Ben öldüğüm gün
Tabutum götürülürken
Bu dünyayı özleyeceğimi
Asla düşünmemelisin
Gözyaşı dökme
Ağıt yakma
Benim için üzülme
Bir canavarın uçurumuna düşmüyorum
Cenazemi taşınırken gördüğünde
Ayrıldığım için ağlama
Ayrılmıyorum
Ebedi aşka ulaşıyorum
Benim mezarımdan ayrılırken
Elveda deme
Unutma
Mezar
Arkasındaki cennet için
Sadece bir perdedir.
Beni sadece
Mezara inerken göreceksin
Şimdi beni
Yükselirken izle
Güneşin veya ayın batması
Nasıl bir son olabilir?
Her şey bitti gibi görünür
Güneş battı gibi görünür
Ama gerçekte bu bir şafaktır
Mezar seni hapsettiği zaman
Ruhun o zaman özgür kalacaktır
Bir tohumun
Hiç toprağa ekilip de
Yeni bir hayatla yükselmediğini gördün mü
O zaman neden
İnsan adındaki tohumun
Yükseleceğinden kuşkulanıyorsun?
Hiç kuyuya indirilen bir kovanın
Boş geri geldiğini gördün mü?
Neden bir ruh için ağıt yakıyorsun?
Yusuf gibi kuyudan
Geri gelecekken.
Ağzını, kelimelerini ve ruhunu
Son kez kapatışın
Zamansızlık ve mekansızlık
Dünyasına ait olacaktır.