«Ибраһим» сүресінің 4 аяты:
" و ما ارسلنا من رسول الا بلسان قومه ليبيّن لهم فیضلّ الله من یشاء و یهدی من یشاء وهو العزیز الحکیم
:Әр пайғамбарды ашық түсіндірсін деп елінің тілінде ғана жібердік. Алла кімді қаласа, адастырады да, кімді қаласа, тура жолға салады. Ол өте үстем, аса дана (4). Дүниені ақыреттен артық санағандар дүниелік лаззаттардың соңына еріп, хақты қабылдамайды, пайғамбарлардың шақыруын теріске шығарады». Осы аят былай дейді: «Алланың пайғамбарлары өздерінің міндеттерін орындаудан аянып қалған жоқ. Қарсыластар хақты қабылдамау үшін сылтау айтып: «Біз олардың сөздерін түсінбедік, олардың айтқандары біз үшін түсініксіз болды» деп айтпаулары үшін пайғамбарлар өздерінің халқының тілінде, солардың түсініктері негізінде сөйледі. Адамның әрбір амалының соған лайық реакциясы болатындығы белгілі. Көзі мен құлағын және өзінің ақылын ақиқаттың алдында жапқан адамның бұрмалаушылыққа душар болып, қисық жолға түсетіндігі және өмірдің шындықтарымен кездескенде де қиын салдарларға ұшырайтындығы түсінікті жағдай. Бұл осы дүниеде де душар ететін Алланың жазасы болып табылады. Ал ақиқатты іздеушілер пайғамбарлардың тағылымдарын қабылдау арқылы тура жолға нұсқалып, дүниедегі өмірлерін дұрыс жол мен дұрыс әдіске негіздейді. Олар ізгі нәтижеге де ие болады. Бұл - дүниедегі илаһи сый.