Bardzo mnie zachęciłeś do przeczytania tej książki. Dziękuję Ci za jej recenzję!

Bardzo fajna recenzja. Pozdrawiam serdecznie

Przeczytałam tę książkę i jest świetna. Czy zrobiłeś też recenzję spojlerową?

Bardzo lubię hard sci-fi, przeczytałam "Problem..." i "Ciemny las", z tym, że 1sza część podobała mi się bardziej. Niebawem sięgnę po 3cią część.

Bardzo ciekawa trylogia. To dokladnie taki typ sci-fi, jaki mnie interesuje i wciaga...Mysle, ze narodowosc autora bardzo duzo tutaj wniosla, choc do takiego troche odmiennego stylu trzeba sie przyzwyczaic...To chyba nie jest tak, ze bohaterowie sa plytkiej konstrukcji. Po prostu nic nie jest nam podane na tacy i sami musimy sie wczuc w ich sytuacje, emocje, by zrozumiec ich postawe i decyzje... Nie bardzo przypadly mi do gustu opisy gry z pierwszej czesci, dlatego moze laskawszym okiem patrze na dwie kolejne...Jestem na swiezo po trzeciej czesci, pelna podziwu dla wiedzy, kreatywnosci i niesamowitej wyobrazni autora. Polecam fanom hard sci-fi...

"...jest on inżynierem, pracował w elektrowni i najwyraźniej praca była na tyle mało absorbująca, że miał czas pisać książki". Ciekawe, bo uwielbiany przeze mnie Janusz Zajdel był specjalistą w zakresie fizyki jądrowej pracującym w Centralnym Laboratorium Ochrony Radiologicznej, natomiast Marek S. Huberath jest doktorem habilitowanym w Instytucie Fizyki Uniwersytetu Jagiellońskiego. Jeśli tylko efektem "nudzenia się" w pracy są wybitne książki, to cieszę się, że mieli czas pisać :). P.S. oczywiście nie umknął mi związek wykształcenia ścisłego z opisywanymi w książkach zagadnieniami i tematyką sci-fi.

Świetna recenzja. Zostałam zachęcona do przeczytania, chociaż to nie jest mój ulubiony gatunek literacki.

Będą spoilery. Dla mnie zarówno "Problem trzech ciał" jak i "Ciemny las" to książki z dużym potencjałem, ale zepsute. Już sam opis zdarzeń z rewolucji komunistycznej raził epatowaniem makabrą, ale niech tam, może autor ma jakieś nieprzerobione schizy, lecz potem jest coraz gorzej. Całkiem ciekawa zagadka, ma początek we właściwie jednej osobie, która działając w komunistycznych chinach , będąc politycznie niepoprawną, robi właściwie co chce - trzeba wysłać wiadomość satelitą, to wysyła - nie żeby jakiś wielki problem, trzeba zabić kogoś tak by wyglądało na wypadek - to samo. I ta jej motywacja - taaaaka skrzywdzona, że się chce zemścić na wszystkich ludziach i to jeszcze nie tych żyjących ale tych co się dopiero urodzą, i to nie impuls, albo pomyłka, ale długie przemyślenia, a potem jakby nigdy nic zbiera dookoła siebie ludzi, którzy rozwijają potężną między państwową organizację, ale tak ogólnie to żyje sobie do śmierci jako sympatyczna osoba, matka i babcia - To się nie klei! Następny piramidalny kicz to istoty, które żyją w tej porypanej konfiguracji planetarnej (gdzie naukowcy rozkminiają ile musiało być spełnionych warunków aby na ziemi rozwinęło się życie) gdzie znienacka bez możliwości przewidzenia na ich planecie może być jak w piecu hutniczym a za chwile jak w otwartym kosmosie, więc jak tu w ogóle mówić o ewolucji i całe generacje tych istot próbują wypracować model zachowania się tego układu, budują jakieś straszne budowle na schronienia - które jak przychodzi katastrofa to i tak ich nie chronią, jednocześnie nie wkopując się w głąb. I ten pomysł z żywym komputerem - który jest ok, dopóki miałby być trochę absurdalną symulacją/grą komputerową, ale to przecież jako gra była przedstawiona przeszłość tych istot, czyli rozwiązanie, które one zastosowały, a to już jest absurd wykraczający poza wszelkie granice - choć pełen rozmachu, ale to tak jakby ktoś kreował kopanie olbrzymiego rowu przez milion ludzi w ciągu roku bez przerw na jedzenie, spanie, wydalanie itp a efektywność i szybkość kopania zapewniało by to, że każdy jeden metr sześcienny kopało by jednocześnie w parę sekund 20 ludzi ;D Te i podobne "kwiatki" skutecznie odpychają od fabuły - zresztą w "Ciemnym lesie" nie jest lepiej - jest tam np. opisana egzekucja w kosmosie przy użyciu pistoletu ze zmodyfikowanym zapłonem, z którego strzela osoba wisząca(!) w przestrzeni kosmicznej (nieważkość) na odległość kilometra czy paru kilometrów (nieważne) dodatkowo oddając parę (!) celnych strzałów - no coś takiego to może wymyślić dziecko ale żeby inżynier? I takich bzdurek otoczonych w kompletnie obcym i nie zrozumialnym kodzie moralno-kulturowym jest w tych książkach pełno. Jakby to było fantasy z kompletnie rozwaloną fizyką - to jeszcze ujdzie ale i tak nudne , ale to ma być SF dziejące się głównie na ziemi. Imo można wypożyczyć z biblioteki poczytać, pokręcić głową z niedowierzaniem, rąbnąć facepalma, pośmiać się, czym prędzej oddać i zapomnieć.

Dobrze się to czyta, tylko pomysły są jak na mój gust zbyt dziwaczne. Skończyłem pierwszy tom, ale nie mam ochoty na kolejne.

Dla mnie gra byla dosyc nuzacym wątkiem