Το Μοναστήρι Κόνιτσας είναι χωριό του Δήμου Κόνιτσας στο νομό Ιωαννίνων της Ηπείρου.[1][2] Οι κάτοικοι του χωριού ήταν κτίστες επί το πλείστον, οι φημισμένοι μάστορες της πέτρας και έμποροι, οι οποίοι έφθαναν σαν μετανάστες μέχρι τη Βλαχία, τη Ρουμανία, την Αίγυπτο ή αλλού. Με τις εποχικές γεωργικές εργασίες ασχολούνταν, κατά κύριο λόγο, ο γυναικείος πληθυσμός. Το χωριό κατά την απογραφή του 2011 είχε 17 κατοίκους.[3]
Βρίσκεται σε υψόμετρο 950 μέτρα στις δυτικές παρειές του δεύτερου μεγαλύτερου όρους της Ελλάδας του Σμόλικα[4] και κάτω από την κορυφή "Κλέφτης". Η παλαιά του ονομασία, μέχρι το 1928, ηταν Μποτσιφάρι.[5] Απέχει από την Κόνιτσα περίπου 15 χλμ. ασφαλτοστρωμένου δρόμου, συγκοινωνία υπάρχει όλο τον χρόνο, ενώ γειτονικά χωριά "μαχαλάδες" είναι η Μεσσαριά (Μόλιστα) και το Γανναδιό. Διαθέτει θέα προς τον Γράμμο και τα Αλβανικά βουνά. Πέρα από τα τρία χωριά, εύκολη είναι η πρόσβαση στην Πυρσόγιαννη (Μαστοροχώρι), Κεράσοβο, Φούρκα και Σαμαρίνα. Επίσης μπορεί κάποιος να πάει προς τον Γράμμο και να φθάσει μέχρι το Ντένισκο.
Το χωριό περιβάλλεται από δάσος πεύκων, ελάτων και άλλων δένδρων. Τα τρεχούμενα νερά είναι σχετικά λιγοστά λόγω των σχιστολιθικών πετρωμάτων και της ύπαρξης πολλών κωνοφόρων. Υπάρχουν αρκετές παλιές εκκλησίες στο χωριό και 2-3 εξωκκλήσια στην γύρω δασική περιοχή. Άξια λόγου είναι τα καλντερίμια και οι πετρόκτιστες βρύσες. Η γύρω δασική περιοχή προσφέρεται ιδιαίτερα για ορεινές δραστηριότητες όπως περίπατος-ποδηλασία-ορειβασία-κλπ. Χαμηλότερα από το χωριό κυλάει ο ποταμός Σαραντάπορος για να σμίξει μετά από διαδρομή λίγων χιλιομέτρων με τον Αώο και να περάσουν στην Αλβανία. Η διαδρομή -στην οποία παρεμβάλλεται το χωριό - από Κόνιτσα προς Επταχώρι - Πεντάλοφο) έχει χαρακτηρισθεί ως "ιδιαίτερου φυσικού κάλλους".
Πλησίον του χωριού διέρχονται τα ορειβατικά μονοπάτια "Εθνικό 03" και "Διεθνές Ε6"
Στο χωριό βρίσκεται το μοναστήρι των Εισοδίων της Θεοτόκου με ιστορία αρκετών αιώνων, χωρίς καλόγερους πια, αλλά με αρκετά κειμήλια και ιδιαίτερη αρχιτεκτονική.[6] Συχνά οι κάτοικοι του χωριού και κάτοικοι άλλων περιοχών και επισκέπτες "ανοίγουν" το μοναστήρι και τελούν λειτουργίες. Στο Μοναστήρι στις 6 Αυγούστου γίνεται παραδοσιακό πανηγύρι.
Το Μοναστήρι κατοικείται από ελάχιστους κατοίκους, κυρίως ηλικιωμένους, ωστόσο το καλοκαίρι ο πληθυσμός αυξάνεται.
Οι απογραφές πραγματικού πληθυσμού (de facto) μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο είναι:
Απογραφή 1951 1961 1971 1981 1991 2001 2011
Πληθυσμός 141[7] 143[8] 65[9] 99[10] 108[11] 53[12] 17
Επίσης στο διπλανό χωριό Μόλιστα (Μεσαριά) λειτουργεί όλο τον χρόνο παραδοσιακός ξενώνας με όλες τις σύγχρονες ανέσεις.