ขอบคุณ เสียงเพลง ขอบคุณครับพี่หนึ่ง🕊️⚛️

เลิฟๆๆครับ☮️💚💛❤️

ในที่สุดดดก็ได้ฟังจากช่องหลัก

เป็นผู้หญิงที่ ใจอำมหิต ที่สุดก็คนนี้ น่าจะไม่มีดอกไม้ ในหัวใจ เลยแม้แต่ดอกเดียว กูผิดอะไร ต้องมารัก ต้องมาพบเจอคนเช่นนี้ ทำไม ไม่พบคนที่ ปกติสุข เหมือนคนอื่นเขาบ้าง นี่คงเป็นกองเพลิงที่สร้างบาดแผลให้ชีวิตกู มากที่สุด มาก็จริงๆ

🕊️

❤❤

🤍🌻🕊

เสียงเพลงร้อยเรียงจากเรื่องราวหลายสิ่งอย่างกลั้นตอบแทนความรู้สึกห้วงลึกทรวงในอย่างดั่งบทกวีชีวิต..🫀☮️💚🌷

ได้คำตอบ แน่นดี ใึครเเร็วก็รอด ใจแลกใจ ชีวิตก้อเอาชีวิตแลก ไม่ต้องเอา ไม่ต้อง รับ มันต้องเจอสักวัน วันนั้นอย่าโอดครวญ ไม่ชอบอะไร ดี ๆ ก็ไม่ต้องเอาดีให้กันอีก แค่ เราจะไม่มีดีต่อกันอีก สัญญา

ไม่มีอะไร จะบาปกรรมได้เท่านี้ ปล่อยกันไปเถอะนะครับ ผมกราบอโหสิกรรม

เวรกรรม ตามมันให้ทันทุกคน

ได้ฟัง original จากพี่ดาม แต่ไม่เคยฟังจากวงเลยครับ555 คิดถึงพี่ชายครับ

แก๋วเลยครับบบบบ❤❤❤❤❤

พี่ในเม้น ผมอยากคุยด้วยครับตอบกลับผมที 🙏

อืม อยากฟังก็ฟัง มีทางทูเลา แต่อินทรีย์ จะลงมาเป็นนกกระจอกบ่แค่นั้น เรื่องรัก คือ 1 ในกิเลสนี่เอง รัก โลภ โกธร หลง

ตราบาป .. บาปใดต่อบิดามารดา นั้นคือกรรมสูงสุด แม้ไม่เจตนา หรือเจตนาก็ตามแต่ เด็กเสมือนผ้าขาวที่เติบโตมาคนละแบบในครอบครัว ที่เติบโตทาแตกต่างเหมือนสีของดอกได้ ที่หลากหลาย ชีวิตคง แตกต่างกันตามนิสัย แต่พอโตขึ้น หัวใจ ก็จะพาคนอีกคนเข้ามาในชีวิต คือคู่ครอง การมีครอบครัว เป็นสิ่งดี และเป็นความแข็งแกร่งที่ดี ให้กันและกัน ความรักควรมีแค่ 2 คน เท่านั้นเอง ...กูคง ไม่เหมาะกับมึงเอา โคตรมากๆ โคตรมาก

นี่คือต้นฉบับใช่ไหมครับ

พอเริ่มงานใหม่ๆ ผมจึงคำนวนเวลา ตอนนั้นเดือนกันยา ผมจำได้ ผมเอาแต่แบกๆๆ เพื่อกะว่าจะได้เยอะตอนเดือน เมษายน คือวงกรานต์ ก็เป๊ะ เดือนนั้น ผมหาได้ 72,000 บาท พอดีสงกรานต์ แม่คงยิ้มหากยุเล่าให้ฟังวันรวมญาติ เวลางานผมแบกๆๆ วันไหนได้งานน้อย ผมจะหงุดหงิดมาก เพราะ อยากให้แม่สบายใจ ผมจบ ป.ตรี แต่งาน อะไรผมก็ทำได้หมด หากเป็นความสุขของบ้าน

ยังไม่มีหรอกความโร่งความรัก แค่มึงออกจากชีวิตกู ก็ถือว่าเป็นบุญเหลือเกิน นะ เจ้าป่า ผู้น่ายำเกรง # มาด โพ้ด หัวหน้า คือบ่บินเอา #

4ปีมานี่กูเสียสุขภาพจิตป่านคนบ้า กูจะอธิบายให้ไผฟังเขาจะเชื่อว่ากูคุยกะโทรสัพ

ก่อนที่ผมจะไม่อยู่ให้เห็น อีก มีหลายอย่างที่คาในใจผม แต่มีเรื่องหนึ่งสำคัญเกินกว่าผมจะลืมบอกแม่ แม่ออ พ่ออินทร์ ผมไม่รู้สึกเลยแม้แต่ครั้งเดียวว่า พ่อกะแม่ เป็นพ่อตาแม่ยายผม นี่ก็แปลกดี ผมรู้สึกเหมือนที่นั่นคือบ้านผม อยากนอนก็นอน อยากนั่งก็นั่ง

ให้พระเจ้าตากขี่ช้าง มาขอร้อง ก็ไม่มีสิทธิ์เห็นขนกูอีก แม้เส้นเดียว มาด โพด

ชีวิต โอกาส ทรัพย์สิน ที่เสียไป หลายปีที่ผ่าน คนอย่างกูน่าจะถึงคำว่า เฒ่าแก่ นานไปแล้ว ถึงพ่อแม่กูไม่ใช่ครู กูก็ไม่สะทกสะท้าน มือกูยยังไม่ขาด และเมื่อชีวิตต่ำสุดๆ มันท้าทายดูเสมอ เเรงกูอาจน้อยลง แต่สมองน่าจะพากูไปแตะตรงนั้นได้อีก ชีวิตกูไม่ได้เสพสุขไปวันๆ เป้า ที่ตั่้งแต่ละขั้นคือบันไดสำคัญกะกูเสมอ กูปูเบาะไว้รองรับตัวตอนแก่ กผูรู้ว่าอีกไม่นาน สังสรรคให้เต็มที่นะ เพื่อนๆ # คนจริง ชอบทำ คนระยำ ชอบติ ...ไปเลิกนิสัยแบบนี้ที่ถ้ำกระบอกสะนะ แม่คน จนจะเป็นยายคน กูหล่ะยอมหัวจิตหัวใจ ของพวกนี้ทำอะไรกูไม่ได้หรอก มันอยู่ที่ใจมากกว่า กะอีแค่ ของเล่น เห็นคนติดกูหล่ะเวชทนา ควาย..ชิป

แหลกกันไปข้าง

3เดือน ผมเป็นทั้งผัวเเละเมียยุ คือ กวาดบ้านถูบ้าน ล้างห้องน้ำ หุงข้าว ทุกอย่าง กองที่ผม แต่ผมเต็มใจและมีความสุข แต่แกล้งบ่นให้นางดึงหน้าไว้เดี๋ยวนางจะเคยตัว แค่นั้นเอง การเถียงคือการดึง จนวันที่ย้ายห้อง กลับ หัวใจผมหวิว และก็จริง ผมไม่โทษนาง เราเลิกกันเพราะไม่รู้จักกัน นางไม่ถาม ผมมีเวลาน้อย แต่ถึงถามก็แค่นั้น อคติที่ตั้งในใจ มันลบ มันก็จะลบเช่นเดิม ที่ทำงานไม่มีใครไม่กลัว ยู มันชอบไปเรียกเวลากินเบียร์ตามปะสากะเพื่อนร่วมงาน เข้าป่าไหนก็กลมกลืนป่านั้น ผมคิดเช่นนี้ เขาพูดเรื่องอะไร ก็ตามเขา คนขับรถ สายเหี้ยม ถ้าได้ยินเสียงยู สั่นทุกคน " บักป้อม ลูกเดียวนี้" ผมได้แต่เเอบขำตัวเอง กูหมดสภาพชิปหาย แม่พอแระ แม่ดูแลสุขภาพดีนะ ฝากบอกพ่ออินทร์ด้วย ผมจะแวะไปเยี่ยม หาก พรุ่งนี้ยังหายใจ ผมไม่เหมือนชาวบ้านชาวช่องเขาหรอก เชื่อไหม 555+ ผมไม่มีหน้าตาใดๆ มาดใดๆและ ขอแค่ได้โม้ให้คนยิ้ม ผมก็มีความสุข ตามประสา แล้ว การถือตัว มันหนัก เราเกิดจากดินทุกคนแระ ไม่มีใครเหาะ ผมว่า ผมไม่แคร์ที่จะต้อนรับคนสูงศักดิ์เพื่อประโยชน์ด้วยซ้ำไป เบ่ง มึงแร้วโล้ด ผมเชื่อว่าหากเราดีพอ ทุกอย่างจะวิ่งหาเอง ผมทำงานที่แม่คาดไม่ถึงมามาก เป็นวิทยากร การบินไทย ยามนี่ก็คาดไม่ถึง อืม มีคนดูถูกที่ผมเป็นยามด้วย เ

ตอนกูบวช กูแวะบ้านถ้ามีโอกาส ไม่รู้สิ กูคิดถึงลูกสาว ทั้งๆที่เขาไม่ได้เกิดจากกู ใครทำหอม เจ็บ มันจะเจ็บ มากกว่า เด็กเขาบริสุทธิ์ อย่าให้มันหลงทางแต่เด็ก ความรักเท่านั้นจึงจะครองเรือนได้ บ้านกูกูก็รัก รังกูกูก็หวง แต่กูจะไม่ทวง รังนี้ที่เหยียบกู ทุกๆเมื่อเชื่อวัน กรรมที่เหลือ ชีวิตทั้งชีวิตมึงใช้คงไม่หมด อเวจี คือประตู หลังความตาย บุญจะช่วยให้มึงทรมานน้อยลง กูจะแสวงบุญที่เหลือในชีวิต ชีวิตที่เหลือกูจะดีกับทุกอย่างบนโลก บ้านใหม่ที่พร้อม กินจากนี้จนตายก็ไม่หมด อืม ..คนรักกูเขาจะมีกี่ล้าน ก็เป็นของเรา นั่นคือคนรัก

ที่พูด หากผิดแม้ประโยคเดียวให้กูขาดใจตายใน 3 วิ

😂ป้อมไม่เอาๆ ไม่ขำๆ ปิดแ

ยิ่งทบทวน ยิ่งเจ็บปวด ปีนั่นพ่อแม่บอกผมกะน้องว่าแก่แร้ว จะแบ่งที่ดินใครเอาตรงไหน น้องให้ผมหมด เป็นหนี้ก้อนแรกในชีวิตตอนนั้น ผมบอกพ่อแม่ ผมจะกู้เงินปลูกบ้านนะ และต้องใช้หนี้ให้ ยู คง หลายบาทอยู่แต่ยุจะกลับบ้านเดือนเมษาฯ ผมจะทำงานสัก 5-6 เดือนคงพอมีทุนปักหลัก ผมจำหน้าพ่อแม่หันมองกันตอนนีั้นทีไร สงสารตัวเองจับใจ คนหนึ่งพูดลอยๆและสุขกะอีกคนอยู่ ผมตั้งใจทำและล้อมระเนระนาด เพราะไม่มีกำลังใจก็ฝืนมาก ยังต้องโดนฝัง เดือนเมษาฯ ข้อความด่าแบบไม่ได้ผุดได้เกิด จนผมนั่งนึกตลอด ผมก็ผิดที่ไม่ค่อยพาไปนู้นนมั่นนี่ ไม่ค่อยได้กินอะไรดีๆ ก็เข้าใจ แต่คำแต่ละคำฝังมาจากแค้น ๆอะไร ผมไม่เคยไม่ดีกะคุณสักครั้งเลย ผมรู้สึกผิดมาตลอด แต่ตอนนี้ก็รู้สึกผิดมาก พ่อป่วย แม่ก็แก่และเริ่มเหมือนเด็กด้วย ผมคงตายตาไม่หลับ หากไม่อยู่กะเพิ่น ผมเป็นภาระแม้กินข้าวน้ำ ก็เป็น ผมสงสารแววตาพ่อแม่จริงๆ ผมไม่โกรธรหรอกนะ ผมว่า คนเราทุกคนเท่าเทียมกัน และมีสิทธิ์จะรักหรือไม่รักใครก็ได้ ที่จริง ตลอดมา มีแค่ผมนี่หว่า มีแค่ผมที่อยู่ที่ตรงนั้น แต่ ทำไม ต้องทำร้ายกัน อันนี้ผมคงใช้ทั้งชีวิตตรองดู ผมเสียเวลาแล้ว ให้อะไรก็ไม่รับสักอย่าง ไม่สักอย่าง คนที่มีอีโก้ จริงไปแล้ว คือพฤติกรรมปกปิด ปมบางอย่างเท่านั้น ความออ่อนแอ ความเปราะบางทีก็ซ่อนเร้นอยู่ภายใน นั่นเอง ผมอึดมากพอดู กะรักครั้งนี้ ก็อย่างที่บอก ยุโชคดี ที่เป็นผม ไปก็ลากันด้วยนะคราต่อไป เผื่อใครอีกคนที่มันรัก มันอาจจะเจ็บแต่ไม่มากและไม่นานคงหายดี บอกรักจนต่งงานใหม่ ผมว่าเว้นระยะเวลาอกหัก หรืออาลัยรักเก่าบ้างก็ได้ ค่าน้อยจังรักผม ไม่ถึง7 วันก็มีคนนอนแทนที่ น่าจะเดือน 2 เดือนพอเป็นพิธีบ้าง ผมรู้โอกาสที่ให้ แม้คุณอยากเอาแต่ก็มิอาจโน้มตัวลงมารับกะผมหรอก เพราะ คุณเป็นคนแบบนั้นไง เสียอะไรไม่ว่า เสียหน้าไม่ได้ แต่ข้างในแหลก ผมแหลก แบบแสนยาวนาน เพื่อตามมาบอกว่ารักนะ มากด้วย หากน้อย มึงไม่เห็นกูถึงเดือนหรอก ทั้งจะด่า สาปส่งสารพัดขนาดนั้น โชคดี ที่พบป้อม คุณมีบุญดูแลพ่อแม่ แต่ บุญทำไมรู้จัก บาปก็ดันไม่เชื่อ ทั้งๆที่บาปบุญคือคู่กันมา จะบอกคนที่ไม่รู้บาป เขาไม่เข้าใจหรอก จนกว่าจะพบความทุกข์แสนสาหัส ทุกข์ยิ่งมาก สัจธรรมยิ่งเกิด เวลานี้ ผมมีตังค์ติดกระเป๋ากางเกงแค่ 2 บาท แต่ผมไม่กลัวแม้นิดเดียวว่าจะตายเพราะเงินหมด ผมทรมานมากแล้ว คง..คง ต้องทิ้ง ความสุขหรือเครื่องบรรเทาทุกข์ ที่พอมีคือโทรสัพ ในเมื่อไม่ให้ผมใช้ ผมก็คงจะต้องทิ้งสะที ผมกลัวไปนานคือโทรสัพ อารมณ์มนุษย์นั่นน่ากลัว เปลือกที่ไม่มีอะไรไปกระทบใจ จะบอกว่าเรื่องปกติ เจอกะตนเองจึงจะโอยครวญ ทุกคน สูญเสียเงินทองยังพอหาได้ แต่สูญเสียรักนี่สิ แค่หายใจ จริงๆ ฝันดี นะ ทุกคน ขอให้สิ่งศักดิ์สิทธิ์คุณพระรักษาทุกท่านให้เจริญ รุ่งเรื่อง ผมคง เทียบชั้นกะคุณไม่ได้หรอก และจะไม่เก็บมาใส่ใจเพื่อพรุ่งนี้ที่ไม่จรรโลวใจ ผมเแ็นแบบผมดีกว่า

สำหรับผมนะน้านุ นุเป็นน้องเมีย ที่ดื้อตามประสา ผู้ชายแบบผม แต่ผมรักน้านะ วันที่น้านุ จะเตะผมนั้น ผมไม่ได้กลัวหรอก ผมน้ำตาไหล และเราได้กอดกัน ก็พอ ผมสู้วันนั้น ผมปูหลายๆอย่างให้น้า โดยยังไม่ทันเตรียมตัวอะไร ทุกๆอย่างก็สิ้นสุด หากน้านุรู้แล้ว คิดนะ คิดทุกอย่างด้วยเหตุผล วิเคราะห์ให้มากๆ ก่อนทำอะไรๆ ความสำเร็จจะตามหาน้านุ เอง ดูแลแม่ดีๆนะไอ้น้อง แม่ รักมึงมาก นะ จำชื่อพี่ไว้ดีๆ

กูไปซิ่งรถ กะหย๋ายี๋หน้าหวานกูแระ อืมเขาไม่ชอบรถซิ่งหรอกนะ แต่เขาชอบทุกอย่างในกู พ่นบุหรี่ใส่หน้าก็ยิ้ม ยินดีต้อนรับทุกท่าน ใครสงสัย มา รีบหน่อยนะ คิดถึง

เห้ย ว่าไง ที่รัก ขอบคุณมาก กะความไม่รัก ที่มีให้กันมายาวนาน ปีนี้ แด็ด 41 ยังเหี้ยวอยู่เลย ดูท่าจะป่วยนิดๆ จากอะไร รู้ดี ไปมีชีวิตที่วาดไว้นะ และพรุ่งนี้ เตรียมรับกรรมที่เหลือ ตามกรรมที่เกิด ฝากดูลูกกระหรี่ด้วย สงสารมันหว่ะ มันต้องคิดบวกมากๆนะ อย่าปรี้ดๆ อืม เพื่อคนที่มานอนหาความสุข ไม่ต้องลงทุน ทำร้ายคนรัก อีกหล่ะ แม่ง สงสารคนเหมือนกัน มีในใจบ้างนะ แด็ดคิดถึง ทุกวัน และคิดถึงเสมอ แต่คิดถึงที่ว่า เปลี่ยนความหมาย มากไ

จอยอ้วนเป็นเด็กที่มีความเป็นผู้มองไกล สมองเขาเกิดมาเพื่อไต่ไปโพดดียม เขารู้ผู้ใต้แต่ละคนต้องการอะไร แต่เมื่อไหร่จวนตัวชิปหมายเขาก็ไม่เอาไว้ทำมารดาแน่นอน ความคิดนี้ เพื่อนๆรู้กันดี ก็องเป็นเพื่อนที่มึงควรรักษา แต่มันไม่ถูกวิธีนิดเดียว ไม่เอาเหตุผล เอาแต่พวก นันเป็นคนมีศีลธรรม เขาคนหนึ่ง มองในมุมกู เห็นใจ ไม่ได้เข้าข้างกู เหตุผลมัน ทนโท่ ทุกคนมีหัวใจและรู้สึก เขาคิดตามจริง มึงก็รักษาไว้ อีกหนึ่ง โชคดีที่สุด คือ หากไอ้เดี่ยวเป็นกู มึงโคตร หัวเป็นรูแน่นอน นอนบนที่นอนมัน มึงโชคดี ที่พบกู มึงโชคดี หากรักกูน้อยกว่านี้ นิดเดียว ไม่พลาด แน่นอน กูไม่ได้ใส่ใจบักเดี่ยวเกินเรื่องอื่นเลย นอกจาก เหยียบหน้ามัน หาก มึงหยุดฟังกู ได้ตอนนั้น 3 นาที ชีวิตกูกะมึงคงไปไกลมาก ใน ทุกๆด้านที่พร้อมในวันนั้น จริงๆมึงรุ้จักกูดี แต่เปลือกนอกที่กูทำบังใจมึง ใจมึงรู้ว่า ทองเกลื้อนโคลน ก็เป็นทอง แต่ดันเอาไปเป็นข้ออ้างเพื่อทดเวลาออกไป เพราะกูอยู่ในตามึงตลอด จึงไม่นาน และรักคืออะไรมึงยังไม่รุถูยเ

😂ไม่ต้องหยามกูเพิ่มนะ แค่แอบไปเบาๆ กูก็เจ็บแล้ว จะซ้ำอะไรนักหนา มึงเป็นเสือ กูเป็นลา ลาที่มีหัวใจแข็งแกร่ง ถึงเปลือกนอก ยืนไม่ไหว แต่นั่นคือคนมอง เขาไม่รู้กูเจออะไรมาต่างหาก มีใครอยากเป็นกูอีกไหม โชคดีมาก ที่เป็นกู หากเป็นคนอื่นที่ไม่ใช่กู (คิดเอง) ให้คิดเข้าข้างมึงด้วยอีก 20% คิดไม่นาน 1:51 คำตอบเหมือนกัน

เมษานั้น คือวงกรานต์แรก ผมคิดไว้ว่าจะซื้อผ้าไหมให้แม่ จักรยานให้หอม ส่วนหมาเจคงหมวกสักใบ และให้ตังค์นางไปแต่งรถ แต่ คงมาได้แค่นี้ แม่ไม่ต้องรักผมก็ได้ แต่ผมจะยังรักเเละคิดถึง พ่อแม่ เสมอ ผมเป็นคนไม่ชอบวุ่นวาย สังคมน้อย ผมเคยมีสังคมมาก โคตรเหนื่อย อยากนอนอยู่บ้านกะลูกหลานตอนอายุมากแค่นั้น เรื่องรถ ผมชอบมาแต่ แทบจะขาไม่ถึง เบคร ก็จะได้พาบักหำ 2 คนไปซิ่งกัน ผมขอกราบลาแม่ตรงนี้เลย ผมทิ้งบ้านไปนานมาก ผมต้องแก้ปปัญหาอีกมาก ผมทำได้ทุกวิธีเพื่อบ้านผม เรื่องเสียๆที่แม่เห็น ไม่มีผลกับผมหรอก ไม่ต้องห่วง ผมคือแชมป์ คนอื่นดูด ผมใช้คำว่าดูดไม่ได้ บดขยี้ ไปเลย 555+ ทำอะไรผมจะทำให้สุดไม่กั๊ก และจะคิดตามว่่า หากมันดีมีงก็เอาสิ หากไม่ดีก็จบ ผมหน้าตาไม่ดี แต่ผมรักความดี ผมคงไม่อธิบายใดๆเกี่ยวกับยูอีก และไม่อยากให้เขาอธิบายใดๆอีก มันก็แค่นั้น เท่าเดิม ทุกวิธี มีแต่จะจับเข้าโรงเข้าศาล พ่อแม่ผมแก่แร้ว หากผมถูกจับ อีก ผมจะยิงตัวเองแม่เชื่อไหม 555+ ผมว่ามีคนเชื่อ ผมไม่โกธรคนที่ไม่รู้จักผหรอก แต่ ผมขอไว้ล่วงหน้า หากวันใดเจอลูกเขยแม่ ผม เอาแน่ ได้กระทืบหน้าสักครั้งก็พอแล้ว หัวอกผู้ชายทุกคน บ้านคือทุกอย่างในชีวิตเขา ใจเขาใจเรา ต่อยกันไมถึงตายหรอกแม่ ผมคงโล่ง เวลาที่เท้าผมได้สัมผัสหน้า นาง ไม่ใช่เพราะหึงหรืออยากได้ยุคืนหรอก เขาไม่ได้อยากได้ผมคืนเลย หากเขาจะเอาคงหาทางนานแล้ว ผมรู้ดี จนผมหาให้ มันก็ไม่เอาอยู่ดี นางรู้สึก แต่รักไม่ใช่การแอบดูนะแม่ รักต้องใช้ชีวิตจริงๆเรียนรู้กัน ย้อนไปกี่ครั้งก็จบแบบเดิม ภายนอกผม ไม่มีคำว่าใช่ในสายตายุ แต่วินาทีแรก ผมก็ตกใจ แอบเก็บไว้ในใจว่า แต่งกะกูทำไมว่ะ ผมคิดว่าเวลาเดี๋ยวเขาจะรักคนแบบผมจนไปไหนไม่ได้ แต่ผมคาดไม่ถึงว่าเวลาที่มี จะน้อยป่านนั้น

คนเราเป็นผัวเมียกัน บ่แม่น มื้อ2 มื้อ ถึงวันที่เราตกต่ำสุดๆ มือที่จะดึงเราขึ้น มันมีค่ามาก มันการันตีอะไรหลายไปอย่าง ถึงผมไม่มีใคร ก็ดีกว่า อยู่กะคนที่ยืนมองผมเจ็บปวดได้ขนาดนั้น วันนี้ ชีวิตบอกได้เลยว่าวัด โคตรว้าว กลับบ้านที แม่แทบจำไม่ได้ บุหรี่ทิ้งแม่งแต่วันแรก ให้มันสาแก่ใจ คนที่มันย่ำยีผมได้ ทั้งๆ ที่ผม ไม่เคยไม่ดีกะมัน จำไว้ว่า บทแห่งกรรม มันมาถึงใคร มันสาหัส ผมจะบอกให้ ท่านผู้ไม่เกรงกลัวกรรม สุขไม่มากแต่ก็ว้าว บอกได้แค่กูโคตรว้าว

เสียพี่เสียน้องก็มี มึงคึดดีบ่ตอนบ่พใจกู คือกูเฮ็ดให้มึงบ่ดี ตรงไหน กูหาบ่เจอเลย กุูก็พึ่งเริ่มรู้นี่แระ กูมาทีหลัง อุตส่าห์เลือกกู บาดบ่ของที่พึ่งมัก มุนก็วันยันค่ำแระ ข้อเปรียบเทียบมันคนละชั้น แม่ทานดีปานพระ กะบ่ได้เช่นเคย นั่นคือความผิดกู กะวาอยู่

ถ้าการที่ทนเจ็บของกุ มีค่าต่อชีวิตมึง คงดี คงเป็นรักหยาดสุดท้ายที่ดีมาก มึงชนะกรรมบ่ได้ ยู บุญจะพามึงทุเลา อืม กูบอกจากหัวใจ และหยาดน้ำตาสุดท้ายกู หากรักกู ขอให้ความรักกู เปิด ทางบุญให้มึงเห็นกรรม สะนะ อืม บ่ต้องฮักดูแร้ว กลับบ้านไปเเบิ่งอี่พ่่ออี่แม่แทนกู หากมึงเห็น.หัวใจกู น้ำตามึงจะไหลท่วมโลก บ่ต้องคิดหลาย ทำบุญบ่อยๆ มันจะทุเลาเบาบางนะ กูยื้อเวลาจนเจ็บทั้งบ้านกูแแร้ว กูจะบาป เพิ่ม จนสอขึ้นจากนรกยาก ถือว่าคำพูดนี้สิเป็นหัวใจกู ที่มีรักให้เปิดตามึึงเหห้น พ้อง ไป😮นบุญด้วยเถิด หััดสวดดมนต์สะนะ กูบ่รู้จักวัดมาเลย มาจากจุดที่ต่ำกว่านั้นอีก ่าแต่จใกุพยายามกุุมัักดี มากกว่าชั่ว อีก 36 ชม . กูหายแน่นอนกุอยากเห้น .สิ่งใดหรือ ใจมึงกะกูเชื่อมกัน กูเองก็แปลก แต่กะเเปลก มีงรุ้ว่ากูพูดบ่ได้เมายา แค่มึงคนเดียว 555 หนีบ่ได้แม่นบ่ นี่แระ คน เก่ง ความสามารถหลายปานใด กะหนีเรื่องเช่นนี้บ่ได้ กูบ่เคยเชื่อดอก เหมือนไปท้าทายผลวงปู่มั้ง เพิ่นเลยให้กูเห็น ใจมึงเจ็บ กูจะเจ็บตามทุกครั้ง ใจมึงเบิกบาน กูก็จะเบิกบานเอง มึงรู้ผิดถูกแร้ว และเห็นอนาคตแระ เหลือแค่ ยอมกรรม กะสิดันชนะกรรมแค่นั้นเอง แต่ พระพุทธเจ้าเพิ่นกะหนีกรรมบ่ได้ กูเลย ... มึงคิดเองซะ คำเว้ากู ดี ดีมากๆ มึงสิพยายามลบ ไว้ก่อนทุกการขยับเลยก็ว่าได้ กูบ่บังอาจสอน อินทรีย์ ดอก อืม อย่าเอาไปผูกเจ็บต่อ ให้บุญที่เคยใส่บาตรร่วมกู และทุกบุญของกู กูขอยกให้มึง ไปหนุนนำ ให้คิดได้เห็นทางแจ้งสว่าง จริง ๆ มึงคิดได้เเร้ว และเร็วพร้อม มึงคนเดียวที่รู้ ว่าที่กูเว้า บ่เมายาแท้ๆ สิสู้กรรม หรือ น้อมรับ คิดเบาๆ ค่อยๆทำวันละนิดละหน่อย สวดมนต์คือกัน ถ้าทำด้วยใจร้อน จะทำไม่ได้ ให้ทำด้วยใจกลาง แต่ให้ระลึกบ่อย ๆ เพราะคนเราค้านที่สุด คือสวดมนต์ แต่นั่น เสือกเป็นบุญใหญ่กว่าสร้างโบสต์ 100 วัด ขนาดกูได้ทำกะ อรหันต์ เศษกรรมยังเหลืือเฟือขนาดนี้ มึงเอง ห้ามท้อนะ นั่นคือ โค้งสุดท้ายของชีวิต อย่าให้น้ำตากูเสียเปล่าตั้งหลายปี คนรัก ก็คือคนสำคัญที่สุดของกู แทบทุกคน ถึงจะทำไม่ดีกะกูขนาดไหนก็ตาม นั่นคงเป็นรัก สำหรับกู รักกู ไม่ต้องออกเสียงหรอก แต่มันจะดังที่สุด กูไม่ค่อยออกเสียง บ่ว่าสิมึง หรือในอดีต มันดังจน บ่มีไผลบได้ เมียเก่ากูทุกคน ยินดีสิหาเลี้ยงกูพร้อม เพื่อจะกลับบ้าน แต่กผูมีเส้นสุดท้ายที่ใจเสมอ รักกู ก็เหมือนเดิม บ่มีหาย ที่หายคือ การเห้นกูทุกคนเช่นกัน ในบรรดาคนรัก มึงได้ที่สุด และก็มึง เช่นกัน ที่เห็นค่าน้อยที่สุด กู ทนมาก เพื่อมึงนะ 36 ชม.ที่เหลือ หากเป็นบุญ ใจกูจะ รู้สึกได้ทันที อืม ตอนนี้ เจ็บ หวิว คือคนเป็นโรคหัวใจ แต่กูตรวจหลายเพื่อแร้ว 😢ทั้งโ😮คตรกูบ่มีไผตายด้วยหภัวใจ พร้อม แแปลกนะ แต่กูบอกมึงตลอดเลย มึงคงรู้แร้วตอนนี้ แม่น เจ็บหน้าอกเช่นกัน เบิ่งยายออ ตาอิน แทนกูให้ดี สุดชีวิตมึงนะ กูอาจจะบ่ตายอาจสิเปตรตัวยาวทั้งๆที่หายใจเลยทีเดียว ทั้งหมด _กูให้มึง บ่เป็นหยั๋ง กูมักวัด กูจะหาเอาหน้าโอกบุญ กูยกให้มึงได😢้สุดแค่น😮ี้ แม่ ไม่มีคำว่าสาย ยุ สู้้นะ สู้ๆ อืม เอาแบบนี้นะ คิดถึงกูปุ๊ป ให้คิดพ้อ สววดมนต์ นะ สู้ๆนะ ยู อย่าเอาชนะกรรม บ่มี ทาง รู้แร้วบ่ต้องแคร์สายตาไผ มึงทำดี สิ่งดีๆ จะวิ่งหาจนอ้วกแตก อ๋อ คนดีบ่แม่นคนลี้สูบม้า คนชั่วกะบ่แม่นเข้าวัดทุกมื้อ มึงรู้แร้ว กูก็ดีใจมาก ใจ ใหญ่ที่สุด ใจเป็นบุญ ตำรวจกะตรวจเยี่ยวบ่ม่วง กูดูดไปนำรถ ชลบุรี ต้องมีบ่ต่ำกว่า 3 ด่านต่อมื้อ กูไปรอบประเทศก็บ่เข้าใจ บ่ม่วงได้แบบใด๋ ส่ำมึงเห็น กู

6 ปีของกู เป็นแค่เรื่องธรรมดาๆ ขำๆ ของมึง ไม่รักกัน กูไม่ว่า ตอนมีกันกูดีต่อมึงทุกอย่าง แม้เจ็บปวด มึงทำร้ายกู มึงไล่กูเพราะอายคนที่มีกู มึงกินข้าวกูในวันที่ไม่มีสักสลึง และทำร้ายกูจนหยดสุดท้าย แบบไม่ให้เกียรติ ให้ค่าความเป็นคนด้วยซ้ำไป กูไปทำอะไรให้มึงนักหนา อี่ระยำหมา มึงอย่าได้ตายดี แม้กูจะนอนตายตรงนี้ กูก็ไม่อภัย คนแบบมึง จนลมหายใจสุดท้ายกู ยังมีหน้าลวงโลกให้กูต่ำเพิ่ม อี๋ระยำ ขอให้มึงรับทุกผลกรรมที่ทำกับกู

ขอโทษพ่อแม่ผู้ใหญ่ทุกๆท่าน แต่ 8 ปี ของความเจ็บปวดนั้นคนานับได้ ผมอภัยแม้งได้ตลอด จนได้รู้ความจริงว่า คนนี้ ไม่ต้องการอภัยให้ใครและให้ใครอภัยให้ ก็เท่านั้น แม่ง โคตรคน เสียเวลาหัวใจ มาก ชีวิตผมคือของเล่น สัส

มีผู้ใหญ่ท่านหนึ่งเคยสอนไว้ว่า เมื่อไหร่ที่เราโง่ ที่สุด ตกต่ำที่สุด เราจะเห็นที่สุดของใจคน ว่าเขี้ยวเล็บเสือ ของคนเหล่านั้น จะออกมาให้เราเห็นเอง จงหลีก ไม่ควรไปผูกใจเจ็ย กะคนที่มีเขี้ยวเล็บ นั้น คนเรา จะมี 2 อาย อายคน กะอายใจตน คนอายใจตนคือผู้สูงส่ง ควรนับเป็นกัลยณมิตร ที่จะพาชีวิตไปสู่แสงสว่างเเห่งความสุข กู ทำทุกทางจริงๆ และก็ไม่ได้คุยกะพี่ทิพย์เลย พอกูร้องมึงก็ออนวอนพี่แกช่วยเสมอ แกไม่ได้เล่าให้กูฟังหรอก นางผู้ใหญ่มาก แต่กูพูดเสมอ ไม่ได้จับฉลากมา แร้วอายุ 40 กูผ่านคนมาเช่นกัน คน ที่ย่ำเราหรือดูเราโดนย่ำได้ตอนเราตกที่ต่ำที่สุดนั้น ใจไม่มีเมตตาใดๆ เ

เกือบ 500 วัน ตอนเย็นเลิกงาน กูเดินที่สวนเสือศรีราชา เพื่อถามตัวเองว่า แค่กูไม่ มารับ ทั้งๆที่เพื่อนก็ทางเดียวกัน ถึงกับ ทำกูแบบนี้หรือ บางทีกูโทษตัวกูที่ทำดีๆกะมึงมากมายก็ไม่พอ หากกูมีเวลาคงดี หลายไปอย่างที่เตรียมไว้ เพื่อคว้าหัวใจมึง และตลอดไป กูไม่มีแม้เทศกาลดีๆของครอบครัว มึงรู้ รับรู้ว่า ผู้ชาายคนนี้ที่รักมึง น่าสงสารมาก แต่ นึกว่าจะหยุดหรือสิ้นสุดอะไรสักที กลับต่อวีซ่าความเจ็บปวดให้แบบ ไร้ปรานี ขอบคุณมากๆ ขอบคุณที่ขายความชั่วกูให้คนรับรู้ แต่คนดีมักมีสิ่งหนึ่งค้ำชู คือ "ตกน้ำๆก็ไม่ไหล ตกไฟๆก็ไม่ไหม้" ตำรวจยังตรวจเยี่ยวไม่ม่วงเล้ย น่าอัศจรรย์คือบุญ น่าสังเวช คือบาป บาปยุติธรรมกับทุกคนเสมอ ที่รัก

คนคิดเรื่องนี้ คงอำมหิตน่าดูไร้หัวใจและความเห็นใจคนอื่น ไรัสามัญฯ สิ้นดี

กูเป็นห่วงอยู่แค่คนเดียวในนั้น คนที่เอาพระสงฆ์ไปล้อเลียน ซึ่งเห็นความผิดท่าน แต่ไม่เห็นความผิดตน กรรมต่อพระสงฆ์เหลือคนานับ สาธุฯ ขอให้ทุเลาเบาบาง ด้วยเทอญอฯ เรื่องรักคือกองเพลิง ที่ยิ่งใหญ่กว่ากองเพลิงใดๆ ไม่เจอกะตนไม่มีทางรู้สึก ตาดู หูฟัง ปากอย่าแสดง เก็บไว้แดกข้าวนะ

ลุกผู้ชายทุกคนเวลามีความรัก เขาทิ้งบ้านอันเป็นที่รัก ไป หาให้คนที่เขารัก สามี ควรมีเกียรติเสมอ ต่อภรรยา ภรรยาควรเป็นสิ่งมีค่าสำหรับสาวมี เป็นกำลังใจให้กัน ยามเหนื่อยล้า ใช้ผมเอาแต่นอน การนอนคือการฟื้นฟูร่างกายที่ทำงานหนักได้ดีที่สุด ผมคิดไว้ในใจอีกมากมาย ว่าจะพายุขึ้นไปจุดที่ ดีที่สุดให้ได้ไม่เกิน 3 ปี ต้องมีกิจการ ที่มีเงินเป็นน้ำซึมบ่อทราย ผมจะได้กลับบ้านไปทำนาเลี้ยงวัว ทำเกษตร แบบที่ผมถนัดและชอบ ที่บ้าน เพื่ออยู่ช่วยแม่ ผมรู้แม่เหนื่อยมาก ผมไม่ได้เป็นพ่อพระอะไรทำนองนั้นหรอก แต่ สถาบันที่ควรอบอุ่นที่สุด คือครอบครัว ครอบครัวเเข็งแรง ด้วยความรัก ลูกไม่มีดื้อ ทุกอย่างก็จะเติบโตเอง ผมก็ไม่อยากให้บ้านแตก แต่เรื่องความรัก มันบัังคับใครไม่ได้หรอก ผมก้ยังรักที่นั่น รักยู เช่นเดิม แต่รัก มันแค่เปลี่ยนสถานะไป วันหนึ่งผมจะไปเยี่ยมแม่ แม่อาจจะจำบทเดิมผมไม่ได้ ผมเป็นคนอ่อนโยน ไม่เกเรเกตุงหรอก ผมชอบแต่งตัวแบบนี้น จนพระที่วัดท่านรู้ทุกรูป เหมือนกุ้ยเหรอ ผมว่า มันใส่ง่าย เท่ห์ดี ก็แค่นั้นสำหรับผมนะ สำหรับยู คงไม่ละม้าง คนละประเทศ ผมไม่ติดยี่ห้อใดๆ แม้โตมาจากพ่อแม่เงินเดือนเป็นแสน ก็ตาม ผมถือว่าคน เท่าเทียมกันทุกคน ขี้เมา ขอทาน ก็คนหนึ่ง เราควรเมตตาเขา มากกว่าไปหัวเราะชีวิตเขา นั่นคนแท้ๆ เเต่กรรมคนเรามันหยุดไม่ได้หรอก ผมคิดเสมอ คงเป็นกรรมเก่า ที่ ยู ไม่เคยหาสิ่งดีๆผมเจอ ก็คงใช่ ชีวิตผมผ่าน ผญ. มาแค่ 4 คน ยุคนที่ 4 แต่ที่เลิกลากันไป 3 ผมก็ยังรักเช่นกัน เขาเคยเป็นคนที่เรารักนั่นสำคัญมาก คุยกันได้ดั่งเพื่อนถามทุกข์สุข ประมาณนั้น แฟนเก่าผมโสดทุกคน และทุกคนก็อยากกลับมาอยู่กะผมทุกวิถีทาง ผมบอกเขาเหล่านั้นเสมอ รัดังเดิม แต่เราคงไม่นอนข้างๆกันได้ อีีกหรอก

กูบบ่รู้นำ กูขอโทษศเด้อ แต่ทั้งหมดที่กล่าวระทำต่อกูเหมาะกะคำนี้ทมาก ที่ว่าสุด

กูปวดหลังหว่ะ เที่ยวนี้คงรอดยาก กูนี่โคตรซวยจริงๆนะ ชีวิตกูมาจบที่คนเลวๆ ไม่กี่คน คงเป็นเจ้ากรรมกูเข้าใจ มาแบบนี้เลยนะมึง เอ้า เอาชีวิตกูไป สะ

มึงมักผิดหวังในรัก มึงมองรัก ตอนมีสุขนี่เอง ตอนมีประโยชน์ต่อกัน ทุกอย่างก็จบที่ มันก็หมดนะ เกิดขึ้น ตั้ง อยู่ ดับไป อีก 8-9 ปี แปปเดี๋ยวนะ ตอนแก่ มึงจะไม่หน้าตาแบบนี้รู้ยัง เหมือนมึงเห็นกูแก่แระ กูจะแก่ก่อนไม่นาน แค่ 3 ปี กผ้อีก 3 ปี หมอดีๆ ก็รั้งไม่ได้ คนรักนี่ต้องหัวจิตหัวใจจริงๆ ทั้งมึง ทั้งเขา 8 ล้าน % เช่นกัน กูไม่ดผุถผุกใจใครนะ แต่ ใครก็รู้ แทบทั้งโลก ตอนเบื่อกะตอนรัก มันคนละคน 8 ล้าน% เด็กประถม ก็รู้ดี ในเรื่องนี้ นะ คนรัก รักนะ สู้นะแม่ สวดมนต์มากๆ

ออ อีกไม่กี่ ชม. กายใจผมจะไปวัดแร้ว เพื่อบิดามารดา พูดเพือ? หลายคนสงสัย พอดี บางท่านอาจเห็นแค่ตอนสกปรก และปากเดียว อาจผํูกใจเจ็บด้วยรักยุเช่นผม ผมก็เพิ่มเจ้ากรรมไปอีก หนึ่ง แต่พูดผมเชื่อคนโตคิดออก ผมไม่ต้องการให้มาเมตตาผม แค่หมดเจ้ากรรมก็ถือเป็นบุญมหาศาล มีใครอยากเกิดมาเจอแต่ศัตรูย้าง คงไม่ กว่าจะเป็นคนก็ยาก พอมาเป็นจะพบมิตรทำกุศล หรือจะพบคนเหม็นขี้หน้ากันชาติใหม่ฟรี เรื่องของผัวเมียไม่ว่าจะรักหรือเลิก คน 2 คนต้องคุยกันก่อน ไม่รักกันเขาก็ไม่ทำลายกันนะ นี่มันคืออะไร มากกว่า เด็กป.2

กูบ่รู้นะยุ ว่าบักใด๋อาจเคยเหี้ยกะมึงมามากๆจนมึงกลายเป็นคนคิดด้านลบด้านเดียว ชีวิตมึงเหลือบ่หลายยุ แก้ไขใจตนก่อนตาย เปิดใจรับคนอื่นบ้าง กูกะว่าอยู่ กูเว้าให้หัว อี่นี่คือหน้าบูดว่ะ มึงเอาเค้าเว้ากูไปใส่ขั่วลบ และรับบ่ได้นี่เอง กูบ่ได้เกิดนำบักนั่น บ่ได้กินนมเต้าเดียวกัน กะมันมา คนละคนกัน เบิ่งตัวเองบ้างนะ ได้โปดร ดูแลตัวเองบ้างยูเอ้ย เฒ่ามายิ่งแก้ยากขึ้น ไม้แก่ดัดยาก เคยสงสัยบ่ว่าตนเองกะเป๊ะ กะทุกเรื่องอยู่ ชีวิตคือบ่สำเร็จสักที ขยันก็ขยัน อืม ฝากให้ไปคิดเอาเอง กูบ่กล้าเสนอความคิดเห็นแระ คำเว้าคนอื่นบ่มีความหมายสำหรับคนติดดี ติดดี หนักกว่าติดซั่วอีกหลายพันเท่ายุ ทั้งชีวิต แทบสิสะกดคำว่า ความสุขบ่พ้อ กูปวดหัว คักอยู่ มุ่นเอ๋เร่ ชีวิตกู บ่เป็นหยั๋ง ปัญญากูมี บาทเดียวบ่มีกูก็บ่ตาย ชีวิตกู มีมึงพรากไปมากที่สุด แต่กูเต็มใจ บ่ได้เป็นอะไรที่หนักหนาถึงสาหัส ก็ใจกูเลือกเองได้ กูมีชีวิตเป็นของกูนะ และพ่อกูบ่ได้ลง อบต. จักมื้อกะค่อยไปดีเอง กูเข้าวัด เบิ่งพ่อแม่ สิสูบม้าดมกาว ฉีดผงขาวกะสุขกูแล้วหล่ะนะ อีก20 อย่าลืม โทรหากู โอกาส กูมีให้มึง อีก 1 ครั้ง แม่น หูมึงหรือหูไผกะบ่ฝาดดอก มึงรู้ดี ก็ดีแระ บ่ว่ามื้ออื่นสิเป็นจะั่งใด๋ กูกะบ่รู้ มื้ออื่นสิมีบ่ ยังบ่รู้ ไผหน้าใด๋รู้ อันนี้น่ากลัว พญาทุกข์ คักๆ มึงสิมีรอยยิ้มหรือ ขื่นขมจนตาย กะ 20 มื้อข้างหน้านี่แระ กูรู้แร้วว่าวันที่เท่าไหร่ เพราะกูเป็นผู้ให้ มึงบ่ต้องสนใจภาพลักษณ์หัวควายหยั๋งดอก ถามใจตนเองนี่ ย่านแต่คนมองว่าตนจั่งสั่นจั่งซัี่ กูเว้ากะเว้าเถาะ กูอยากเกิดเป็นผู้หญิงที่ได้รู้จักมึง กูสิตบให้หูย้ายข้างเลย คนที่ดิ้นหาทุกข์ หายามากๆนะ มึง โลกใบนี้มีอะไรงดงามอีกเยอะ เเข็งนอกข้างในส่ำเปลือกหอยถาก ก็เท่านั้น หักฝืนใจตนบ้างนะ ซามบ่ทันเฒ่า เพราะ ไม้แก่ดัดบ่ได้ มีแต่เปร๊าะๆ มึงโชคดีมาก มีกูเป็นผัว ถ้าคนอื่น โอ๋ย กูบ่ได้เซ้าใหญ่ อี่หลี ฮักไผต้องพาตัวเองไปเรียนรู้เขานะยุ บ่แม่น เเอบเบิ่งแต่มึง เขากะคนแบบมึง ลองคิดดูนะ บ่ต้องเซื่อที่กูพูดกะได้ กูมันขี้ยา นกกระจอก อ่อนแอ อย่าให้กูเห็นอีกนะ พวกอะไรต่างๆในเฟส ทำเต็มที่งเต็มที่แร้ว อี่หยั๋งมึงอั่นนั่นอ่ะ ถ้าฮักกัน กูเห็นแขนขาอ่อน เมื่อยแฮ่แร่ อั่นกูนี่นะ คนนะยุ บ่แม่นหุ่นต์ที่มึงเอามาฝึกมาฝน กูเป็นแบบกูนี่หล่ะ คิดนะยุ คิดบวกมากๆ ชีวิตจะดี เข้าวัดสวดมนต์นะ กูขอร้อง นะ ถือว่ากูขอ

ปีนี้ จะ 40 แล้วนี่หว่ายุ เดียวนะ 5-6 ปี อีก 10 ปี รับเงินชราแร้วดิ๊มึง 555 กุชอบตอนมึง เบ๊ะปากแล้วขำกู หนีความแก่ชรา ให้ได้นะ มึงเก่ง ที่สุดนี่ กูทำใจไว้แร้ว คนหลง ก็เหมือนห่านที่มีสัขาวนั่นแระ กูเป็นนกกระจอก กูก็พอใจในตัวกู ไม่ใฝ่ฝันอะไรที่จะทำให้ตนเจ็บปวด อย่าเหยียบเข้ามาบ้านกู แม้บันได ขั้นเดียว

ทำไมพยายาม ทำร้ายกันตอนแรกกูไม่เข้าใจนะ หลายคนที่เคยรักกู เขาไม่พูดกะกู หลังจากมคงเข้า หา หลักๆเลยก็แม่บุญธรรมกูนี่แระ ที่ไปขอมึงให้กู หลังกูจึงอ๋อ กูเข้ามากฏว่า ผญ.เวลางอลหรือโกธร ก็จะสาดแต่สิ่งไม่ดีออกมา (ประจานนะบ้านกูเรียก) มีีเหรียญด้านเดียวนี่เอง มึงเล่าหมดไหมว่ากูตื่นตี3 หุงข้าว เสาร์อาทิยต์ ซักผ้าถูห้อง ล้างจานชาม ทำกับข้าว 555 น้ำพริก จ้ำแจ๋ว เศรษฐี แทบ 70% เขาจักแจ๋วมา จั่งได้เป็น ขยันให้ตาย ใช้เงินบ่ปรานี ก็อย่าได้ฝัน รวยแล้ว ถลุงให้ตายก็ไม่หมด

หากยังหายใจ กูจะอยู่ กูจะมีชีวิตเพื่อย่ำที่หน้ามึง เดี๋ยว กูจะคิดถึงมึงตลอด แม้พรุ่งนี้ พวกมึงจะอยู่หรือไม่อยู่ด้วยกันก็ตาม กูภาวนาให้เราพบกัน ..นักกีฬาที่รัก

ครั้งหนึ่งผมกลับบ้านคนเดียวแวะนอนที่บ้านก่อนขับรถต่อ ผมนอนนานมาก จนแม่ต้องปลูก ผมเพลียร์มากต่างหาก ผมเคยเลวก็จริงแต่คงไม่ใช่สันดาน แววตาแม่กังวล มันจะเลี้ยงลูกกูได้ไหม ลูกครูเหยียบขี้ไก่ไม่ฝ่อแบบนี้

อืมกูจะะปั่นสล็อตแระ มาแฮกให้กูเสียสิ กูไม่ได้ติดพนันมึงเห็นไหมตาละบาทไม่ จนกว่าจะเมื่อยหลับไปเอง กูไม่พูด กผุเจ็บพูดไม่ออก บอกใครก็ไม่ได้ เล่นสล็อด กูแค่เบาลง แค่นั้นเอง ตาละบาท ตั่งแต่ต้นจนจบบ กุไปวัด ทุกอย่างเท่ากับ 0 และ 10 วันุ พอ ปีนี้ 41 นะ แแต่่ืมีสาววิิ่งเข้าหาแทบจะทุกระดับ ยัน ผอ. รร. ที่ว่าสิ่งศักดิสิทธิ์าา

กูรู้ว่าเสียแต่เล่น เพราะกูบอกอยู่ว่ากูไม่ใช่ทาสมึงจึงไม่ต้องฟัง ทำอีกก็ได้ ทำสิ ดูว่าใจคอมึงจะเหี้ยมเกรียมขนาดไหนได้ กูหายืมตังค์แปป ทำเรื่อยๆ จนกว่าจะรู้ว่าคนรักเขาควรทำอย่างไร จริงๆ มีอีก แค่ 24 ชม. ทำให้เต็มที่เท่าที่จะสะใจได้ มันวัดว่า มึงเอากูหรือเอาคนอื่น จริงๆบอกกผุดีว่าไม่รัก ก็คงไม่มีกงกรรมนี้เกิด คนดีชอบทำ คนระยำชอบติ

ฮักมึงนะ ยู กูเกลียดบ่ลงว่ะ แต่กูอย่าให้ สักคำ แทนทั้งหมดที่มึงโอนผิดใให้กูมากมายปานกูบ่แม่นคน ิก10 ปี ก็เปลี่ยนความคิิดมึงไม่ได้หรอก ย้อนเลืืคอกก๔ูคติ

มึงจำได้ดีนี่ ตอนกุถูกจับที่เขาให้ฐ่ ตำรวจเหลียวบ่เห็นรถเฮา กูก็ไม่เข้าใจว่าคืออะไร แต่ ไดกูอักเสษ ผลของกรรม กูบ่ได้ย่านตาย เท่า อยู่เหมือนตายทั้งเป็น มึงเกศ ทุกอย่างเเร็ว กะดีแร้ว ตั๋วคนมันง่ายยุ ตั๋วเจ้าของกูบ่เคยตั๋วได้555 อืม กูอยากกอดมึงตอนนอน และกวนตีนทุกมื้อเลย นั่นคือความจริง แววตามึงทำกูหันหลังทุกครั้ง กูไม่เข้าใจ ทำไมต้องอ่านใจมึงออก กูบ่อยาก มีความสามารถแบบนี้เลย แปลกดีนะ ยโสธร เป็นจังหวัดที่ไม่มีในสมองกู แต่เสือกเป็นจังหวัดที่กูจะบ่ลืมจนตาย หึ บ่มีคำว่าบังเอิญในโลก หรอก สู้ๆยุ มื้อใด๋มึงเจ็บ ถึงตากูบ่เห็น ใจกูก็จะเจ็บทุกครั้ง สู้ กูสู้ให้มึงเห็นตั้งนาน ทรมานกว่านี้ หี ที่มึงเจ็บตอนนี้ หางของขี้เล็บ ของกู มว้าก มี 1 คนรู้ดี เอื้อย แม่น ป้าทิพย์ แมร่งอี่ห่ากะจักแม่นไผ มาตะไส แต่กูฮักมันไปแระ มันลืมน้องแบบกูแร้วมั้ง กูไม่ลืมผัวเมียคู่นั้นได้อีกเลย เขาก็ผิดพลาดแบบเฮาแระ เขาหันหากันด้วยเหตุผล จนมีมื้อนี่ เฮาน่าจะเป็นกรรมใหญ่อยู่ ถึงยากเข็ญ กูบอกมึงมาตลอด 4 ปีให้สวดมนต์ หวังบุญเกื้อและกะรู้ว่า มึงแทบบ่แตะหนังสือสวดมนต์ที่กูส่งให้ก่อนทุกอย่างเลย ก็บ่แปลก ตอนนั้นมึงยังไม่รู้ คนไม่รู้คือไม่ผิด เส้นสุดท้ายกูที่มีต่อมึงไม่ใช่บักเดี่ยวนะมึงรู้ยัง มึงไม่ให้ราคากู แม้แต่สิพูดจา มึงอยากเว้า แต่อาย อายคนรอบข้าง แต่ใจแทบขาดคืออยากเว้า มึงเลือกแล้ว กูได้คำตอบจนขับรถหลงเข้าไปอยุทธ์ยา 3 รอบ หลงทาง จนสว่างตาตา จั๋งถึง ปทุม ทั้งๆที่ขับแค่ ชม.กว่าแค่นั่นแระ มื้อนั้น แจ้งคาตา ตากูเหมือนบ่เห็นทาง แต่ขับไปเรื่อย หลงไปกลางทุ่งนา อ้าวบ่แมน กทม.แท้ ก็จอด ตั้งหลัก อยู่เช่นนั้นจนแจ้ง กูรู้มึงจะตามมา กูมาฮอด กะซื้อไว้รอเลย มันไปบ่ได้ สมมุติ กูจะตายน้ำ แต่กูเป็นตัวประหลาด ถ้ามึงจะดึงกู คงเป็นไปบ่ได้ เพราะอายคน นี่เอง หึ เซื่อบ่ ผู้หญิงคนหนึ่ง กุสุบยาพ่นใส่หน้าเขาทุกมื้อ ยืนจิ้มแข่ว ใจส่ทุกมื้อ ใส่ซางขาดๆทุกมื้อ เขาบ่เบิ่งไผ เขาสิเบิ่งแต่กู แทบจะ รอทั้งวันแค่เห็นกู 😅กูก็บ่เข้าใจ เขากะกู ยืนข้างกัน ก็ประมาน รถไถฮ้างใต้เล้า จอดเทียบ ปอร์เช่ ประมาณนั้น อืม หัวใจนี่เอง ที่เขาละสายตาจากกูไม่ได้ย เขามีหัวใจ สีเดียวกะกูม

แต่เงินออกผมไม่ดีใจเลยรู้ไหม ยุไม่อยู่ วันที่ 7 กพ. ซึ่งอีก อาทิตย์เดียวก็จะถึงวันแห่งความรัก ผม อธิบายความรู้สึกนั้นไม่ออก พอผมทนอยู่ไม่ไหวจึงหนีไปทำงานที่พัทยาต่อ คิดอย่างไรไม่รู้ไปสมัครเป็น ยาม ๆเป็นงานที่ได้ไงมั้ง ผมไม่มีตังค์ ผมส่งตังค์ให้ยูตลอด จนเขาปิดบัญชีหนี ผมไม่ได้ทันพบ เทศกาลที่บ้านเราแม้เทศกาลเดียว ผมมีหมาหอม คือดวงใจ ผม อ๋อผมไม่ได้โรคจิตวิตฐานหรอกนะ ผมส่งยุตลอด 6 ปี เป็นเงินไม่ได้ ก็ต้องเป็นอาหาร อย่างน้อยเดือนละ 2 _3 ครั้ง เพื่อให้เขาเหลือเงินส่งบ้านมากไป เพื่อเด็กๆจะได้กินดี เงินเหล่านั้น ผมนึกถึงแค่นั้น หากจะเอาไปเที่ยวผู้หญิงสวยๆ คงนับนิ้วมือไม่ไหว ผมไม่ได้พูดเพื่อสิ่งอื่นใด วันนั้นแม่กลัวผม นุ จะต่อยผมถึง3 ครั้ง ผมไม่ถือและเข้าใจ

ที่สุดครับรอคอยพี่หนึ่งกลับจากยานแม่มาเกือบ5ปีในที่สุดก็ได้ฟังจากตัวจริงสักที

มีผู้ใหญ่ท่านหนึ่งเคยสอนไว้ว่า เมื่อไหร่ที่เราโง่ ที่สุด ตกต่ำที่สุด เราจะเห็นที่สุดของใจคน ว่าเขี้ยวเล็บเสือ ของคนเหล่านั้น จะออกมาให้เราเห็นเอง จงหลีก ไม่ควรไปผูกใจเจ็ย กะคนที่มีเขี้ยวเล็บ นั้น คนเรา จะมี 2 อาย อายคน กะอายใจตน คนอายใจตนคือผู้สูงส่ง ควรนับเป็นกัลยณมิตร ที่จะพาชีวิตไปสู่แสงสว่างเเห่งความสุข กู ทำทุกทางจริงๆ และก็ไม่ได้คุยกะพี่ทิพย์เลย พอกูร้องมึงก็ออนวอนพี่แกช่วยเสมอ แกไม่ได้เล่าให้กูฟังหรอก นางผู้ใหญ่มาก แต่กูพูดเสมอ ไม่ได้จับฉลากมา แร้วอายุ 40 กูผ่านคนมาเช่นกัน คน ที่ย่ำเราหรือดูเราโดนย่ำได้ตอนเราตกที่ต่ำที่สุดนั้น ใจไม่มีเมตตาใดๆ เ