oğullarımızın oğulları şaşıracaklar
tarih kitaplarını karıştırırken:
“1914… 1917… 1919…
neler çekmişler? zavallıcıklar”
yeni bir çağın çocukları savaşları okuyacak;
yazarların generallerin adlarını öğrenecekler,
ölülerin sayısını,
tarihleri öğrenecekler.
siperlerin üstünde ne güzel kokardı güller,
bilmeyecekler,
top ateşleri arasında ne güzel öterdi kuşlar,
yaşamak ne güzeldi o yıllarda,
bilmeyecekler.
yıkılmış şehirlerin üstünde nasıl ışırdı güneş,
öyle ışımadı ondan sonra bir daha,
mahzenlerden çıkanlar nasıl da şaşırırdı.
“güneş mi? hala tepemizde güneş mi?” diye,
o güneşi bilmeyecekler.
sert söylevler çekilirdi,
güçlü ordular yenilirdi,
ama öğrenirdi askerler saldırıdan bir saat önce,
hepsi öğrenirdi
nasıl koktuğunu kar tanelerinin.
insanlar kurşuna dizilirdi şafakta,
ama yalnız, yalnız onlar öğrendi
nasıl olduğunu nisan sabahlarının.
huzmeler arasında parıldardı kubbeler,
rüzgar yakarırdı: bekle! bekle biraz! biraz daha!
öpüşenler bir türlü ayrılmazlardı yaşlı ağızlardan,
sımsıkı varırdı aşkın anlamı,
yakmaya, yangına, fırtınaya varırdı,
aramaya, aranmaya varırdı.
bu öfkeli, bu ince yıldızın üstünde insanlar
nasıl sevişirse öyle sevişirdi onlar da.
yemiş yüklü bahçeler yoktu o yıllarda,
tomurcuklar ve acılı bir mayıs vardı.
kimse “hoşçakal!” demezdi sevdiğine,
kesin bir kelime kullanırdı: “elveda!”
okuyun bizi, şaşırın!
üzülün bizim zamanımızda yaşamadınız diye.
biz gece yatısına gelmiştik bu dünyaya.
sevdik, yıktık, yaşadık
ölüm saatimizde.
ama tepemizde sonsuz yıldızlar vardı,
o yıldızların altında yarattık sizi.
hala hasretimiz ışır gözlerinizde,
sözlerinizde isyanımız söylenir.
geceye, çağlara, çağlara saçtık çünkü
sönmüş hayatımızın kıvılcımlarını
sönmemek üzere bir daha
İlya Ehrenburg - Oğullarımızın Oğulları
Instagram : emreyurttak...
Facebook : profile.php?...
Web : www.emreyurttakalin.com
KZfaq : / emreyurttakalin
#emreyurttakalın #şiir #edebiyat #hikaye