Göçmen Kuşlar Eşlik Ediyordu Geceyi dolunayın ışığı aydınlatıyordu . Soğuk bir güz gecesinde,uyku tutmayınca giyinip çadırdan çıktım. Dolunayın aydınlattığı ölçüde etrafa göz gezdirdim. Ayazlı gecenin sessizliğinde ellerimi, nefesimle ısıtarak koyunların barındığı ağıla yürüdüm .Herşey normal gözüküyordu. Koyunların birkaçı dışında gerisi geviş getiriyordu.Yarı aydınlık gecenin derinliklerinden tabiatın ürpertici doğal sesleri geliyordu. Ağılın etrafını çoban köpekleriyle dolaştık.Yaylalarda çobanların en büyük yardımcılardır.Sürüleri korumada ,sadakatlı oluşlarıyla iyi dostlardır .Endişelenecek bir durum yoktu .Yemeklerin yapıldığı çadıra aşhaneneye yöneldim . Çay demlemek için ocağı yaktım. Gündüzlerimiz kısa, geceler ise soğuyarak uzanıyordu.Yaz mevsimi yaylalara veda etmişti.Mehtaplı yaz geceleri artık geride kalmıştı.O gecelerde gökyüzü seyre doyumsuz görsellik sunar. Ay ve yıldızları seyrerederken hayellere dalarak sahibine yolculuk yapmak. Gerçek ile hayel âlemindeki yolculuk,ruha huzurlu bir atmosfer sunar.His ve duygu yoğunluğu bedeni bir kuş gibi hafifletir. Mesafeler uçupta varılacak kadar kısa gelir.Elin eline değecek gibi olur . Yayla yaşamının zorluklarına rağmen hayat duru ve tertemiz akar. Keşke ömür hep böyle devam etse.Geçenin soğuğuna inat aşhane sıcaktı. Tavşan kanı çay demlenmişti. Tereyağını lavaşa sürdüm üzerine göğermiş (küflenmiş ) peynir ekleyerek çoban dürümü yaptım. İsli çaydanı elime alıp bardağa tavşan kanı gibi çayı doldurdum . Soğuk yalnızlığmı ,çay ile demlenen duygu ve düşünceleri ay Işığı sessizliğinde gecenin karanlığın bıraktım. Sonu gelmeyen yaşanan hüzünlü yıllar bağrımı yakar.Dökülen her kelimeye , hasret ve ayrılığın vedası yazılır. Cahilliğe dayanan hukusuz güç , iyilik ve bilgeliyi esir alıp hakim olduğundan beri her geçen bir önceki günü arartır oldu. Toplumsal yozlaşma , ahlaksızlık hayatın yaşam tarzi oldu. Yaşanan hayat ile söylenen hayat tezat oldu.İylik ve ahlak esir edilince, felaketlere de davetiye kaçınılmaz olacaktı. İyiliğin kötülükle, cahilliğin bilgelikle, karanlığın aydınlıkla, siyah veya beyazın var olma mücadelesiydi .Mevsimler gibi bazen bir tarafa yaz bazen diğer tarafa kış olurdu.Hayat bu döngüde akıp gider.İmtihan denen bu hikayemimizide şimdide biz yaşıyorduk. Kaçış ta yoktu."Kalmışım ara yerde, tozdayım, dumandayım .Kirli bir mekândayım, iğrenç bir zamandayım". Payımıza bu vakit dilimi düşmüştü. İyi veya kötünün seçimi zor ama karar kendimizin olacaktı.İyilik adına güzelliklere varmak için ,dikenli tarlalardan,derin sularda geçmek gerekiyordu.Günler aylara , mevsimler yıllara karışıp gidiyordu . Uzun zamandır yaşananlar aynı yerde duruyordu. Kısır döngü içerisinde dönüp patinaj yapılıyordu.Ceza evi ziyaretlerinde sık sık şahit olunan "Elhamdülillah iyiki bizimkilerde sizinkiler gibi değil,hırsızlıktan yatıyor " sözleri toplum ahlak yapısı olmuştu.Çayı yudumlayıp, dürümü ısırırken , bizler bu hale nasıl getirdiler .Bedenen ve zihnen bu dağ başında yorgun düşürmüştü. İçinde yaşadığımız bu halk, Hakkın doğrunun yanında değil, gücün haksızlığın yanında nasıl yer alabiliyordu.Uzun yıllar geçti ama değişen birşeyleri olmuyordu.Yaylanin son güz gecelerinde bile gölge gibi takip ediyor,içimi kemiriyor, olumlu çözümler gelişemiyordu. Ovamızda obamızda ellerinden tutulup okutulan çocuklar. İnsanlığa faydalı olmaya başlarken , "gulyabaniler" kesti önlerini .Karabulutlar çöktü obamiza.Akbabalar tünedi damlarımıza .Haklıydılar ama tüm bileşenler aleylerindeydi. Gidenler uçup gittiler.Gidemeyenler bir canı gibi takip edildi.Kuş uçmaz kervan geçmez yerlerde bile rahat yoktu.Kader vatan topraklarını dar ettiriyordu. . Bütün dostlar sırt çevirmişti.Koyunlar köpekler dağlar taşlar dost olmuştu.Olayların nereye varacağı belirsizsizliğini koruyordu.Hayellerin ufkunda, umuda dair emarede görülmüyordu .Onurlu ve ahlaklı yaşam biçimleri, küçük bir hadise karşısında ' sihirli "dört harften oluşan kelime ile durduruluyor.Sonra tüm dünyanın suçları üzerlerine bırakılıyordu. Hak ve hakikat araştıran sorgulayan muhakeme eden kişilerde kalmadı.Yaşadığımız zamanın ağırlığı dağ başlarında bile nefes kesiyordu. Yoktu bir çıkış yolu. Seslerine kimse kulakta vermiyordu. Adelet arayan iyi niyetli çabalardan sonuç çıkmıyordu.Kader kendi örgüsünü örüyordu. Ay ışığı ile aydınlanan , gecenin sessizliğinde hayal gücü ile umuda yolculuk ; duadan geçerdi. "Daraldık daraltılar" Allah'ım hayırlısı ile sonlandır. Uyku göz kapaklarımı zorlayana kadar bu duygularla yarı aydınlanan yaylanın gecesinde nöbet tuttum. Nöbeti devredince çadırımda kıl keçesinden hazırlanan yer yatağında derin bir uykuya daldım. At kişnemeleri ,koyun kuzu melemeleri,köpek havlamaları ,kuş ve insan seslerinin yankısı uyandığımda birbirine karışıyordu.Yaylada hazırlıklar tüm hızıyla devam ediyordu.Sabah güneşi artık yaylaları ısıtmıyordu. Sararan otlar rüzgarın önünde savruluyordu.Göçmen kuşlar gök yüzünde v şeklinde süzülerek güneye uçuyordu. Mevsim güzdü, yaylada her şeyde hareketlilik vardı. Yağışların ardından soğuk, sis ve kar gelecekti.Güze veda kışa merhabanın habercisiydi.. Dağlar tepeler vadiler beyaza bürünmeden yaylalardan göçmek gerekiyordu.Zorlu koşullarda hayata tutunmak yaylaların yaşam şekliydi.Takvimler "Kışlaklara göç vakti" diyordu. Güneşle başlayan yayla sabahında göç hazırlıkları tüm hızıyla devam ediyordu. Çadırlar sökülüyor ,araç gereçlerler yükleniyordu.Bu heyacana dayalı hareketlilik yediden yetmişe herkeste vardı. Koşusmalar bağirtılar tüm yaylayı sarmıştı.Bende önce anamı görüp göç yoluna giren sürüye eşlik edecektim.Anamla göz göze geldim.Şehirden yaylaya bu sabah gelmişti. Bakışlar herşeyi aslında anlatıyordu.Durumu öğrenmek için yanına yaklaştım.Gece Yayladaki nöbet bende olduğu için şimdilik başbaşaydık. Bildiğin gibi oğul değişen birşey yok. Bacımın durumu nasıl demeden anamın gözyaşları avuçlarıma düştü.Obamızda oğulların yanında kızlarımızda okudu. Öğretmen doktor...olmaya başladılar....Ak sütümle emzirdim, boğazından haram geçmedi .Öyle okudu öylede görev yaptı. Örnek olup rehber oldular. Yüzlercesi binlercesi kırsaldan aynı yolda okudular.Ama şimdi ciğerparem yıllardır cezaevinde.Morelleri nasıl dedim: Bak oğul ben onu teselli ederken onlar bizleri teselli ediyor. Diyor ki; Ana sil gözyaşlarını "Allah zayetmeyecek" bizleri ...dik durma umut olma zamanı ... ve ekliyor...elbet yüzümüz gülecek gözyaşlarımız dinecek...bu karanlık günlerin bir gün sonu mutlaka gelecek ..bak ana zaman durmadan devaren ediyor , karanlıkları ışıkları takip ediyor gündüzler gecelerin arkasından süratle geliyor.... sıkıntılı haller tatli halleri takipe edecek...fena günlerin arkasından iyi günler gelecek ...içinizi ferah tutun.. Allah zamanı döndürüyor, zaman dairevi olarak hareket ediyor.. bugün birilerine bayram yarın birilerine.. Bugün birilerine sevinç yarın başkalarına....bu gün dere kenarında dipte olanlar yarın zirvelerde namzet olacaklar... Bu gün toprak kurak ve çorak olabilir ...dökülen göz yaşları yarını Çemenzar haline getireceğinden kimsenin şüphesi olmasın diyor söyle ağabeyime...yeterki hakkın yanında olalım.böylemi diyor bacım..bacin doktor mu hocamı oğlum anlamadım aklımda bunlar kaldı...baksen hele bacıma nelerde biliyor.Neylersin ki ana yüreği dayanamıyor ..Ana şu avuçlarıma dökülen göz yaşları obamızı ovamızı yeniden yeşertecek. Şenlenecek evlerimiz....bak inan çok yakında şahit olacağız. Öyleyse oğul vakit dik durma vakti hem bize hemde bize umut bağlayanlara... Anamdan ayrılırken bacımı düşündüm.Evimizde ilkez bir kız çocuğu okuyacaktı.Karşı çıkanlar çoğunlukta, okuyup ta nolacak denilmişti .Okutmak isteyenler kaç defa zorlu dağ yollarını aşarak yaylaya gelmişlerdi.Sonunda ikna etmişlerdi.Gittigi gün yaylada hüzünlü sevinç vardı.Diplomayı alıp geldiğinde bayram yeriydi yaylamız. Doktordu obanın kızı .Yeni bir çağ açılmıştı. Işık hüzmeleri obaları ovaları aydınlatıyordu.Okuyordular; doktor,öğretmen oluyordu oba kızları.Obanın gül yüzlü gülen cehreleri insanlık adına gülbahçesindeydiler. Kışlaklara dönüş yolunda sürünün yanına vardığında bacımın oğlu hafta sonu ninesiyle yaylaya yardıma gelmişti.Dersler okullar nasıl çok iyi diyordu.Aslan parçası anası gibi dimdik sürüyü menzile götürüyordu .Göçmen kuşlar, üzerimizde kanatlarıyla süzülerek eşlik ediyordu. Fuat Çomaklı

Tekrar demek gerekiyor. Yaşasın zalimler için cehennem.

Mazlumun Dünyasında kiyamet koparken zalimin yatağında rahatlık verme ALLAHIM 👋🏽👋🏽

Ne yapalım Allah ım 😢😢😢😢😢😢😢😢😢😢😢ne yapılım da dinsin bu zülüm ne olur Allah ım dindir bu zülmü sen gafur ve rahimsin 😢😢😢teşekkürler Harun hocam iyiki varsınız

Allah raziolsun hocam hepinizden iyki varsiniz cok aci ama bakmak zorundayiz Allah kurtarsin herkezi zalimlerin elinden🤲🤲😊

Rabbim tez zamanda tüm insanları selamete çıkarsın inşallah 🤲😔

Allah razı olsun güzel abim

Allah razı olsun

Allah razı olsun hocam

Teşekkürler hocam muhabbetle

Teşekkürler çok değerli bir yayın oldu.

Teşekkürler hocam

Ağlamak istedigimde hemen yanımdasınız. Peçetemi önceden hazırlayıp öyle oturdum yine. Beni yine mahçup etmediginiz için teşekkür ederim. Ağlayınca rahatlıyor insan . 💯

Selâm Selâmet Muhabbet Hürmetlerimle AllahYârOlsun Teşekkürler

Eline emeğine yüreğine, kalemine sağlık.

Allah razı olsun hocam çok teşekkür ederim çok güzel olmuş diline sağlık

Yüreğinize sağlık

İnsanların yaşadıkları Harun Tokak abimin kaleminden, Rabbımin izniyle, ne güzel izah edilmiş. Harun abimin kitaplarını üniversitesi yıllarında da zevkle okurdum. İyiki sizler varsınız. Dankjewel

Kalemine ve beynine sağlık Harun Hocam ❤

👍👍👍

Teşekkürler sağolun

💐🙏🌷

Teşekkürler

🥀💙

😔

❤❤❤❤❤

😢

❤

Ağla be anne ağla başka agliyacak akraba mi kaldı ?

✅👍👌

F GRUBU: TÜRKİYE, Portekiz, Çekya, (Gürcistan, Yunanistan, Kazakistan, Lüksemburg)

100

Zaliimler için yaşasın Cehennem..Siz orda biz burda ağlıyoruz.

Allah razı olsun

Allah razı olsun hocam