Abimin dinlediği şarkıydı 6 Şubat depreminde kaybettim abimi 8 ay sonra bu şarkıyı dinlediği hayal meyal aklıma geldi ama tek hatırladığım videodaki simgeydi onu bile zar zor hatırlıyordum 4 gün aradım bu şarkıyı sonra abimin Spotify hesabını bulunca buldum bu şarkıyı öyle mutlu oldum ki direkt gözlerim doldu gece saat 04.49 ve kendimi burada buldum teşekkür ederim şarkının yapımcılarına dilinize gönlünüze sağlık. Son olarak eklemek istediğim şey sevdiklerinizin kıymetini bilin tek gecede saniyeler içinde kaybedebilirsiniz kalp kırmayın kıymet bilin mutlu edin zaman geçirin birlikte sevin sevilin her şey gönlünüzce olsun...

Nedir bu telaş Kime, neye yetişmeye çalışıyoruz Kendimizi bulamamışken Dünden kalan gam Yarının telaşı Zehir zember etti anı Ne Mecnun yetişti sevdasına Ne pir sultan haklı çıktı davasında Konuşanlar duyulmaz Duyanlar anlamaz Anlayanlar anlatmaz oldu 16.04.2024

Nefsin ejderhadır. Öldü sanma, uykuya dalar o. Dertten eline fırsat düşmediği için uyur. Derdin bitince çıkar hemen. Hüner; dertsizken de nefsi uykuda tutmadadır. "Mevlana"

Hastanedeyken üst kata çıkarken bir abi vardı merdivenlere oturmuş yere kitlenmiş bakıyordu onu öyle görünce çok garip hissettim. O kadar farklı bir hali vardı ki derdini sormak istedim, konuşmak istedim bir abim gibi sohbet edeyim istedim ama tanımadığım için yapamadım fakat dua ettim bolca Rabbim onun derdini derman etsin.

Kime önersem beğenmiyor ama ben kendimi hep burda buluyorum

Dengini,zamanını,mekanını bulamamış bütün yitik ruhlara selam olsun...sizi sızım sızım hissediyorum...

Kuan dinleyen kaybetmiş insan değildir kendini bulmuş insandır biz buraya bişey kaybettiğimiz için değil kendimizi bulduğumuz için geliyoruz

Şuraya herkes gibi içimi dökmek istedim onu bile başaramadım. İç çektim sadece. Olsun. Aynı şarkıyı dinleyip aynı duyguları hisseden insanlar birbirini anlar değil mi? Beni anlayın şu koca dünyada sadece anlaşılmak istedim. Ben artık bu yükü taşıyamıyorum. İnsan olmak neden bu kadar zor?

"İnsanlar, insanların içinde, insana hasret yaşarlar." Özdemir ASAF 🌊🔥

4 yıl önce hakkaride askerken çok dinlerdim. Dönüp dönemeyeceğimi düşünürdüm. Çok şükür döndüm ve şimdi oğlumun büyümesini ve bu şarkılarla tanışmasını bekliyorum.

Babam önermişti... Güzel babam önerdiğin herşey o kadar güzel ki... Tabi ben ilk dinlediğimde pek beğenmemiştim. Şimdi büyüdüm ve kendi istegimle dinliyorum. Büyümek acıyı anlamak oluyormuş. Umarım sen bu dünyadan gitmeden çoğu şeyi anlamış ve söylediklerini, önerdiğin şeyleri daha iyi anlarım... İyi ki babamsın... Belki birgün bu müziği yine dinlerken yorumumla karşılaşırsın :)))

sizleri her dinlediğimde hem ruhumdaki ateşi harlıyor hem de su uzatıyotsunuz. içten içe yanarken serinliyorum

Hayatımı, dertlerimi, tasalarımı, mantıksız davranışlarımı, hala bir üniversite tercihi yapmayışımı, zincir bir markette kasiyer olarak sürünüp hergün türlü türlü insanın terslemeleriyle uğraştığımı ve bir daha asla geri gelmeyecek olan gençliğimi neden çürütüp kendime eziyet çektirdiğimi düşünürken çok da güzel gidiyor bu parça. Bazen lise anılarım geliyor aklıma. Fizik dersi.. O sıralar geliyor. Şimdi eskisi kadar samimi olunmayan o arkadaşlıklar. Eski beni çok özlüyorum. Ders çalışmayı özlüyorum. Kendimi öğrenci hissettiğim o günleri çok, çok özlüyorum .

Ben dengimi buldum ruhumun sızıları dindi onla dinledim ne büyük şeref:)

Uyan ey insan ! İnsanoğlu senden çok uzaklaştı, Uyan ey Adem! Kabil, Habil'in canını çok yaktı. Uyan ey Elçiler ! Yeryüzü yalan ve küfürle doldu. Uyan ey gönül ! Neyi özler durursun

parçayı onlarca kez üstüste dinlerken,,tek tek yorumları okumak ve bir çok kişi ile aynı hisleri paylaştığını görmek.."Yalnız değilim lan işte" diye içten içe sevinmek..güzellerin mekanının misafirlerine selam ve muhabbetlerimle..

23 yaşımdayım ve aylardır kpss denilen aptalca bi sınava hazırlanıyorum zorluğunu anlatamam. Şu saat oldu bırakamıyorum dersi ve müthiş bir sızı var vücudumda dilimde tek bir duam ALLAH'IM bana bu sene hayırlısıyla atanmayı nasip et lütfen.

06.02.2023 depremiyle cehennemi yaşarken, herkes ölmüşken , ağlamamak için binlerce kez yutkunurken , kiminin çoluğu çocuğu, kiminin anası babası, kiminin tüm ailesi silinmisken bu hayattan nefes alamadığımızı biliyorum. Bu günlerin geçmesini umut ediyoruz ama hiç bir zaman unutamayacağız. Hiç bir şey yapamamak o kadar zor ki hayatımıza devam etmekten utanır oldum. Kardeşimin doğum günüydü o gün pasta alıp eve gidecektim sonra yerle bir oldu Türkiye. Allahım o karanlık göçük ten bir an önce kurtulmayı nasip etsin 100 küsür saat geçti üstünden o göçük, o molozlar, o duvarlar hepimizin üstünde ne zaman kurtulacağız ne zaman ders alacağız ne zaman hesap soracağız bilmiyorum ama bunun bir an önce olması icin çok dua ediyorum. Allahım bizlere kardeşlerimize yardım et onlara can ol nefes ol yarabbim. Tüm Turkiyenin başı sağ olsun...

Mutsuzluk değil de kocaman bir hiçliğin içerisinde kaybolmuş gibi. Bu dünyayı nasıl yaşamalı da anlamlı kılmalı.

Kaliteli insanlarla birlikte burayı dinlediğimi biliyorum.

“ Herkesi yaşamaya ikna eden adam bigün salıncakta ölü bulundu. “

Sen de dinliyormuşsun, belki görürsün.. Yarım metre yoktu aramızda, yolların akıp gittiği gibi brnim gönlüm de sana aktı. Saatler geçti, benzinlikler, koyu sohbetler... Hepsi bir uğultu gibiydi benim odağım sendin çünkü. Arada telefondan maç izleyişin, sürekli bebek gibi uyuyuşun, arkadaşlarınla konuşup gülüşüşün. Hepsi öylr bi aklıma kazındı ki, aklın hayalin durur günışığım. Ben seni gördüm, zihnimde yer edinen yüzünün her zerresi kadar günah yazdı belki solumdaki. Uzun sık kirpiklerin için, kalemle çizilmiş kaşların,güzel yüzün, uzun sayılabilecek saçların için... Duam sensin günışığım, hayalim de sensin. Ben bekliyorum seninle evimizin balkonunda bir gün bu şarkıyı dinleyeceğimiz günü bekliyorum.

Çok yoruldum hayatımın hiçbir noktasında bu kadar yorulduğumu hatırlamıyorum. Ama en sinir bozucu olan kısım ise ne yaşadım ki yoruldum kendimi çok nankör hissediyorum. Sadece ağlamak istiyorum içimde ne varsa ağlayarak onlardan sıyrılmak istiyorum sonra uzunca bir uykuya dalmak istiyorum tek isteğim bu.

Yaşarsın, yaşadığının izi kalır Yaşamazsın, yüreğinde sızı kalır..

Bugün kedim öldü. O bir kedi değildi kısa vade tattırılmış bir sevgiydi. İnsanların ölümünü bir çok kez canlı izledim gözüm kızarmadı. İnsan sırdaşını kaybedince gerçekten yıkılıyormuş, sen benim cennette mükafatım ol diye hayatın tamamına sana beslediğim sevgi ile bakmaya çalışıyorum...

Kanaatimce, Kuan dinleyecek olgunluğa erişenler , bu dünyayı bir nebze olsun anlayabilmiş olanlardır.

YKS öğrencisi olmanın tek iyi yanı bir sürü müzik keşfetmek sanırım. Bu parçayı 7 yıl sonra keşfetmemin tek açıklaması bu olabilir.

Bazı şarkıları herkes keşfetmemeli özel kalmalı...

"Suratına yüz bin kara çalındı" Bu cümle benim canıma çarptı.

Her şeyin hiçbir şey gibi geldiği dönemlerde karşıma çıkan ve her şarkıda 'gör ama boşver ' der gibi melodiler kulağıma hoş geliyo, favlayin da arada yapalım meditasyonumuzu...

Dönüp dolaşıp buraya çağırıyor insanı. Beynimin her kivriminda tınıları var. Büyücü bunlar (!)

bir bahar akşamı omuzunda bu şarkıyı dinlemek istiyorum

Dinlerken hüzünden öte, insanın ciğerini titreten, yakan anlatmaya sözlerin yetmediği duyguyu hissedenlerin buluştuğu 14 dakikalık bir zaman dilimi

Olmayan geleceğimi, geçmişte yaşayamadığım gençliğimi, hiçe sayılan aşklarımı, baharları, yazları özledim.

Hocam yemin ederim o kadar iyi okumuşsun ki bırak eski sevgilimi orta 2 deki ölen muhabbet kuşumu bile özledim.

Çok farklı bir şey, ne ölüm ne yaşam ortasında bir yer gibi. Ne kalabiliyorsun, ne de gidebiliyorsun... Nefes almak istiyorsun ama bir taraftan da dünyaya küskünsün. Yaşamak diye bir uğraşın var ve bunu biliyorsun, her sabah aynalardan öğrenmek gibi. Bazen de nasıl, ne dediğini bilmediğin cümlelerin var. Söyleyemediğin, sustuğun... Şarkılar gibi, bu şarkı gibi. "Ağzımda bir cümle var kalbimin yangınından kaçmış bütün hatıralar bir anda doluverdi, bir baktım ki gönlümün kapısı açık kalmış" 14 Mart, XXI. Yanılıyorsun. Hiçbir zaman senin istediğin olmayacak. Nefes almak gittikçe zorlaşıyor. Sanırım artık sadece ölüm için yaşayacağım. Anne karnına düştüğüm andan beri... Ey yüreğimde bulutlar eriten kudret bana yardım et. 19 Mayıs, 2021 kayboldum gölgemden dahi bir iz yok karanlığın hiç olmadığı kadar karanlık, ruhumun hiç olmadığı kadar dağınık, ah bu yalnızlık, yüreğimde paslı bir demir gibi, ne denir şimdi, ne kaldı geriye, bu akşam bu yer varım ama aslında hiç olmamışım gibi. 21 Haziran, 2021 Zaman geçiyor, belki en acınası yanı bu dünyanın. Biz istesekte istemesekte zaman Rabba kavuşmak için, geçip gidiyor. Hayat desen bitiyor. Ölüm desen o da çıkışı şu dünya hapisanesinin... Her şey yinede güzel ve anlamlı. Ben bugün bir yaş daha eksildim. Doğduğum andan itibaren ölmeye başlayan ben, biraz daha yaklaştım. Her şey ama geçip gidiyor. Geriye bir tek sen, ölüm ve çokça sessizlik kalıyor. 18 Şubat, 2022 15 Kasım, 2023 Evlendim. Mutlu muyum? Mutlusun. Yalnızlığın birken, iki yalnızlık oldu. Ne yani şimdi ben iki kere mi acı çekeceğim? Evet. Yine de bak ona, sen baktıkça aynı bir ayçiçeğine benziyor. 9 Aralık, 2023 Saçlarını kesti. Mutlu musun? 28 Ocak, 2024 Burası bir nevi günlük oldu benim için. Bugün yine hayatımın en acı günü. Bütün bu acılardan sonra yaşanılacak olan şey ne? ( Evet, evet! Hayattaki mutlak gerçek acıdır. ) Her neyse saat 06:45 , vakit geç oldu gidip güneşi uyandırmalıyım. 24.04.2024 Hoş geldin... Oğlumuz olacak. Bütün alfabeler bir araya geldi Yine de anlatamadı mutluluğumu. 18.05.2025 bilinmez yollardan geçiyorum yorgunum toprağın endişesine şahidim ve uykusuzluğuna gecenin 29.06.2024 Bugün yine insanların ne kadar acımasız olduğunu öğrendim. Ne kötü bir şeymiş, bazı şeylerin yaşayarak öğrenilmesi... Dünyanın git gide daha da kötüye gitmesi... İyi insanların nesli tükeniyor, ben en çok buna üzülüyorum. Çok isterdim eski günlerde bir gün güzel bir yaz akşamında kalmak...Ama zaman bu geçip gidiyor. Saçlarıma düşen beyaz taneleri saymaya başladım. Çabuk geçti sanki... Oysa yaşayamadığımız onca şey var. Yine güzel şeyler var tabi, oğlumun adı Aras olacak... 07.07.2024

Birden kendimi bir hikâyenin içinde buluvermiştim... "Arayış içinde misiniz efendim" der gibi bir ses yükseldi karşıdan. Yalnız bitlenmişten farkım yoktu ki bitlenmiştimde :) "Bilmeyene bit öldürmek zordur." diye atasözü vardır bilirsiniz... "Merhabalar" diye yaklaştı, uzaktan gelen ses çok felsefik bir şekilde muhabbet döndü... İnsan kendini buluyor arayışın sonunda demiştim... Yalnız kadın kendimde olmadığımı biliyordu. Bir dost eli gibi, ilk günden. O el günler geçtikçe güzelleşti tuttuğu eli doldurdu... Çok güzel kadın olduğu her halinden belliydi ki Kitap gibi cümleleri, İyileştiren gülüşü, Duvar gibi sağlamlığı, Psikolog gibi tavrı, Saymakla bitmeyen şeyler sadece irasyonel sayılar değildi... Herşeyi anlayan kadın "sizi yanlış anlayabilirim" demişti "Yanlış anlamanızı isterim" dedim, isterim efendim... Doğruyu anlattı, çözümü, farkında olmayı,ince düşünmemeyi,masumca iyi olanı düşünmeyi... Beni ... anlattı. Çok güzeldi... Tavrı, düşüncesi, derinlemesi... Arayışın bu yönünde birbirimizde kendimizi buluyoruz biz neysek arayışımız oydu.

Bilirim neyi özlediğimi, bilirim neyi eksik hissettiğimi, bilirim neyi yutkunamadığımı... Ar ederim diyemem, utanırım saklarım içimde. Dün, bugün ve muhtemelen yarın...

Demine devranına selam olsun Neyzen baba. Sizlere de teşekkürler Kuan böyle güzel bir eser ortaya çıkarmışsınız.

Ne zaman hayatın yorgunluğu bedenimi ele geçirse buraya gelip sermest-i müdam olup gitmekteyim.Gönül yorgunluğunu dinlendirmeye gelen dostlarım hoşgeldiniz..

kanserli bir bölgenin temiz kalmış ve umut vaat eden sağlıklı hücresi gibi 🥀

Bu hayat beni otogarda ağlattı yollarda ağlattı sokaklarda ağlattı boş bir parkın bankında ağlattı kaldırıma çöküp ağlattı uykudan uyandırıp ağlattı uyutmayıp ağlattı beni ağlanacak ne çok şey varsa hepsine ağlattı lan hayat sana çok kırgınım.

Bu sarkiyi her dinlediğimde içimde sakladığım duygularim ortaya çıkıyor. Hangisine ağlayacağımı bilemiyorum ben. Çok yorgunum, bu kadar kalabalığın içinde bu yorgunluk neden bilmiyorum. Biri var ona anlatsam her şey geçecek biliyorum ama o biri okadar yasak ki artık bana, gidemiyorum bile. Kimsenin ilk seçeneği olmadım ben hatta ilk beş bile. En sevdiği, en özlediği. Olamadım. 26 yıllık ömrümde hiç bir şey olamamışım zaten ben. Bi kendimi ben sevmişim başka bir şey sevmemişim. Çok çok yanlızım keşke kafamın içindekiler sussa artik çok çok yanlızım. Keşke kimsenin bilmediği o yerlere gitsem kimsenin olmadığı çok çok yalnızım..

Başlayınca bitirmeden gidemiyorsun. Belki saygıdan, belki yaralardan.

"Ağlama anne" dedim, "belki toparlarız." daha çok ağlamaya başladı, ördüğü kırmızı patiği koltuğun kenarına bırakıp mutfağa koştu. anneler en çok mutfakta ağlar çünkü. yıllarını çürüttüğü adam tek darbede devire biliyorsa bir anneyi, tencere tavaya bakarken bile gözü doluyor insanın. televizyonun sesini açtım biraz, sezen bir şeyler söylüyor. kafa başka yerde olunca müzikler bile anlamsız geliyor insana. bu hayattaki tek zayıf noktam kendim gibi geliyordu bana. duramadım daha fazla evin içinde, annemin ağlama sesleri tokat gibi yapışıyordu yanaklarıma. kapının önünde duran babamdan kalan rugan ayakkabıları giyip çıktım sokağa. bi sigara yaktım, yürümeye başladım. kafamı kaldırıp tanrıyı aradığımda kehf suresinin altmış sekizinci ayetiyle cevap verdi bana. "sebebini bilmediğin bir şey için nasıl sabredeceksin?" gözlerim doldu biraz, ağlamamak için sıktım kendimi. ben bu hayatın neresinde yanıldım diye sordum kendime.yine cevap veremedim. galiba acının bir dili yok, götünü yırtsan da anlatamıyorsun... bi sigara daha yaktım, bu kez ağladım. allah affeder mi bilmiyorum ama annemin canını yakanların içi sızlasın çünkü o kadar çok bıktım ki her şeyden, kafamı duvara vura vura bayılmak istiyorum. bizim gibiler onu da beceremez gerçi. koltuğa yığılıp ağlamak daha cazip geliyor nedense. bazen düşünüyorum, acaba doğarken tanrı bana başarılar demeyi mi unuttu. annemin yüzünü kara çıkardım, şimdi de kendi yüzümü çıkarıyorum. asıl sorunum ne biliyor musunuz? kalbimin koridorunda ilerlerken, aklımın duvarlarına çarpıyorum ben. yere yapışmış ambulans diye çığlıklar atarken, insanlar üzerime basıp da geçiyor. yaşamak; büyük hayal kırıklığı...

Bu gün bir kafede yalnızca iki üç insan otururken kalkıp bu şarkının çalmasını istedim. Harika bir 14 dakika geçirdi herkes..

Sen tek kaldığında Allah'a yakınlaşmak için Allah'ın herkesten uzaklaştırdığını düşün bilirim herkes bir şeyler söyler sen konuşamazsın çünkü yalnızsın tek beklentin ölüm olur o da çok soğuk gelir bilirim ailene gitmek istersin onlarda yetmez. Sonra sen bile kendine giremez oldun değilmi. Yalnızlık hep o başka kapılarda aramak gibidir ama unutma "Rabbin seni terk etmedi, sana darılmadı da".

iyiki türkçeyi çok iyi öğrendim yoksa bilmezdim bu şarkılar selam olsun komşu

Şarkıyı ne zaman paylaşmaya tenezzül etsem içimden diyorum ki "acınacak dostun, cananın mı var."

Namuslu insanlara her şeyin yasak Namussuz yaşayanları yasaların koruduğu ülkemden herkese selam

"Ruhumda ince bir sızı,gözlerim yangın yeri ve kalbim paramparça..."

Ah deli gönül.. Hiç olmayacak hayalleri kurup yıkılışının altında ezildin.. Yine de durur durur özlersin

7 yıl geçmiş aradan hala ara ara girerim profiline bakarım resimlerine.. Bu şarkıyı paylaşmış en son. Ne hisle dinledi ne düşündü bilmiyorum ama yine onu düşündüğüm bi şarkıyla tanışmış oldum. Bitmeyen bir lanet gibi ayaklarıma dolandı aşkı adım atmak ne mümkün..

yasaklardan çürümüş bedenimden ruhumu ancak bu şarkıyla taze tutuyorum..

Aşk aurasıyla yaşanılan dostluklar.... başka bambaşka.

Başlarda üzülerek dinlerdim şimdi ise her şeyin olma ihtimalinin olmama ihtimalinden yüksek olduğunu bilerek, yüzümde tebessüm içimde huzurla dinliyorum. iyi ki varsınız kötü hatıralarım sizler beni var ettiniz. "DELİ GÖNÜL NEYİ ÖZLER DURURSUN.''

5 yıl önce telefonumdaki bütün şarkılar silindikten sonra unutmuştum bugün tekrar rastgeldim yıllardır görmediğim dostumu görmüşüm gibi hissediyorum. İyi ki varsın KUAN

Hiç gibi hissediyorum çok yoruldum çok yorgunum tükendim artık Bu şarkıya bir deniz kenarına ve bolca yağmura ihtiyacım var ben artık bazı şeyleri kaldıramıyorum Allahım bana dayanma gücü ver ferahlık ver dünyanın zor bi yer olduğu belliydi fakat bu kadar mıydı inanın hiç bilmiyordum.

Ey dünya yükünü omuzlamaya çalışan , beraberinde tüm dertleri çeken gariban hâlim ... Vazgeç bu delilikten ... Allah'tan geldik şüphesiz O'na döneceğiz . Telâş etme , fâni olan elbet fenâ bulur . Hakiki saadet ise yalnız iman dairesindedir. Vesselâm 🌹. Gel seninle aşka doğru gidelim . Sevgiliden en sevgiliye ... (Allahumme salli ala seyyidina Muhammed ❤ )

Kime Can desen , canını alıp gidiyor, Kime Yar desen , Yaralayıp Gidiyor Ne Yar Demeye Gücün ne Can Vermeye Canın .Yaren ler sessiz Canan lar mesken Eylemiş , şu sükut ve elem dolu dünyanın derdini...

Şimdi ben bu müziği dinledikten sonra bir daha nasıl ibo showu izliyem..

Birde bu parçayı tanımamıza vesile olanlar var. Onlar ıyiki varlar.. Değerlerini bilin derim, ancak derinliklerini size açan biri bu parçayı sizinle tanıştırabilir ve derinliklerini açabilmek çok zordur çok nadir insanlara açarsın.. Kimi dertlenip dinler bu parçayı, kimi huzur bulur dinler, kimi aşka, kimi dünyaya, kimi dosta...

Mutsuz kente mutlu yağmurlar yağıyordu, Aylardan bir deli zemheri, Canım yanarken gözler gördüm sanki yangın yeri. Elveda bedenden bedene yollandığım günlere, Elveda beline sarıldığım güzellere, Elveda memur çocukları gibi zor terk ettiğim kentlere. Gittim ben sonsuzluğa, sorgusuzca gittim, Seni martılara emanet ettim, Islak, yorgun, huysuz martılara… Bektaşi tekkesinde deyiş okudum, Okudukça sana dokundum. Yangın yeri gözlerine yüreğimi açtım. Ben Yalova’dan bir öğretmen, 50’sine yeni bastım. Gözlerim gözlerine akmak ister, Sen ister gizle ister göster. Gözlerimden başka göze gitme, Gidersen de sevme, seversen de delirtme. Beni incitme, Kapatma gözlerini gözlerime... Sana derdimi kaç satırda anlatırım, Kaç bahar dayanırım yokluğuna, Yumuşak hünerli ellerini nasıl bırakırım sabah karanlığına. Dumanlı dağlarda mavi güvercinli hatıralarım, Yeşil dallarda kızıl kirazlarım, Meydanlarda söylensin şiirlerim şarkılarım, Varlığın yıldız yangınları aydınlanırım, Yokluğun iri soğuk yağmurlar ıslanırım, Seni yüz dilde kıskanırım...

Ben hala kendimi burda buluyorsam bir seyler hala olmuyor demektir

Yıllar sonra girip yorumumu okuyacağım yeniden.16.08.2017 Sevgili dostum Bahar sen ne guzel bir detaysın.Şu vakitte bu muazzam parçayı dinlememe vesile olduğun için cok minnettarım.Güzel gönlünden öpüyorum. (Gönlü değil, dostun gönlünü güzel görmek isteyen gözlerimiz güzelmiş. Ne dost kaldı ne de dostun güzel sandığımız gönlü. Yeni dostlarımıza selam olsun)

Yağmur yağıyordu. Yürüdüm. Saatlerce yürüdüm.. Saçımın her teline kadar ıslandım, önüme çıkan su dolu çukurlara sert adımlar attım, Düşündüm. Hiç durmadan aynı hızla yürüdüm, başımı göğe kaldırdım, Buğulu gözlerimle baktım.. Kendimi başka bir şehrin kaldırımlarına ait hissettim. Evin önüne vardığımda duruldum, derin bir nefes aldım.. En uyuşuk şekilde anahtarı aradım, buldum. Kapıyı açtığımda mükemmel bir yalnızlık ve müthiş bir dağınıklık "merhaba" dedi bana "hoşgeldin" dedi "nasılsın" dedi.. Ağır yalnızlıktan bahsediyorum, koyu yalnızlıktan, evin her köşesine dökülmüş yalnızlıktan. Ayakkabılarımı çıkardım ve iskemlenin ucuna oturdum, etrafıma baktım, aynası olan odalardan uzak durmaya çalıştım. Aklım hala dışarıdan gelen yağmur sesin de, gözlerim sisli bir sigara daha yaktım. -Bir şarkı geldi aklıma biraz mırıldandım. Doğruldum, Sırılsıklam olmuşluğuma aldırmadan bir kalem alıp boş duvara bir şeyler yazmak istedim. Bitkin ve yorgun bir hâldeyim. odamın hâli darmadağınık. duvar diplerine çöküyorum. dört duvar arasında sıkışıp kalmışım. acı bütün iliklerime ilmek ilmek işlemiş sanki, bütün hücrelerim sızlıyor acıdan. enkâzın altında kalmışım gibi tüm kemiklerim kırılmışçasına ağrıyor her yanım. sanki ruhum ceset ve bedenim ceset torbası. ölüler ağır olur bilirsiniz. bedenim ruhumu taşıyamıyor artık, her an bir yere yığılacak gibiyim. acılarla boğuşurken kayboluyorum bu karanlıkta, her geçen gün daha da dibe batıyorum. hiçbir yere ait hissetmiyorum kendimi, sanki bu dünyaya ait değilim. kan sızıyor, bakın, saç tellerim kana bulanmış, görmüyorsunuz, neden? ağrılar içinde sürükleniyorum bu boşlukta. kafamın içinde yangın var, dumanı sarıyor her yanımı. boğuluyorum. ruhumu okşardı kelebekler, şimdi ise kelebek mezarlığı var içimde. sızlıyorum, sarsılıyorum, titriyorum. depremler oluyor beynimin içinde. her geçen gün biraz daha ölüyorum, kimse cesedimin kokusunu almıyor mu gerçekten? Kendimi annesinin cebin de hiç para olmadığını bilmeden lunaparkın önünden geçen ve parmakla atlıkarıncaları işaret eden bir çocuk gibi hissettim, kırılmış. Düşmüş gibi hissettim. Düşmüş ve çok kanamış.. Bir kez daha kaybetmek istedim, bir kez daha büyük kaybetmek. Mesela canımı, mesela hayatımı...

Geç-miş…

Bir bataktayım . Yıllardır mücadele etmekten ne tırnağım ne ellerim kaldı ne de artık mücadele etmeye dermanım. Çok yordu çok yıprattı bu hayat . Anlaşılamamanın verdiği boşluk ve yara nasıl dolar bilmem. Dolar da ben yaşar mıyım bilmem. Her şey geçip gider . Bende gençliğimden geçip giderim. Hayat böyle işte

Yaşadıklarım, yaşayamadıklarım.. Göz göre göre eriyip giden gençliğim. Sürüden kopup gitsem farkedilmeyecek olmam, insanların ben yokmuşum gibi davranması.. hatta ailemin bile koşulsuz beni sevememesi, ağlamak isteyipte gözümden yaş gelmemes. Şu şarkı bana bunları hissettiriyor :(

Neyimi anladım “Annelerinin terk ettiği çocukları sevmek çok zordur “ sabır ister. “Sevgi neydi kalbe verilen en büyük ceza “ eline ağzına sağlık güzel insan 🙏🏻🙏🏻🙏🏻🍂🍂🍂🍂🍂 çocukluğumu o masum zamanları özlüyorum…

Biz 3 kız kardeş müzik dinlemeyi çok seviyoruz belkide denk gelirde bunu da dinlerler birgün ve aramıza giren dağlara ovalara inat bu şarkıyla buluşuruz … 🧍🏻‍♀️🧍🏻‍♀️🧍‍♀️

Ellerinden söz edeyim size, ömür boyu bekleyeceğim tek şeydi onun elleri. Arabada tutunduğu boyası kalkmış tutamakları sevme sebebimdi işte, onun elleri. Ah çektirirdi, hem de ne ah. Bana dokunduğunda yanımda hissederdim güneşi. Çocukluğumdu onun elleri. Elma şekerimdi, kağıt helvamdı, dizim kanadığında sokaktan koşarak gelen annemdi biraz, sanki nasıl desem onun elleri. Uçurumdan atlamaya yakın omuzlarımda hissettiğim cennetti onun elleri. Beni dünyanın pisliğinden alıp ütopyalara götüren bir uzuvdu. Yeni keşfedilen bir kıtaydı onu elleri. Hayır hayır, mısraydı. Konuşturmayın lan beni. Çok güzeldi işte elleri, "Söversem çok kötü söverim,”. Ağzım çok bozulur özlemimi anlatmaya kalkarsam. Dudaklarım çatlardı eğer anlatırsam bir şeyleri. Hasretinden prangalar eskiten Ahmet Arif değildim ki ben, hasretimden bizzat kendimi eskitmiştim. Bozulmuştum. Pas tutmuştu sanki o gidince her yerim. Eğer konuşursam susmazdım. Beni kimse anlamaz diye korktum, içimi dökersem içim dışıma çıkar diye korktum, söyleyeceklerim söyleyemediklerimin yanında bir hiç gibi kalır diye korktum. Sustum sadece. Sevgimi ateşe attım, yani içime. İçimi bir görseniz, nasıl yangın yeri. İçimi bir görseniz nasıl sızlıyor acılarım. İçimi bir görseniz `ulan' diye başlardı tüm heceniz. Kimse görmesin diye sustum. Sigara yaktım sadece. Sessizce kül oldum. Hiç oldum Hiç konuşmadım. Çünkü biliyordum, eğer yazmak yerine bağırabilseydim tüm acılarımı, dilsiz olmak için yalvarırdı bana diliniz ! Bağırmadım. Sustum. Söyleyecek o kadar çok şey varken susmak, acıların en büyü....

Ölseydik daha yakın olmazdık ölüme, o kadar güzel...

Söylesene deli gönül daha neyi özler durursun hiç gelmeyecek olan bir sevdiğinimi, yoksa ondan daha mühim olan geleceğinimi, dönmeyecek olan geçmişini mi.Sen dünyayı özleye dururken asıl hakikatı unuttun... 🦋

Affetmek, zor degildir. Affetmek sadece kalbinde sade bir oda bagışlamaktır. Dedem böyle söylerdi. Gerçek bir marangoz kalbinde bir saray yapabilendir. Ama sen yaptıgın evde yani sarayında tüm odaları sevdiğine ve nefretine vermişsin. Ya sen nerdesin ? Sense dışarıda titriyorsun... affetmek... kinine kalbinde daha küçük bir oda verir.

"Kanadınızı kıran insanlara yol verin ki kanatlarinizi sarıp sarmalayacak insanlara bir an önce denk gelesiniz."

hiçlikle kavrulan varlığımın çiçekli bahçesinden selam olsun...

Her defasında kendimi bi şekilde burada buluyorum. İçimde huzuru hissediyorum resmen.

30.12.2020 03.07 bu saate kadar bu şarkıyı keşfetmemiş olmanın ayıbıyla keşfetmeme vesile olan Itır Hanıma sevgilerimle

Yusuf’u kuyudan çıkaran yüce rabbim yalvarıyorum uzat ellerini, kendimi boğazlamak istemiyorum.

şu şarkıların altındaki yorumların hepsi farklı bir hayat şarkıyı şarkı olarak tamamlayan bir parça bu yorumlar. Kalbi güzel insanlara selam olsun

Bir yol düşlüyorum... Gitmekle bitmesin gittikçe yüklerim azalsın eksilsin... Hafiflediğimi hissedeyim dönüşü olmayan bir yol bu şehirden bu insanlardan kendimi alıp gideyim...

İçinde yaşadığım toplumun değerleri benim değerlerimle uyuşmuyor, kaçacak yer arıyorum kaçamıyorum, bir girdabın içinde dönüp duruyorum sanki... Ölüp gidiyorum yavaş yavaş ve acı çekerek.... Dünya hayatını sevmedim, ölümden sonra n'olacak fikrim ve ahiret inancım yok, niye burdayım ki...

6 Şubat depreminin üzerinden bir ay geçti. Depremi yaşamış biri olarak yüreğimdeki bu acıyla hiçbir yere sığamıyorum. Güneş artık ısıtmıyor, yağmur da ıslatmıyor ama o gece öyle bir yağmur yağdı ki ıslanmayan yürek kalmadı. Her gün birilerinin ölüm haberi geldi. Yaşadığımıza şükretmek haksızlık gibiydi. Meğer eve, insana ne farklı anlamlar yüklemişiz. Tanımadığım, hiç görmediğim insanların yasını çekiyorum hem de öyle içten ki insanlar sizi dışardan ne kadar tepkisiz olarak tanımlıyor. Artık hiçbir şey eskisi gibi olmayacak en azından ben eski ben olmayacağım.

Büyük ihtimalle bu şarkıya son yorumum bu olur, sadece şunu belirtmek istiyorum; Kül oluyoruz, kimimiz kendi ateşinde, kimimiz kendisine yakılıp bırakılan ateşte. Kül oluyorsunuz, ben rüzgar oluyorum. “Sizleri Çok Seviyorum”

Dert, insanı güzelleştiriyor inceltiyor kabalıklarını alıyor manevî hastalıklarını tedavi ediyor..

Kapıyı kapatmak zorunda kalmış ama pencere kenarında ömür harcamışlar beni anlayacaktır.

2 Ekim 2021 Saat 01.07 +Ne zaman bu şarkıyı dinlemek istemezsin +Böyle bir şey mümkün mü -Mümkün tabii -Sen istemezsen -ya da Allah muhafaza eskiyip özletip üzecekse +O zaman şimdi söyleyeyim + Ne olursa olsun dinlemenden yanayım ne olursa olsun Sevindirecekse de acıtacaksa da + Hatta ben dinleme dediğim vakit gelirse bille şimdiden diyeyim o zaman sözüme uyma Bağlamışsın mücadele zincirlerini başımıza (ya da SADECE BENİM BAŞIMA!) söyle, yoksa hangi gülün dikeni bu kadar kan görürdü? Hangi günahkar tevbesini bu kadar kez bozardı? Hangi kör gerçekleri bu kadar görmezden gelebilirdi? Bir katredir yedi deryalara sığmaz demişler. Ben mi sekizim? Hayır, sen bana “Bir”sin, ben de sana. Ondandır ya bu kadar çile…

Hayatıma yollar sonra tesadüfen giren en güzel şarkısın❤

Ne zaman boşluğa düşsem, kahvemi alıp tek başıma oturup, bunu açıyorum. Gözüm gökyüzünde, aklım boşa yaşadığım ve canımı yakan kanbağım olanlarda....

''deli gönül, neyi özler durursun? acınacak dostun cananın mı var?'' bu kadar iyi anlatacak bir cümle olamazdı sanırım.

Rüya gibi bir şehirdeyim. Belki birlikte gelsek yeniden aşık olurduk birbirimize. Budapeşte’de. Senin yokluğunu bi nebze giderebilmem için daha kaç ülke geçsem bilmiyorum. Kemiklerimde, saç diplerimde hissediyorum yokluğunu. Sonra da kirpik uçlarımdan damla damla sen dökülüyor. Ben yine en başa dönüyorum 😔

Neden bilmiyorum ama sanki ciğerim dağlanıyormuş gibi hissediyorum ne zaman bu müziği dinlesem, çevremde tonlarca insan olsa da yalnızlaşıp kendi köşeme çekiliyor ve kendi içimde yok olup yeniden var oluyorum.

Kyk da yemekhanede kulagimda kulaklık, onumde en sevdiğim tatli, etrafimda deli kalabalık ama dünya yansa umrumda değil..Kendi cihanimda bakıyorum kendi keyfime kulak asmiyorum kuan'in tamburundan definden gayrî sine..

yks ye hazırlanırken bir yandan sizi dinlemek inşallah 4 5 ay sonra istediği yerde bi genç olarak gelirim...

Siz nasıl mükemmel bir şarkı yapmışsınız.. farkındasınızdır umarım 🌸💕

3 sene önce keşfetmiştim ve bugün yine burdayım iyi ki..

Babamı özler dururum...

Gecenin bi yarısı uyandım, gerçi günde kaç dakika uyuyabildiğimi bilmiyorum. Balkonun soğuk demirlerini tutarak geniş salona doğru yürüdüm. Arkamda beni selamlayan koca bir ay ve tozlu rüzgarlara inat devam ettim yürümeye. Üzerine basmamak için dikkat ettim kapı ağzında pinekleyen babama. Koridorun duvarlarına yaslanip bi süre hiçbir şey yapmadan durdum. Yatak odasında uyuyan annem "yapma oğlum" der gibiydi çünkü. İnsan bir kere dinlemeyince annesini, sonrasındakiler teferruat oluyor sadece. Daha fazla baş edemedim beynimin içindeki intiharla. Kaburgalarımın arasına saklanmış o bitmek bilmeyen burukluğu, o tatsız hissiyatı aceleyle bitirmem gerektiğini ve her şeyin son bulacağını çok iyi ezberlemiştim. Sonunda mutfaktaydım. Buzdolabını açtığımda yüzümün betona düşmesi biraz içimi karartsa da olsun diyordum kendi kendime. İntihar etmek için evde yeteri kadar ilacın olmaması daha fazla öfkelendirmişti beni. Balkona geldim. Eğer kendimi ikinci kattan aşağı bırakırsam ve gözümü açtığımda karşıma tanrı yerine boynunda steteskop taşıyan sikko bir doktor çıkarsa, beni hayatta tuttuğu için benden özür dilemesi gerektiğini düşündüm o anda. Yapamadım. Binanın girişindeki siyah kedi muhtemelen küfürler savurmuştur bana, dağılacak olan kafa tası kemiklerimle karnını doyuramayacağı için. Bi sigara yaktım. Ardından bi sigara ve bir tane daha. Oturup düşündüm. Rahat rahat ölemiyorum diye her ne kadar sinirli olsam da yatıştırıyordu beni parmak aramdaki izmaritler. Sabaha kadar sadece sigara içip, tavanı izleyerek oturdum. Babamın işe gidişini, sokak çocuklarının birbirlerine küfürlerini ve kendi kendimi nasıl yiyip bitirdiğimi izledim. Sonra annem geldi. Titreyen ellerimi tutup, ağzımdaki son sigaramı attı aşağı. Biraz başımı okşadı biraz ağladı. Sonra ben de ağladım. Sarıldık. Hepsi bu...

Eşimle çok dinlerdik, ayrıldık savrulduk. Gel dedim gelmedi. İnşallah karşısına çıkar, dinler onun da benim gibi burnunun direği sızlar. Ben onun yollarına diken ekmedim 😢 Ah Onur kalbim, canım ♥️