Жаны нәзік, тумасынан сезімтал сәйгүліктің өз үйірінен безіп құландар арасында күн кешуі, басындағы ноқта уақыт өткен сайын теріге сіңіп, етпен біте бастағаны жайындағы әңгіме...
Пікірлер: 53
@user-md5nz7gc7c7 күн бұрын
Жануар ай қандай текті ақылды жылқы ол кездегі жылқышыларда бөлек қой шіркін қазіргілер болса мата циклмен қуып зорықтырып өлтіреді ғой
@user-jq3sx9yu4b6 күн бұрын
Авторға да, оқыған жанға да зор алғыс! Көңіл көкжиегін көтеретін, табиғатпен тұтастыратын осындай шығармаларыңыз көп болғай!
@user-im5vq8vo7k6 күн бұрын
Қанша мықты оқысаңда асықпай оқу керек
@user-fq4rj4he6e5 күн бұрын
Ақшыл көк те! Тамаша әңгіме
@user-pb3xm7wr4x5 күн бұрын
Эдеми, эсерли энгиме екен, рахмет
@user-ys7sn8cm5j6 күн бұрын
Керемет 👍🏻
@user-ss5mb4ox7k11 күн бұрын
Дүниеге келген әр бір тірі жан иесі маңдайына жазғанын көреді екен ғой. Көресіңді көрмейсің,көрге кірмейсің деген екен ғой