A ja o Twoim jogowym procesie transformacji chętnie bym poczytała. Praktykuję jogę głównie dla ciała, o pozytywnym oddziaływaniu na utknięcia wiem, ale jeszcze nie dotarłam do tego etapu. Jak do tego podejść?

@@agnieszkacichy9513 dobre pytanie. Myślę, że jest to wypadkowa wielu czynników, że zaczęłam odczuwać efekty na szerszym polu. Do tej pory bardzo siedziałam w głowie, mieląc wszystko i czytając tony literatury rozwojowej, wierząc, że wreszcie przeczytam coś co zmieni wszystko. Joga mnie po prostu" na siłę" wrzuciła w ciało i zaczęłam się mu przyglądać znacznie uważniej. Istotna jest dla mnie dyscyplina, kiedy bowiem praktykowałam jogę nieregularnie - raz, dwa razy w tygodniu, nie czułam takich efektów. Robiąc asany zdarza mi się wejść w praktykę jak w medytację. Wymaga to wysiłku mentalnego, bowiem bywa też, że błądzę myślami i nie ma mnie obecnej w praktyce. Od niedawna staram się medytować , chociaż chwilkę, przed praktyką, żeby się nastroić. Mniemam więc, że bardzo istotna jest koncentracja i utrzymanie uwagi. Przybieram (albo próbuje) pozycję i obserwuję co się dzieje. Np. to ,że tak bardzo chce ją odwzorować jak należy, albo, że tak bardzo dokręcam śrubę, albo, że teraz mi się nie chce, że tą to bym najchętniej odpuściła, że czuję wkurw, frustrację. Oddech to chyba najtrudniejsza sztuka w tym wszystkim, czasami jak dobrze popłynie, to mam wrażenie, że wywala mnie w naprawdę glebokie stany. Pokombinuj z nim, pozwól sobie na dźwięki w praktyce. Doprawdy nie wiem jak to się dzieje, że transformacja się dokonuje głębiej - sądzę,że dochodzi do jakiegoś oczyszczenia czopów i zastojów energetycznych spowodowanych latami nadużyć na ciele i wszystko tam zaczyna płynąć jak należy. Może mam po prostu predyspozycje? Może to dzięki wiedzy wcześniej już zdobytej, tak wyraźnie ten proces widzę i umiem połączyć kropki. Pewnie wszystko po trochu. Intencja też we mnie mocno pracowała. Wiara w system. Poczucie, że tam jest coś głębiej. Zajawka tymi wszystkimi joginami. Dużo zrobił też nauczyciel Wiktor Morgulec, który jest moją kotwicą w tej praktyce, i on mi po prostu bardzo spasował ze swoim przekazem, dokładnością i brakiem podkladu muzycznego w tle. Bo ja to tak na poważnie lubię :)) (Wykupiłam kursy na joga-joga.pl) pomaga mi też robienie tych samych sekwencji. Nie skaczę po filmikach, nie zmieniam nauczycieli. Myślę , że to bardzo indywidualna sprawa i nie mogę Ci udzielić konkretnej podpowiedzi ;) Pewne rzeczy są dla jednych, inne nie. Trzeba też po swojemu do nich podejść. U mnie jakoś zaskoczyło, choć nie za pierwszym podejściem. Bo joga pukała do mych drzwi już 10 lat temu chociaz nie chciałam jej wpuścić na dłużej. Pozdrawiam ciepło!

Podłączam się 👍🙂

Jeśli nie będzie to dla Pani problem, prosiłabym o rozwinięcie tematu zachwycenia brakiem kontroli. Bo przyznam, że mnie Pani stwierdzenie na początku zmroziło, zaniepokoiło... Tracąc kontrolę, ryzykujemy, że wydarzy się coś złego lub że ktoś będzie chciał nas skrzywdzić, tak to rozumiem. A przypuszczam, że poród to jedna z tych sytuacji, w których kobieta jest najbardziej bezbronna, zdana na ewentualny ból, na różne komplikacje, na łaskę i niełaskę innych osób... Prosiłabym o wyjaśnienie, bo chciałabym przynajmniej spróbować zrozumieć, jak to jest możliwe: zachwycać się tym, że nie mam na coś wpływu.

Też podnoszę proszącą łapkę!!! Bo ja z tych, co rozumieją (zawód- psycholog), rozpracowują na czynniki pierwsze (wiele lat psychoterapii), ale ciągle się wywalam właśnie na tych impulsach, o których Pani wspomniała, kiedy to całe rozumienie na nic się zdaje... No i jeszcze mnie poruszyło to zdanie o wspólnym źródle głodu, w sensie potrzeby jedzenia i głodu dotyku. Zdecydowanie od dawna widzę zależność pomiędzy przybyłymi w sporej ilości kilogramami, a czasem, kiedy jestem sama i brakuje mi bliskości. Chciałabym się nauczyć samoregulacji innej niz zajadanie, bo ciągle się na tym potykam i moje zdrowie okrutnie na tym cierpi. Przy okazji BARDZO DZIĘKUJĘ PANI MARTO ZA WSZYSTKIE WYKŁADY ❣️

Zygmunt miłoszewski