მოსმენა ხანდახან უფრო დიდი ძალისხმევა და ნიჭი ჭირდება, ვიდრე საუბარს. ეს ის შემთხვევაა როცა მოსაუბრე მის სისხლს დებს რომ გარშემომყოფებმა იხილონ სინათლე, მარა რათ უნდა, ისინი ხომ ელემენტზე მუშაობენ. ასეთი ბრიყვი აუდიტორია არ მინახავს არსად. ეს პრობლემაა მშობლების და თავად შვილებისაც. თუ არ გაინტერესებს, ნურც დაესწრები. მეტაფიზიკური საკითხის განხილვა ხდება და ეს რა თქმა უნდა მათაც ეხებათ თუ ადამიანები არიან, მაგრამ რა უნდა მოთხოვო ადამიანს, რომელიც სიტყვა ცხივირს ხსენების დროს, თითს ადებს ცხვირს და არა ტვინს სიღრმეს. ზურაბ კიკნაძე უკვდავი კაცია და მისი სიტყვა სულ იქნება, რადგან მანამდეც იყო, მაგრამ ასეთ ფორმაზე და შედეგზე აღზრდილი ბავშვები, მხოლოდ ჩაბარებაზე რომ ფიქრობენ, რთულია აიტანო. მაგრამ ესეც პასუხისმგებლობაა. მე არ ვარ სრულყოფილი, მაგრამ ვშრომობ რომ გავიგო რაა სიცოცხლე. სამწუხაროდ ეს აუდიტორია მთელს მის ძალას ფლანგავს და სანამ ასეთი ფასადური ყოფიერების პროპაგანდა იქნება, მანამ იქვეშევრდომებენ, ხან მომხიბვლელი გოგოს იმიჯით, ხანაც ნიჰილისტის