Ulaşabileceğimiz bir link var mı?

Türkiye gazetesi almak gerekiyor.

İsmet abi bi canlı yayın yapsaydın bu konuyla ilgili keşke

“Etkili ve uzun süreli kar yağışı insanı endişeye sevk ediyordu. O şartlarda hayatta kalabilmişler miydi?” Hafta başı, pazartesi günleri, hep iş yerimde olurum. İş çıkışı hava kararmış eve dönmüştüm. Eşim akşam yemeği hazırlıkları yaparken salonda oturuyorum. Telefonum çaldı. Karşıdan tanıdık bir ses. - Hocam merhaba. - Merhaba Orhan. - Uludağ'da iki kişi kayboldu, bilgin vardır. - Sosyal medyada bir kayıp vakası gözüme ilişmişti, kayıp iki kişiden bahsediliyordu. Ama fazla bir detay bilmiyorum. Ne zaman kaybolmuşlar? - Dün kaybolmuşlar. Akşamdan beri onları arıyoruz. Kaybolanlar bir arkadaşına Zirve Tepe civarında kimsenin bilmediği bir mağaradan bahsetmiş. Sen bölgede böyle bir mağara biliyor musun? - Bu bölgede bir mağara bilmiyorum. Tam nereden bahsediyorlar. Sırt hattının kuzey yamaçlarında mağaralar var. Zirve tepe yakınlarında bir mağara bilmiyorum. - Dün zirveye gideceğiz demişler. Bir daha haber alınamamış. Aileler akşam saatlerinde kayıp ihbarında bulunmuşlar. Pazar akşamından beri arıyoruz. Son telefon sinyali Volfram bölgesinden alınmış. - Hafta sonu biz de güneyde, Dağdibi köyü üzerinde 1600 m Kurtiniboğazı mevkiinde kamp yaptık. Hava çok kötüydü. Eğer kuzey vadilerine inmişlerse durum çok vahim. Kuzey vadileri uçurumlarla doludur. - Ben de öyle düşünüyorum. Sen bölgeyi biliyorsun diye sana bir sorayım dedim. Tamam, hocam teşekkür ederim, görüşürüz. - Kolay gelsin Orhan. 1 Aralık 2019 Pazar, akşam saatlerinde aileler tarafından iki kişi için kayıp ihbarı yapılır. Aynı akşam Uludağ’da arama için birkaç ekip toplanır. Ama karanlık ve şiddetli kar yağışı nedeniyle arazide bir şey yapılamaz. 2 Aralık Pazartesi, Uludağ Jandarma Karakolunda kaybolan iki kişi için Arama Kurtarma Koordinasyon Merkezi kurulur. BAKUT üyesi Orhan Topal, TDF koordinatörü olarak AKK Merkezinde gönüllüdür. Bu telefon konuşmasından sonra keyfim kaçtı. Bu olay Uludağ’daki sıkça meydana gelen kaybolma olaylarından farklıydı. Etkili ve uzun süreli kar yağışı insanı kötü düşüncelere sevk ediyordu. O şartlarda hayatta kalabilmişler miydi? Durum gerçekten endişe vericiydi... Sabah erkenden kalkıp arama çalışmalarına katılmaya karar verdim. İyi uyuyamadım, oldukça huzursuz bir gece geçirdim. DEVAMI YARIN Yarın için ya da bir sonraki gün için, arama çalışmalarına katılmak gibi bir planım yoktu.” 3 Aralık Salı, arama çalışmalarına destek vermek için sabah 04.30'da kalktım. Çantama, şahsi eşya yiyecek ve teknik malzemelerimi alarak Uludağ Oteller Bölgesine hareket ettim. Son sinyale göre Kürekli vadisini aramamız gerekiyordu. Fikrim onaylandı. Üç kişilik JAK ekibi ile birlikte paletli kar aracı ile Çardakseki Tepesi'ne çıkmak üzere, 2067 rakımlı tepe hizasına bırakıldık. Saat 10.50 civarı sırt hattına ulaştık. Araziye yayılınca ekip arkadaşlarımla göz teması kesildi. Çayırlı Dere'nin alt bölümlerine indim. Doğu kıyısında, suya 30 m mesafedeki bir koyun ağılını kontrol ettim. Kapısında asma kilit vardı. Dördümüz derenin orman sınırına yaklaştığı bölgede buluşmak üzere anlaşmıştık. Kar kalınlığı 50 cm kadar. Suyu takip ederek ormanlık alana girildi. Teknik malzemelerimizi kuşanmak için mola verdik. Çok kar vardı ve arazi çok sarptı. Az zamanda çok yol almamız gerekiyordu. Devam etme imkânımız olmadığı için geri çıktık. Derenin karşısına geçip sağ yamaca tırmanarak yükseldik. Uzunca bir süre sağ tarafı takip ederek ilerledik. Dere içinde, suya girmeden ilerleyebilmek için her imkânı kullanıyorduk. Dereye kayma gibi bazı kazalar da yaşadık. Merkezden sık sık bulgu var mı diye aranıyorduk. Bir süre sonra JAK Tim Komutanı Çağdaş Astsubayla durumu değerlendirdik: -Ne diyorsun hocam devam edelim mi? -Devam edersek bir saat sonra şelale bölgesine giriyoruz. Karanlığa kalabiliriz. Şelalelere girmiş olamazlar diye düşünüyorum. Komutan sizsiniz. -Hocam biz bölgeyi tanımıyoruz. Devam edersek karanlığa kalabiliriz konusunda hemfikir olunca, Hamamlıkızık yönünde çıkmaya karar verdik... Kayıplara dair bir ize rastlayamadığımızı merkeze bildirdik. Bir süre ilerlemiş, Hamamlıkızık patikası gerilerde kalmıştı. Geri dönmek yerine patikaya ulaşmak amacıyla dik yamacı tırmandık. Hamamlıkız köyü üzerindeki bahçelere geldik. Telekom yetkilileri Kürekli Vadisi'ne bakan seyyar verici kurmak için gelmişti. Cep telefonu sinyali almayan kör noktaları vericiyle besleyeceklerini söylediler. Jandarma'ya ait 4x4 arazi aracı ekibimizi almaya geldi. Benim aracım Uludağ'da kalmıştı. JAK ekibiyle birlikte Uludağ'a dönüş yaptık. Meteorolojinin tahminine göre yarın yağışlı olacaktı. Yarın için ya da bir sonraki gün için, arama çalışmalarına katılmak gibi bir planım yoktu. Aracımla eve geldiğimde saat 21.40 olmuştu... DEVAMI YARIN Kamuoyunda, sosyal medyada kayıpların bulunamaması karşısında tepkiler artıyordu. 1 Aralık 2019 Pazar, Uludağ’da kaybolan iki dağcıyla ilgili yaşadıklarımı anlatmaya bugün de devam ediyorum... 7. günde kayıplara ait bir mont, 8. günde iki farklı baton bulunmuştu. Bu çok önemli bir gelişmeydi. Deliller kayıpların yeri hakkında da bir işaret veriyordu. Bu gelişmelerden sonra Kürekli vadisi içinde detaylı bir su taraması yapılması gerektiğini düşünmeye başlamıştık. Bu konu ile ilgili beni arayan İstanbul, KAD'dan Hasan Gedikli'ye “Ben varım... Bir çalışma yapıp seni arayacağım abi" demiştim... Hasan Gedikli'den sudan tarama yapmak için haber bekliyordum. AFAD, JAK, AKUT, BAKUT, İHHA, Bursa ve başka şehirlerden gelen dağcılık kulüpleri, gönüllüler fedakârca çalışmalara katılıyordu. Kamuoyunda, sosyal medyada kayıpların bulunamaması karşısında tepkiler artıyordu. Günlerdir yapılan aramalardan nasıl sonuç alınamazdı. Bu konu ülke gündeminde önemli bir yer tutuyordu. 15 Aralık Pazar, akşam saatleri... TDF koordinatörü gönüllü olan Orhan Topal arıyordu: -Hocam pazartesi ve salı günü geniş katılımlı arama çalışması yapılacak destek verebilir misiniz? Bu talebe hayır diyemezdim. 16 Aralık Pazartesi... Eker Meydan'da dört kişilik ULUDAK gönüllüsü sabah 07.30 buluştuk. İsmet Şentürk, Ömer Faruk Kaya, İsmail Karabal ve Yenişehir'den gelen Ali Korkmaz arama çalışmalarına katılmak üzere aracımla 07.45 Uludağ'a hareket ettik. Koordinasyon Merkezinde ekip liderleriyle arama planı çıkartıldı. Helikopter, ekipleri orman sınırına bırakacaktı. Bu günden çok umutluydum. 9 kişilik timler hâlinde helikopterle araziye indirildik. Dört sorti sonunda 36 kişilik ekibimiz arazide yerini aldı. Kısa günleri yaşıyorduk. Zaman kısıtlıydı. Mola sonrası bir süre daha sürdürdüğümüz taramayı bitirip, dönüşe geçmemiz gerekiyordu. Otellere dönüşte AFAD Müdürü Yalçın Bey'e vadinin yanlarında artık aramaya gerek olmadığını, bugün çok sıkı bir tarama yaptığımızı anlattım. "Ne düşünüyorsun" dedi. Kayıplar için su taramasının yapılmasının gerekliliğini anlattım. Aranmayan tek yer orasıydı. Arama çalışmalarının 15. günündeyiz... Bir türlü sonuç alınamıyordu. Operasyonu yöneten Yalçın Bey büyük sorumluluk ve stres altındaydı. O gün de elimiz boş dönmüştük. O stres hepimize yansıyordu. Zor bir durumdu. Suda tarama planımı anlatsam da karşı gelenler olunca sonuca ulaşamadım. Uludağ'dan ayrıldık... DEVAMI YARIN

“Yasa dışı bir şey yapmıyorduk. Biz Uludağ'da bir faaliyet yapacak ve kendi inisiyatifimizi kullanacaktık.” 17 Aralık Salı günü, Uludağ’da 1 Aralık 2019’da kaybolan iki dağcının önceden arama yapılan ve yeni yapılacak bölgenin fotoğrafını internetten çıkarttım. Arama planını, gerekli malzeme listesini ekleyerek AFAD görevlisi Ahmet Taşdelen'e "Değerlendirmeniz dileğiyle, iyi çalışmalar" diyerek WhatsApp'tan gönderdim. Öğleden sonra ICT İstanbul Kanyon Ekibinden Erdal Yalçın, Ahmet Taşdelen Bey ile görüşmesini aktardı. Konuşmalarından bir şey anlamamış. Ben planı ona da gönderince “biz varız” dedi. Biz yarın sabah aramaya niyetlenirken bir türlü geri dönüş olmuyordu. Zaman ilerliyordu, AFAD'dan bir dönüş yoktu. Sabah 04.00'te kalkmayı planladığım için erken yatmam gerekiyordu. Ahmet Taşdelen'e mesaj yazdım dönüş olmadı. Sabah telefon görüşmesinde öğrendim ki müdür bey planı vali beye 7-8 saatlik bir süreç olarak aktarınca vali bey “tehlikeli olur” diyerek onay vermemiş. Hâlbuki bu kadar sürmezdi. Neyse operasyon iptal edildi. Ahmet Bey'e "bu insanlar buradan başka yerde olamaz” deyince “Drone'larla da dere içinin tarandığını” söyledi. “Olsa zaten görürdük” demeye getirdi. Bu konuşmadan bir sonuç çıkmayacağı anlaşılmıştı. Ne de olsa amirleri, üstleri kararlarını vermişlerdi. Vadiye giriş izni yoktu. Telefonu kapattım. İstanbul'dan Erdal'ı aradım. -Benim kararım girmekten yana. On beş dakika sonra Erdal geri döndü: -Tamam, abi biz geliyoruz, dedi. 18 Aralık 2020 Çarşamba. Gece saat 03.45'te kalktım. İstanbul’dan gelen ekiple iletişim hâlinde hazırlıklarımı yapıyorum. Buluşma, hazırlık ve hareket noktası olarak Duaçınar, DSİ Bölge Müdürlüğü önünü seçtim. Araçlarımızı burada park edecek ve minibüsle Uludağ'a gideceğiz. Duaçınarı’nda buluştuk. Sabahın erken saati ama insan trafiği var. Meraklılar asfaltın üzerine yayılmış onca malzemeyi görünce yanımıza gelip “ne yapıyor bu insanlar?” diye anlamaya çalışıyorlar. -Arkadaşlar gereksiz yük yapmayalım. Bütün gün sırtımızda taşımak zorundayız. Dağcılar gibi yükümüzü sırtımızda taşıyacaktık. Kanyon çantaları su geçirmez özelliği olan ama uzun süre sırtta taşınması çok uygun olmayan çantalardı. Uludağ Oteller Bölgesi'ne geldiğimizde saat 08.40'ı gösteriyordu. AFAD yöneticilerinden Ahmet Bey'den 4x4 araç istememiz sonuçsuz kalmıştı. Çantalarımızı sırtlanarak saat 09.10'da Çardakseki Tepe sırtında 2067 rakımlı tepeye hareket ettik... DEVAMI YARIN Derede sağ virajın düzeldiği noktada arkadaş karşıdan bir kişinin bulunduğunu işaretle gösterdi...” 1 Aralık 2019 Pazar, Uludağ’da; Melih Aslan (31) ve Ethem Sarpkaya'nın (37) kaybolmaları ve 17 gün boyunca aranmalarıyla ilgili yaşadıklarımı anlatmaya bugün de devam ediyorum... Orman içinden Volfram yolundan keskin virajda yolu terk ederek 2067 rakımlı tepeye çıkışa başladık. Hava açık, gökyüzü masmavi, berrak bir hava var. Yapılmayan bir şey vardı, sudan tarama. Biz işte bugün onu yapacaktık. Aslında dere içi de aranmıştı. Girilmesi zor alanlar vardı, gözden kaçmış olabilirdi. Dere içine geldiğimizde saat 11.00 olmuştu. Güneş gören kayalar üzerinde hazırlıklarımızı yaparak neopren giysilerimizi giydik. Kask, kemer kuşandık. Ayaküstü atıştırma yapıldı. Sıcak bir şeyler içildi. Hazırlıklar tamamlandı. Suya girmek gerekmiyordu. 3 Aralık tarihinde daha evvelki gelişimde, suya girmek gerektiği için buradan devam edememiştik. O gün biz suya girmek için hazırlıklı değildik. Kanalı andıran şelaleden inmemiz gerekiyordu. Yunus Kamber, Adnan Dilekçi ve Erdal Yalçın "Sorun yok buradan inilir" deyip emniyetsiz bir şekilde iniş yaptılar. İp varken böyle bir risk alınmaması gerektiğini söyledim. Dikkatsiz bir hareket kol, bacak sakatlanmasına zemin hazırlayabilir. Hızlı ve dikkatli ilerlemeye çalışıyoruz. Derede sağ virajın düzeldiği noktada Yunus Kamber karşıdan bir kişinin bulunduğunu işaretle gösterdi saat 13.50. Biraz ileride karlar üzerinde bir makine örgüsü bere ve sırt çantasının yağmurluğu duruyordu. İlk anda elime aldım, ıslaktı ne yapacağıma karar veremedim. Olduğu yere tekrar bıraktım. Ekibimiz sağ birini bulmayı beklemiyordu. Ama gerçek çok acıydı. Genç bir insanın yaşama hayallerinin bittiği yerde, onun yanında olmak çok hüzün vericiydi. Bir bilinmeyeni sonlandırmaktan, günlerdir ülke çapında tepki toplayan "İki insan nasıl bulunamaz" konusuna açıklık getirmekten de içimizde bir sevinç vardı. Ekibimiz toplandı. İlk anki şoku atlattık ve telefona sarıldık. Telekom şirketlerinin olay sonrası vadiye kurdukları seyyar verici istasyonu sayesinde telefon çekiyordu. Adnan Dilekçi tarafından önce jandarma, sonra da AFAD arandı. Her iki kuruma da koordinatlar verildi. Telefonda, bulunduğu yer hakkında batonlara yakın yer olarak bildirildi. Kimliğini bilemiyorduk. "Sakallı, sırt çantası yeşil" bilgisini verdik. Şimdi ikinci kişiyi aramayı sürdürmemiz gerekiyordu. DEVAMI YARIN Günler sonra da olsa, bu acıya şahit olmak zor. Gerçeklerle yüzleşmek insanın içini acıtıyor...” Uludağ’da kaybolan iki dağcıyı aramayla ilgili yaşadıklarımı anlatmaya bugün de devam ediyorum... Derenin devamında görünürde herhangi bir şey yoktu. Şelale inişi yapabilmek için emniyet noktası yoktu. Buradan inmemeye karar verdik. Sol sırta çıkarken bir ayıya ait ayak izleri vardı. İzleri incelediğimizde, ayı aşağıya inmiş ve tekrar çıkmıştı. Burada yatan cansız bedene dokunmamıştı. Dere içinde sığ bir havuzda yürüyoruz. Derin ve karanlık kaya duvarların içine dökülen yüksek bir şelalenin tiz sesi kulaklarımızda çınlıyor. Önümüzde 90 derecelik yan duvarları ile ürkütücü bir boşluğa bakıyoruz. Burada dere iki yanı kaya duvar olarak küçük şelalelerle hâlinde devam ediyor. İp inişimizi riskli alanları aşarak bitirdik. Önde bulunan Erdal ve Yavuz tarafından bir ıslık sesi geliyor. Buldukları sonucuna varıyorum. Yanlarına vardığımda, çamurlu ayı izini gösteriyorlar. -Acaba merhumu inine götürüp parçalamış olabilir mi? İhtimal vermiyorum. Çünkü yukarıda bulduğumuz cansız bedenin yanına geldiği ayak izlerinden belliydi ve dokunmamıştı. Yine çağlayanlara girip hafif inişler yapmaya başladık. Önümde Yunus ve Adnan var. Dere içinde bir bölümü suyun içinde ıslak ve kaygan büyük bir çam ağacı uzanıyor. Bir bölümü havuzun içinde kayboluyor. Sağdaki şelalenin içine girmemek için ağacın üstüne oturarak iniş yapmaya başladım. Adnan karşıdan sağ eliyle "iki" işareti yapıyor. İçimi heyecan dalgası sardı. Anlamaya çalıştım. -Orda mı? Yanda mı? Adnan eliyle işaret ederek onayladı. Yunus çömelerek altındaki havuza iniş yapmak için Adnan'ın önünde kayboldu. Bulundukları yerden oturarak şelale içinden önlerindeki havuza inmeleri gerekiyordu. Tempomu biraz arttırdım. Ağcın üzerinden önümdeki havuzun içine atlayıp sağ tarafta bulunan ağacın altından sürünerek az önce Yavuz'un bana işaret ettiği yere ulaştım. Yunus ve Adnan yolun sonuna gelmişti. Onların tamamladıkları, benim önümde uzanan uzun ve sığ havuzu katetmem ve yanlarına ulaşmam gerekiyordu. Şelaleden oturarak kayar pozisyonda havuza indim. İnsan olmanın gereği olarak ilk şok bir hüzün dalgasıydı. Bir gencin daha hayatının sonlandığı yerdeyiz. Günler sonra da olsa, bir acı olaya şahit olmak kolay değildi. İnsanın içini acıtıyordu. Birinci de yaptığımız gibi koordinat bilgilerini verdik. Geriye yorucu bir mücadele ile dönüş kalmıştı… İsmet Şentürk

Ne güldüm bee 😂😂

😂👏👏harbiden öyle

😂😂

@Alesta Hiç birşey alıp vermeden mi istemişti?

@Alesta ?

@Freddie Merkuri karşılık... hayatlarımızı bok eden kelime

Tuncay bey merhaba. İlhan beye nasıl ulaşabilirim?

@@tuncaogr merhaba. İlhan telefon kullanmıyor. Zeyniler köyüne her gün iniyor. Muhtar, kahveci herkes tanıyor İlhan'ı.. Onlar aracılığıyla ulaşabilirsiniz.

Acunun işi show yapıp para kazanmak yardım değil

@@mrch02 Acun'un avukatı konuştu susun beyler.

kanka bırak ne survivor ı ya cemal can ın şampiyon olduğu gün türkiye de survivor programı bitmiştir benim için şahsen.

Adam 7 yıldır tek başına yaşıyor. Survivor'a katılır mı sence?

Millete maymunlukmu yapsın

Ula senın verıcen lokma kendıne zor yeter

​@@ozlemkrdar2763 Zenginlik yürekte hanımefendi. Para yaşam kalitemiz için bir araç. Sadece bir araç. Onu amaç edersen bir yük olur ve yabanileşirsin. Robota dönersin. Mal mülk hırsı ile kafayı yiyen tonca insan var etrafımda. Para onları ezmiş farkında değil

Aynen öyle dostum

size katilamjyorum. trajedi genellemesi dogru degil. bunu sadece dogru oldugu icin ya da en dogru yasama bicimi oldugu icin yapan bircok insan var tarihde..

@@degisikbirhayat12 Neden bahsettiğinizi anlatamadınız.

AMİN İzmir den selam 👍👍👍

boş yapmıssın yani her köyde yaşayan orman gibi yerlerde yasamayı tercih eden insanlar trajedi mi yasıyor? Benim hayatım büyük bir trajedim olmadı ailemi seviyorum annem babam sağ aldatılmadım terkedilmedim falan ama benim en büyük hayalim de orman da klübe yapıp yaşamak, her şeyimi kendim yetiştirip yemek, haftasonları sosyal hayat hafta içi orman hayatı

@@ustarecepusta kafası sıkıntılı olan bence sensin. İnsanoğlunun ait olduğu yer kent değil doğadır ! ekmek elden su gölden yaşam asıl antisosyallik budur.

hahahaha

hahahahahahaha

şeker gibi gıdalardan uzak olduğu için..

Adam dağda yaşıyorum diyor. Dağ adamı oldum demiyor orada da diş fırçası diş macunu kullanabiliyordur.

@@ehlivukuf694 bende kullanıyom hala aynı

@@ofuzzhan :D

O yüzden güzel

En doğru yorum

Çektiler in to the wild 2007 yapımı

@@emreyalcnkaya1063 onunla bu adam arasında çok fark var o adam resmen inteharı seçti Alaska kaç derece soguk haberin varmı uludağdaki sogukluk bir hiç alaskadaki sogukluk için

Yani bende bı benmiyim böyle düşünen dedim. Uzaydan kaçmış bı mahkumla konuşur gibi

Profil ne kelime içine girmiş kamera böyle bir çekim mi var ya

+1

İzin vermemiştir mekanın deşifre olmaması için

@@emiruskuplu725 mümkün

aynen öyle konuşmasından belli birşeyler attalattığı.

Zihinsel anlamda şehir yaşayan insanlardan çok daha sağlıklı olduğuna eminim...

Büyük acıların izleri var sanki , kendiyle kaşmak istiyor

Evet. Sohbet etmek bile zorluyor onu. Belli bakışlarından.

Ln 7 yildan sonra cumle kurmayi unutmus adam sosyallikten bir haber susa susa birsey anlatamaz hale gelmis . Insan sosyal bir varliktir arkadaslar insanlardan uzak mutlu bir yasam anca filmlerde olur bos yapmayin

"" KANAATKAR YASAM VE OLGUNLUK BU SADELIK SUKUNET NEGUZEL BIR ERDEM.

Adı sanı neydi rahmetlinin

@@umutcan6102 Ziya kös

inanılmaz bir zihin ve kafası var ölene kadar mutlu artık :D

deli falan degil oldukca aklibasinda

@@leonleon3455 aynen knk öyle :d

Ne alaka? İnsanların kendi tercihleri, huzurlu olmaları neden zorunuza gidiyor. Garip. Tanımadığı insanlara böyle ithamlaarda bulunan insanların hayatı genelde boktan oluyor...

@@iandhakan1261 azicik insan ve hayat tecruben varsa arkadasin mimik ve hareketlerinden anlayabilirsin. 'deli' elbette abartili bir yorum ancak bir cesit bozukluk oldugu da gozlerini kacirmasi, kurdugu cumlelerde gecmisten gelen bir takim travmalari oldugu cok bariz. hic boktan bir hayatim yok, denize nazir evimde tasaklarimi okkaliyorum ayiptir soylemesi asjkdhas

yeterince anlamlı konuştu ama neyse

@@Newparadisee evet bence de

Kamerayı adamın ağzına sokmasalar konuşacak ta bildiğin adamın ifadesini alıyormuşlar gibi kamerayı yüzüne tutuyorlar oda sürekli gözleriyle belli ediyor budurumdan rahatsız olduğunu ama karşısındaki anlamıyor ki...

Ama adam izin vermiş. Hem niye ne sebeple rahatsız etsin bu adamı? Parası var çalacak

@@jwpiranesi mağara adamı görmüşcesine ziyaretine giderler, sebebsiz sorular sorarlar, belli ki Burak kendi kişisel gelişimine yoğunlaşıp yalıtılmış bir yaşam sürüyor. Ne kadar tedirgin olduğunu videoyu izlerken anlaşılıyor..