Lata temu w trakcie rekolekcji stanowych dla mężczyzn, ksiądz powiedział do mężczyzn: panowie jeśli chodzi o wierność to jest to sprawa honoru, albo go masz, albo nie... przysiegałeś! Ale to nie jest takie proste i sam jako mąż już od 33 lat mam świadomość, że najgorsze co można zrobić w związku to mieć pewność, że jest się w stałym związku i nic się nie może wydarzyć. O małżeństwo przez cały czas trzeba dbać, pielęgnować je jak najdelikatniejszą roślinkę, to jest chyba sposób na udany związek.

Dobrze, że jesteście. O 12 będzie msza w intencji uzdrowienia mojej córki (l. 40), która walczy z drugim nowotworem. Będą kolejne badania, co i gdzie jeszcze 😢. Proszę o modlitwę.

To jest dość proste. Dokładnie tak jak z mężem po dwudziestu latach, w kryzysie wieku średniego. "Zrozum mnie" - że się zauroczyłem, bo młodsza, ladniejsza itd. - to jedno. Ale co dalej z tym robię (zrywam tamtą relację, zmieniam pracę, żałuję tego, pracuje nad relacja z żoną itd.) - bo ślubowałem i chce być wiernym - to co innego. W tym drugim wyraża się dojrzałość.

Rozumiem o. Tomka w kontekście tego, ze przez całe życie się zmieniamy. Każdy etap życia człowieka zmienia nasze widzenie siebie i naszego życia. Na pewnym etapie czuje się spełniona. Etap się kończy i zaczynam od nowa. Chociażby kwestie starzenia się, zmiany hormonalne, zmiany w otoczeniu, przejście na emeryturę, odejście dzieci z domu, kiedy są już dorosłe. Wszystko to stawia nas w nowej sytuacji, w której musimy się odnaleźć. Pan Bóg nie pozwala byśmy spoczęli na laurach- ciagle nowe wyzwania.😉

Tak jak powiedzial o.Tomasz, nie znamy siebie do końca i z tego wypływa dla mnie nauka, aby być czuwającym...tak jak panny roztropne...Pozdrawiam Ojców😊

Zgadzam się z chłopakami z zza kamery . Podjęliście decyzję. Nikt nie obiecał, że będzie łatwo. Ani w kapłaństwie ani w małżeństwie.Duch Święty zawsze pomoże . To jest ogromna siła i moc

W małżeństwie też tak bywa, też człowiek się zmienia, relacja ewoluuje, bywa ciężko i to nie raz

to "proste" :) ale jeśli przyjdzie ksiądz i powie: "zmagam się, zrozumcie mnie". To ja mu powiem rozumiem, dobrze że przyszedłeś i mówisz, bo wiem czym jest zmaganie. jeśli przyjdzie mąż/żona i powie, "zmagam się, zrozumcie mnie". To myślałem, że trzeba powiedzieć: jak podjąłeś decyzję to nie ma o czym gadać, ale jak kiedyś przyszedł do mnie mój przyjaciel i tak powiedział o swoim małżeństwie to miałem świadomość, że on bardzo dobrze wiedział jaką decyzję kiedyś podjął i nie przyszedł po przypomnienie zasad. I oczywiście zmaganie przychodzi po to żebyśmy podjęli jakąś decyzję, ale skąd w nas takie przekonanie, że jak już ją podejmiemy i to będzie ta "dobra" to to już koniec naszych zmagań? Fajnie jakbyśmy to trochę odczarowali. Jakbyśmy przestali tworzyć w głowach takie idealne konstrukty ludzi, którzy nigdy z niczym się nie zmagają i że tak wygląda najlepsza wersja człowieka. Jak dla mnie to jest nawet trochę na odwrót. A co powiedzieć komuś kto się zmaga? Jestem, jak będziesz mnie potrzebować. Widocznie musisz sobie odpowiedzieć na pytania, na które do tej pory udało ci się uniknąć szukania odpowiedzi. Szukaj, znajdź je i nie bój się prawdy o sobie.

Bracie Tomaszu, kocham Cię, za całokształt. Im więcej słucham, oglądam - coraz bardziej ❤. A co tam😊

Ojcze Adamie kiedyś w Grodkowie w zeszłym roku po nauce rekolekcyjnej podeszłam do Ojca po błogoslawienstwo i po nim poczułam się jak mała dziewczynka którą utulił najukochańszy tatuś ,(mam 46 lat ) Dziękuję Ojcu bo to było bardzo mistyczne przeżycie

Szczęść Boże ✝️ ❤️Ojciec Tomasz ma ogromny wewnętrzny urok osobisty 😇

Ojciec Tomasz jest cieplym, pelnym spokoju czlowiekiem - tak, ma ojciec taki "fluid", przy tym bardzo inteligentnym i majacym ogromne poczucie humoru... wiec nie dziwie sie ze kobiety ojca lubia. Ja tez. Pozdrawiam serdecznie - dziekuje za mocno stronniczych.

Łatwo podejmuje decyzje i oddaje się ocenom ten, kto nie był w takiej sytuacji. Nie zmagał się z nią. Czy to ksiadz, czy świecki. Wszystkich zmagających się przytulam. Staram się nie oceniać. Życzę wyborów, które przywracają pokój ducha ❤

Wylewać 2/3 kubka kawy!? Ludzie... a mikrofalówka to od czego? Ojcze Adamie nawróć się i zaprzestań marnotrawienia tego cudownego napoju 😊

Nie wiem czy to przystoji .ale uwielbiam was dwóch I każdego z osobna .❤

Starsi panowie dwaj😊to z wiekiem przychodzi...człowiek nie chce się już użerać, tym bardziej z drugim człowiekiem, relacje miłosne kosztują sporo energii... Objaw starokawalerstwa😊

Szczęść Boże, bardzo trudny temat Ojcowie wzięli dziś na tapetę. Jestem mężatką 21 lat, kiedyś byłam absolutnie przekonana, że nigdy bym nie złamała złożonej przysięgi. Teraz z perspektywy tych bardzo trudnych lat małżeństwa niem mam już tej pewności. Wręcz trwam poniekąt wbrew sobie i nikt nie jest szczęśliwy. Modlę się tylko o mądrość i opiekę Bożą. Nie jest łatwo, choć z zewnątrz może to wyglądać zupełnie inaczej. Jak to mówią:"co chatka, to zagadka".

Mój mąż zostawił mnie po 22 latach wspólnego życia. Dzięki Bogu, zaczął interesować się po odejściu naszymi córkami. Ale! Tak. Próbowałam zrozumieć - bo jakoś tak ma serce ukształtowane, że zamiast walczyć o pełną i szczęśliwą rodzinę (gdzie naprawdę był bardzo kochany), łatwiej mu było zdezerterować do innej kobiety, która owinęła go sobie wokół palca - naprawdę - rozumiem ten pewnego rodzaju brak umiejętności wytrwania, walki, kochania (złe wzorce wyniesione z domu, moralnie popsute towarzystwo). Ale nie rozumiem i nigdy nie zrozumiem, jak obca i naprawdę źle postrzegana co do swoich intencji i zachowań osoba, mogła tak zawrócić w głowie wydawałoby się mądremu człowiekowi, że ja - z tym wszystkim co od siebie dawałam stałam się wrogiem nr jeden… także w skrócie: rozumiem ludzkie błądzenie i zagubienie - nie rozumiem totalnej zmiany wartości, postaw i serca… proszę o modlitwę za nasze córeczki i za nas. Żeby każde z nas umiało mimo wszystko odnaleźć dobro w tym drugim.

Uwielbiam Ojców, dają mi tyle pozytywnej energii u uśmiechu. Uważam ( to nie odkrycie), że w każdej sytuacji trzeba prosić Boga aby pomógł nam wybrać dobrą drogę dla nas samych nie raniąc innych przy tym. Szczęść Boże ❤

Miłość to wierność. Zakochanie zaś to emocje. Sam, Ojcze Adamie, przecież tak mówiłeś. "Ślubuję Ci miłość, wierność". Wierność wyborowi dokonanemu w Bogu

Uwielbiam Wasze spojrzenia na siebie …😁 jak Wasze 👀 mówią … aleeee o co Mu chodzi😅 uwielbiam Wasza normalność w tej całej nienormalności 😁😊

Jestem daleka od publicznego rozliczania księży. Ludzie często lubia patrzeć na życie innych, a o swoim zapominają. Każdy przypadek jest indywidualny, zwłaszcza w takich kwestiach. Nie oceniać, ale wspierać każdego w tym, co dla niego dobre. I tyle.

A mi się przypomina Merton i jego zmagania w zakochaniu,dla mnie to bardziej ludzkie,życiowe i daje możliwość większej bliskości, umożliwia zrozumienie drugiego człowieka w jego zmaganiu z życiem. Przecież księża to ludzie a nie nadludzie niemający problemów i kryzysów. Moim zdaniem to bardziej zbliża ludzi do siebie, żeby nie było podziałów na świeckich i duchownych. Wszyscy jesteśmy jednością tylko mamy inne role w życiu. Przeciez czlowiek to tajemnica.

Ciężko żyć w 100 % w dezycji , która się podjęło np 20 lat temu . Byliśmy o te minione lat w innych okolicznościach , z innymi uczuciami . Człowiek nie jest niezmienny . Dlatego, mówię , że przynjamniej dla mnie osobiście jest to trochę niezrozumiałe , że mamy tkwić w decyzji sprzed lat ( już nie mówić o tym jak np druga strona - współmałżonek lub kościół jako instytucja zawodzą i decyzji nie tkwią . No, ale ponad wszystko jest Słowo Boże , które od nas wymaga tego trwania .. a jeśli chodzi o księży i ich pragnienie do bliskości w małżeństwie to mam jedną poradę .. TRAWA U SĄSIADA JEST ZAWSZE BARDZIEJ ZIELONA 🤓 to działa trochę na zasadzie , że chcemy mieć to czego mieć nie możemy , albo nie znamy .

Zrozumieć człowieka, ze się zakochał- tak. Czy powinien za tym uczuciem pójść- nie. W młodości byłam zakochana w księdzu- ze wzajemnością. Wiem, co mówię.

Drodzy Ojcowie, dziękuję, że rozmawiacie z nami na różne tematy, także bardzo osobiste. Jestem o wiele mniej stronnicza i uważam, że Kościół robi błąd odcinając mężczyzn decydujących się na kapłaństwo od kobiet i całej sfery kobiecości. Oczywiście, każda dojrzała osoba, kobieta i mężczyzna, powinna umieć żyć samodzielnie, jednak pewnych rzeczy, tak jak w tańcu, w pojedynkę się nie osiągnie. Dlaczego mielibyśmy obarczać poczuciem winy osoby, które chcą zrobić coś najbardziej naturalnego, czyli żyć w związku? W innych kościołach chrześcijańskich nie ma z tym problemu. Istnieje zapewne jakaś grupa ludzi, która wybiera samotność bardzo świadomie, a nawet chroni się przed społecznością, jak mnisi z góry Athos. To są jednak wyjątki, zdecydowana większość potrzebuje bliskich relacji z innymi. Uważam, że w zakonach męskich i żeńskich powinno się składać wyłącznie śluby czasowe, zaś księża powinni mieć możliwość zawarcia małżeństwa w dowolnym momencie życia. Nie jest dla mnie żadnym problemem, jeżeli jakiś ksiądz podejmuje dojrzałą i przemyślaną decyzję, że chce się związać z kobietą. Szkoda, że musi rezygnować z kapłaństwa i jest napiętnowany we wspólnocie Kościoła. Pozdrawiam!

Nareszcie interesujaca rozmowa w tych stronniczych :) Chlopaki zza kamery wygrali. A ojciec Tomasz niesamowicie empatyczny i rozsadny czlowiek. Wlasnie tak, nie mozna wyprzedzac i wyskakiwac z tymi radami do kogos. Piekna odpowiedz: "po prostu slucham". Cecha idealna przyjaciela, terapeuty, duchownego.

Tyle wiemy o sobie, ile nas wypróbowano... myślę, że O. Tomasz to ma na myśli. Czasem wydaje się nam, że jesteśmy tacy czy tacy, a w sytuacji, kiedy coś się wydarza, to zachowujemy się inaczej - okazuje się, że na przykład pragniesz czegoś innego niż myślałeś.

Dziękuję Kamilowi za wytłumaczenie naszym drogim ojcom o co chodzi w dorosłym życiu😊. Kapłaństwo czy małżeństwo to decyzją. Na tym polega dorosłość, że jak mam męża to nie mogę oczekiwać, że ludzie będą mnie wspierać i rozumieć gdybym zdradzała męża, identycznie jest z księżmi, nie możecie oczekiwać wsparcia i zrozumienia dla związku z kobietą.

Ojcze Adamie , ten brak takiego pragnienia to się nazywa - staro kawalerstwo😅😅😅. Już się posiada własny rytm życia i przyzwyczajenia i nikt nie może tego zaburzyć 😂😂. To oczywiście żartobliwy przekaz ❤ Pozdrawiam

Bardzo dobry, odważny temat. Szacun dla obydwu "panów"! Faceci z jajami w dobrym tego słowa znaczeniu.

Ksiądz i dzieci. Uwielbiam wyznanie świętej pamięci Jana Kaczkowskiego (...) Jest wielu którzy mówią do mnie tato, ale nie ma ani jednego który musiałby do mnie mówić wujku(...) 😅😅😅

W pojdynke jesteście wspaniali ,a we dwoje CUDOWNI POZDRAWIAM

Kochani Ojcowie, dziękuję za wszystko. Chodzi po mnie wiersz ks. Twardowskiego "Uciec od miłości na chwilę na sto lat na zawsze nie tak łatwo kiedy serce otworzy paszczę" Piszę jako "praktyk" .. i mogę powiedzieć, że tylko z Bożą pomocą jest możliwe, żeby zachować siebie i odciąć się od pragnień bliskości. O. Adamie, proszę "nie prychać na modlitwę", moim zdaniem rozmowa z Miłością jest jedynym sensownym rozwiazaniem, gdy jesteśmy blisko kogoś, kto boryka się z tym problemem. My nie mamy rozwiązań, ale On jest od tego większy.

Ten odcinek niesamowicie mocno do mnie trafia, podoba mi się od pierwszej sekundy począwszy od animacji po muzykę, wstawki, treść i wypowiedzi Marcina i Kamila ! Szacun !!!❤❤❤❤

A ja się cieszę że jesteście zakonnikami bo jak nie Wy to kto dawał by nam takie rady i taką radość z słuchania Was🍀🕊️

Wydaje mi się, że jest jedna dobra metoda na takie "dylematy sercowe", trzeba oddalić się od źródła, które budzi w nas rozdarcia, np. od osoby, która nas pociąga. Świadomie unikać spotkań, świadomie oddalić się gdzieś, gdzie okazji do spotkań czy rozmów nie będzie, i zająć się czynieniem dobra dla innych. Wystarczy kilka miesięcy i zazwyczaj rozum powraca 😉

Kamil mądrze gada. A cierpienie jest wpisane w życie każdego człowieka.

Ojciec Tomasz fajny facet, spokój, inteligencja, poczucie humoru. Atrakcyjny dla kobiet jak najbardziej.

Temat, Ojcowie podnieśli ważki ale niekończący. Sytuacje są indywidualne i wymagają rozeznania w długim czasie. Księża cierpiący na brak bliskich są w podobnej sytuacji jak osoby będące w małżeństwie, w rodzinie, w którym druga osoba może okazać się dysfunkcyjna w bliskiej relacji i powstaje poważny problem co zrobić. Rozwód, odejście z stanu duchownego? Dojrzałość wymaga decyzji i poniesienia ich konsekwencji. Nawet takich, że zmiana może okazać się trudna lub konsekwencje bolesne. Stoję na stanowisku, że jeśli wyczerpałeś możliwości zmiany, w miejscu w którym jesteś (terapia, rozmowa, rozeznanie na modlitwie) trzeba mieć odwagę i spróbować zmian. Pan Jezus nie zostawia uczniów w drodze do Emaus ani obdartego przez zbójców. Jezus łatwiej trafi do kogoś kto realizuje swoje pragnienia w szczerości niż hipokrytów, którzy jedno mówią a robią drugie. Ps. Przydałby się Ojcom trzeci rozmówca świecki, do większości poruszanych kwestii. 😉🙋🏻‍♂️

Bardzo dobre do tego tematu są uczucia nie kochane ks. Grzywocza. Pozdrawiam

W każdym stanie są pokusy ,zwątpienie ,kryzys…sługa złego lubi mieszać ogonem,ciagle musimy się zmagać z przeciwnościami,dylematami.W modlitwie prosić o światło,mądrość,rozeznanie i siłę do przezwyciężenia wątpliwości…takie mi przemyśleń na tą chwilę przychodzą do głowy.

Uwielbiam Was drodzy Ojcowie ❤, jesteście wspaniali. Słuchanie Was to sama przyjemność. Dzięki Bogu , że jesteście 😊

X Boniecki znalazł sposób: trzeba nad tym zapłakać, opłakać fakt, że ksiądz nie będzie mężem i ojcem w sensie fizycznym.

Tak Kamil ma rację... Ksiadz slubował tak samo jak mąż i żona... Rownie dobrze małżonkowie mogliby kierować uczucia na prawo i lewo...

Byście byli na pewno wspaniałymi mężami i ojcami. Uważam, że księża mogliby mieć normalnie rodziny i służbę duszpasterską. W zależności od wyboru konkretnego księdza. Nawet powiem, że troszkę zmarnowany potencjał wspaniałych wrażliwych facetów dla rodziny, żony i dzieci .

Decyzja - bardzo mądrze Kamil powiedział. Tego się trzymam i w tym znajduję sens.W kapłaństwie myślę, że podobnie jak w małżeństwie, w którym jedno może pokochać innego człowieka (a właściwie zakochać się, ponieważ pokochanie wymaga czasu i zaangażowania, a jeśli idę za swoją decyzją bycia w małżeństwie nie powinnam do tego dopuścić). Decyzja - cały czas myślę, czy to co robię w zakresie relacji z innym człowiekiem może zranić mojego męża i odwieść mnie od mojej decyzji.

'usensownij się' wcale nie jest głupią poradą, kazdemu dobrze zrobi zastanowienie się nad tym

Szczęść Boże.Dobry poruszony temat.Myślę ,że gdy ktoś nie umie podjąć odpowiedniej decyzji to szatan wykorzystuje sytuację.Tylko ludzie blisko Boga dają sobie radę.Pozdrawiam -Ania

Trzymać się ciągle tego samego? To jak ci, co teraz odchodzą od Kościoła i za 10 lat by chcieli wrócić to co? Już nie mogą? Ludzie się zmieniają i ich potrzeby/pragnienia też. To bardzo trudny temat do rozeznania przez osobę, której dotyczy i na modlitwie a innym nic do tego, bo to nie ich życie. Dziękuję, że jesteście. Bóg zapłać ❤

Jak ktoś szczęśliwy w swoim powołaniu ma dobre relacje z ludźmi i robi rzeczy które go nakręcają to rzeczywiście nie szuka na boku. Jak jest inaczej to czegoś zaczyna brakować obojętnie w jakim powołaniu.

Marcinie wow, jestem pod wrażeniem, Twoich wstawek do odcinka, wow

Ojcze Adamie Ojcze Tomaszu ogrom miłości mnie przepełnia jak to oglądam i już wiem z eto obejrzę kilka razy, uniwersalne prawdy zostały przekazane w taki sposób że mogę tylko dziękować i kochać ❤

Mi się wydaje że jak ludziom jest ciężko to najłatwiej oskarzac instytucje, kościół, a potem inni tracą poczucie sensu tego co robią,

Ważne, żeby nie prowadzić podwójnego życia, bo to straszna krzywda

Według mnie chodzi o pewien wybór i decyzję. Podjęta decyzja zamyka wybór innych opcji, i wiąże się ze stratą / potencjalną stratą - "X czy Y już nie jest dla mnie dostępne". My chyba generalnie wolimy mówić o tych pozytywnych stronach danej decyzji czy wyboru, a mniej o tej drugiej stronie - czego nas to pozbawiło, co już nie będzie dostępne/osiągalne, z czego zrezygnowaliśmy.

Byłam w takim "związku" rozstanie było potwornie ciężkie, ale trzeba było podjąć decyzję dla dobra obydwojga. Rozumiem taką sytuację ale chyba dlatego że to przeżyłam. Jeżeli to jest szczere uczucie, to z czasem patrzymy na dobro drugiej osoby i to pomaga podjąć właściwe kroki. Bolesne ale słuszne. ❤

Podejmuję konkretne decyzję, modlę się, rozważam inne decyzję, modlę się, zostaję przy swojej decyzji, modle się dalej, ale juz nie rozważam tylko polepszam to co zdecydowałam. A jezeli ktoś ma inaczej to też super!

Gdzieś czytałam,że św.Faustyna gdy chciała poczuć bliskość Jezusa modliła się podnosząc swoją obrączkę,znak zaślubin,znak miłości.Dla mnie to też ważny symbol.U nas mąż zgubił,ja oddałam,po kryzysie je odkupiliśmy,nawet jak trudno- to nosimy.Jak naszą miłość❤

Tak naprawdę człowiek siebie nie zna i nie wiadomo co może się zdarzyć.Są rzeczy, które przychodzą spoza nas.

I to jest bardzo ciekawy temat. To działa także w drugą stronę. Masz kobietę dzieci i myślisz, że nie potrzebnie. Tu potrzeba cierpliwości większej nawet.

Po pierwsze, brawa za odwagę. Nie jest łatwo mówić szczerze o „żonie”, kiedy jest się księdzem. Doceniam. Po drugie, wielkie brawa dla o. Tomasza za jego dojrzałość. Życie nie jest 01, a my wiemy tyle o sobie, na ile nas sprawdzono i to, że jest się księdzem nie oznacza, że potrzeby człowieka automatycznie znikają. Do tego zmieniamy się. Po trzecie, o. Adamie - naprawdę? W takim razie proszę prześledzić swoje wypowiedzi od 2016 roku, a także przyjrzeć się swojemu zachowaniu. Ojciec - odkąd pamiętam - gada o miłości, relacjach i związkach, bo to jest temat bliski Ojcu, który z Ojcem rezonuje. Tak jak temat dzisiejszy. Pytanie do Ojca: dlaczego? Jeśli mam być szczera, to powiem tak: Ojciec lubi swoje wygodne życie i pewnie dlatego zestarzeje się w zakonie. Ale nie zdziwiłabym się, gdyby jednak Ojciec zmienił zdanie. Po czwarte, wszystkiego dobrego! 🤗

Kolejna, sensowna, niesamowita, refleksyjna rozmowa. Więcej takich proszę.

Zrozumieć że ktoś się zmaga, że ma problemy, że ma pokusy można i trzeba ale nie wyklucza to że można i trzeba wymagać od księdza żeby "jasno powiedzieć nie grzechowi", pokusie i poodcinać to i skupić się na zmaganiu a nie na pokusie. Nie albo - albo ale i to i to. Wtedy taka postawa może być nawet budującym przykładem dla świeckich zmagających się np. z zakochaniem w kimś innym niż mąż/żona. Pozdrawiam ojców :)

Szczieńsc Boze! Serdecznie pozdrawiam Ojców Dominikanów Tomasz Nowak OP i Adam Szustak OP! Życzę Bożego błogosławieństwa i zdrowie Ojcóm! Niech Matka Boża bronie Ojców Tomasz Nowak OP, Adam Szustak OP i Ojców Dominikanów w Polsce, Ukrainie, całym świecie! Amen 🙏 Bardzo dobrze Ojcowie co jesteście!!! Z modlitwą ze LWOWA! Panie Jezu Chryste, zmiłuj się nad nami! Matka Boża, módl się za nami! Amen 🙏 Pokój wam!

Kolega za kamerą ma naprawdę mało filozoficzną naturę... W sumie jego szczęście, że tak rzeknę ;) Myślę, że ojciec Adaś ma rację w tym, że gdy się dotrze do swojego Sensu, to te "przełamania", o których mówi ojciec Tomasz, nie są już potrzebne - one się pojawiają, żeby nas do Sensu doprowadzić, wyprostować naszą drogę. Osobiście nie wyobrażam sobie, żeby księży traktować jak nie-ludzi, bez elementarnej wyrozumiałości dla pokręcenia ludzkiej natury. Niestety, bardzo rzadko kto jest dokładnie tam, gdzie powinien być ze swoją emocjonalnością i dojrzałością, a jakiegoś typu rozdarcie to naturalny stan takiej istoty, w jaki sposób niby natura księdza ma się rządzić innymi prawami? Sam, ojcze Adasiu, kiedyś mówiłeś o zakochaniach, fascynacjach kimś innym, które pojawiają się tak często w małżeństwach i żeby wytrwać, przetrzymać to. Rozumiem, że niekoniecznie trzeba się tym chwalić żonie i prosić ją o wyrozumiałość ;) Taki ksiądz pewnie też nie "pochwali" się parafianom, ale miejmy po prostu wyrozumiałość i łagodność dla zmagań drugiego człowieka, wraz z dojrzewaniem, myślę, że też oduczamy się radykalnej dogmatyczności i czarno-białego postrzegania świata.

Ojcze Tomaszu kiedyś jeden z psychologów powiedział dlaczego tak się zadziało i tak zagrało w związkach 🙂 człowiek z człowiekiem spotyka się w życiu na pewnym swoim etapie, wśród toczących się wydarzeń emocji i jeśli dwie takie osoby się spotkają o podobnych doświadczeniach wtedy się zadziewa jak to ująłeś 🙂 ale... potem nadchodzi życie codziennie, człowiek się też zmienia, nabiera doświadczenia i małżeństwo na późniejszym etapie to już jest orka i bardzo ciężka praca żeby przetrwało 😉 pozdrawiam Was drodzy Bracia! Uwielbiam Wasze rozmowy a słuchacze na pewno podsuną mnóstwo tematów dla Stronniczych 😁 więc będzie o czym gadać

Fajny odcinek. Za tymi pragnieniami bywa i tak, że czasem długo się cierpi aż w końcu Pan Bóg to zabiera i to jest doznanie ogromnej wolności...

Łatwo gadać w sumie. Natomiast mi się wydaje,że to,co powiedział Kamil jest dobre tzn Decyzja. Nikt (mam kurka taką nadzieje) nie przychodzi do seminarium i nie zostaje księdzem, wcześniej nie wiedząc,że będzie ślubował czy przyrzekał żyć w celibacie. No jesteśmy tylko,albo aż ludźmi i wszyscy jesteśmy podatni na zauroczenia,zakochania itp(i to jest git). Pytanie,co taki ksiądz z tym zakochaniem/zauroczeniem robi. Być może czasem nie należy w sobie tego stanu karmić/rozbudzać jeśli się zdarzy. Tak mi się wydaje :D

Taka mnie myśl naszła. Powiedzmy, że mamy gościa, który od zawsze chciał, no nie wiem, iść do wojska i teraz poszedł do tego wojska, przesłużył 20 lat i czuje się jak ryba w wodzie. Następnie dostaje rekruta, uczy go wszystkiego i ten rekrut po 3-5 latach mówi "nie czuję tego, to nie dla mnie". I teraz ten starszy gość po 20 latach służby mówi mu "Dajesz, zdecydowałeś się, musisz się przełamać", ale skoro sam uwielbia bycie w wojsku to samemu nigdy takich zmagań nie miał, samemu nigdy nie musiał walczyć z pokusą odejścia i takie mówienie jest moim zdaniem lekką hipokryzją (i nie chodzi o was drodzy ojcowie, żeby nie było niedomówień, tak ogólnie to piszę). Zresztą nawet taka rozmowa między ludźmi różnego fachu też jest bez sensu np. "Ja jestem maklerem od 20 lat, a ty po 5 latach budowlanki rezygnujesz? Dawaj dalej, a nie.". Temat generalnie jest ciężki. Sam przez pierwsze lata harcerstwa byłem tak "bo wypadało, bo nie mogę się za szybko poddać" i po parunastu latach stwierdzam, że to była najlepsza przygoda mojego dotychczasowego życia i sprawiła, że jestem tym kim jestem dziś, w pozytywnym sensie. Nie mniej wiedziałem, że w każdym momencie mogę zrezygnować (co zresztą uczyniłem, przez co miałem kilkuletnią przerwę). Myślę, że ostatecznie to zależy od konkretnego przypadku, wiele się słyszy o tym, że młodzi klerycy odchodzą, bo nie tego się spodziewali, tylko teraz pytanie czy to specyfika zawodu księdza czy może samej struktury. Nie chcę wchodzić w polemikę tego problemu akurat, ale myślę, że to każdy z osobna musi rozpoznać w sobie powołanie. Nie mniej jak mam podać jakieś konkrety to powiem, że argument "zdecydowałeś się to teraz lecisz z tematem" jest dla mnie mocno nietrafiony, bo to nie tymczasowa decyzja, to coś co decyduje o całym naszym życiu, a kto w wieku 18-20 lat wie na 100% co chce robić w życiu. Pozdrawiam

A kto dał grzesznym ludziom prawo do potępiania innych grzesznych ludzi ? O ile nie łamie się prawa, to jedynym sędzią powinien być Bóg. My możemy jedynie coś starać się, lub nie starać się zrozumieć i wybaczyć lub mieć żal. Poza tym czy człowiek nieszczęśliwy i niespełniony może być dobrym nauczycielem miłości do Boga i ludzi?

Witam. Ojcze Adamie, też nie lubię zimnej kawy😅. Można ją podgrzać. Będzie równie smaczna. ☕😇

Jeżeli podejmując decyzję o danym powołaniu chcemy być jej wierni, to tak samo w małżeństwie, czy kapłaństwie, powinniśmy być wierni naszym decyzjom, przyrzeczeniom. Możemy zbłądzić, ale wydaje mi się, że powinniśmy mieć świadomość wyboru naszej drogi i tego, że krzywdzimy nie tylko innych, ale i siebie.

Ojczulkowie,bardzo was kocham i uwazam ze nie nam sadzic kogokolwiek.Czesto wracam do filmu ,,Ptaki ciernistych krzewow ,, jak bardzo ten ksiadz musial sie zmagac ze swoim wyborem,wszyscy mamy jakies odczucia i jestesmy tylko ludzmi.Tylko Pan Bog nas sprawiedliwie osadzi.Pozdrawiam serdecznie.Szczesc Boze.💚💚💚

Podzielam zdanie Kamila , trzeba być odpowiedzialnym a przede wszystkim dojrzałym w podejmowaniu decyzji . Myślę że ksiądz, który ma prawdziwą więź i relacje z Jezusem ani myśli odejść z kapłaństwa, tak samo w małżeństwie jeśli wszystko gra to nic nie jest w stanie go popsuć. Po prostu ani w jednym ani w drugim przypadku nie możemy pozostawiać przestrzeni dla działania złego.

W moim kościele pastor ma żonę i trzy wspaniałe córki. Też może zakochać się w Kaśce. ....

Nie jestem ekspertem w tej kwestii, też ciekaw jestem odpowiedzi.Ale coś mi podpiwiada, żeby stanąć w prawdzie przed sobą i Bogiem . Zbędne jest mówienie wiernym ,co dzieje się w sercu rozdartego kapłana . , Pan czuwa na twym wyjściem i powrotem ,, I On poprowadzi , tylko oddać to Jemu i zaufać a On niech działa.Dać się prowadzić Bogu .

Te wszystkie pragnienia bycia blisko itp nigdy nie zostaną zaspokojone przez drugie stworzenie. Spełnienia trzeba szukać u źródła

Ty Adaś, a pamiętasz, jak odkryłeś Eurekę, za sprawą Benedykta XVI, który powiedział, że na dom postawiony na skale przyjdą wichry, deszcze, grad, chmury, nawałnice, tornada... ale po wszysystkim on stoi. Może odarty, połamany, bez dachu, z powybijanymi szybami... ale mimo wszystko stoi... Trzeba go łatać, naprawiać czy nie??? Czy rzucić to wszystko w cholerę??? Czasami bez chęci, w złości, bez środków do dalszego życia, czy też chęci, nadziei, odarty z resztek człowieczeństwa... i zawsze ten glos, a nie mówilem tym razem nie dasz rady... Ile razy upadałem... ile razy odchodziłem w myślach...zostawialem to w cholerę... Ile zmagania!!!??? Pokus...upadków.... Ale ZAWSZE WRACAM, TO MÓJ DOM...MOJA ŻONA, MOJE DZIECI... wierzę, że ta SKAŁA ją podtrzymuje... Czasami lepię go, naprawiam bez chęci, i sam się dziwię, ze jeszcze STOI, czasami wbrew wszelkiej logice i nadziei... A po nocy przychodzi dzień... A po burzy spokój...

Dyskusia Księży jat interesująca i jak to że ślub i ślubowanie to przyśięga przed Panem Bogiem to wmoim myśleniu powinnam zwrócić się do Pana Boga ,aby mi pomógł walczyć z tym uczuciem które się pojawiło do innej osoby niż mój mąż,.Z tyłu głów słyszę że to grzech i z dramat jak Pana Boga jak i męża ,i bardzo chcę prosić o pomoc Jezusa Zmartwychwstałego ,abym mógła w sobie zwalczyć to uczucie i pokochać tą osobę jak Bóg go kocha.

Wlasnie. Mam takie rozkminy w glowie. Jestem teraz w postulacie, nie zlozylam zadnych slubow. Ale mam w sobie to rozdarcie. Bo z jednej strony chcialabym zyc z Panem, poswiecic sie mu. A z drugiej strony, wlasnie. Mysli o tym, a co jesli to nie jest to? Co jesli obudze sie pewnego dnia i powiem, sorry, ale nie chce byc już tutaj, zmarnowalam swoje zycie, bo poszlam za jakims glesem, który wcale nie pomogl w odkryciu mnie samej, tylko to byly jakies mrzonki? Co to jest spelnienie? Kim jestem? Jak moge bardziej kochac i gdzie? Czy te jakies tesknoty i pragnienia za zyciem w małżeństwie, z dziecmi w domu, z ogrodkiem i psem to jakies moje niepoukladanie wewnetrzne? Czy to tylko glosy w glowie, by zaprzeczyc powolaniu, ktore mnie od niego odciągają? Eh. Życie.

Michel Quoist tak napisał (to dotyczy każdego, każdej z nas! Człowieku uwierz! Skoro to napisał człowiek, śmiertelnik, to co dopiero mowi o Tobie Pan Bóg?!) "Jak symfonia potrzebuje każdej nuty Jak książka potrzebuje każdego słowa Jak dom potrzebuje każdej cegły Jak ocean potrzebuje każdej kropli wody Jak żniwo potrzebuje każdego ziarna zboża Tak cała ludzkość potrzebuje Ciebie! Tam, gdzie jesteś JEDYNY a więc niezastąpiony."

Ksiądz, duchowny ale nie tylko tak jak mówicie mąż, żona, a także nawet przełożony, dowódca czy lider po prostu jest dla innych jakims wzorem czy autorytetem. Inni oczekują że bedzie silny, poprowadzi a jak powie zrozumcie mnie bo... No to potem te owce już mogą zwatpic że on jest taki zwyczajny jak i one...

W mężczyźnie najbardziej sexi jest jego inteligencja i wrażliwość. W Tym Duecie number one: o. Tomasz!

Szczęść Boże ❤ skoro przysięga była, czy małżeńska, czy śluby zakonne, kapłańskie, to powołanie podjęte. Trzeba nieustannie błagać Boga i Maryję o siły do walki, aby być wiernym powołaniu. Rozeznajemy przecież przed podjętą decyzją, nikt do ślubu takiego czy innego nie zmusza. Pracę, czy zawód można zmienić, ale chyba nie powołanie. Pozdrawiam serdecznie langustową wspólnotę 🌹🌺💮🌸🎀

Muzyka grozy! Rewelacja. W punkt trafiona. Szacun dla Marcina I Kamila. Kocham MOCNO STRONNICZYCH.. WISIENKA na niedzielnym torcie❤

Dzień dobry dopiero zaczęłam Ojców oglądać pozdrawiam was serdecznie 😂

To tylko trzeba pogratulowac Ojcom, ze maja takie powolanie, i ze nie marnuja czasu na zony....i myslenie o tym. Ojciec Tomasz ma vibe takiego "dziadka dobrego", zawsze mnie uspokaja w moich stresach i zawsze takie wszystko rozwazne...No ojciec Adam to jest masculine doskonaly - inteligentny, szybki, kreatywny- ja to sie boje takich facetow. A ja chcialabym miec meza, i to wiem od urodzenia, a nie dane mi bylo... a powolania tez nie mam. Czekam opinie o The Chosen bo zmienia zycie ten film, tez na poczatku zasypialam w pierwszych odcinkach, bo film sie rozkreca powoli. Ale potem to juz jest cudowny w swoim dzialaniu.

Jak każde małżeństwo w dniu ślubu rozpoczyna etap dojrzewania i szlifowania życia w małżeństwie to tak jak ksiądz po prymicjach z każdym dniem dojrzewa do bycia księdzem im jest bliżej Boga tym mu będzie łatwiej bronić się przed pokusami i Bóg tak wypełni jego serce że mu się nie będzie chciało żony .

Jak małżeństwo ślubuje Wierność do śmierci tak Ksiądz ślubuje Panu Bogu.Jezeli jednak kiedyś będzie miał pokusę bycia z kobietą, zamiast żyć w kłamstwie powinien dokonać wyboru zgodnego ze swoim sercem.

Sakramenty same w sobie otwierają miejsce na łaske. Ksiądz przyjmując świecenia zmienia istotę duszy, tak jakby daje miejsce na działania Pana Boga w kierunku rozwijania planu swojego zbawienia. I tak Ksiadz dostaje łaski w kierunku realizowania swojego powołania, tak samo świecki podczas ślubu dostaje łaskę realizowania swojego - mąż i ojciec. Teraz kwestia podążania za wizja Pana Boga i realizowania swojego powołania które oczywiście można stracić. I dlatego Ojcowie nie wyobrażają sobie posiadania dzieci bo to nie jest to powołanie, nie ta droga. Tak to działało u mnie i tak znalazłem swoje powołanie. Przepraszam że się mądruje ale widzę taką zasadę wszędzie dookoła.

Ojca Tomasza mogę porównać do miodku 🐝🍯- słodki i radosny 😃. Wydaje mi się że mi nigdy do końca nie możemy poznać kim jesteśmy jako człowiek - sytuacje w życiu mogą pokazać i zaskoczyć że nie wiemy do czego możemy być zdolni …Lata temu obiecywałam sobie że nigdy nie będę z kimś żonatym … i co ? Wplątałam się w związek z rozwodnikiem, który dzięki Bogu się skończył …

Bardzo ważne są takie tematy, bardzo dużo księży rozmawia tylko na tematy im odpowiadające. Także ja Was uwielbiam za otwartość i umiejętność przekazania ❤

Są dwie przysięgi kapłańska i małżeństwa tego przestrzegajmy Amen

Nic tu nowego nie wymyslimy Kochani Ojcowie...i w Waszym swiecie i naszym swieckim...jestesmy i bedziemy atakowani przez potezne sily zlego. Tu nie ma mocnych...bez Bozego wsparcia, o wlasnych silach...polegniemy 😢 W trudnych chwilach...prosmy Najwyzszego o ratunek, poki nie bedzie za pozno,zanim dotkniemy dna...chociaz, jak wiemy z najwiekszego bagna Bog tez nas wyprowadzi...jesli uslyszy nasze blagalne krzyki 😂 A tak naprawde...to kazde powolanie jest...droga pod gorke...droga wyrzeczen...poswiecenia, cierpienia i trudu. A kto nam powiedzial, ze w zyciu bedzie lekko? 😮❤❤❤

Tak bardzo się cieszę że znów się spotykamy tu ,zawsze sa ciekawe tematy ,ważne i mniej ważne, to się wam udało, pozdrawiam serdecznie Was ❤❤

Każde zdanie gdzieś skręca 😉🤩Dziękuję za filmik pośmiałam się mocno ❣️

Ojcze Tomaszu i Ojcze Adamie! Wydaje mi się, że to, w jaki sposób mówiliście o problemie tęsknoty za miłością drugiej osoby jest właśnie takie jak trzeba i nie ma co szukać innych rozwiązań. Super wzmocniło mnie świadectwo Ojca Adama, a to co Ojciec Tomasz mówił, żeby nic na siłę nie przyspieszać bardzo piękne dopełnia i tonuje pierwsze "hura". Z nową energią ruszam w to, co najpewniej jest moim powołaniem, i myślę, że to najlepsza droga, żeby uzdrowić moje miłosne zaplątanie :) pozdrawiam serdecznie!

Uwielbiam was chłopaki :) Dobrze że jesteście! Próbowałam skleić coś ale się gubie, taka sprawa "zrozumcie mnie" jest niesamowicie złożona i ciężko na nią odpowiedzieć bez kontekstu. Natomiast na pewno nie zgadzam się z kolegą zza kamery że jest to uciekanie od odpowiedzialności, przecież my również obiecujemy żyć w Bogu a grzeszymy, czy to też jest ucieczka od odpowiedzialności czy po prostu słabość? Tymbardziej, że miłość jest uczuciem które samo w sobie jest czysto dobrym uczuciem, chyba "zrozumcie mnie" zaczyna się w momencie co z tym uczuciem zrobisz. A nade wszystko pragnęła bym żeby wierni złamali w swoich głowach obraz kapłanów którzy są nadludźmi nie grzeszącymi bo wydaję mi się że taki obraz szkodzi czasami bardziej niż same czyny kapłana.

„Numerancki” a jednocześnie bardzo życiowy odcinek,dziękuję. Potrzeba przemyśleń i modlitwy.