Wielki szacunek za otwartość. Twoja twórczość ogromnie popycha mnie w myślenie o sobie jak i świecie. Sam myślę nad terapią, żeby "poznać" siebie bardziej jednak finansowo na razie się nie zepnie. Czekam na następne odcinki :D

Miałam bardzo długi czas gdy żałowałam, że jestem zbyt nadwrażliwa, zbyt emocjonalna. Rozwalało mnie to totalnie i nie dawało spokoju bo ciągle chciałam być kimś innym. Pewnego dnia przyśniła mi się moja przyjaciółka która zmarła w wieku 30 lat na raka. W tym śnie byłam z nią na koncercie, wszyscy ludzie się cieszyli zachwycali a ona stała jak kamień i patrzyła. Ja na to do niej, że dlaczego się nie uśmiecha, dlaczego nie reaguje jakkolwiek i pamiętam taką ogromną złość jak ona tak może byłam totalnie wściekła i wzięłam ją w tym śnie podniosłam i rzuciłam jak najdalej i nagle się obudziłam. Zrozumiałam tego dnia że emocje, uczucia to coś najlepszego na świecie bo świadczy o tym że żyjemy, czujemy, że jesteśmy ludźmi. Od tego czasu pokochałam swoją wrażliwość bo wiem, że może i trudne chwile bardziej przeżywam ale i bardziej potrafię zachwycać się pięknem tego świata. ps. dobrze, że na yt jest coraz więcej kanałów o zdrowiu psychicznym. Pozdrawiam wszystkich WWO :)

nawet nie wiesz jak potrzebowałem tego odcinka, jakby od dłuższego czasu staram ukryć przed sobą fakt że dawno temu wyrzuciłem emocje i potrzebę czucia. Uznając że taki właśnie jestem, zimny, bez emocji i tego nie da się naprawić. Ale dałeś mi motywacje i nadzieje że to da się naprawić

My, mężczyźni jesteśmy od dziecka indoktrynowani do tego, żeby nie okazywać emocji, być twardym, nigdy nie płakać, zawsze być za wszystkich i za wszystko odpowiedzialnym. To jest masakra emocjonalna! Dorosły facet jest potem obciążony ogromnym ładunkiem frustracji. Jeśli jeszcze, jak Masny, facet zdecyduje się położyć na kozetce, to da się wiele poukładać, niezależnie czy to aleksytymia, czy coś innego. Ale uwierzcie mi, znakomita większość nigdy się na to nie zdobędzie. Efekt? Znacznie więcej samobójstw niż wśród kobiet, przemoc, złość, alkoholizm. Od niedawna mamy przynajmniej telefon zaufania dla mężczyzn. Także panowie, dbajmy o swoją psychę.

masny, jestes dla mnie najwazniejszym i najbardziej wartosciowym kanalem na platformie. zazwyczaj nie pisze komentarzy, ale chcialem ci podziekowac. dzieki twojej tworczosci, nie tylko dowiedzialem sie wielu, naprawde wielu rzeczy, uswiadomiles mnie o tym jak niektore istotne kwestie sa nagminnie pomijane, ale co najwazniejsze, dzieki tobie lepiej zrozumialem samego siebie i po obejrzeniu tego filmu zdalem sobie sprawe, ze sam moge cierpiec na tę przypadłość. oczywiscie jak na razie to tylko przypuszczenie, ale wiele aspektow sie zgadza. na pewno od teraz bede czujniej i bardziej swiadomie obserwowal swoje zachowania. dzieki i pozdrawiam

Miło jest widziec, że sie zmieniasz, pracujesz nad sobą, dzielisz się tym ku przestrodze innych. Przykro mi, że musiales przez to wszystko przejsc. Ja jestem typem empaty, odczuwam emocje innych, bardzo mocno i dla mnie przelomowym momentem bylo odkrycie ze czasem bardziej niz moje wlasne. Jednak ja terapie zaczalem duzo wczesniej niz Ty i wczesniej moglem zdac sobie sprawe z moich mechanizmow obronnych. Widze ze przechodzisz przez ciezki czas po uswiadomieniu sobie swoich, ale kto by nie przechodzil, zburzyles sobie caly swiatopogląd. Rafał, jesteś bardzo silny i zawsze chciales byc, nawet jesli to bylo poza Twoje mozliwosci, teraz mozesz pokazac swoja sile w emocjach i w uczuciach. Trzymam za Ciebie kciuki, napewno nie tylko ja. Szacunek za to wszystko!!❤

oglądam to mając 15 lat i dzięki temu odcinkowi widzę wytłumaczenie moich „większych” problemów życiowych (pomijając to że oprócz śmierci pupili mój życiorys do teraz zgrywa się z tym przedstawionym w filmie) mam nadzieję, że dzięki temu mogę zacząć pracę nad sobą w tej sferze dość wcześnie. dziękuję

Bardzo cieszy mnie końcówka filmu, w której wyliczasz twoje obecne działania w dążeniu do szczęścia! Tego właśnie ci życzę, szczęścia w życiu ale też wachlarza innych emocji!

Gratuluje odwagi aby stanąć przed sobą, terapeutą i przed nami wszystkimi. To mocne i inspirujące co mówisz. Temat emocji i jak sie okazało brak bezpiecznej przestrzeni wyrażania ich to bliski mi temat, który doprowadził również do ogromnych, trudnych ale bardzo pozytywnych zmian w moim życiu. Cieszę sie dla ciebie ze jesteś na nowej ścieżce samorefleksji i pracy nad sobą oraz przesyłam dużo pozytywnej energii na dalsze kroki. Niech emocje będą z nami : )

18:26 dziękuję Ci bardzo za ten fragment. Nie wiem czy mam aleksytymie, czasami czuję się całkowicie sprany z emocji i wyczerpany, ale dzięki temu ułamkowi mam jakiekolwiek wskazówki jak można stać się bardziej empatycznym, więc dziękuję Ci bardzo mocno i pozdrawiam

Dzięki Tobie zaczęłam zgłębiać temat i aleksytymia wydaje się nowym przełomowym odkryciem w moim życiu (poprzednim było spektrum autyzmu). Dziękuję!

Dzięki za ten odcinek. Od bardzo, bardzo dawna mam problem z emocjami, o czym ostatnio zostałem bardzo mocno uświadomiony... Od wielu lat posiadam wspaniałych przyjaciół, z których wielu z nich jest naprawdę mocno emocjonalnych z czym ja sobie trochę nie radzę. Pamiętam jak moja bardzo bliska przyjaciółka dosłownie płakała przy mnie opowiadając pewną historię, a ja siedziałem tam i nie wiedziałem co mam zrobić. Czułem smutek, ale jakoś w ogóle nie umiałem go wyrazić. Każde słowo wsparcia, czy otuchy z moich ust zawsze wydawało mi się słowem jakie wypowiedziałby robot, nigdy nie umiałem zaprząc tych słów w jakikolwiek ton inny niż neutralny. O wyrażaniu uczuć typu miłość nawet nie wspomnę. Z rodziną mój kontakt jest słaby jak nie wiem, nie czułem się nigdy jakoś bardzo kochany, choć to pewnie wynik problemów rodzinnych ze strony ojca. "Nie jestem robotem. Ja naprawdę nie jestem robotem." - to są słowa jakie czuję się niekiedy zobligowany do wypowiedzenia, kiedy próbuję wyrazić jakieś emocje. Potrzebuję to mówić, żeby wiedzieli, że się staram, ale nie potrafię i sprawia mi to ogromny ból. W ostatnim czasie poznałem wspaniałą dziewczynę, rozmawiało mi się z nią super i nie mogłem doczekać się kolejnych spotkań z nią. Trochę za szybko posunęliśmy się ze związkiem, co początkowo mi nie przeszkadzało, ale miało tragiczne w konsekwencjach skutki. Po jakimś czasie okazało się, że owa dziewczyna była we mnie naprawdę zakochana i dosłownie oferowała mi swoje serce na srebrnej tacy. Z jej strony padło tylko pytanie, co do niej czuję. Zamurowało mnie. Przeraziło mnie to niesamowicie. Nie miałem pojęcia co mam powiedzieć. "To się powinno chyba czuć, co nie? A ja coś czuję? Halo?! Co ja robię ze swoim życiem??" - mniej więcej takie myśli przechodziły wtedy przez moją głowę. Wpadłem w panikę, nie powiem. W tamtym momencie każde pytanie typu "Czy naprawdę...?" było dla mnie czymś strasznym, no bo jak to coś może być "naprawdę" albo "prawdziwe"? Zrobiłem właściwie, to co ty, Masny. Odsunąłem się, bo bałem się, że ją zranię, mimo że ona chciała, żebym jej zaufał i dał temu uczuciu czas. Żebyśmy zobaczyli, czy coś z tego wyjdzie. Jednak siedziało mi to za bardzo na psychice i nie widziałem w tym przyszłości. Przynajmniej nie teraz, nie w taki sposób. Uciekłem od tego, co wywoływało we mnie dyskomfort. Bałem się, że zranię ją jeszcze bardziej, że zmarnuję jej czas. Nigdy nie chciałem nikogo zranić. Zawsze uważałem się za dobrego człowieka. I co? Zraniłem kogoś. Znacznie bardziej wolałbym być tym, który został odrzucony, albo dostać w pysk...

Podejrzewałam już u siebie alekstymię i zauważyłam to drobne wyparcie uczuć jakieś 2 lata temu ale jestem na etapie, w którym mi to nie przeszkadza. Jednak twój film dał mi trochę do myślenia i uświadomił mnie z jakimi konsekwencjami w dalszym życiu może się to wiązać. Dzięki za poruszenie tematu bo utkwi mi to na trochę w głowie i szacun za odwagę🤟🏻🤟🏻

Dziękuje za wszystko twoj kanał i podcast to moje comfort miejsce

Wszystko zaczyna się od wdzięczności. Podziekuj Panu Bogu za to co uważasz że dobrego Cię ostatnio spotkało , ale dziękuję też za to co jest złego. Dziękowanie budzi docenianie i porusza serce. To droga do szczęścia i uczy prawdziwej radości , też z małych rzeczy. Zacznij właśnie od małych rzeczy , to że była np .ładna pogoda ktoś się uśmiechnął , okazał ci przyjazny , gest , miłość. Co ci szkodzi podziękować za to :). Stopniowo zaczniesz zauwazac , ze bardziej wszystko doceniasz i jestes po prostu szczesliwy.

ludzie w polsce potrzebuja slyszec wiecej o tym, jak zadbac o swoja psychike i jak wazne jest poznanie samego siebie i swoich mechanizmow wewnetrznych, szacun za otwartosc, leci subik 😋

Bardzo ciekawy temat, duzo informacji. Wzor na szczescie... Nie potrafie sie odbic od dna aby poczuc przyjemnosc, radosc, troske, bliskosc .. Nawet stracilam wiare i czuje owszem, ale bardzo duzo negatywnych emocji i stad bruksizm.. na tym kanale dowiaduje sie znaczenia slow, ktorych wczesniej nie znalam. Dzieki za refleksje. Brawo za odwage

Świetny odcinek! Podziwiam odwage I szczerość! Cieszę się, że coraz, więcej osób mówi o tak prywatnych ale jakże istotnych rzeczach! Pozdrawiam cieplo. Kasia

Dziękuje, chyba dotarło do mnie, że mam problem, nie wiedziałem ale popełniłem Twój błąd. Wspaniały materiał, mówienie o uczuciach zawsze jest trudne a u Ciebie widać taką otwartość, po prostu doceniam i dziękuje.

Ogromny szacun za piękną historię. Otwartość. Chęć poznawania siebie. I dzielenia się tym z nami. Bardzo dobrze mi się Ciebie słuchało, na samym końcu poczułam sporo nadziei i radości. Bardzo Ci za to dziękuję. Jak się chce, to można. Jest trudno, ale warto. BRAWO. Serdeczności!

Dzięki, Masny, za dzielenie. Bardzo konkretna rewolucja. Go on 🌿 poooowooodzenia!

Dzięki za poruszenie tak ciekawego tematu! Ja jestem na drugim końcu spektrum: jestem nadwrażliwa i często nie kontrolowałam moich emocji (po latach terapii zaczęłam od niedawna), choruję na depresję jednobiegunową i cały mój świat opiera się na niekomfortowych emocjach, takich jak np. smutek czy żal. I ja również chciałam się odciąć od tych emocji, co doprowadziło do wielu złych decyzji w moim życiu. Dopiero terapia i zaczęcie przeżywania emocji pozwoliły mi na życie spokojniejszym życiem, wbrew pozorom. Dlatego zachęcam każdego, nieważne z której części spektrum odczuwania emocji na pójście na terapię i na pozwolenie sobie na przeżywanie emocji. To naprawdę pomaga! :)

naprawdę dobry i potrzebny odcinek, fajnie, że zdecydowałeś się poruszyć i rozwinąć właśnie ten temat, w sposób szczerzy, otwarty i z uwzględnieniem roli jaką może pełnić terapia i analiza wydarzeń własnego życia. super się ciebie słuchało

dziękuję masny za ten odcinek , pomógł mi zrozumieć trochę rzeczy o sobie 😬

Dzięki wielkie za ten odcinek, ja od kilku lat mam podobny stan, ale jakoś sobie z nim poradziłam sama, poznałam cudownego faceta który zaakceptował mnie taką jaka jestem i czuję się swobodnie w swojej skórze. Stałam się taka zimna po poprzednim związku, w którym zostałam wielokrotnie zdradzona, oszukana i wyrzucona z ekipy po wielu latach znajomości. Budowałam swoje życie całkowicie od zera, w nowym miejscu, sama w 4 ścianach, od tamtych wydarzeń minęły już 3 lata, a ja dopiero teraz zaczynam dochodzić do siebie, umiem płakać albo lecą mi łezki ze szczęścia. Nie warto bagatelizować takiego stanu, ja też przez około rok byłam turbo zimna i źle traktowałam facetów, których spotykałam, w pewnym momencie nawet otoczyłam się samymi kobietami wokół (w pracy, w szkole tańca, na studiach) i nie chciałam w ogóle przyjmować innej racji niż własna. Na szczęście zaczęłam stopniowo pękać wraz z zakochaniem, które okazało się być tym prawdziwym uczuciem. Czuję że ocaliła mnie miłość i życzę tego wszystkim :) jesteście w stanie czuć, nie warto się bać :)

Bardzo dobry odcinek. Myślę że znajduję się w podobnym stanie do twojego, a filmik skłonił mnie do intensywnej rozkminy....

Świetny film, wiem Masny że ciężko wyrażać emocje (szczególność w przestrzeni publicznej), więc pełny szacun. Myślałem czy może wrócić do terapi po dłuszej przerwie, ale zawsze łapie mnie myśl żevmoje problemy nie są tak poważne i istotne by zajmować czas specjaliści. Po tym filmie jeszcze raz to sobie przemyśle. Dzięki Masny super robota

Bardzo dobry, potrzebny, ciekawy film o warstwie edukacyjnej. Dzięki za niego. Sama jestem po 1 terapii, a teraz po latach wrociłam na drugą. Bardzo dobrze jest mi znana metafora obrazu, na ktory cale życie się patrzyło na codzień, a nagle wow...

Film dodany około godzinę temu i jak zazwyczaj odstawiam sobie interesujące rzeczy do obejrzenia na później tak sam tytuł bardzo mnie przyciągnął. Sam niedawno dowiedziałem się na terapii, że mam aleksytymię i chociaż część tego co powiedziałeś sie umnie pokrywa moje doświadczenia są również mocno inne od twoich. Twój film pokazał mi ten "problem" od innej strony i dowiedziałem się więcej niż się spodziewałem :D Nie jest to niesamowity game changer, ale dziękuję.

Od lat nie widziałem lepszego zobrazowania swojej osobowości, jesteś wyjątkowy jak my każdy z osobna

Robisz tak ciekawe i zarazem mądre odcinki. Bardzo przyjemnie się to ogląda oraz porusza człowieka do pomyślenia nad sobą i być moze uniknięcia błędów które sam popełniłeś. Odcinek równiez zmusił mnie do myślenia i odpowiedział na kilka moich pytań oraz rozwinął chęć do głębszego zrozumienia siebie i swoich emocji. Dziękuję Rafał, oby jeszcze więcej tak ciekawych odcinków. PS. Szacun za otwartość, zyczę ci powodzenia w dalszej pracy na swoimi emocjami.

Niesamowicie pouczający odcinek. NIESAMOWICIE. Bardzo ciekawie tłumaczysz pewne zjawiska, dzięki czemu coś nienazwanego faktycznie łatwiej zrozumieć. Dziękuję Ci za to. Przykre że w życiu spotkały Cię takie rzeczy i odcisnęły takie piętno, ale wierzę że dzięki pracy nad sobą to wszystko szybko wyjdzie na prostą, znajdziesz właściwą kobietę i zwyczajnie się zakochasz. Życzę Ci tego szczerze, pozdrawiam i dziękuję za ten odcinek. Spoko gościu z Ciebie :)

Poproszę więcej filmów o rozwoju sytuacji Bardzo dało mi to do myślenia...

Dzięki za ten materiał, super że mówisz o terapii i o swojej podróży z emocjami

Bardzo dojrzały i piękny wgląd. Gratuluję. Czucie jest najważniejszą częścią ludzkiego życia a emocje to nasi sprzymierzeńcy, więc brawo, że uciekłeś od głowy. Ona jest ważna, ale powinna działać wyłącznie na polecenie czucia. Jeszcze raz: wielkie gratki!!!!! i powodzenia.

Przeraża mnie jak bardzo moja historia podobna jest do twojej. Jednakże mam wrażenie, że wciąż w tym tkwię i sam muszę rozpocząć proces dobrej terapii i uświadamiana sobie różnych rzeczy związanych ze mną. Myślę, że to będzie długi proces, ale wszystko przede mną, mam dopiero 16 lat. Oprócz tego cierpię na ciężką depresję, z której też obojętność emocjonalna się zapewne wzięła (chociaż przyczyny w formie wydarzeń z życia były inne, ale nie chcę w to wchodzić) i powoli zaczynam zmieniać swoje życie, bo jak ja nic nie zrobię, to samo się nic nie zmieni. Dziękuję za film, trochę mnie on zmotywował i pokazał, że nie jestem z tym sam

Brawo za genialną pracę nad sobą! Naprawdę możesz być z siebie dumny! Cieszę się bardzo, że stworzyłeś ten film, tym bardziej, że reprezentujesz mężczyzn - a jak wiemy indukuje im się twardość i pozbawiają się często emocji, a w zasadzie prawa do nich. To mega budujące słyszeć taką historię! Jeszcze raz gratuluję! 💖

Film mną wstrząsnął, bo usłyszałam tam siebie. W każdym mechaniźmie. Dziękuję Ci za ten film.

Mega podoba mi się twój kanał, fajnie coś takiego słuchać. Tym bardziej, gdy sam jesteś osobą pracującą nad sobą :) Trzymaj się :D

Szanuję za odwagę Masny, życzę samych dobrych doznań w odkrywaniu w sobie emocji! Trzymaj się

Borykam się z tym samym problemem tylko w innej postaci, już od kilku ładnych lat. Uważałem, że to wszystko przez dorastanie i drastyczne zmiany środowiska i życia. Psychiatra nie wspomniał nawet o tym, ze zjawisko aleksytymii może istnieć mimo dokładnego opisu mojego życia, który w niektórych aspektach pokrywał się kropka w kropkę z definicją tego zaburzenia. Przepisał leki po moim godzinnym wywodzie i kazał przyjść za miesiąc, kwitując spotkanie słowami „kiedyś ci przejdzie i się odblokujesz”. Twój film rozszerzył moja perspektywę na to zjawisko. Mega ci dziękuję za poruszenie tego tematu. Trzymaj się!

Świetne nagranie i uważam, że wiele Osób na tym wzrośnie, choć by na początek dla samych siebie. Dziękuję życzę wszystkiego dobrego. Pozdrawiam serdecznie.

Mega szanuję za odwagę i otwartość. Myślę że warto dzielić się takimi odkryciami z innymi bo jest duża szansa że komuś właśnie pomogłeś lub uchroniłeś przed takim problemem. W nawiązaniu do końcówki filmu, życzę Ci Masny żebyś się kiedyś mógł zakochać!❤️ Wszystkiego dobrego

Bardzo ciekawe spostrzeżenie. Ja akurat mam zupełnie na odwrót i z reguły jestem bardzo emocjonalną i uczuciową osobą, fajnie więc jest posłuchać kogoś, kto ma inaczej :)

Wydaje mi się, że to nie był łatwy odcinek dla ciebie BRAWO za odwagę pokazania i opisania emocji, trudnych momentów z życia. We mnie ten film wzbudził dużo emocji, dlatego bo dał mi bodziec do refleksji nad swoją przeszłością, co też wydaje mi się pozytywną stroną tego materiału. Gratuluje ze znalazłeś dobrego terapeutę. Myślę, że jesteś na dobrej drodze do pokochania osoby, która będzie Cię wspierać i kochać. Powodzenia

Nigdy wcześniej nie czułem się tak zrozumiany jak po twoim materiale. Dziękuję.

Gratuluje Ci odkrycia tego wszytkiego. Na pewno wymagało to ogromu pracy. Życzę Ci kolejnych małych sukcesów, które pozwolą Ci zrozumieć siebie i schematy którymi się kierujesz. Ja z kolei jestem osobą wysoce wrażliwą, jak to mój terapeuta stwierdził a psychiatra potwierdził - jestem osobą chwiejną emocjonalnie. Każda "trudna" dla mnie rozmowa z kimś bliskim powodowała atak paniki i/lub płacz uniemożliwiający mi wyrażenie opinii/zdania/uczuć. Teraz wiem, że uczucia trzeba przeżywać, trzeba się też nimi dzielić. Niezależnie od tego czy są trudne i uważane za negatywne, trzeba nauczyć się je poprostu przeżyć. Życzę dalszych "sukcesów" w odkrywaniu siebie, nie jest to łatwe ale warto :)

Szczerze dziękuje za ten odcinek dzięki tobie dowiedziałem się właśnie o aleksytymii nie miałem pojęcia że coś takiego ma nazwę i cholera twoja historia w większości pokrywa się z moją teraz wiem jaki temat muszę poruszyć na terapii jeszcze raz dziękuje Masny możliwe że ten film naprawdę zmienił moje życie

Brawo za tę analizę. Myślę, że dużo ludzi właśnie mogło przyjrzeć się swoim życiorysom i zachowaniom. Otworzyłeś ludziom głowy, dzięki za to.

emocje, tzn. te prawdziwe emocje, są czymś naprawdę cennym i należy je chronić .. przekonałem się o tym, gdy, chcąc uciec przed bardzo silnym bólem emocjonalnym, dałem zwieść się niebezpiecznemu "urokowi", który roztaczała przede mną w tamtym czasie obojętność .. tymczasem ona nic nie rozwiązuje, tylko przysporzyła mi jeszcze większego cierpienia, czyniąc ze mnie jej więźnia .. poczułem się przez nią jak ptak schwytany w pułapkę .. przy życiu trzyma mnie wiara i generalnie Jego drogi, które On mi pozwala stopniowo odkrywać .. pozdrawiam ..

Mam 20 lat i właśnie teraz czuję się jakbym widział tą iluzję optyczną, dzięki bo rzuciłeś nowe światło na tą sprawę która mnie dotyczy

Taak, emocje czynią słabym, społecznie dużo się robi, żebyśmy tak myśleli i wkręcili sobie nierralne wzorce. To niesamowite, że się podejmuje taka decyzję i zaczyna się żyć po dyktando takiej zasady. To może dotyczyć braku emocji w ogóle, ale może dotyczyć też jakichś wybranych emocji (np.złości). Szkodliwe jest postanowienie sobie, że "będę zawsze miły/a", wydaje mi się ważne, żeby o tym wspomnieć. Nie można wyciąć emocji, których się nie chce czuć, a również np. kochanie za bardzo jest deficytem, a nie miłością. Pozdro dla wszystkich, którzy próbują przestać dysocjować.

Bardzo fantastyczny i dojrzały odcinek, stajesz się sobą 😊🙏 gratuluję odwagi

Nie wiem jak Ci dziękować, że tak się otwierasz, aby szerzyć wiedze. Czuje jakbyś ostrzegł mnie w ostatnim momencie, jak moja ucieczka przed samą sobą i swoimi emocjami może sie skończyć. Dziękuję, uwielbiam Cię, twórz dalej, bo za każdym razem zmuszasz do wartościowych reflekcji i przemyśleń.

Nie no kurde... serio! ... w końcu ktoś... kto jest szczery... a takich mało już tutaj... Podziwiam coraz bardziej i życzę aby ci pykło (ze wszystkim co masz w głowie)... dajesz pozytywne i wartościowe przemyślenia ... oby takich odcinków więcej

Bardzo dziękuję Ci za ten odcinek... Tak jak bym słyszała opowieść o sobie... Aż dech zaparło

Bardzo wartościowy materiał. Pozdrawiam i życzę postępów w terapii!!

Wow, trafiłam na ten film w takim momencie życia.... to co mówisz jest mega ważne. Dajesz do myślenia. Dziękuję

Masny w 19:57: "Może się jeszcze kiedyś zakocham, byłoby naprawdę mega fajnie" Jego ręka:

Dzięki za podzielenie się tymi przemyśleniami :) ja też uciekam od swoich emocji, bo boje się, że ludzie mnie odbiorą jako awanturnice i jakąś nienormalna... Poza tym to taki niepotrzebny kłopotliwy problem, bo emocje są nieprzewidywalne, często bardzo silne... Więc po co na nie zwracać uwagę jak "można się nie męczyć"... Wiem, że to złudne wrażenie... Ale te emocje bolą na tyle, że nie chce się w nie angażowac i wracać do nich co jakiś czas...

Czuję że jestem twoim przeciwieństwem z przeszłości. Jestem zbyt emocjonalny i uczuciowy przez to często raniony. Sam chyba jeszcze nikogo nie zraniłem ale czuję że powoli zamieniam się w scrooga. Wniosek jest taki że żadna skrajność nie jest dla nikogo dobra. Szacun że podzieliłeś się tak intymną historią.

Dużo rzeczy o których powiedziałeś pokrywa się z moją sytuacją. Od rozwodu rodziców, przez ranienie kobiet, uciekanie od emocji, chęć prawdziwego zakochania się i posiadania w końcu uczuć. Trzymaj się i ucz, powodzenia

Dziękuję za ten film, akurat bliska mi osoba bardzo możliwe, że ma podobnie i dzięki temu będę wstanie lepiej ją zrozumieć

Ten odcinek pojawił się w idealnym momencie, dziękuję Ci za niego bardzo

Gratuluję wspaniałej, głębokiej pracy wewnętrznej. Kawał dobrej roboty. Emocje są naszym drogowskazem i są bardzo ważnym elementem naszego życia. Tak, jak mówisz, należy je przeżywać świadomie, wówczas przechodzą jak fala. Te tłumione, mogą się objawić w różny sposób (u Ciebie bruksizm - też go mam). A gdy nie chcemy, żeby to emocje nami rządziły (nadal oczywiście je przezywamy, nie tłumimy), to wspaniałym narzędziem jest praktyka uważności. Dziękuję Ci ❤️

Dzieki za super ciekawy film! Otwartosc szacun!

Totalnie podziwiam za samoświadomość, ogrom pracy jaki w siebie włożyłeś i to, że chciałeś się podzielić takim doświadczeniem. No i powodzenia na drodze do odkrywania swoich emocji

wielki szacun za ten materiał - oglądam kanał od jakiegoś czasu i często łapię się na tym, że jak mam chwilę do zagospodarowania np: jadę do pracy czy na trening to myślę "o, ciekawe czy Masny coś wrzucił na kanał, chętnie bym obejrzał" sposób w jaki mówisz (dobór słownictwa, intonacja) i to jakie tematy poruszasz - mega a co do samego odcinka to kolejny argument przekonywujący o zasadności udania się do psychologa w ramach rozwoju i dowiedzeniu się czegoś o sobie więcej - także myślę że to tylko kwestia czasu, pzdr i z fartem:)

Zrobiłeś kawał dobrej roboty! Nie ma co już patrzeć w przeszłość i grunt, że teraz wiesz nad czym możesz pracować :) Na pewno czujesz się w pewien sposób wolny i silniejszy. Trzymam za Ciebie kciuki!

Dzięki za ten film. Idealny moment. Serio.

Świetny odcinek, bardzo ciekawy temat i uwielbiam twoje historię z życia

Wielkie brawa za odwagę. Super, że przełamujesz "terapeutyczne tabu", bo mam wrażenie że wciąż ludzie dziwnie reagują na informację, że ktoś chodzi na terapię. Co do tego wyzbycia się emocji to doskonale Cię rozumiem, również to przechodziłam. Też obecnie jestem na terapii, ale to już moja któraś z kolei, zaczęłam mając 20 lat. Myślę, że chodzi nie tylko o odpowiedni dobór terapeuty (choć to oczywiście mega ważne), ale i o naszą dojrzałość do zrozumienia pewnych rzeczy. Myślę, że 10 lat temu nie byłabym w stanie dojść do takiego poziomu samoświadomości na którym jestem teraz. PS Olej mdma, spróbuj lsd. PS2 Może wybierasz się na Wibracje? :)

Dzięki wielkie za te. Film. Doszukałem się pewnych podobieństw.

Naprawdę ciekawy film, mam nadzieję, że zdajesz sobie sprawę jak dużą ilość odbiorców tym uratujesz. Życzę ci zdrowia i aby twoja droga do zjednoczenia z emocjami szła w najlepsze :D

Bardzo fajny odcinek. Gratuluje otwartości i szczerości! Jeśli chodzi o zakochanie - polecam zakochać się , ale z wzajemnością. Ja zapomniałam o tym marząc o ponownym odczuwaniu emocji i teraz jeszcze ciężej mi z ich nadmiarem :))))

Dziwna sprawa. Jestem na tym samym etapie w życiu co Ty. O Poznaniu siebie zacząłem czytac w książce „kochaj najlepiej, jak potrafisz!” Zabieram się za słuchanie i za wyciągnie wniosków. Dzięki z góry.

Bardzo się cieszę, że ktoś porusza ten temat i uświadamia ludzi. Brawo!

Ciekawie ogląda się film posiadając właściwie przeciwny problem. Bo od dłuższego czasu zmagam się z aspołecznością tylko dlatego że jestem empatyczną osobą która zawsze zastanawia się nad tym czy kogoś nie zrani, lub czy ktoś o mnie źle pomyśli i właściwie nawet nie staram się od tej myśli uciec tylko się jej poddaję i z góry chce zmienić coś co nawet niekoniecznie jest prawdą. Nigdy z mojego punktu widzenia emocje nie były złe i właściwie traktuje je od zawsze jako coś co mnie napędza.

Wow, odkryłeś we mnie nowe zainteresowanie- ludzie , ich emocje, problemy. W sumie już kiedyś interesowałam się psychologią, ale zobaczymy czy to tak na chwilę czy na dłużej. Dziękuję, bardzo wartościowy filmik.

Widzę wiele wspólnego z moją sytuacją i dzięki temu filmikowi rozjaśniło to mi dużo rzeczy

Siemka, dzięki za ten temat odcinka. Dostrzegam dużo podobieństw w swoim życiu porównując je do tego co przeszedłeś. Uświadomiłeś mi, że być może mam podobną przypadłość. Jeszcze raz dzięki. ;))

Masny strasznie uwielbiam twoje filmy, dużo się od ciebie dowiaduję i wielu znajomym / rodzinie polecam twoje fimy zwłaszcza osobą które np. Pasują do jakiegoś filmu i najczęściej dowiadują się czegoś o sobie i chciał bym aby ukazał się u ciebie temat samoakceptacji, mój przyjaciel ma z tym wielki problem i chciał bym mu jakoś z tym pomóc ale nie mam siły przebicia i możliwe że twój film był by w pewnym sensie takim zapalnikiem skłaniającym go do głębszej refleksji bądź działania w tym kierunku , pozdrawiam uwielbiam twoje filmy

Gratuluję i powodzenia, prawie bym popełnił twój błąd i dzięki tobie teraz wiem że nie tędy droga. Dziękuję

Cholera... widzę że bardzo podobni do siebie jesteśmy. Te same problemy z dziewczynami, emocjami, również gustuje w literaturze faktu, filmów praktycznie nie oglądam, też porzuciłem zainteresowanie polityką bo 'szkoda mi sie denerwować', jeśli chodzi o część artystyczną to wzruszają mnie niektóre utwory gitarowe. Skłonność do 'otwartego związku' i panika na jej uczucia - również przerabiałem (tylko ja dodatkowo z poczucia winy i chęci nie ranienia drugiej osoby wszedłem wbrew sobie w relacje - wytrwałem tak 2 lata). Dzięki za ten odcinek.

Wow myślałem, że jestem w tym wszystkim sam i tylko mi przysługuje taka „moc” dziękuje za możliwość otwarcia mi oczu i kurde dzięki

Ciekawy film. Zupełnie nie tego się spodziawałom po tytule, ponieważ samo mam aleksytymię wrodzoną, ponieważ występuje ona często przy autyźmie, który też mam i moje doświadczenia są nieco inne, ale I guess aleksytymia jest dość szerokim pojęciem, więc dobrze się było nauczyć zupełnie innej porspektywy. Dla mnie jest to bardziej problem z nazwaniem emocji i odrużnieniem ich od siebie. Jestem w stanie stwierdzić, że odczuwam coś bardzo intensywnie, ale nie mam pojęcia co. Czasem jestem w stanie powiedzieć, czy jest to komfortowa, czy niekomfortowa emocja no i jeszcze jedną skalą jaką jestem w stanie wskazać jest wysoka i niska energia (czy ta emocja sprawia, że chcę nie wychodzić z łóżka przez tydzień, czy że potrzebuję chodzić w kółko po całym domu przez kilka godzin) i przez wiele lat, w terapi, przed diagnozą autyzmu, czułom się jakbym bylo głupie, bo gdy terapeutka pytała, jak się czułom w danej sytuacji, do mojej głowy nie przychodIły, żadne znane mi powszechnie używane nazwy emocji, nie było połączenia między uczuciem a nazwą

Mocny odcinek. Dziękuje, dał dużo do myślenia:)

Pięknie, gratulacje ☀️

Propsy za nagranie i wypuszczenie tego w świat. Oby Ci to pomogło :)

Zabieram się za własną oś czasu. Dziękuję za ten przekaz 👍

Ciekawe jest to co mówisz, od dłuższego czasu mam podobny problem. Wyszukiwałam wiele razy frazę "nie odczuwam emocji" w google, ale nie znalazłam żadnych satysfakcjonujących informacji na ten temat. Bardzo dziękuję Ci za ten film :).

Wspaniały filmik, dziękuję za otwartość

Bardzo Ci dziękuję za ten film akurat ostatnio zastanawiałam się nad tym by nauczyć się nic nie czuć bo życie za bardzo dało mi w kość teraz już wiem że muszę jeszcze bardziej zawalczyć o swoje zdrowie psychiczne

Wspaniałe nad sobą pracujesz. Zazdroszczę CI takiej świadomości siebie. Szanujmy swoje uczucia i emocje ale bierzmy też pod uwagę rozum oraz racjonalność w podejmowaniu życiowych decyzji.

Piekny filim, duzo daje mi do myslenia.

Jestem teraz w podobnym miejscu w życiu. Emocje są ważne! Powodzenia;)

Bardzo dobry i z życia wzięty film wszystko co opowiadasz, dosłownie jakbym widział samego siebie, trzymaj się Masny i powodzenia w kolejnych filmach.

Fantastyczny film! Twój kanał jest skarbem w tym popapranym świecie. Uwielbiam!

Ale gdy odstawiam uczucia na bok, myślę na zimno, to jest mi łatwiej i lepiej podejmować decyzje. Życie bez emocji jest lepsze. Kiedyś uważałam siebie za osobę z wysoką wrażliwością, bo wszystko bardzo przeżywałam. Miałam też problem z długotrwałym stresem, uszczęśliwiałam innych, nie potrafiłam stawiać granic, byłam zbyt miękka przez co wielokrotnie mnie raniono (często przez bliskie osoby). Kiedy zrozumiałam jak "przetrwać" w tym świecie. Że nie można być uległym i dopasowywać się do każdego, stałam się osoba która właśnie odstawia uczucia na bok. Teraz czuję, że żyję realnie, nie jestem romantyczną marzycielką. Nawet obce osoby mówią mi że twardo stąpam po ziemi. To czego doświadczyłam w dzieciństwie, spotykając różne osoby pokazało mi trochę, że świat nie jest taki kolorowy, przygasło moją naiwna nadzieję na cukierkowy świat. Potem przechodziłam okres załamania. To był bardzo trudny czas. Szczególnie, że byłam dzieckiem. To co było, złamało wiele razy moje serce, które się zamknęło na innych. Też tak jak ty czuję, że potrzebuje dystansu, bo chcę się chronić przed kolejnym zranieniem. Nie wchodzę w romantyczne reakcje, chociaż wiem że bardzo potrzebuje miłości (boję się). Wiem, że tylko to uczucie otworzy moje ziębnięte serce. Widzę jak bardzo moje uczucia się zmieniły. Na codzień wzoruje się na dziewczynę wesołą, energiczna, uśmiechniętą, okazującą wiele emocji. Czuję, że muszę tak, bo wyjdę na dziwaka. Na osobę która nie ogarnia, że coś jest śmieszne to mam się śmiać. Problem w tym, że ja nie czuję potrzeby śmiać się, płakać, być poważnym, zmartwionym itp. w odpowiednim momencie. Nie czuję NIC. KOMPLETNIE NIC. Jakbym miała pokazać światu sobie prawdziwe uczucia to miałabym przez większość czasu jeden wyraz twarzy. Bez emocji. Kiedyś miałam takie przekonanie, że muszę zachowywać się jak inni, bo inaczej będę dziwna i opuszczona. Dawniej byłam przeładowana emocjonalnie, dzisiaj nie czuję nic.

Bardzo dobrze, że mówisz o takich rzeczach :) Dzięki :)