Zgadzam się. Rozmowa rzeczywiście ciekawa, ale pacjentów potraktowano trochę jak anegdotki do opowiadania wśród znajomych.

Nie każdemu dane jest ppjmowanie wielu spraw. Współczuję.

Mnożenie przymiotników, które wartościują nic nie znaczy. Depresja ma wiele odmian, leczy się objawowo, chodzi o to żeby usunąć przyczynę, czasami dość radykalnie, pracę, ludzi, nowe środowisko. Każda depresja musi być leczona indywidualnie, psychoterapia to podstawa, ale to wymaga długiego czasu. A co to są zaburzenia schizoafektywne, to nie jest schizofrenia, takie pojęcie-worek, bo nauka nie umie tego zdefiniować. Lek albo trafi albo nie, można długo szukać leku i zatruwać wątrobę. Niewiele wiemy. Mózg to wciąż tajemnica. Bezkrytyczna wiara w naukę nie ma sensu, wiara w siebie ma sens, to najlepszy lek. Psychozy występują w różnych zaburzeniach, narkotyki też powodują psychozy. Alkohol w nadmiarze też powoduje psychozy, a czym jest delirium tremens. Z tym miał problem Stanisław Przybyszewski. Dużo zdrowia, bez stresów, które nas niszczą i są przyczyną wielu chorób. Ważne czy umiemy wypoczywać? dr Stanisław Dłuski, UR

@@stanisawduski468 rozumiem że są różne stany, chodziło mi o to żeby ten dr dobrze się komunikował.

Nie słuchałe/aś uważnie. Religijne przypadki dotyczą tych schizofreników, którym wydaje się że są kimś innym. Reszta (czyli większość) ma objawy bardziej prozaiczne.

To, że ktoś chce być chirurgiem operującym dzieci to nic dziwnego.Nie każdy jednak nadaje się do tego zawodu.Pofobnie z psychiatrią.Pisanie jednak ,,oto psychiatra, a sprawia wrażenie sympatycznego, normalnego człowieka" to już przegięcie. Uważasz, że te rzeczy wykluczają się? Nawiasem mówiąc, wolałabym być operowana przez chirurga pasjonata, niż przez takiego,który boi się skalpela w swojej dłoni.

@@kinga603 po pierwsze, Królowo - nie jesteśmy per "ty" - więc na początek trochę ogłady (pojęcie "ogłada" jej wysokość znajdzie w Wiki - jakby co) się przyda. Po kolejne - od ew. krojenia ludzi jest chirurg - a nie psychiatra - więc jeżeli psychiatra zaczyna mówić o swoim marzeniu krojenia dzieci - to raczej sam powinien zostać poddany obserwacji - i to bez zbędnej zwłoki. A na pewno ostre narzędzia i dzieci nie powinny pozostawać z nim w jednym pokoju i do tego bez świadków...

@@andrzejtokarski7751 Po pierwsze,to zwracanie się per ,,ty" jest powszechnie przyjęte w internecie, więc nie ma się co tak oburzać.Po drugie, może jeszcze raz wysłuchaj tej rozmowy.Nie słyszałam nic o krojeniu dzieci, tylko o operowaniu. W przypadku chirurgii to właściwie to samo, nie ma chirurga, który nie kroi pacjenta, więc znów dziwne zarzuty stosujesz.Profesor mówił jak został psychiatrą. Jeżeli tak szybko chciałbyś poddać kogoś obserwacji,to może zacznij od siebie.Twoje ostatnie zadanie w komentarzu lepiej pominąć milczeniem. Dzieci i wnuki profesora mają się dobrze, czego również Ci życzę, choć mam wątpliwości, czy tak jest...

@@kinga603 odróżniasz, anonimowa gąsko chirurga od psychiatry? Reszta bez komentarza, i tak nie rozumiesz

@@andrzejtokarski7751 Odróżniam chirurga od psychiatry, panie czepialski, nieanonimowy Andrzeju. Odróżniam też normalne komentarze od bezsensownych, takich jak twoje.