Ruhumu ancak bu eseri dinleyen biri anlayabilir..

Herkes gibi yaşasaydım eğer, yaşamı onlar gibi görebilseydim çarşılar yeterdi avutmaya beni. Bir gömlek, bir ayakkabı, bir elbise, bir yemek lokantalarda, televizyon, halı, masa ve daha nice eşya yeterdi yalnızlığı örtmeye, kendimi göstermeye, varolmaya, 'dar çevre yitikleri'nde önem kazanmaya..

…Ve güz geldi Ömür hanım. Dünya aydınlık sabahlarını yitiriyor usul usul. İnsanın içini karartan bulutların seferi var göğün maviliğinde. Yağmur ha yağdı ha yağacak. İncecik bir çisenti yokluyor boşluğunu insan yüreğinin. Hüznün bütün koşulları hazır. Nedenini bilmediğim bir keder akıyor damarlarımdan. Kalbimin üstünde binlerce bıçak ağzı… ve yüzüm ömrümün atlası; düzlükleri bunaltı, yükseklikleri korku, uçurumları yıkıntılarımla dolu bir engebeler atlası. Yaşamak bir can sıkıntısı mıdır Ömür hanım? Her şeyi iyi yanından görmeyi kim öğretti bize? Acıyı görmeyen insan, umutsuzluğu yaşamayan, iliklerine dek kederin işleyip yaralamadığı bir insan, mutluluktan, umuttan, sevinçten ne anlar? Göğü görmeden, denizi görmeden maviyi anlamaya benzemez mi bu? Bir güz düşünün ki Ömür hanım, ilkyazı olmamış, yazı yaşanmamış, böyle bir güzün hüznü hüzün müdür? Başlamanın bir anlamı varsa bitişi göze almak, bitişin bir anlamı varsa başlangıcı olmak değil midir? Yaşamı düz bir çizgide tutmak tükenmektir. Yaşamak zorunda olduğumuz şunca yılı aykırı uçlar arasında gezdirip geçirmedikçe, alışkanlıkların sınırlarını aşmadıkça zaman zaman, yaşamak nasıl yenilik olur tükenmek değil de? Yağmur yağıyor Ömür hanım…gökten değil, yüreğimin boşluğundan ömrümün ıssız toprağına…Ve ben sonsuz bir düzlükte bir küçücük, bir silik nokta gibi eriyip gidiyorum. Seslensem kim duyar sesimi yalnızlıklar katından? Dönelim…Dönmek yenilmektir biraz da, yarım kalmasıdır çıkışlarımızın, korkaklıktır, alışkanlıkların güvenli küflü kabuklarına sığınmaktır…Olsun dönelim biz yine de. Bilincinde olmadan üstlendiğimiz sorumluluklarımız var. Evlere dönelim, sırtımızın kamburu evlere, cılızlığımızın görkemli korunaklarına, yalnızlığımızın kalelerine dönelim. Ölçüsüz yaşamak bize göre değil Ömür hanım. Büyürken geniş ufuklarımız olmadı bizim. Küçücük avuçlarımızla sınırlarımızı genişletmek istedikçe yaşamın binlerce engeli yığıldı önümüze. Hangi birini yenebilirdik bunca olanaksızlık içinde. Umutsuzluğu tanıdık, yenilgiyi öğrendik böylece. Yaşama sevinci adına bir tutamağım kalmadı Ömür hanım. Bir garip boşlukta çiviliyim günlerdir gözbebeklerimden. Sahi nedir yaşamın anlamı? Geriye dönüyorum sık sık yanıt aramak adına, yüreğimin silik izler bırakıp, ağır yükler aldığı zamanın derin denizlerine. Bakıyorum umut karamsarlığın, sevinç acının azıcık soluk almasından başka ne ki? Yaşamsa gerçekle düşün umutsuz bir savaşı, her şeyi içine alan kocaman bir yanılsama… Değil mi yoksa? Öyle büyük umutlarım olmadı benim, büyük düşlerim, özlemlerim, büyük beklentilerim olmadı. Koşullarım beni oluşturdu ben acılarımı buldum. Herkes gibi yaşasaydım eğer, yaşamı onlar gibi görebilseydim çarşılar yeterdi avutmaya beni. Bir gömlek, bir ayakkabı, bir elbise; bir yemek lokantalarda; televizyon, halı, masa ve daha nice eşya yeterdi yalnızlığı örtmeye, kendimi göstermeye, varolmaya, ‘dar çevre yitikleri’nde önem kazanmaya… Oysa ben bir akşamüstü oturup turuncu bir yangının eteklerine, yüreği avuçlarımda atan bir can yoldaşıyla dünyayı ve kendimi tüketmek isterdim. Öyle bir tüketmek ki, sonucu yepyeni bir “ben”e ulaştırırdı beni, kederli dalgınlığımdan her döndüğümde…Bir ben ki tüm ilişkilerin perde arkasını görür de gülerdim sessizce yapay yakınlıklarına insanların. Kim kimi ne kadar anlayabilir Ömür hanım? Susmak yalnızlığın ana dilidir, Ömür hanım, şiiridir, beni konuşmaya zorlama ne olur. Sözün sularını tükettim ben, kaynağını kuruttum. Geriye bir büyük sessizlik kaldı yü-reğimde, kalabalıklar, kalabalıklar kadar büyük…Yalnızım Ömür hanım, geceler boyu akıp giden ırmaklar gibi karanlıklar içre, öyle yitik, öyle üzgün, yalnızım…Sularım toprağa sızıyor bak. Yüzümü geceler örtüyor. Binlerce taş saklanıyor içimde. Kim kimin derinliğini görebilir, hem hangi gözle? Kendilerinin olan tek sözcük yok dillerinde, öyle çok konuşuyorlar ki…Bir söz insanın neresinden doğar dersiniz? Dilinden mi, yüreğinden mi, aklından mı? Düşlerinden mi yoksa gerçeğinden mi? Ve kaç kapıdan geçip yerini bulur bir başka insanda? Yerini bulur mu gerçekten? Sözü yasaklamalı Ömür hanım yasaklamalı…Kimsenin kimseyi anlamadığı bir dünyada söz boşluğu dövmekten başka ne işe yarıyor ki? Olanağı olsa da insanların yürekleri konuşabilseydi dilleri yerine, her şey daha yalansız, daha içten olurdu. Aklı silmeli diyorum insan ilişkilerinden. Yanılıyor muyum? Olsun. Yanıldığımı biliyorum ya… Yeni bir şeyler söyle bana ne olur, yeni bir şeyler. Kurşun aktı kulaklarıma hep aynı sözleri, aynı sesleri duymaktan. Belirsizlik güzeldir, de örneğin, kesinlik çirkin. Sessizlik sesten hele de güncel ve kof her zaman iyidir; düş gücü, iç zenginliği verir insana. Dünyanın usul usul ağaran o puslu sabahları ve günün turuncu tülleriyle örtünen dingin akşamları bu yüzden etkiler bizi, duygulandırır, de. Anlık izlenimler sürekli görünümlerden her zaman daha güçlü, kalıcı ömürlüdür…Alışkanlıklar öldürür güzelliğimizi, bizi değişmek çirkinleştirir de. Kimse düşlerine yetişemez ve kimse geçemez gerçeğini bir adım bile; bu yüzden sıkıntı verir zaman, kısa kalır, sonsuz olur, insanın küçücük ömrünün karşısında. İstemenin kuralı yoktur, de, açıklaması sınırı suçu yoktur; istemek yaşamın kendiliğinden sonucudur, ne haklı ne haksız, ne yerinde ne yersiz… Biz hepimiz dikenli tellerle sarılıyız, her ilişkide bir parçamız kalır ve bölüne bölüne biteriz de. En büyük hünerimiz kendimize karşı olmak, aykırı yaşamaktır, acı kaynaklarımızı ellerimizle yaratarak…Kıyılarımız duygularımızın boyunda, derinliğimiz aklımızın ölçüsündedir; ufuklarımızsa sisler içinde…O kıyısız gökyüzü nasıl sığar küçücük gözlerimize, bir bardak suya, demirli bir pencereye…Nasıl gizleriz ağız dil vermez bir geceye? Ve nedir ki gizi, daraldığımız her yerde bir genişlik duygusu verir içimize. Çözemeyiz, de, bu güdük bilinç, bu sığ yürek, bu ezbere yaşamla. Dünya bir testidir, de, Ömür hanım, ömür bir su…Sızar iğne ucu gözeneklerinden zamanın, bir içim serinlik bir yudum mutluluk için. Ve bir gün ölümün balkonundan…dökülür toprağa el içi kadar bir su. Yerde birkaç damla nem, bir avuç ıslaklık…Ölümü bilerek nasıl yaşar insan, geride dünyanın kalacağını bilerek nasıl ölür; bilmek bütün acıların anasıdır, de… Sars aklımın cılız ayaklarını, kuşat beni. Değişik şeyler söyle ne olur, yeni bir şeyler söyle. Yıldım ömrümün kalıplarından. Beni duy ve anla. Yağmur dindi Ömür hanım. Gökyüzü masmavi gülümsedi yine. Doğa aynı oyununu oynuyor bizimle. Umudun ucunu gösteriyor usulca, iyimserliğin ışığını süzüyor mavi atlasından. Ne aldanış! Bulutların rengi mavi-beyaz mıdır, kurşuni-külrengi mi yoksa? Gökyüzünü öpmek isterdim Ömür hanım, gözlerimle değil dudaklarımla. Yoruldum bulutları kirpiklerimde taşımaktan. Delilik mi dedin? Kim bilir…Belki de yerde sürünmenin bir tepkisidir bu, ya da ne bileyim bilinçsiz bir aykırı olmak duygusu. Gökyüzü de olmak isteyebilirdim değil mi? Kim ne diyebilir ki? Kimseler görmedi Ömür hanım, bu dünyadan ben geçtim. İçimde umudun kırk kilitli sandıkları, elimde bir avuç düş ölüsü yüreğim içinde senin ve benim ağırlığım benim olmayan bir garip gülümsemeyle yüzümde, incelik adına, ben geçtim…Yerini bulmamış bir içtenlik, yanılmış bir saygı ve bir hüzün eğrisi olarak ilişkilerin gergefinde, ördüm ömrümün dokusunu ilmek ilmek. Beni cam kırıklarıyla anımsasın insanlar, savrulan bir yaprak hüznü ve dağınıklığı ile… Yükümü yanlış bedestanlara çözdüm. Ezilmiş bir gül hüznü var yüreğimde. Saatlerce dayak yemiş bir sanığın çözülmesi içindeyim. Ürperiyorum. Bir at kestanesi durmadan yaprak döküyor yalnızlığın sokaklarında, örtüyor ömrümün ilk yazını. İçimde bir çocuk, yalın ayak koşuyor yaşlılığa doğru, binlerce kez yenilmiş umut ölülerini çiğneyerek. Sahi yaşlılık, derin bir iç çekiş, yanılmış bir çocukluk olmasın Ömür hanım?

Sen ne güzel bir şeysin 🕊️🌊görünce beğenin de gelip ansızın dinleyeyim 🥰🤗bizim şiirimizsin sen 💙💛 birlikte dinlemekte nasip olur inşAllah 🌟

Şiiri ancak yüreği hassas olan insanlar anlar. Yüreği hassas olan insanlarla karşılaşmak dileğiyle...

Bugün 2023'ün son günü 2024'e girmeden önce buraya bir tarih bırakmak istedim Bu bu yıl istediğim tek şey Her şeyden önce sağlık ve sonra da atanmak . Allah isteyen herkese nasip etsin lütfen gören herkes hatırlatsın❤

Binlerce taş saklanıyor içimde.Kim kimin derinliğini görebilir, hem hangi gözle ? 07.01.24

“Binlerce taş saklanıyor içimde. Kim kimin derinliğini görebilir, hem hangi gözle?” Derinliği olan bi kalpten başka kalbe.. 06.11.23 00.20

Ne zaman kaybolsam burada buluyorum kendimi. 'YORULDUM BULUTLARI KİRPİKLERİMDE TAŞIMAKTAN'

Acı geçiyor. Acı elbette geçiyor, acı çekmiş olmak geçmiyor...

Şiiri her dinleyişimde şu kısım beni paramparça ediyor.. "Oysa ben, bir akşamüstü oturup turuncu bir yangının eteklerine, yüreği avuçlarımda atan bir can yoldaşıyla, dünyayı ve kendimi tüketmek isterdim...."😌

Umarım hayatımda olacak kişi Şükrü Erbaş’ı bir şekilde tanıyor dinliyor ve aşikardır..

Bu mükemmel şiirin, dinlediğim en iyi yorumudur. Ayrıca, şiirin daha çok kişi tarafından sevilmesine katkısı olacağını düşünüyorum.

Kendimi hüzünlü hissetiğim günlerden ve hüznüme ortak olsun diye dinlemeye geldiğim şiir.

Yolun düşsün bu şiire, bana vazgeçmenin verdiği acıyı yaşa ve vazgeçmeyi yaşa üzül.

Bu şiir nasıl bir şiir biliyor musunuz ? Her dinleyişte farklı bir cümlesi yarana dokunur "Bak yaran burda, burası acıyor demi" der gibi... Her dinleyişte acını tarif eder. Herkes de öyle kolay kolay anlayamıyor bu şiiri. Ben de istemezdim, her dinleyişte biraz daha anlamayı... "Ölümü bilerek nasıl yaşar insan, geride dünyanın kalacağını bilerek nasıl ölür? "

"Kimseler görmedi Ömür Hanım, bu dünyadan ben geçtim. İçimde umudun kırık kilitli sandıkları, elimde bir avuç düş ölüsü yüreğim icinde senin ve benim ağırlığım, benim olmayan bir garip gülümsemeyle yüzümde, incelik adına, ben geçtim.."

7 senedir bu şiiri dinliyorum , T hücresi kalmadı bedenim de insan nefes alan bir varlık olduğunu anladım yaşamın anlamının bu şiirde saklı olduğunu ve şunu düşündüm şair çok şey anlatmış hayattan kim anlamış hangi kalple

Şiir seven bir kalple karşılaşmak dileğiyle.

Sabırsızlıkla beklenen mektuplar insan evde yokken gelir her zaman.

"oysa ben bir akşamüstü oturup turuncu bir yangının eteklerine, yüreği avuçlarımda atan bir can yoldaşıyla dünyayı ve kendimi tüketmek isterdim."

İlk tanıştığımızda sana bu şiirle gelmiştim ve aradan 4 yıl geçti sana yine bu şiirle veda ediyorum.umarım birgün kendini burda bulursun...olmadı yoruldum tek taraflı çaba beni tüketti...artık adım atmayacağım bitti...

Senin için döktüğüm her gözyaşı cennette ırmak olsun sana 💙

En korumasız, savunmasız olan duygular ile dinlemek, en içtenlikle kalbinle almak. Bu çağda hâlâ bunu hissetmek ve hissettirmek ne büyük bir nimet..

Ne zaman bunalmış hissetsem bu şiire sığınmak geliyor içimden. Yaşamak bir can sıkıntısı mıdır? Yoruldum bulutları kirpiklerimde taşımaktan... Yoruldum... Yoruldum... Yoruldum...

Bu şiiri dinleyince tüm hayatım gözlerimin önünden akıyor bir bir içim acıyor😢

Yine bir güz akşamı ve biz dönüp dolaşıp geldiğimiz yerdeyiz.. Şiirler iyi ki var....

“Yaşamı düz bir çizgide tutmak tükenmektir” diyor Şükrü Erbaş. Ve ben seninle yükseldim , varlığınla…

Kimseler görmedi ömür hanım bu dünyadan ben geçtim içimde umudun kırk kilitli sandıkları elimde bir avuç düş ölüsü yüreğim

Anlık izlenimler sürekli görünümlerden her zaman daha güçlü, kalıcı, ömürlüdür. Alışkanlıklar öldürür güzelliğimizi, bizi değişmek çirkinleştirir de

Acının her rengini tadan kalbim bir de bu şiirde bu seste kaybolmanin sancısını cekiyor 🙏🙏🙏🙏 Çokça uzak bir o kadar yakın bir hayatın yalınayak hayalleri....Çok güzel gerçekten çok başarılı...

Kim kimin derinliğini görebilir ? Hem hangi gözle…

Şiir seven kalbe denk gelmek

Yüreği avuçlarında atan bir can yoldaşıyla kendimi tükettim. Ben bunun tüy hafifliğinde, huzurlu veya "iyi" bir şey olduğunu sanıyordum. Kendini tüketmenin tahribatını hesaba katmayı unutmuşum. Bunun ne denli korkunç ve yıkıcı olduğunu bilmiyormuşum. Şimdi keşke diyorum onunla o çay evinde oturduğumuzda bunu konuşmak yerine ona en sevdiği rengi sorsaydım. Öyle günlük, sıradan, telaşsız bir sohbet etseydim onunla da o hep oralarda bir yerlerde kalsaydı...

Ben en çok sevdiğim şeyi kaybettim! Sevmeyi...

Öyle bir şiir ki şurası çok güzel paylaşayım diyemiyorsun. Her yeri çok güzel çok anlamlı. Sadece bazen bazı kısımları o an ki ruh halini daha iyi yansıtıyor. 'YORULDUM BULUTLARI KİRPİKLERİMDE TAŞIMAKTAN'

Sevdiğimi düşünüp düşünüp ağlıyorum bu şiir eşliğinde tam 3 sene oldu hep aynı hiç geçmiyor. Yağmur yağıyor ömür hanım gökten değil, gözlerimden. Seni çok özlüyorum kadın (M)

Sevdiğim adam derdim sana. Hoşuna giderdi özel hissederdin oysaki o hissin bana tattırdığı, kalbime dokunuşunu, dağ oluşunu, bebeğin gibi sevmeni, gözlerin hele bana bakarken ki gözlerinin duygusun bana hissettirdiği duygudan sana geçişini seviyorum.

Bu siir beni babamın ölumune hazırladı...🥺 Bu siirde canım babam ve hayatımdaki bütün özlem ve hayalkırıklıklarım var

"Yaşama sevinci adına bir tutamağım kalmadı Ömür Hanım. Bir garip boşlukta çiviliyim günlerdir göz bebeklerimden. Sahi nedir yaşamanın anlamı? Geriye dönüyorum sık sık yanıt aramak adına, yüreğimin silik izler bırakıp ağır yükler aldığı zamanın dehlizlerine.''

"durgun sular gibi tükeniyoruz" hepsi bu kadar

kimseler görmüyor Ömür hanım bu dünyadan biz de geçiyoruz..

Ne zaman tanıştım bu şiirle bilmiyorum ama ne zaman ki dışarısı beni bunalttığında geldiğm yerdir burası . Teşekkür ediyorum şairimize ve seslendiren dosta .

Bir gün bir kadın bu şiiri bana dinletirse onunla evleneceğim.

Hayatımda ki en anlamlı şiir. sevğiye ve aşka inanmamı saglayan yada inancımı kaybetmememi saglayan tek şiir. saygıyla anıyorum.

Yüreği avuçlarımda atan can yoldaşım seni seviyorum 🤍

Yağmur yağıyor Ömür hanım...gökten değil, yüreğimin boşluğundan ömrümün ıssız toprağına...Ve ben sonsuz bir düzlükte bir küçücük, bir silik nokta gibi eriyip gidiyorum. Seslensem kim duyar sesimi yalnızlıklar katından?

Yine ben geldim ömür hanım kalbimde bin bucak yarası 🥺🥺

Keşke herkes şiir okusa,dinlese şiir seven insan kötü olamaz çünkü..

Yaşama sevinci adına bir tutamağım kalmadı Ömür hanım. Bir garip boşlukta çiviliyim günlerdir gözbebeklerimden. Sahi nedir yaşamın anlamı..?#şükrüerbaş🤍🌵

DÜNYANIN EN İYİ ŞİİRİ DAHA İYİSİ YOK

“Oysa ben bir akşamüstü oturup turuncu bir yangının eteklerine, yüreği avuçlarımda atan bir can yoldaşıyla dünyayı ve kendimi tüketmek isterdim. Öyle bir tüketmek ki, sonucu yepyeni bir “ben”e ulaştırırdı beni, kederli dalgınlığımdan her döndüğümde…”

İlk defa bir esere bayılıyorum ve yorum yapıyorum 10 yıldır severek dinlerim

Sevdiğim kızın sevdiği şiir keşke beni bu şiiri sevdiği kadar sevseydi

Hislerimin şiire dökülmüş hali..🍷🌘 #şükrüerbaş denk gelelim 💙🌵

Yüreğim ağır yükler aldı... Hafifletir sandıkça zaman, daha da ağır geldi bu bedenime. Ben tükeniyorum ama kederli bu zamanda ağlıyorum, dayanmıyor bu yürek. Koca şehir beni kabul etti de, ben bu şehire sığdıramadım seni , nedennn nedennn dedikçe, ben doğru oldukça daha çok acıdı bu can.

17 yaşımdayken bu şiiri dinlemeye başlamıştım. Şimdi 26 yaşındayım ve hiçbir şey değişmemiş. Buraya gelip dinlediğimde hep aynı hissediyorum. İçinde benden çokça şey barındırıyor sanki…🍂

Gecenin 4'ü ama halen seni unutamadım...

Ne zaman yüreğime güz gelse burda buluyorum kendimi

Tanımadığımmm gm ve yeni tanıştığım güzel bir kadından armağan bu şiir banaa nee güzel bir kalbin varr nee güzel şiirler biriktirmişsin kendinee ❤

Ömür hanımı ,bu kare altında dinlemek en iyisi.🕊️

Bütün acılara, dokunaklı bir haykırış.

Bu gün bilmem Eylülün kaçı Ve bilmem kaçıncı dinleyişim Sözü yasaklamalı Ömür hanım yasaklamalı... Kimsenin kimseyi anlamadığı bir dünyada söz boşluğu dövmekten başka ne işe yarıyor ki? Olanağı olsa da insanların yürekleri konuşabilseydi dilleri yerine, her şey daha yalansız, daha içten olurdu.

Gecesiz sabahlara uykular öksüzü bir çocuk uyanıyor bu bir acıdır

Ömür bir su....... Beğeninde tekrar geleyim

"Sözün sularini tükettim ben kaynağını kuruttum geriye bir büyük sessizlik kaldı yüreğimde kalabalıklar kalabalıklar kadar büyük.. Yalnızım Ömür Hanım" Bu kısım son zamanlardaki beni bana hatırlatıyor acı mı bilemiyorum ama kimseye tek kelam etmek gelmiyor içimden söz boşluğa yayılıp gidiyor işte

bu şiiri dinlemeyi çok severdi, tabi bunu çok sonradan öğrendim. ona çok geç kaldım, yanımda geçip gitti. dünyanın en özel insanıydı, onu bu kadar sevdiğimi bilmiyordum ve halen ne kadar sevdiğimden emin değilim. bildiğim tek bir şey varsa o da zaman geçtikçe, ona olan sevgim daha da büyüyor. Onsuz kendimi hep yarım hissedecem galiba. asla başkası veya başka bir şey onun yerini durdurmaycak gibi. ama bu durum beni daha da mutlu ediyor. bir kalbimin olduğunu bana söylüyor. eskiden çok bencil ve gamsız biriydim. ta ki onu tanıyana kadar. gerçekten çok özlüyorum onu. ama öyle bunu derken bile haya ediyorum. ona duyduğum aşkı dile getirmeye utanır gibiyim. umarım hep mutlu olur.

"Yaşamsa gerçekle düşün umutsuz bir savaşı, her şeyi içine alan kocaman bir yanılsama"

Şu an konuşmadığım bir arkadaşımdan öğrenmiştim bu şiiri. Güz geldi de geçiyor Ömür hanım. Ben yine bu şiire döndüm.

Yasamak zorundayim… sana ragmen, sensizlige ragmen… bosluktayim.. seslensem kim duyar sesimi? Ölüyorum ben.. yavas yavas.. Gulusu size cok guzel geliyorsa, bilin ki kaybedeceksiniz onu.. Gulusun cok guzeldi adamim… los isikta yesil gözlerini hafif kapatirken gulumsemistin… cok guzeldi… fakat sen hic benim olmadinki ben seni kaybedeyim…

Keşke anlatabilseydik de ah keşke anlayabilseydiler bizi..

buradayim her zaman olduğu gibi

Bu şiir beni eşimle tanıştırmıştı..O yüzden hayatımda farklı bir yeri var.🌿 Şükrü Erbaş ve okuyanın yüreğine sağlık ..

Kimseler görmedi ömür hanım bu dünyadan ben geçtim .. canım çok acıyor..

Sık sık dinliyorum zaman saat farketmeden, beni hem şiir ile hem de şairi ile tanıştıran Ömür hanım yok artık. Sözün kaynağını kuruttum, dediği yerindeyim şiirin… Çok uzun zamandır sık sık dinliyorum, ilk defa yorum yapma gereği duydum. Yorum şiir kadar dokunaklı, şairi ise, şiirin tanrısı.

Gün Olur Gün olur pencere buğusunda bulursun özlemlerini, bir çay içimi hasret biriktirir umutların. Her yudumda Maziye dalar vuslata erersin. İçini ısıtan bir dost gülümsemesi gelir, yâr gelir, yârân gelir aklına... Gün olur bir yağmur damlasında bulursun geçmişini, gözyaşlarıyla dost olur her bir damla, akar akar.... Durmaz akar... Gün olur bir türkü nağmesinde bulursun sevginin ifadesini " Bir of çeksem şu karşıki dağlar yıkılır" dersin. Her vuruşunda sazının tezenesi, anlatır ayrılıkları... Zormuş be dersin, zor... Yarına umutla bakarken... Gün olur bir şiirin satırlarında son bulur sitemler, dökülür dilden kelimeler.Yüreğine bir kor düşer, son noktayı koyarsın ve bir masal daha biter "Bir Varmış Bir Yokmuş" arasında. Gün olur.... Ömrün biter....... Kırmızı Gül / Uzak Yarım

Yoruldum bulutları kirpiklerimde taşımaktan..

Depremde kaybettiklerimden sonra yüreğim bu şiire daha çok denk geliyor. Zor zamanlarımda bana eşlik ediyor ama kendimi yaşamaya alıştırmaya çalışırken bir o kadar da yaşamaktan uzaklaşmaya çalışırken denk geliyorum. Hayat denk geldiğimiz şiirleri bir daha denk gelemeyeceklerimiz uğruna dinletiyor…. 3:17

Bugün Şükrü Erbaş'ı yakından görme fırsatım oldu. Diyarbakır da bir söyleşi düzenledi. Onu kum ile su şiiriyle tanımıştım. Ne zaman dünyadan soyutlanmak istesem şiirlerini okurum, dinlerim. Bugün kendisini gördüğümde aynı çağda yaşadığımız için içim bir umutla doldu. Çok şanslı hissettim kendimi. İmzalı kitabı da kaptım. Güzel günler göreceğiz. Umudumuzu kaybetmeyelim.❤

Hayatımın en güzel şiiri

Gökyüzünü öpmek isterdim Ömür hanım, gözlerimle değil dudaklarımla. Yoruldum bulutları kirpiklerimde taşımaktan. Delilik mi dedin? Kim bilir...Belki de yerde sürünmenin bir tepkisidir bu, ya da ne bileyim bilinçsiz bir aykırı olmak duygusu. Gökyüzü de olmak isteyebilirdim değil mi? Kim ne diyebilir ki?

Kaç sene geçerse geçsin benim ruhum hep burada dinlenecek.🤍

İçimdeki hislerin şiire dökülmüş halisin 💫🌼

Ölümü bilerek nasıl yaşar insan, geride dünyanın kalacağını bilerek nasıl ölür. Bilmek bütün acıların anasıdır de..

Okkalı bir gülümseme bıraktım , oklarını sırtıma saplayanlara.. Oysa zarif yüreğim müsaitti, kaba bir sözle bile yıkılmaya.. Madem hayat bir oyun ve hileli yüzleri var.. Kalktım ayağa, koydum hayatımı ortaya .. Vazgeçmek yok.. Ben kazanmadan asla.....

Yıllar sonra şimdi mutlu dinliyorum bu şiiri. Şükür. Umarım herkes mutlu dinler şiirleri🌼

Artık yürekler konuşmalı...💫

Bayılıyorum şu şiire yüreğinize sağlık

hayatimda geçirdiğim en güzel 12 dakika ... başka sözüm yok çok güzel ❤️

Bu şiiri en güzel seslendiren ve hissettiren adam 👏👏👏

Kuzucummm uğrayacak buralara en sevdiğim kısmını tekrar dinlemek için anlayacak 😘😍🍓🥛☘️

Herkes dinleyemez dinlesede anlayamaz insanın ruhuna işliyor 😢

Ahu gözlüme gelsjn her mısra kalbine işlesin ❤

Çok güzel bir şiir. Çok güzel bir sunum. Emeklerinize ve yüreğinize sağlık..

Bu akşam şükrü hocamla oturduk tanrısal bir his

Çok sevdiğim biri tarafından dinledim çok güzel bir şiir insanın yüreğine dokunuyor..

Yıllar geçtikçe eskimeyen... 🌼

Sen nekadar güzel bir şiirsin...

Ben geldim ömür hanım kalbimde bir ağrı var uyut beni 🥺

Bu hayatın yıkıcı sözlerinden yorulup kaçamağım olan yersin. Sen nasıl güzelsinn. Bana masumiyeti hatırlatansın..