Kto tak naprawdę napisał Ewangelię św. Jana?
Kard. Grzegorz Ryś opowiada o Ewangelii św. Jana, a co jakiś czas pytania zadaje mu Piotr Słabek z Wydawnictwa M. Wypowiedzi kard. Rysia stały się częścią publikacji „Klucz do Ewangelii św. Jana”, która w połowie sierpnia 2024 r. ukaże się nakładem Wydawnictwa m.
--
wydawnictwom.pl/kard-grzegorz...
Kardynał Grzegorz Ryś wprowadza nas w fascynujący świat Ewangelii łącząc wiedzę egzegetów z własnymi przemyśleniami, które pomagają nam lepiej zrozumieć nauczanie i życie Jezusa. Klucz do Ewangelii św. Jan jest kontynuacją serii komentarzy do czterech Ewangelii tego autora. Są to słowa oparte na własnym doświadczeniu modlitwy i trwaniu w obecności Boga.
Czym różni się Ewangelia św. Jana od pozostałych?
Gdybyśmy chcieli dziś przyjrzeć się różnicom między Ewangelią św. Jana a pozostałymi trzema Ewangeliami, można byłoby przywołać zdanie Ojców Kościoła: „to, co synoptycy opisują, Jan objaśnia”, czyli bardziej zainteresowany jest znaczeniem czynów i słów Jezusa niż tylko ich historycznym opisem.
Zdaniem wielu biblistów Jan zasadniczo poszukuje głębokiego sensu wydarzeń lub wypowiedzi Jezusowych. Mimo to dziś także mocno dowartościowuje się historyczny wymiar Ewangelii Janowej.
O ile w Ewangeliach synoptycznych Jezus przepowiada Królestwo Boże, o tyle czwarta Ewangelia od razu pokazuje Jezusa jako Tego, w którym Ewangelia się wypełnia.
Kościół starożytny czytał Ewangelię Janową jako wprowadzenie do sakramentów wtajemniczenia. Wszystkie wielkie mowy Pana Jezusa mają ten wymiar.
Przykazanie miłości jest swoistym refrenem mowy pożegnalnej Pana Jezusa, refrenem, który jest wprowadzony przez znak umycia nóg.
Jezus odrzucony i zdradzony jest tym, który ogłasza przykazanie miłości - to jest bardzo mocne samo w sobie. Trzy lata nauczania, a teraz jest puenta. Puentą jest „miłujcie się, jak Ja was umiłowałem”, to jest przykazanie nowe.
Ewangelii Jana kluczową rolę odgrywają obrazy i symbole: światło i ciemność, woda żywa, chleb żywy, dobry pasterz, krzew winny. Warto zastanowić się, skąd one się biorą.
Wszystkie obrazy i symbole są wprost zaczerpnięte ze Starego Testamentu. Jan podkreśla, że w Jezusie jest pełnia czasu objawienia. Stary Testament wypełnił się w Nowym i w nim się realizuje.
Wszystkie Boże obietnice spełniają się w Jezusie. To jest bardzo piękne. Jana się nie da czytać bez znajomości Starego Testamentu. Bez tej wiedzy nie rozumiemy ukrytych znaczeń, które tam są istotne.