Raczej nie mieli zasobów i możliwość by coś więcej zrobić. Układali się z obcymi siłami bo od dawna Rzeczpospolita przestała być podmiotem polityki. Leszczyński był wielkim mężem stanu co udowodnił w pisanych przez siebie traktatach i dokonaniach w rządzonej przez siebie Lotaryngii na starość, natomiast Poniatowski zdawał sobie sprawę że podnoszenie szabelki było skazane na porażkę. Dlatego starał się uzyskać najpierw niezależność w sprawach wewnętrznych aby wzmocnić kraj kolejnymi reformami i wystąpić jako równorzędny sojusznik Rosji w wojnie z Turcją, z własną armią. W ten sposób. Wystarczyło czekać i obserwować Rosję, poznać przeciwnika aby całkiem się uniezależnić w odpowiedniej chwili. Niestety, cierpliwość i długofalowe przewidywanie to nie są nasze cechy narodowe