Moet je toch voorstellen dat je na een drukke werkdag naar het theater gaat en dat ik je dan ga vertellen hoe het leven in elkaar zit. En niet drammerig, nee, op die luchtige, rustige toon die u van mij gewend bent. En dat het ene luikje na het andere in je hoofd opengaat. Dat je opeens begrijpt waarom. Waarom er rijen bij loketten staan en nooit tien man die jou willen helpen. Waarom je je teen tegen een randje stoot net als je geen schoenen aan hebt. Waarom je soms niet zo goed kan slapen. Hé, dat klinkt super hè? Verdomme, alles wat je altijd hebt willen weten, maar nooit durfde vragen. En als je het wel vroeg kwam er geen antwoord. Het Orakel Lebbis spreekt. En dat houdt nooit meer op. Welcome To Paradise was voor mij in ieder geval elke avond een groot feest. En als dat het niet is, dan doen we alsof.