Рет қаралды 81,293
OTWÓRZ DRZWI SWOJEGO SERCA !!
"Myślisz w [tym fragmencie sutty] o ludziach, którzy ci służą pomocą, a następnie stwierdzasz: „Moja praktyka jest właściwie po to, aby pomóc ludziom, którzy mnie wspierają”. Czyż tu nie została zawarta cudowna idea? W kontekście twojej praktyki myślenie o tych ludziach staje się aktem hojności. Myślisz: „Oby to pomogło tym ludziom”. Ale nie tylko. To również pewien rodzaj metty, bo zawiera coś ze współczucia. Jeżeli myślisz w ten sposób, to obserwujesz jak głęboka staje się twoja praktyka medytacyjna. Myślisz: „Nie robię tego tylko dla siebie, ale również dlatego, że pomaga to wszystkim innych istotom żyjącym wokół mnie”. Kiedy tak postępujesz, ich dary przynoszą większą korzyść, ponieważ obdarowywana zostaje dobra osoba, która praktykuje we właściwy sposób. Myślisz wtedy, że każdy krok na ścieżce, każda z twoich medytacji, wykonywane są jako akt obdarowywania innych ludzi.
Często uważamy akt hojności za coś związanego ze świecką praktyką. Naturalnie są ku temu powody, ponieważ prowadząc życie klasztorne nie jest łatwo ofiarowywać dobra, a w szczególności przedmioty materialne. Jednak dla członków zakonu istnieją inne możliwości bycia hojnym. Oczywiście jedną z nich jest nauczanie Dhammy, ale inną, niezwykle prostą jest właśnie ta wymieniona tutaj. Jest ona bardzo bezpośrednia i bardzo przystępna, bezinteresowna. Po prostu przemierzasz swoją ścieżkę. Istnieje możliwość, że podczas nauczania Dhammy zacznie się powiększać nieco ego, ale tutaj to nie nastąpi w takim stopniu. Podążasz ścieżką, a swoją praktykę ofiarowujesz ludziom, którzy ci pomagają. To głębokie i wzmacniające, pokazuje jak ważna jest hojność na ścieżce. Jeżeli cechuje cię hojność, chęć dzielenia się z innymi, to jest to radość - to z tego właśnie powstaje szczęście. Jest ono paliwem dla medytacji."
~Ajahn Brahmali
źródło: sasana.pl