Ջավախք
Այնտեղ սրտի պես սարերը բա՜ց են,
Եվ սրտի նման աղբյուրները պարզ,
Ծաղիկներն այնտեղ շաղերով թաց են,
Երկինքը կապույտ, երկինքը երա՜զ…
Կապույտ լեռները ննջում են մուժում,
Արտում ձգվում է բարակ սայլուղին,
Կարոտի անուշ երգեր է հուշում
Գետակի վրա կորացած ուռին…
Եվ այն հանդերում, արտերում արձակ,
Այն խոր ձորերում, գետափին այն ջինջ,
Մի խենթ մանկություն երգի պես անցավ,
Եվ մի սիրտ վառվեց սիրով առաջին…
Հանդերում մնաց սևաչ լեռնուհին,
Գարնան արևոտ անձրևի ներքո,
Քեզ հեռու տարավ բարակ սայլուղին,
Քեզ ուրիշ ափեր կանչեցին երգով…
Բայց միշտ թովեցին հանդերը արձակ,
Լեռները կապույտ, աղբյուրները ջինջ,
ՈՒ մի մանկություն երգի պես անցավ,
Եվ մի սիրտ վառվեց սիրով առաջին…