غم سرو
*گُتمت که سوز سواری، شونه میکه ،یالِ اسبِ لیسک اَفتو
{ـو را سواری سبزپوش خواندم که یال اسبت را شراره آفتاب سپیده دم شانه می زند}
*دشتیا حُشکنه کردم، وا گُمل سیراوِ برفآو
{دشتهای خشک را با مشت از برفاب سیراب کردم}
*خین دل حَردم ئو شوشتم دِ چَشِ بَچَه مَیارو
{برای برطرف کردن نا امیدیِ اذهانِ زنهایِ نازا چها خون دل که نخوردم}
*سیت گُتم بیت قشنگه ،پاکیِ ویر سر و هارو
{برایت ترانه هایی قشنگ، از پاکی سرازیریها خواندم}
*دِ روز نبردت، وا ساز شامیرزا، چنو ناله کردم که سنگ هم وریسا
{در روز نبردت با ساز استاد شامیرزا آنچنان نالیدم که از ناله ام سنگ هم به خروش درآمد}
*دیئِم که شقایق، داغ ها وِ سخُونش، وا مرژنگ تِکَنم میل زِمِسونش
{شقایق را دیدم که سوز سرما در وجودش رخنه کرده بود و من با مژگانم یخ وجودش را تکاندم}
*و دورِش تَجیرِ بهارو کَشی یِم ،همیل و ممیلن ،نهاش سر بری یِم
#خرم-آباد
#لرستان
#لرستانیها
#کوهدشت
#ایرج_رحمانپور
#lorestan
#Lor
#bakhtiari
#laki
#Lorimusic
#khoramabad
#kouhdasht
#irajrahmanpour
@LorestanBozorg
{پرچینی از بهاران را به دورش کشیدم و فرزندان پیر سرما (هَمیل و مَمیل) را جلویش قربانی کردم}
*مِه ئو غَم سرونه، که مردم میحنن سر قورسونیا
{من آن سرود غمگین را که مردم بر سر مزار مرده ها می خوانند}
*کِردِمش و بیتی ،که دِ روز شادی بُوحونن جَوُونیا
{تبدیل کردم به ترانه هایی که جوانان در روز شادی بخوانند}
*و ری دِنه کُویا، مه تا آسمونیا ،شادی یانه حَنم
{بر قُله کوهها و تا آسمانها من شادیها را خواندم}
*دِ شو گریوَت دَسته و دَسِ آساره رَسَنِم
{در شب گریه ات من دست ترا به دست ستاره ها رساندم}
*دِ شویی که تا صُو، پوقِه تیلا میما ،تو بارکردنت بی
{و آن شبی که تا صبح صدای چوب دستی ها و تیرک چادرها می آمد، فهمیدم که در حال کوچ هستی }
*بیتم وا نهات بی ،تور مالگه خُونِه ، دِ دشتیا می پرسیی
{ترانه ام پیشرو راهت بود تا سراغ بهترین جایگاههای کوچ را از دشتها بپرسی}
*نه جایی نوشتیم ،نه حَنیم دِ جایی ،خوتِه زی و کیچه، چپِ بی صدایی
{دریغا نه هرگز جایی مرا نوشتی و نه در جایی خواندی ام و خود را به ندانستن ( کوپه علی چپ )زدی}
کمرکو
*کَمر کو مَخار، راکَم کردیه بَن
{ کوههای سر به فلک کشیده و پرتگاههای بلند راه مرا سد کرده اند}
*بی خَم، چُو زانی، م ِ خم گیانم سَن
{ای بیخبر از غم ، تو که چه میدانی که غم جانم را گرفت}
کِزِه ی برفَه لویل، و روی راخه وه
{سوز سرما همه جا را گرفته }
*دنگِ دوس نمای، ژه ایلاخه وه
{دیگر صدای دوستم را در ییلاق نمی شنوم }
*بیلا بوارو ،زویخ آو چاوانم
{بگذاریدچشمانم خونابه ببارند}
*تابوه رنگ رشمه ،سرتاپاوانم
{تا تمام وجودم را رنگین کنند}
*بیلا باواری، زویخ آوی جرگم ،بِتِکو اَر بان سیاتی برگم
{بگذارید جگرم خونابه شود تا قطره های آن بر روی برگ سیاه تنم بچکد}
*دیاران خَمین، دل وَ هُولَه وه
{ دلم در فکرسرزمینهای خالی از سکنه است}
*بینه قراول سرای چوله وه
{ پیش قراول این سرزمین خالی از سکنه شده اند}
*زمین تَم ئو توز، آسمون تاره وه
{سرزمین از گرد و خاکِ غم تاریک شده}
*ترم روژ و کول ،روزگاره وه
{ ترم جنازه روز بر دوش روزگار افتاده}
*وا پیچیا و بان ،پَردِه ترمَه وه
{باد بر روی پرده ترم پیچید}
*دَنگ شُوینی مای، شوین و شرمه وه
{صدای شیونی می آید شیونی شرم آگین }