Пайгамбарыбыз сав Мадинага көчүп барып, “Бисмилла” дегенде эле сахабаларды бири бирине бир туугандаштыруудан баштады. Бир туугандаштырган дегенде бир Меккелик мухажир мусулманга, бир Мадиналык ансар мусулманды бири бирине бир тууган кылып, бириктирген. Бул маселе жөнөкөй көрүнүүсү мүмкүн, бирок андай эмес. Бүгүн мусулмандардын ортосунда бир туугандык мамилелери жок болгондугу үчүн ушул абалдабыз. Бир туугандык сөзү тилде бар, дилде жок абалга келгендигинен улам заалымдар бизге ар кандай зуулумдуктарды көрсөтүп келишет. Сахабалардын бир туугандыгынан өрнөк берүүнү улантайлыбы?
Мадиналык жергиликтүү ансар сахаба, Меккеден келген бир тууганына ар тараптан жардам берүүдө аянган эмес. Жада калса өзү муктаж болуп турса да, Аллахты ыраазы кылуу үчүн бир тууганына берүүгө ашыгышчу. Курма түшүмүн жыйнаганда көп бөлүгүн өзүнө алып калууга көңүлү ыраазы болчу эмес. Дал ошондой жыйын терим учурунда ансарлар курма теришип, мухажир бир туугандарын чакырышат. Алар келгенге чейин курманы эки тарапка үйүп, бир тараптагы курмалардын үйүмүн көп көрсөттүү үчүн астын жалбырактар менен толтурушкан болчу. Себеп дегенде Меккелик бир туугандарынын ар дайым аз бөлүгүн тандап алаарын жакшы билишкен. Көрүнүштө аз, эсепте көп болгон бөлүктү алышсын деген максатта ошондой кадамга барышкан эле. натыйжада меккелик мухажирлер сыртынан караганда аз бөлүгүн тандап кетишкен. Ал эми сыртынан көп көрүнүп, бирок чынында аз болгон бөлүгү өздөрүндө калган.