شرح غزل حافظ با مطلع "دوش دیدم که ملایک در میخانه زدند / گل آدم بسرشتند و به پیمانه زدند" توسط دکتر غلامحسین ابراهیمی دینانی
اجرا: دکتر اسماعیل منصوری لاریجانی
خواننده: رضا رضایی
Doosh didam ke mala'ek dare meikhane zadand / gele adam besereshtand o be peimane zadand

Dr. Gholam Hossein Ebrahimi Dinani
Dr. Ismail Mansouri Larijani
Reza Rezai
دوش دیدم که ملایک در میخانه زدند
گل آدم بسرشتند و به پیمانه زدند
ساکنان حرم ستر و عفاف ملکوت
با من راه نشین باده مستانه زدند
آسمان بار امانت نتوانست کشید
قرعه کار به نام من دیوانه زدند
جنگ هفتاد و دو ملت همه را عذر بنه
چون ندیدند حقیقت ره افسانه زدند
شکر ایزد که میان من و او صلح افتاد
صوفیان رقص کنان ساغر شکرانه زدند
آتش آن نیست که از شعله او خندد شمع
آتش آن است که در خرمن پروانه زدند
کس چو حافظ نگشاد از رخ اندیشه نقاب
تا سر زلف سخن را به قلم شانه زدند
ابیات خوانده‌شده توسط رضا رضایی:
گرچه از دست غمت حال پریشان دارم
نکنم ترک غم عشق تو تا جان دارم
جان چه باشد که از او دل نتوانم برداشت
من که درسر هوس صحبت جانان دارم
به کرشمه نظری کرد به سوی من و گفت
تو کدامی که چو توخسته فراوان دارم
ماجرای دل من دیده به مردم بنمود
زان شکایت همه ازدیده گریان دارم
روی بنما و بدان قامت رعنا بخرام
که هوای سمن و سروخرامان دارم
از خیالت شب دوشینه شکایت کردم
ای طبیب دل من حال پریشان دارم