A co według Ciebie jest największą przeszkodą porodową? Czy coś stanęło na przeszkodzie Twojego porodu?

Rodziłam 4.5 msc temu. Moja położna sama swoją osobowością, sposobem mówienia do mnie był największą pomocą. Tego się nie da opisać, byłam zachwycona. Mogłam robić co chce, leżeć w wannie z bombelkami czy stać pod prysznicem, być pod prądami TENS, wąchać olejki eteryczne ... Położna wręcz przepraszała mnie że musi mnie zbadać bo wiedziała że to nie jest przyjemne. Ja pod wpływem gazu rozweselajacego nieświadomie glaskalam ją po głowie podczas badania, nic jej to nie przeszkadzało. Jeśli miałabym kolejny raz rodzić to tylko z nią. Co prawda bolało, ale córeczka 3810kg a ja nie zostałam nacieta ani nawet nie pękłam. To był najpiekniejszy dzień w moim życiu. Życzę każdemu takiego traktowania ♥️

To nie do pomyślenia że do kobiety podczas porodu, cierpiącej i przestraszonej ktoś potrafi się odezwać w sposób chamski lub gburowaty, takie osoby powinny być zwalniane z pracy w służbie zdrowia po pierwszym takim zgłoszeniu, to nie jest praca dla ludzi którzy : 1.nie lubią ludzi, 2. nie chcą pomagać, 3. nie mają współczucia i empatii, 4.nie posiadają podstawowej kultury i grzeczności w zwracaniu się i o byciu wobec innych ludzi..

Świetny film, dziękuje 😊

Oddałabym wszystko, żeby mieć taką położną przy porodzie. Rodziłam pierwszy raz dokładnie 2 miesiące temu. Największą traumę przeżyłam dzięki "położnej" która powinna mieć zakaz zbliżania się do ludzi. Padały do mnie słowa zamknij się, nie drżyj się.. w takim tempie to my nigdy nie urodzimy. Rodziłam 40 minut. Dziękuję Bogu, że przyszła Pani od noworodków, bardzo mi pomogła podawała wodę, motywowała mnie miłymi słowami, że zaraz zobaczę włoski swojego Leona, że pięknie sobie daję radę, rozmawia ze mną i trzymała mnie za rękę. Takich ludzi powinno być więcej, ponieważ niektóre z nich na prawdę wpływają bardzo krzywdząco na poród jak i psychikę w późniejszym czasie.

Zgadzam się, ze wszystkim, rodziłam trzy razy I w stu procentach się zgadzam.☘☘

Chodziłam do szkoły rodzenia, czytałam mnóstwo książek i artykułów, robiłam ćwiczenia, masowałam krocze. Mega chciałam rodzić naturalnie, kompletnie się nie bałam. Jednak mój poród był bardzo ciężki, rodziłam 40h, bóle krzyżowe i znieczulenie, oczywiście po znieczuleniu pozycja leżąca. Na szczęście trafiłam na fajne położne, które nie oceniały i starały się z całych sił pomóc. Urodziłam z małym rozerwaniem krocza, ale mój partner ma traumę na całe życie, po tym jak mi towarzyszył. Jedynie anestezjolog był chamem kompletnym z tekstami "poród musi boleć". Mój poród kompletnie nie był taki jaki chciałam mieć, na szczęście dziecko zdrowe. Niestety na porodówce było dużo za dużo osób, w tym studentek. Mi już po prostu było wszystko jedno, ale po czasie sądzę, że powinno się to ograniczyć do jednej studentki na salę i bez ciągłego łażenia i tysiąca pytań.

Rodziłam w czasie największych obostrzeń. Poród zaczął się w szpitalu bo miałam mieć wywoływany, ale nie zdążyli. Przez te kilkanaście godzin byłam sama, nie miałam się do kogo odezwać. Przytłoczył mnie ból strach, samotność. Nagle poczułam że zapomniałam wszystkiego, jak się ruszać, jak oddychać. Miałam wrażenie że walczę o życie, potem przyszedł atak paniki i wycie leżąc pod prysznicem. Po tym jak dostałam znieczulenie kazali mi leżeć plackiem na łóżku pod ktg, zaczęło spadać tętno dziecku i szybko na CC. Bardzo chciałabym mieć drugie dziecko, ale wizja porodu przeraża mnie po tym wszystkim. Próbowałam z psychologiem ale nie czułam się tam dobrze, nie byłam zrozumiana. Nie wiem czy starać się o dziecko mimo wszystko bo boje się że wspomnienia w ciąży wrócą ze zdwojoną siłą

Rodziłam 3 miesiące temu, byłam nastawiona na poród naturalny bez znieczulenia . Dzidziuś miał ponad 4180g, pomimo ćwiczenia wcześniej oddechów, mięśni, oglądania masy filmików to jak przyszły skurcze to cała wiedza gdzieś prysła... A mój mąż niestety zasypiał na fotelu 🙈 Gdy byłam przyjmowana na izbę to personel tylko pytał czy nie sugerowano cesarki. Jestem drobną osobą. Zaczęłam wtedy wątpić w swoje siły. Umieszczono nas w sali przedporodowej i "ródźcie", dwie położne przychodziły i mówiły tylko czekamy na odpłynięcie wód płodowych i sprawdzały rozwarcie i żeby je zawołać jak odpłyną. No i miały pretensje czemu nie podpisałam wszystkich zgód... Przyszła rano nowa zmiana i trzecia położna dokończyła poród, pomagała różnymi pozycjami do porodu, przeczytała mój plan porodu, powiedziała że niestety nie wszystko się uda... część porodu rodziłam w pozycji leżącej co było dla mnie mega ciężkie gdyż sala porodowa była zajęta:/ wspomnienia mam ciężkie :( w każdym razie udało się szczęśliwi urodzić.

Ja chyba najbardziej wlasnie obawiam sie personelu medycznego. Tego, ze nie beda mili i nie beda wspierajacy.

Witam. Przy porodach nie było luksusów, ale ogólnie nie mogę narzekać, że było jakoś specjalnie źle. Natomiast chyba nigdy nie zapomnę swojej wizyty u ginekologa, żeby potwierdzić pierwszą ciążę. Nadmienię, że była to moja pierwsza w życiu wizyta. Pani dr była tak wredna dla mnie, że ... wracałam do domu z płaczem :((( Na szczęście byłam z mężem i on prowadził samochód. To była moja pierwsza i ostatnia wizyta u tej dr!!! Na szczęście polecono mi innego lekarza, który okazał się świetnym specjalistą i miłym i delikatnym człowiekiem. Chodzę do niego do tej pory :) Pozdrawiam Panią i wszystkie przyszłe Mamy, co to oglądają :)

Ja też zdecydowałam się na indywidualny crash kurs z położna przygotowujący do porodu. Szczególnie, że sama jestem pielęgniarką :)

Ja jestem po 2 sn (w Angli) i czeka mnie 3 poród I tez planyje sn. 1. Wody mi odeszy nad ranem caly dzien sie saczyly i w nocy po 12 urodziłam synka. Zażyczyłam sobie tylko gaz bo panicznie boję się kucia w kręgosłup. Trochę pękłam trochę nacieli bo synek lekko utknął ale obyło się bez pomocy kleszczy 😁 2. Był ekspresowy bez przebicia wód. Miałam z tydzien skurcze przepowiadające, a jak zaczął się prawdziwy poród to od 1 skurczy trwał 4 godzinki. W szpitalu położne złapały że mną kontakt dopiero jak córka byla już z nami wcześniej nie miały ze mną prawie kontaktu, mąż wiedział ci i jak chce. Dawał instrukcje oraz odpowiadał za mnie na pytania bo jak dojechaliśmy do szpitala to już miałam 8 cm rozwarcia. (Rodzilam w czasie najwiekszych zaoszczeń covida)Rodziłam jak planowałam i w pozycji która mi cialo podpowiadało. 3 parte skurcze I córa z nami już była. Tym razem bez pęknięcia czy cięcia. Z córka noc na obserwacji zostałyśmy bo kupki nie chciała zrobić 😅. Teraz przy 3 ciazy boję się że do szpitala nie zdążę dojechać. Śmieje się do męża, że będę w wannie rodzic, a on że basen mi napełni w salonie bym miała bliżej do toalety czy kuchni 🤣

Rodziłam pięć razy SN bez znieczulenia i bez nacięcia, nie chodziłam do szkoły rodzenia. Przyznam,że mąż był przy 4 porodach i to ogromne wsparcie, ostatni poród piąty (3miesiące temu) trwał chwilę dosłownie 😉 mąż nie zdążył wyjść ze szpitala. Ale podstawa to głowa i nastawienie 😊 wiedza równie ważna a położna nie musi być miła, ma być kompetentna. Położnej dedykowanej również nie miałam . Pozdrawiam serdecznie 🥰

Chodzę do szkoły rodzenia i czerpię stamtąd ogromną wiedzę. Dzięki temu nie boję się porodu SN, choć ostatnio mam coraz więcej przesłanek do cc. Poród to radosny czas, bo zaraz spotkamy się z naszym dzieckiem- to powtarza nasza położna :)

Myślę, że punkt pierwszy - czyli przyczyny medyczne nie tyle utrudniają, co zwykle UNIEMOŻLIWIAJĄ poród sn. Byłam bardzo "entuzjastycznie" nastawiona do porodu, myślę, że ja po prostu tego pragnęłam. Byłam w szkole rodzenia. Miałam przy sobie męża. To nie mogło się nie udać. A jednak. Dwie ciąże, dwie zakończone cc... Dlatego w moim świecie porodu nie da się zaplanować w najmniejszym calu, nie da się przewidzieć własnych uczuć i emocji.

A ja jak szalony skaczę od 3 tygodni po YT i szukam wszelakich tematów zwiazanych z ciążą...z żoną trafiła nam sie pierwsza ciąża późno bo mamy po 38 lat...stres, Na szczęście zygotka jest juz w macicy i czekamy na serduszko😢😢😢😢 Boże ile to stresu dostarcza i odbiera pare lat życia...

Piękna szminka

Mieszkam w Holandii i tu jest prowadzona moja ciąża. Na początku miałam spotkania indywidualne z wykwalifikowanymi położnymi, następnie zaproponowano mi spotkania grupowe. Byłam tylko na jednym i czułam się niezbyt komfortowo. Spotkania były prowadzone nie przez moje położne, a przez jedną obcą położną i jedną asystentkę, która była niezbyt miła. Zostałam praktycznie zmuszona od razu na wstępie do zakupu jakiejś książki w teorii niezbędnej na zajęciach, w ogromnej cenie 20 euro (równowartość ok 100 złotych), choć wcześniej mówione było, że książka jest dla chętnych. Jako że od początku ciąży robiłam research, jest dla mnie kompletnie nieprzydatna, ponieważ zawiera jedynie kilka podstawowych rad, mini planer i kilka stron na notatki. Dodatkowo wynikły różne problemy organizacyjne, ponieważ wyszło na to, że na każde spotkanie przymusowo mamy się podzielić, która przynosi przekąski, a gdy zaproponowałam siebie następnym razem zostałam odrzucona przez jedną z kobiet, która stwierdziła, że będzie już za dużo, bo ona też chce je przynieść i kazała reszcie grupy głosować, kogo wolą... masakra i bardzo przykre, że kobiety w ciąży zamiast się wspierać jeszcze rzucają kłody pod nogi. Samo spotkanie miało trwać około 2 godziny, a nie mam samochodu, więc muszę dojeżdżać dwoma autobusami na miejsce. Część spotkań miała być również w innym szpitalu w innym mieście z niewiadomego powodu. Ostatecznie spotkanie trwało prawie 4 godziny, bo nagle okazało się, że przez skupianie się na bzdurnych tematach, zamiast na konkretach dziewczyny za bardzo się rozgadały i nie starczyło czasu na przydatne i ważne informacje, bo ważniejsze było zrobienie "zadań" jak w przedszkolu. Jednym słowem masakra, bardzo niemiło wspominam to spotkanie. Wstydziłam się zadać jakieś bardziej osobiste pytanie przy grupie obcych osób. Zastanawiałam się długo, ale jednak zrezygnowałam i to była najlepsza decyzja. Obecnie mam znowu spotkania indywidualne, każde około godziny, mogę przyjść z mężem bez problemu i zadawać bez skrępowania wszystkie pytania. Czuję się lepiej zaopiekowana i wysłuchana, a cały ten czas poświęcony jest tylko mi.

Już to pisałam: ból nie do zniesienia i strach przed i w trakcie

Dzień dobry. Mam pytanie czy jest możliwość wywołania porodu bez oksytocyny? Mówiła pani ,że po oksytocynie jest problem z laktacją. Córka miała na wczoraj termin, a nic się nie dzieje. Jeżeli nic się nie ruszy to w poniedziałek ma iść do szpitala i będą wywoływać poród. Chciałabym jej tego oszczędzić. Czy jest taka możliwość?

Witam serdecznie 😊 Czy jeśli w pierwszym porodzie mialam nacięcie krocza, (nie pamiętam tego by ktoś z personelu pytał, czy coś mówił o tym ze mnie natna po prostu zrobili cięcie wtedy myślałam że tak musi być) to czy w ogóle jest taka opcja ze przy drugim porodzie mogę tego uniknąć nacięcia krocza ? I czy jeśli przy pierwszym odeszły mi wody to drugi może zacząć się inaczej w sensie od skurczy czy raczej spodziewać się odejścia wód?

Czy są dostępne gdzieś statystki szpitali z urazów krocza? Jeśli tak, gdzie szukać?

Czy zetknęła się Pani ze zjawiskiem "in pasmo"? Czy poród moze sie cofnąć?

Jeśli trafiłaby się położna, z którą nie można się dogadać podczas porodu, czy można prosić o zmianę dla efektywnej współpracy? Komu wtedy powiedzieć (co w sytuacji, gdy osoby towarzyszącej brak)?

W mojej miejscowosci (plus okręg) wszystkie panie położne w lipcu wzięły sobie urlop 😢 została jedna która na początku odrzuciłam jako jedna z dwóch, więc jestem u niej, tak więc położnej niestety nie do końca da się wybrać 😅 czy faktycznie w lipcu rodzi się mało dzieci?

Proszę mi powiedzieć czy będzie możliwość spotkania online? Chciałabym się dowiedzieć Proszę o kontakt

Chciałam się zapytać czy dane dotyczące statystyk w tematyce porodu poszczególnych szpitali są dostępne gdzieś w internecie?

Akurat u mnie czas starań był długi, kontrolowałam non stop cykle na komputerze MyWay w domu i chodziłam na monitorowanie do ginekologa. W końcu po czterech latach udało się! Trochę martwię sie porodem, boję się bardzo, bo historie koleżanek są różne...

Zapraszam do szpitala w Słupsku.... To czysta patologia 90% personelu należało by wymienić i nie jestem osamotniona w tej opinii. Brak empatii, wsparcia, możliwości łagodzenia bólu naturalnie tylko na stronie internetowej w rzeczywistości to abstrakcja nie mówiąc już o znieczuleniu zewnatrzoponowym bo przecież jest nospa i według lekarzy to wystarczająco łagodzi ból 🤣. Dużo można by opowiadać....