zostaniu księdzem. Z tego co wiem został mężem i ojcem 😊 Bóg zapłać za odcinek.. Jak zwykle miło się słuchało 🔊❤️

W zeszłym tygodniu zastanawialam się jak by wygladala rozmowa Ojca Adama z kobietą rowiesniczką. Dzisiaj widzę że Agata ...jest rowiesniczką Ojca. Silna, mądra kobieta. To mnie raduje.

ciekawy temat..wspaniała postawa Pani AGATY.Podziwiam żeby dać radę uciąć relację,jeśli się wie,że uczucie jest jedyne i prawdziwe.Wyobrażam sobie jak bardzo kolejne miesiące tęskniła...

Świetny odcinek :) Dziękuję Agato za Twoją historię. A odpowiednik synowskiego to wg SJP - CÓRCZYNY ;) tak jak ojcowski - matczyny. A jakoś bardziej mi brzmiało córczany ;) Pozdrowionka dla Langustowiczów!

Moja ulubiona seria na Languście. Agata cudowna osoba. Liczę na długą współpracę między wami.

No nie wiem,jak to robicie ale z odcinka na odcinek coraz ciekawie się Was ogląda😀 Pani Agato,ponoć miłość niespełniona,uniesiona bez zadawania ran uszlachetnia😊

Tak. Pomysł wyświęcania na księży mężczyzn o ugruntowanej opinii małżeńskiej uważam za bardzo dobry. To jednak, zgodnie z pewnym kawałem, męczennicy :) I słowo wyświęcanie tu jak najbardziej pasuje. Gdyby księża byli w małżeństwach nie byłoby plebanii, kancelaria jak najbardziej. Problemy majątkowe i kwestie rozwodów księży - w Prawosławiu jakoś z tym sobie radzą - może warto sięgnąć do skarbnicy doświadczeń braci w wierze?? Relacje damsko - męskie we wszystkich możliwych odmianach - problem wynika stąd, że nikt tego w sposób celowy nie uczy. A powinny być takie zajęcia: w przedszkolu i części szkoły podstawowej o przyjaźni, później miłości - sposobie jej przeżywania, emocjach a dalej o życiu małżeńskim. To jedna z najważniejszych sfer naszego życia a wszyscy, gremialnie mają to w czterech literach. Ucz się sam - zupełnie bez sensu. Uczymy fizyki, chemii, polskiego to czemu nie i tego? Przecież to w dużej mierze pewna umiejętność wyrażania uczuć, komunikacji itd. Stoją za tym uczucia ale bądźmy szczerzy choćby sięgały nieba, to jak ktoś nie będzie umiał ich wyrazić to i tak nic z tego nie będzie.

Super są te rozmowy! Agata jesteś piękną i mądrą kobietą. Niech Ci Pan obficie błogosławi każdego dnia 🙂