Дүниенің ағын да, қарасын да, Мыңқ етпейсің, қабылдап аласың да. Қарасымен шамаң жоқ таласуға, Ей, өмірім, зымырап барасың ба? Жер мен көктің желпініп арасында, Желігесің, түсесің қара суға. Құйын қуған қаңбақтай аласұра, Ей, өмірім, зымырап барасың ба? Мен отырмын теңіздің жағасында, Бересім де жоқ оған, аласым да. Мені тастап, толқындар, ағасың ба? Толқынданып, өмірім, барасың ба? Шаң шығарып ізінен құйындаған, Барасың ба, өмірім, қиындаған? Сыйын маған, Ей, өмір, сыйын маған, Сыйыңды алам мен сенің бұйырмаған

Өшем деп өкінбеймін, жыламаймын, Жыласам да жұбат деп сұрамаймын. Қыранның құдіретін қимасаңдар, Қайтейін, тағдырын бер құралайдың. Тағдырын бер, тағдырын құралайдың, Қашан атып алғанша құламаймын. Сусындатып тұп-тұнық тау бұлағы, Жанарымда жайнаған тұнады айдын. Сайраңдаймын сайларда, қырды асамын, Сыңсыған ну орманмен сырласамын. Қарауылға ілексем, ілігейін, Құзғынға ұқсап келмейді мың жасағым. Өшем деп өкінбеймін, қайғырмаймын, Өткен өшті. Енді оған қайрылмаймын. Қыран да, құралай да болмақ емен, Атымнан адам қойған айрылмаймын. ...Арпалысып жүргенде өмірменен, Қай-қайдаға әкетпес көңіл деген. Өлсем өлем, өзімнің жерімде мен. Қалсам қалам, өзімнің елімде мен! Жыламаймын, сондықтан көңілденем.

Мен сонда жылап қалғам. Сен сезбедің. Кетті ұшып жыраққа арман. Мұның бәрі неліктен? Білесің сен - өзіңді ұнатқаннан; сосын, сосын жүргеннен ұмыта алмай алып-ұшып жеткенде жырақтардан кездеріңді алдымда құлап-талған; өліп-өшіп өртенген кезеңдерің, сосын... түк болмағандай безергенің - осыларға түсінбей мұң ақтарғам, басым қатып шешілмес сұрақтардан. Сезіміңнің мұншалық жалғандығы, сен үшін бір сәт екен арман құны. .. .Мен сонда жылап қалғам өзіңді жек көргеннен және де... ұнатқаннан.

Сезбейсің ғой, сезбейсің ғой сен мені... Көрмейсің ғой кереметті мендегі. Түсінсеңші сарсаң болған пендені, Түсінсеңші! Ақыл-ойым кем бе еді?! Hегe бұлай? Heгe жүрміз көңілсіз? Кетем бе деп қапаланып өмірсіз Шын ғашықпын, шын ғашықпын сол адамға Мен болмасам, бола ма сол аман ба? О, Тәңірім неткен жан едің Жүрегің еттен бе әлде қоладан ба Шын ғашықпын несіне оны жасырамын Бір алтын оның әр тал шашы маған. Сырымды айтып ән арқылы өзіңе Сүйдім сәулем құлақ салшы сөзіме Кездескенде күлімдеші сен маған Кім қызықпас мөлдір қара көзіңе Жаным, сені еш бір жаңға қимаймын Сені көрсем бұл әлемге симаймын Бір сен үшін осы әнді арнаймын Сен үшін дала гүлін жинаймын Бір-ақ бұл өмірде қыздар деген көп екен Көп болғанымен бұрынғысы жоқ екен Аққу болып, көктем болып келші сен Көп кідірмей жауабыңды берші сен Жүрегің тастан ба әлде мұздан беді Әлде менен жақын бір жан бар ма еді Көңілімді суыттың үнсіз қалып Мен енді жұмбаққа айналсам қызғанба енді Қызғанба енді біреумен билесемде Шақыра ғой басқаны биге сенде Мен жүрейін жанында жат біреудің Өлең оқып берейін сүймесем де Ішімнен ондай ешкім жоқ десем де Басқа жанды бақытты етпесем бе Қайғыдан қалай аман жүр екен деп Қайран қалам қасірет шекпесем де Кетер болсаң тезірек ұмыт бәрін Көз алдымда тұрмасын қылықтарың Ұмыт бәрін жиам деп әуре болма Таңғажайып сәулесін сынықтарын Кездерді ұмыт бөлмеде симай күлген Кездерді ұмыт ерекше силай білген Өкпелеймін сені осылай сүйгендіктен Шынымды айтсам, мен сені ешкімге де қимайды екем Шәміл досым қал жағдайымды білесің бе? Білмейсің Қайтерімді кім сенеді Он жетімде өшіріп алған отым Қайтер ең қайта қарып жүрсе мені Мәлім ғой саған менің маубастығым Сабырсыз аузы күйген албастымын Кесемді алдыменен үрлеп алам Ыстық шайді аузыма алмас бұрын Ойласам талай-талай қыр басыппын Достым деп доңызбен де мұңдасыппын Шәміл-ау қалың достан қалдын сен-ақ Қайтер ең мен шын ғашықпын Кеше мен махаббатқа ішіп бардым Бардым дағы отырдым қарсы қарап Ол да отыр түрі жоқ хал сұрамақ Сұқтанғаны жат көзіне жасқандым да Тайып тұрдым қашанғы хал шыдамақ ШӘміл-ау Шәмші қайда? Шәмші қайда Шәмшіге айт тағы да бір таңдандырсын Жандандырсын жүректі жандандырсын Мәңгі өлмейтін махаббатым айта жүрсін Мәңгілік өлмейтұғын ән қалдырсын Бүгін және махаббат қарамады Қарамады жанымды жаралады Шәміл ау білесің бе? Шын махаббат осылай қарамаудан жаралады Мейлі ол қарамасын, түсінбесін Осылай асқақ болып кешірмесін Бастан ауып бара жатқан тал тұсымда Тағдырым көлеңкесін түсірменсін Қазір түн, көктем түні маужырап тұр Отырмын жазбай, сызбай қалжырап тұр Тереземнің алдында кәрі қайың Көктей алмай бұтағы салбырап тұр Ай, қайран күндер, сайран күндер...

Жас қыз ақырын, әтірін сепкілейді Хош иіс Ғарыштан, алысқа әкетеді қылығы (I got you love my love my self) Көздері айқын Ырғағы жәй тым Біледі Ай-Күн (Come on) Сен менің зайыбым Мен сенің айғырыңмын Басталды

Еркіндігім. Қасиеттім. Қастерлім. Өзің барда өзегімде жоқ шер мұң! Кеше сенің келбетіңді арман ғып, Боданына бұғауландық басқа елдің. Бабалардың басын тігіп бәйгеге, Аналардың жанарына жас бердің! Уа, Еркіндік, қош келдің!Өзегімді өртке ораған қоғамда, Өз үйіме өзім өгей болам ба?! Алшаң басып жүре алмаса алты алаш Азаттығым! Қадірің де жоқ онда! …Саған жету қиын болса қаншалық, Сақтап тұру қиынырақ одан да! Алла берген азаттықтың әр сәті- Аманат қой Маған, Саған Оған да! Саясатқа сермей алмай семсерді, Езгі күнге тері қылдым еңсемді! Желтоқсанда жалын атып жастығым, Құрсау болған темір қоғам теңселді! Есте даңқы қыршындардың қалды ма, Сексен алты ерлігім бе-ей, ең соңғы!? Уа, еркіндік, Құның немен өлшеңді!? Уа, еркіндік! Құның немен өлшенді?! Сені көксеп Боздақтарым өлсе өлді! Сенсің менің ең ғажайып өлеңім, Ең шуақты, Ең шырайлы, Ең шерлі! Әр таңыңды сүйіншілеп тұрайын- Құдай берген ғұмырымда өлшеулі!

Сені ешкімге бермеймін Сұрамасын сұрамасын жанымның мұнарасын Сені маған тәңірдің өзі берген Пейіште періштелер жылағасын Сені ешкімге бермеймін сұрамасын Мен сені сүюгеде жалықпаймын Қасыңда қанатсыз ақ қалықтаймын Сен қасымда болғанда жаным шуақ Сен жоғалсаң алау болып қалықтаймын Қайырмасы Сені ешкімге бермеймін Сұрамасын сұрамасын жанымның мұнарасын Сені маған тәңірдің өзі берген Пейіште періштелер жылағасын Сені ешкімге бермеймін сұрамасын

Көрінбейді көріктім көзің мүлде, Сені ойға алып айтылар сөзім бірде. Сені есімнен шығарам деп жүргенде, Есім шығып кетіпті өзімніңде. Неше жаз бен күз өтті, неше көктем, Күндерімді аңсаймын кешегі өткен. Әлі есімде, ақпанда біз екеуміз, Аппақ қарды саялап төсек еткен. Есіңдеме, көп еді арманымыз, Ақ қала, шырша болған жан-жағымыз. Сен сол күннің барлығын ұмыттың ба? Телефонмен атушы еді таңдарымыз. Сен менің, жүрегімнің жүрегісің, Жүрегімді сағынтып жүремісің. Мен саған, қаншама ән арнап едім, Тым болмаса, біреуін білемісің. Соңғы рет сені көріп үлгерем бе? Басқаға ілесіпсің жүр дегенге. Қай күні тұрмыс құрып ұзатылып, Қай күні ана болдың білмегем де.

Мен әлі адамдарды білмейді екем. Дос дегеннің бәрі бірдей жүрмейді екен. Бетіңе күлімсіреп тұрғанымен, Сыртыңнан сөзін айтып күндейді екен. Мен әлі адамдарды көрмейді екем. Өзгелері өтірікпен өрлейді екен. Қанша адамнан көңілің қалса-дағы Үміт шіркін ешқашан сөнбейді екен. Мен әлі адамдарды іздейді екем. Кей адамдар сынаққа төзбейді екен. Мен өзіме жақын тартқан адамдарым Менен аулақ жүруді көздейді екен...

Маған сенің жоқ секілді жазарың, Өзге жанда ықыласың, назарың. Мен орынсыз мазаласам мән берме, Сағынғанда шыдам болмай жазамын. Маған сенің жоқ секілді, айтарың, Ұнатқаның бар екенін байқадым. Түсіндіріп айтпадың ба басында, Менде адаммын, түсінемін, қайтамын. Мен сен үшін бола алмаймын енді алаң, Арман - арман, кейде соған сенді адам. Айтпадың ба еркелетпе ботам деп, Қаламаймын демедің бе сен маған. Келбетіңе кейде сырттай тесілсем, Сағынғаннан шығар бәлкім, кешір сен. Мүмкін бәрін ұмытам деп ойладым, Телефоннан суретіңді өшірсем. Ақ бұлттай тәнің таза, жаның нұр, Ақыл есім жүрегімді бағындыр. Менде сені сағындырам сары қыз, Қазір мені сағындырсаң сағындыр.

Сен гүлсің, каламаймын солғаныңды, Жарығым күліп жүрші, болма мұңды. Сен мені ұнатпасаң тілеп тұрам, Басқалар мен бақытты болғаныңды. Жүрегімнің жолында жолықтырған, Сезімімді қайтейін сен ұқтырған. Жылулықты қимаймын жүзіңдегі, Өзгелерден ерекше болып тұрған. Кездестім білемісің қалай мұң мен, Ғашық боп жағаластым талай күн мен. Шуағым,ханшайымым әрқашан да, Бақытты болғаныңды қалаймын мен. Қарсыласып қинайды сезім неге? Кінәлі мен, кінәлі өзім деме. Иман жүзді қыз едің сондықтан мен, Пикошым деуші едім есіңдеме? 💔 Тағдыр ма, қинағанын доғармайды, Махаббатпа, махаббат көп алмайды. Алтыным әлемдегі барлық қыздың, Еш қайсысы сендей бола-алмайды Сенімен мінемін деп бос кемеге, Қиялдаумен түсірем еске неге? Қаламасаң кайтейн бақытты бол, Ойлама, алаңдама ештеңеге. Не жетсін бір махаббат бастағанға, Барлық мұнды ысырып тастағанға. Өзге қыздың ешбірін ұнатпаймын, Сен лайықты болсаң да басқа адамға. Саған деген сезімім тоқтамасын, Білемін бір күні сен бақ табасың. Мейлі бола берші өзгенікі, Бәрібір ханшайымым боп қаласың. Жүрек мұңды, себебі солған бағы, Таптым деп-ем аруды армандағы. Аман жүрші шуағым аман жүрші, Жалғыз ғана жәннәтім жалғандағы.💔

Өмір деген сынақтармен қызық болат Сол уақытта қолдайтындар аз ақ болат Жайнап тұрған гүлді егер суармасақ Адамзатсыз олда қурап өліп қалат Уайдама сенде бәрі жақсы болат Уайдама сенде бәрі жақсы болат Бақыт құсы ойда жоқта басқа қонар Сынағынды сабырлықпен деңіп өтсен Бір алламның өзі саған разы болат Ойланасын айтшы енді не істеймін деп Берілесін бұл қиындық кетпейлідеп Бір юірімізге демеу берсек сол бір кезде Сол бір ойлар бізді іштей жемейді деп Уайымдама сенде бәрі жақсы болат Шүкір етші бұл өмірде бәрі сынақ Денсаулығын аяқ қолын бар емеспе Ден сау болса бұл өмірде бәрі болат Шүкір етші бұл өмірде бәрі сынақ

Мен орала бермеймін, өткенге көп. Кеткендерге айтатын, өкпемде жоқ. Кеудеме қанжар салдым, деп күлесің Ол менің жүрегіме, жеткенде жоқ. Бақытқа айналдырам сорымды мен. Бұғау үзіп, бұзамын торыңды мен. Адастырып кеттім деп, сен күлесің, Бақыттың мен төтелеу жолын білем. Жағдайың қалай қазір, ай,-қарағым?! Үндемейсің, жақсы деп айтамадың. Жалғыз тастап кеттім деп сен күлесің, Жігер,Мақсат,Арманды байқамадың. Сен күлесің, естелік, қалады деп. Жүрегің жазылмайды, жаралы деп. Сен ұқпаған жыр толы жүрегімді, Жақында біреу емдеп алады кеп. Сен күлесің, жылайсың күліп тұрып. Бүлдіресің барлығын біліп тұрып. Жанбайсың деп айтуың артық енді. Мен қалайша өшемін үміт тұрып. Жаңа сен жақсымын деп айталмадың. Қалаймысың өткенді қайтарғанын? Бақыттымын дегеніме сенбейсің бе? Бір күні тура қарап айтам бәрін.!

Ғашықпын! Шын ғашықпын сол адамға! Мен болмасам, болмайын. Сол аман ба!? О, тәңірім! Неткен жан қайрылмайтын! Жүрегі еттен бе, әлде қоладан ба?! Ғашықпын. Қайтіп оны жасыра алам, Бір алтын оның әр тал шашы маған. Сағынайын, таусыла сағынайын, Сағынышқа жаралған ғашық адам. Шарықтап, қолым жетпес көкте Күнге, Ақ қанат құсым менің, кеткенің бе? Шарқ ұрып бар ғаламды шыр айналып, Мәңгілік сені іздеумен өткенім бе? Сарғайған сағынышты басып толық, Бар үміт, бар сенімді шашып болып, Өтермін сірә да мен бүл өмірден, Мәңгілік қалармын мен ғашық болып

Менде бәрі бар еді... Анасыз да ағат өмір кешкен жоқпын. Әкемнің мойнына асылып, иіскеп, құшақтап ұйықтайтынмын. Ол өте қатал болатын. Дабыр мен тәлпіштікті түк жаратпайтын. Бірақ бұл менің еркелеп өсуіме тырнақтай да кедергі бола алған емес. Көрші ауылға жұмысқа кететін әкемнің соңынан зар жылап жүгіретінмін. Түрі есімде қалмаған анамды сонда өлердей сағынып, бәріне әкемді жазғыратынмын. Сонда мен мынау аядай қаланы Құдай қашан аспанға алып кетеді деп күтуші ем. Жерді тырмалай, өз-өзімді тоқпақтай, жек көріп өкіре өмірге өкпемді айтқанымда, маңдайымнан сипаудың орнына барлығы мені өлтіре сабайтын. Қазір ойласам, сонда мені көпір астындағы араққұмар немелер ғана аяған екен. Олар маған жанары жасқа тола, жұбатудың жолын таппай мүсіркей қарайтын. Сол сәтте мен өмірде бишара күй кешіп жүргендердің аяушылығынан ауыр ештеңе болмайтынын ұғып, адамдардың адамшылығына күмәнмен қарайтынмын. Бірақ мұның бәрі ең бақытты кездерім екенін мен қайдан білейін?! Осы бақыттың... Осы бақыттың бәрііін, бір-ақ күнде... Бір сәттее сол құртты(Тістеніп...) Ол келген күннен бастап менің өмірімнің тас-талқаны шықты... (жылап)... (Жылап отырып күліп) Мен бастапқыда қатты қуанған ем. Жалғыздықтан арылам деп... Енді мектепте сыныптастарыма: «Мен кеше ағаммен қыдырдым...», «Әпкем маған әдемі көйлегімді кигізді...», «Мамам...»(жылап) Мен армандап ем... Төрт бірдей баласымен үйімізге келген оның әкем екеуміздің өміріміздің астаң-кестеңін шығаратынын бізден басқаның бәрі білген екен. Мен үндемедім... Олардың маған: «Менің анамды «мама»,-деп атаушы болма!»-дегендерін де әкеме айтқан жоқпын. Мен олардың шешесін анамдай қабылдағанымда, олар менің әкемді «аға»,-дейтін. Сонда әкеме жаным ашып тұрып, іштей қаншалықты қатты ашуланатынымды білсеңіздер ғой. Бірақ мен килікпей-ақ, Құдай оларды бәрібір екіге бөлді... Кейін бойжетіп, есейгенімде білдім... Ол менің әкеме анамдай адал бола алмапты. Ашумен қол көтерген әкемді шімірікпестен абақтыға айдап салыпты. Оның да мезі болған тағдыры таусылды ақыры. Міне, осылайша, менің жалғыздықтан тұратын «бақытты» ғұмырым бастала берді... Мен алты жасымда жетімханаға келдім. Жақындарыңның таяғынан жаттың таяғы қатты батады деп кім айтты?! Үйреніп қалғам... Жанарымнан сорғалап аққан жасты шымшып сүртіп, құшақтап өлтіре жаздайтындармен өштеспеймін мен! Ондайлар мына әлемде толып жатыр емес па?! Жооооқ, мен бүгінім үшін ертеңімнен кегімді алам! Мен бүгінгі нашар өмірім үшін, ең ғажап өмірді сұрқиялардың тұмсығының астынан суырып алып сүретін болам! Мен маңдайымнан шертіп, кеудемді шерменде шерге толтырған адамдарға деген кегімді біреуге деген мейірмен қайтарам! Мен әкемнің бақытсыз тағдырын қайталамауға тырысамын. Мен әлгі көрсоқыр әйелдің қатып қалған тас кеудесіне деген өшпенділігімді, жүрегімді жібітуге жұмсаймын. Бүгін жауын құйып тұр... Мен мына жетімхананы да, амалсыз, жақсы көруді жөн деп ұйғардым. Мына жүзі суық әйелден де, өткенім үшін, өш алуды доғарам! Көзімді жұмып тұрып, қандаласы шыққан тоз-тоз жүрегімді жауынға жуып алдым... Мама, Алла шебер екен сынауға, Мен бел будым, барлығына шыдауға. Бақыт деген сеніменен өлген-ау, Әкем таппай саған кетті сұрауға. Тіршіліктің тірлігі де жасанды, Өштесіп ем, онан бетер қасарды. Мені, мама, тастап кеткен шығарсың, Қабағыңды бағамын деп қашанғы?! Байқаусызда құлатқан бір зат үшін, Үйіндегі кикілжің мен жат үшін. Сендер өліп қалғандарың үшін жұрт, Неге менен алады әлі ақысын?! Құбыласы тең адамның теңі көп, Іздеп келем сұм жалғаннан сені жоқ. Сендер кімді сабап еңдер, ұқпадым, Неге олар тоқпайды мені көп?! Тағдырыма тыныс беріп қосалқы, Мені бақыт сабырменен тоса алды... Жыламаймын, кетпеші деп соңғы рет, Тыңдайықшы бірге мама, осы әнді,

После такой музыки хочется мечтать любить спасибо

Шәміл, Шәміл! Шаршадым, қалжырадым. Ет жүрегім езілді, қан жылады. Жырым менің - науқастың сандырағы, Құным менің - тазының қарғыбауы. Темір емес, мен-дағы адаммын ғой, Аңнан емес, адамнан жаралдым ғой! Шәміл-ау Тұңғиыққа қамалдым ғой! Қайтермін?! Қайда барып жазармын бой?! Тағы түн. Тағы менен ұйқы қашты. Қайтемін қаңыраған күйкі басты? ...Алдымда мынау фәни-тыржалаңаш, Шығарып тілін маған, сиқы ашты. Махаббат менен кеткен, Бөлекте жүр. Мен де бір - жасын түскен терек те бір. Тіршілік махаббаттан таралған ғой, Шәміл-ау! Енді маған керек пе өмір?!

Тілім менің Тілім менің ар-намысым,елдігім Абыройым бар бақытым,теңдігім Бірақ-дағы ана тілдің басынан Арылмай тұр бұл күндері шерлі-мұң Өз тіліңде қызың менен ұлыңды Сөйлете алмау басты қайғың бүгінгі Жанын беріп Ахметтер кешегі Тілім үшін қимаппа еді ғұмырды Келгенменен басымызға азат күн Кетпей қойды қазақ тілден азап,мұң Өз ұрпағың өгейсінсе өз тілін Тозғаны ғой шынында бұл қазақтын Амал қанша осы тілдің шындығы Бірақ,бірақ ұғып жатыр кім мұны?! Мұқағали бақытым деп санаған Туған тілім бақытсыз ғой бұл күні Ана тілің сайрамаса санаңда Өмір сүріп керегі не адамға Қазақ тілім қайдан ғана тіл болсын "Балық бастан шіріп жатқан"заманда Көрінгеннен қайтып жүрген меселі Бұл тілімнің маңдай соры бес елі Естен қазір шығаруда алашым Ахметтің айтқан сөзін кешегі Жатқан ел өз тілінен безіне Құлақ қояр кім Ахаң сөзіне "Ана тілі ұмытылған халықтың Жер бетінен жоғалады өзі де" Тіл деген бұл ұлттың берік қамалы Оған куә тарихтың сан парағы Өз тілінде сөйлемеген адамдар Өз елінде сатып кете алады Құрбанәлі Шахабаев

Ф. И. Тютчев. «О, как убийственно мы любим...» О, как убийственно мы любим, Как в буйной слепости страстей Мы то всего вернее губим, Что сердцу нашему милей! Давно ль, гордясь своей победой, Ты говорил: она моя... Год не прошел - спроси и сведай, Что уцелело от нея? Куда ланит девались розы, Улыбка уст и блеск очей? Всё опалили, выжгли слезы Горячей влагою своей. Ты помнишь ли, при вашей встрече, При первой встрече роковой, Ее волшебны взоры, речи И смех младенческо-живой? И что ж теперь? И где ж всё это? И долговечен ли был сон? Увы, как северное лето, Был мимолетным гостем он! Судьбы ужасным приговором Твоя любовь для ней была, И незаслуженным позором На жизнь ее она легла! Жизнь отреченья, жизнь страданья! В ее душевной глубине Ей оставались вспоминанья... Но изменили и оне. И на земле ей дико стало, Очарование ушло... Толпа, нахлынув, в грязь втоптала То, что в душе ее цвело. И что ж от долгого мученья, Как пепл, сберечь ей удалось? Боль злую, боль ожесточенья, Боль без отрады и без слез! О, как убийственно мы любим! Как в буйной слепости страстей Мы то всего вернее губим, Что сердцу нашему милей!..

До глубины души... 😔😢🤧

Қабірден хат (Қайрат Рысқұлбековтың монологы) Армансызбын, Ажалсызбын, Азатпын, Мендегі мұң ғажап әрі азап мұң. Ұлтым үшін ұлтарақпын, Аз десең, Сүйегіммен, сүтіммен де Қазақпын! Көкбөрінің сіңіріндей сірімін, Сол үшін де ажалсызбын, тірімін. Шындық үшін құрбандыққа шалынып Шырылдаған құлындардың бірімін. Талай-талай тоналдым да тапталдым, Өзімді-өзім жоғалтуға шақ қалдым. Көк көйлекті көктемде туылып Желтоқсанда еріп кеткен ақ қармын. Күңіренсе үн шығады көрден де, Шертілмеген шерім қанша шерменде. Өз тіліңде өмір сүріп, Сонан соң, Не жетеді өз тіліңде өлгенге. Мен сұрасам - теңдігімді сұрадым, Теңдігімнің кемдігіне жыладым. Ай күзетіп Ару сүйер жасымда Мен ажалдың құшағына құладым. Кек алатын кәріден де, жастан да, Қу тіршілік құпиясын ашқан ба?! Бауыр қалды өзегіне өртеніп Ана қалды сүтін сауып аспанға. Тәуелсіздік - Қазақ үшін ғажап құт, Ғажап құтқа жүрмейді енді мазақ түк. Бөрі мінез Бабалардың арманы - Айналайын, алтын қанат - Азаттық! Саған құрбан жастығым да, жаным да, Саған құрбан атпай қалған таңым да. Тереңдігі қабірден де тереңдеу Менің қайғым - Қазағымның қанында!

Здравствуйте.Благодарю Вас такой чудесный ролик!!! С большим удовольствием посмотрел его до конца, а затем поставил лайк и подписался на Ваш канал!

Өшкен сезім Тағы бір жайт,орын алды өмірімде, Махаббаттан қалғандай бір көңілімде. Ғашық болып қалған едім мен өзіңе, Түкке тұрмай қалғандайғой сезімімде. Мен сенгенмін, ұнатқанмын ес түссіз, Бірақ бәрі қалғандай ғой еш мәнсіз. Махаббатқа сенбейтіндей күй кешем, Өтер мекем бұл өмірден ешкімсіз. Сені сүйдім махаббатпен кіршіксіз, Жүрегімді қалдырдыңғой ем-домсыз. Мен өсермін жетістікке қол созып, Бірақ бәрін өткізермін енді жалғыз,өзіңсіз Неге бұлай ,неге бұлай өмірім, Қалдырмадым еш пенденің көңілін. Ұнатып ем, екінші рет ғашық боп, Құртып кеттің жас баланың өмірін. Естімейсің ,білмейсыңғой сен бұны, Бұл бір өлең бір ақынның жыр мұңы, Іштегі мұң,өкпе, ыза ,өкініш, Мұның бәрі сол ақынның саз үні. Мүмкін кінә өзімненбе білмедім, Қате болды алданып қап жүргенім. Бірақ мені баурап еді ес түссіз, Жымиып ап, бір тартымды күлгенің. Қимай тұрмын өкпе, реніш болғанмен. Ашу ыза,жүректе жара қалғанмен. Орның бөлек,жүректесің мәңгілік. Мендік таза, жайнаған гүл солғанмен!!!.... 25.07.2022 Жаксылык Аян

Я могу тебя очень ждать, Долго-долго и верно-верно, И ночами могу не спать Год, и два, и всю жизнь, наверно! Пусть листочки календаря Облетят, как листва у сада, Только знать бы, что все не зря, Что тебе это вправду надо! Я могу за тобой идти По чащобам и перелазам, По пескам, без дорог почти, По горам, по любому пути, Где и черт не бывал ни разу! Все пройду, никого не коря, Одолею любые тревоги, Только знать бы, что все не зря, Что потом не предашь в дороге. Я могу для тебя отдать Все, что есть у меня и будет. Я могу за тебя принять Горечь злейших на свете судеб. Буду счастьем считать, даря Целый мир тебе ежечасно. Только знать бы, что все не зря, Что люблю тебя не напрасно!

Бақдәулет Арыстан (Жүректесің...) Көрінбейді көріктім көзің мүлде, Сені ойға алып айтылар сөзім бірде. Сені есімнен шығарам деп жүргенде, Есім шығып кетіпті өзімніңде. Неше жаз бен күз өтті, неше көктем, Күндерімді аңсаймын кешегі өткен. Әлі есімде, ақпанда біз екеуміз, Аппақ қарды саялап төсек еткен. Есіңдеме, көп еді арманымыз, Ақ қала, шырша болған жан-жағымыз. Сен сол күннің барлығын ұмыттың ба? Телефонмен атушы еді таңдарымыз. Сен менің, жүрегімнің жүрегісің, Жүрегімді сағынтып жүремісің. Мен саған, қаншама ән арнап едім, Тым болмаса, біреуін білемісің. Соңғы рет сені көріп үлгерем бе? Басқаға ілесіпсің жүр дегенге. Қай күні тұрмыс құрып ұзатылып, Қай күні ана болдың білмегем де. Сезім, басты қайғыға алып тықты, Бір пысық жан өзіңді тауып күтті. Он екі айды баяндап отырғанда, Он екі тал темекі жанып бітті. Осылай ғашық болғам бір аруға, Әлім жетпей есімнен шығаруға. Жылуын жүрегімнің сезіне алмай, Сұлуым, кезіктірген сыңарында. Менің ғана жүрегім қайғы алыпты, Ол бақыттан көңілі жайланыпты. Кеше ғана, кеш батса шықпайтын қыз, Отбасы бар әйелге айналыпты. Өмір ғой, өтер артқа бір қарамай, Келбетіде көркем еді тұнған арай. Тағыда туған күні жақындады, Мұңға батып отырмын мұңдана алмай. Ұзатылды, естідім, жыламайды, Сезем ол, әлі мені кінәлайды. Біз екеуміз көктемде қоштасқанбыз, Сондықтан, маған көктем ұнамайды. Ел кезіп кетсем бе екен бір ақындай, Сол кезде, мені бәрі ұғатындай. Адамдар, көктемді көп күтеді ғой, Ал көктем, мені күтіп тұратындай. Сезімім, сенімімді сатып берді, Қайта іздеп табайын бақытты енді. Қыста келді, келесі мезгіл көктем, Халық танып, жұбатар уақыт келді. Іздеп сені, тапсам да, бара алмаймын, Мен сол қара жігітпін, ағармаймын. Сұрайтыным, қайтаршы сезімімді, Өзгеге де ғашық боп ән арнайын. Мойынымдағы тым ауыр шіркін жүктер, Соңғы рет бір көрейін мүмкіндік бер. Енді мен жар болатын жан іздеймін, Айналамда толып жүр бір түндіктер. Баяғы Бақдәулетке қайта алмаймын, Жанымды жеп жүр менің байқалмай мұң. Сағыныш оты бір күн сөніп қалар, Қызғаныш отын бірақ айта алмаймын. Күйіп барам, досым-ау Жолдасбегім Ғашық адам ұмытпай оңбас дедім. Көгершінім, әлі де сені ойлаймын, Сен болмасаң, мен ақын болмас па едім. Адам, адам қартаяр жасармайды, Мені қыйнап, сүйреп жүр асау қайғы. Жүз арумен жатсамда аймаласып, Сенің тәтті ерніңнен аса алмайды. Саған өмір, керектің бәрін берген, Жанарымды жасырдым жалын көрген. Таң қаларым, күйеуің сүйіп жүрген, Ерніңнің мен бірінші дәмін көргем. Өтті-кетті, бәрі де оралмайды, Өкінгенмен, еш пайда бола алмайды. Артық айтсам ақылдым айып етпе, Сенің жүзің жүректе, жоғалмайды. Қатайғаны сезілді қанатымның, Сонда да сені ойласам уайым жұтам. Сен үшін, көзімді ілмей таң атырдым, Ал ендеше ұйықтаймын, Қайырлы таң!

Запись на стене kazpoetry Поэзия әлемі ♕ 4 мар 2017 в 11:59 СЕН КҮЛЕСІҢ? Мен орала бермеймін, өткенге көп. Кеткендерге айтатын, өкпемде жоқ. Кеудеме қанжар салдым, деп күлесің Ол менің жүрегіме, жеткенде жоқ. Бақытқа айналдырам сорымды мен. Бұғау үзіп, бұзамын торыңды мен. Адастырып кеттім деп, сен күлесің, Бақыттың мен төтелеу жолын білем. Жағдайың қалай қазір, ай,-қарағым?! Үндемейсің, жақсы деп айтамадың. Жалғыз тастап кеттім деп сен күлесің, Жігер,Мақсат,Арманды байқамадың. Сен күлесің, естелік, қалады деп. Жүрегің жазылмайды, жаралы деп. Сен ұқпаған жыр толы жүрегімді, Жақында біреу емдеп алады кеп. Сен күлесің, жылайсың күліп тұрып. Бүлдіресің барлығын біліп тұрып. Жанбайсың деп айтуың артық енді. Мен қалайша өшемін үміт тұрып. Жаңа сен жақсымын деп айталмадың. Қалаймысың өткенді қайтарғанын? Бақыттымын дегеніме сенбейсің бе? Бір күні тура қарап айтам бәрін.!

Прекрасно!!

Сені ешкімге бермеймін, сұрамасын. Сұрамасын жанымның мұнарасын. Сені маған Тәңірдің өзі берген Пейіште періштелер жылағасын. Мен сені көкте күннен қызғанамын. Сезіле ме жүректің мұздағаны?! Мына опасыз дүниеде күнәсі жоқ Тәңірдің сүйіктісі біз ғанамыз. Мен сені сүюден жалықпаймын. Қанатсыз ақ қасында қалықтаймын. Сен қасымда болғанда жұмақтаймын. Сен болмасаң аяулым тамұқтаймын. Мен сені сағынудан азап шегем. Азап шегем...Бұл азап ғажап неге?! Кеудемдегі жалынмен салыстырсаң Аяз болып көрінер тозақ деген. Біреу менің көзімнен байқар күзді. Мен сені ұмытуға қауқарсызбын. Имандылық заңдарын бұзған бұлар Жүзі күйген пенде деп айтар бізді. Айта берсін... Ол сөзді құлағыма іле алмаймын. Себебі мен сезімсіз жүре алмаймын. Өзгелерсіз күн кешсем өкінбеймін... Ал, өзіңсіз мен өмір сүре алмаймын!

Пока мы живы, можно всё исправить, Всё осознать, раскаяться, простить. Врагам не мстить, любимым не лукавить, Друзей, что оттолкнули, возвратить. Пока мы живы, можно оглянуться, Увидеть путь, с которого сошли. От страшных снов очнувшись, оттолкнуться От пропасти, к которой подошли. Пока мы живы… Многие ль сумели Остановить любимых, что ушли? Мы их простить при жизни не успели, И попросить прощенья не смогли… Когда они уходят в тишину, Туда, откуда точно нет возврата, Порой хватает нескольких минут Понять - о, Боже, как мы виноваты! И фото - чёрно-белое кино. Усталые глаза - знакомым взглядом. Они уже простили нас давно За то, что слишком редко были рядом, За не звонки, не встречи, не тепло. Не лица перед нами, просто тени… А сколько было сказано «не то», И не о том, и фразами не теми. Тугая боль, - вины последний штрих, - Скребёт, изводит холодом по коже. За всё, что мы не сделали для них, Они прощают. Мы себя - не можем

Скажите что за мелодия,пожалуйста,🙏🙏🙏

Мелодии???

Как называется мелодия?

song name?

В гугле есть?

Подскажите пожалуйста название мелодии

Что за минус??

Какая.музыка.вы.шо.читать.нэ.можете.?

Сп

Дүниенің ағын да, қарасын да, Мыңқ етпейсің, қабылдап аласың да. Қарасымен шамаң жоқ таласуға, Ей, өмірім, зымырап барасың ба? Жер мен көктің желпініп арасында, Желігесің, түсесің қара суға. Құйын қуған қаңбақтай аласұра, Ей, өмірім, зымырап барасың ба? Мен отырмын теңіздің жағасында, Бересім де жоқ оған, аласым да. Мені тастап, толқындар, ағасың ба? Толқынданып, өмірім, барасың ба? Шаң шығарып ізінен құйындаған, Барасың ба, өмірім, қиындаған? Сыйын маған, Ей, өмір, сыйын маған, Сыйыңды алам мен сенің бұйырмаған

Көрінбейді көріктім көзің мүлде, Сені ойға алып айтылар сөзім бірде. Сені есімнен шығарам деп жүргенде, Есім шығып кетіпті өзімніңде. Неше жаз бен күз өтті, неше көктем, Күндерімді аңсаймын кешегі өткен. Әлі есімде, ақпанда біз екеуміз, Аппақ қарды саялап төсек еткен. Есіңдеме, көп еді арманымыз, Ақ қала, шырша болған жан-жағымыз. Сен сол күннің барлығын ұмыттың ба? Телефонмен атушы еді таңдарымыз. Сен менің, жүрегімнің жүрегісің, Жүрегімді сағынтып жүремісің. Мен саған, қаншама ән арнап едім, Тым болмаса, біреуін білемісің. Соңғы рет сені көріп үлгерем бе? Басқаға ілесіпсің жүр дегенге. Қай күні тұрмыс құрып ұзатылып, Қай күні ана болдың білмегем де. Сезім, басты қайғыға алып тықты, Бір пысық жан өзіңді тауып күтті. Он екі айды баяндап отырғанда, Он екі тал темекі жанып бітті. Осылай ғашық болғам бір аруға, Әлім жетпей есімнен шығаруға. Жылуын жүрегімнің сезіне алмай, Сұлуым, кезіктірген сыңарында. Менің ғана жүрегім қайғы алыпты, Ол бақыттан көңілі жайланыпты. Кеше ғана, кеш батса шықпайтын қыз, Отбасы бар әйелге айналыпты. Өмір ғой, өтер артқа бір қарамай, Келбетіде көркем еді тұнған арай. Тағыда туған күні жақындады, Мұңға батып отырмын мұңдана алмай. Ұзатылды, естідім, жыламайды, Сезем ол, әлі мені кінәлайды. Біз екеуміз көктемде қоштасқанбыз, Сондықтан, маған көктем ұнамайды. Ел кезіп кетсем бе екен бір ақындай, Сол кезде, мені бәрі ұғатындай. Адамдар, көктемді көп күтеді ғой, Ал көктем, мені күтіп тұратындай. Сезімім, сенімімді сатып берді, Қайта іздеп табайын бақытты енді. Қыста келді, келесі мезгіл көктем, Халық танып, жұбатар уақыт келді. Іздеп сені, тапсам да, бара алмаймын, Мен сол қара жігітпін, ағармаймын. Сұрайтыным, қайтаршы сезімімді, Өзгеге де ғашық боп ән арнайын. Мойынымдағы тым ауыр шіркін жүктер, Соңғы рет бір көрейін мүмкіндік бер. Енді мен жар болатын жан іздеймін, Айналамда толып жүр бір түндіктер. Баяғы Бақдәулетке қайта алмаймын, Жанымды жеп жүр менің байқалмай мұң. Сағыныш оты бір күн сөніп қалар, Қызғаныш отын бірақ айта алмаймын. Күйіп барам, досым-ау Жолдасбегім Ғашық адам ұмытпай оңбас дедім. Көгершінім, әлі де сені ойлаймын, Сен болмасаң, мен ақын болмас па едім. Адам, адам қартаяр жасармайды, Мені қыйнап, сүйреп жүр асау қайғы. Жүз арумен жатсамда аймаласып, Сенің тәтті ерніңнен аса алмайды. Саған өмір, керектің бәрін берген, Жанарымды жасырдым жалын көрген. Таң қаларым, күйеуің сүйіп жүрген, Ерніңнің мен бірінші дәмін көргем. Өтті-кетті, бәрі де оралмайды, Өкінгенмен, еш пайда бола алмайды. Артық айтсам ақылдым айып етпе, Сенің жүзің жүректе, жоғалмайды. Қатайғаны сезілді қанатымның, Сонда да сені ойласам уайым жұтам. Сен үшін, көзімді ілмей таң атырдым, Ал ендеше ұйықтаймын, Қайырлы таң!

Мен орала бермеймін, өткенге көп. Кеткендерге айтатын, өкпемде жоқ. Кеудеме қанжар салдым, деп күлесің Ол менің жүрегіме, жеткенде жоқ. Бақытқа айналдырам сорымды мен. Бұғау үзіп, бұзамын торыңды мен. Адастырып кеттім деп, сен күлесің, Бақыттың мен төтелеу жолын білем. Сен күлесің, естелік, қалады деп. Жүрегің жазылмайды, жаралы деп. Сен ұқпаған жыр толы жүрегімді, Жақында біреу емдеп алады кеп... Понравилось 237 людям 237 9 3.2K Омирбек Сайлаубекулы Омирбек Сайлаубекулы Керемет 👍 23 мар 2017 Ерболат Нұқ Ерболат НұқОмирбеку Омирбек, рахмет көп! 23 мар 2017 DELETED DELETED Калган 2 шумагы кайда?👀😅😅 23 мар 2017 1 Ерболат Нұқ Ерболат НұқDELETED Гульдана, саған өтірік маған шын, ай не деген адамсың, 2-шумақ іздесең, интернеттен табарсың) 23 мар 2017 7 Динара Наурызбек Динара Наурызбек Ерболат, 😂 9 дек 2020 Показать следующие комментарии DELETED DELETEDЕрболату Ерболат, 😅 23 мар 2017 Назыкеш Тулеуова Назыкеш Тулеуова 👍👍👍👍 30 апр 2017 Botakoz Ibaydullaeva Botakoz Ibaydullaeva Кушти аитылган МАКТАН ТУТАМ СЫЗДЫ 👏👏👏👏😍😍😍😘😘🤩🤩 18 дек 2020 Читайте только самое интересное Мы найдём много записей по вашему вкусу и соберём из них целую ленту - просто войдите в свой аккаунт.

Шәміл, Шәміл! Шаршадым, қалжырадым. Ет жүрегім езілді, қан жылады. Жырым менің - науқастың сандырағы, Құным менің - тазының қарғыбауы. Темір емес, мен-дағы адаммын ғой, Аңнан емес, адамнан жаралдым ғой! Шәміл-ау Тұңғиыққа қамалдым ғой! Қайтермін?! Қайда барып жазармын бой?! Тағы түн. Тағы менен ұйқы қашты. Қайтемін қаңыраған күйкі басты? ...Алдымда мынау фәни-тыржалаңаш, Шығарып тілін маған, сиқы ашты. Махаббат менен кеткен, Бөлекте жүр. Мен де бір - жасын түскен терек те бір. Тіршілік махаббаттан таралған ғой, Шәміл-ау! Енді маған керек пе өмір?!

Я могу тебя очень ждать, Долго-долго и верно-верно, И ночами могу не спать Год, и два, и всю жизнь, наверно! Пусть листочки календаря Облетят, как листва у сада, Только знать бы, что все не зря, Что тебе это вправду надо! Я могу за тобой идти По чащобам и перелазам, По пескам, без дорог почти, По горам, по любому пути, Где и черт не бывал ни разу! Все пройду, никого не коря, Одолею любые тревоги, Только знать бы, что все не зря, Что потом не предашь в дороге. Я могу для тебя отдать Все, что есть у меня и будет. Я могу за тебя принять Горечь злейших на свете судеб. Буду счастьем считать, даря Целый мир тебе ежечасно. Только знать бы, что все не зря, Что люблю тебя не напрасно!

Что за минус??

Мақсатым бар нысынадай көздеген, Сол мақсатқа жетемін деп сөз берем. Көзге ілмей жүрген кезде барлығы, Мен бір күні танымастай өзгерем. Аяғымнан шала берсін жүз деген, Мейлі жаман ере берсін сөз деген. Қадірімді ұға алмаған жандарға, Айтарым бар мен бір күні өзгерем. Арманымның асып өтем асуын, Оңай емес қиындықтан қашуым. Мен өзгеріп басқа адам болғанда, Оятпаңдар намысымның ашуын. Мен жеңістің биігіне шығамын, Естейсің бе Көкте тұрған мұнар күн. Қыран құстай кеңге жайып қанатты, Ей Асқар тау бір күн сендей боламын. Менсінбеген сезімімді алдаған, Бірақ менің үмітім мол Алладан. Көресіңдер дәлелдеймін өзімді, Пенделер бар мені тани алмаған. Жақсылықтан үмітімді үзбеймін, Табады әр кім өз керегін іздеген. Жеңіс құздың бір қиясын мекен деп, МЕН бір күні танымастай өзгерем!!!