Мұқағалиға хат!
О Мұқа, бізде тамаша, сіз жақ қандай?
Жаныңыз жарық шығар ізгі ақ таңдай.
Тірлігіңде тілегің орындалмай,
Болып еді жаныңа мұз қатқандай.
Біз жақта көп, сіз жақта ұрлық бар ма?
Біз жақта жоқ, сіз жақта шындық бар ма?
Қарғаға қырандардың кейпін жасап,
Қырандарды аяусыз қылдық қарға.
Қалай, Мұқа, сіз жақта жақсы ма екен?
Ауасы лас, бұлағы ащы ма екен?
Жаны жайсаң жақсылар бар ма ол жақта,
Жоқ, әлде, біздегідей тапшы ма екен?
Сіздерде біздегідей майдан бар ма?
Біздің майдан қоғамды ойрандауда.
Есінен алдау, арбау, жеу шықпайтын,
Езуінен май аққан байлар бар ма?
Айтпақшы, аға, ұмыттым сөкпе мені,
Еш пендеге болмайтын өкпелері,
Арыстай екі азамат дәл сіз жаққа
Қорғасын оқ құшақтап кеткен еді.
Біз бұл жақта шындықты сүймегенбіз,
Қос ұлды қорғасынмен түйрегенбіз.
Елім деп еміренген егіз ұлға,
Енді ол жақта ешкімге тиме деңіз.
Аман бәрі - Қарасаз, xалқың да аман,
Қасқабұлақ әлі де тартылмаған.
Хан тауың да, орман да қозғалған жоқ,
Аспанды тамағынан алқымдаған.
Қош, аға! Арманы адал, ары мүсін!
Менің де сыртым бүтін, жалын ішім.
Бұл хатым жазылғанмен жолданбайды,
Сәл ғана басылады сағынышым!
Авторы: Бағдат Сәрсембаев