Jazakallah Jazakallah Jazakallah ❤❤❤

ماشاءاللہ اللّٰہ دی جوندے لرہ

مننه ژونداي اوسي

Manana❤

اسلام علیکم ورحمت الله وبرکاته شیخ صاحب محترمه قربان دی سم

په رشتیا دحق خبر دی وکه بارک الله فیکم و جزا کم الله خیراً ❤❤❤

جزاک الله خیراً کثیرا

جزاک اللہ خیر

Mashallah

زه په خپله آلمان کی ژوند کوم او دومره سنت او حدیث چی می دلته په زان تطبیق ووم په افغانستان کی هیس کله شوکولی

بيشکه وروره جزاک الله خيرا

سلام علیکم نړی مننه. د ا ویدیو فیسبوک کی هم نشر کړی. الله دی اجر درکی.

څوک چی دکفر قانون مني کافرده..حفاظت داولاد بیخی امکان نلري..

الله دی ژوندی لره لالا

- اگر شخص در بین مشرکین زنده گی کند هیچ عملش قابل قبول نیست تا از آنها جدا نشود ......؟ لا يقبلُ اللهُ عزَّ وجلَّ من مشركٍ بعدما أسلم عملًا أو يفارقُ المشركين إلى المسلمينَ الراوي : [معاوية بن حيدة القشيري] | المحدث : ابن باز | المصدر : مجموع فتاوى ابن باز الصفحة أو الرقم: 45 /24 | خلاصة حكم المحدث : صحيح And the Prophet said: “I disown every Muslim who settles among the mushrikeen.” Narrated by Abu Dawood, 2645; classed as saheeh by al-Albaani in Saheeh Abi Dawood.

افرین مولالې صیب ژوندی دی وی

مننه کوم دیر زیات شی خبری دی وکری مننه

Mashallah 🇩🇪

استغفرالله

ژوندی اوسی 💖💖💖💖💖💖

جزاك الله خيرا دير خكلي بيان وو

Very good

جاردی شم مولوي صاحب

❤

Nice

❤❤❤❤❤❤

❤❤❤❤

Salam Alikom warora! Za ma zoy 12 kalan day pa swedan ke wosego 2 zily qoran khatam karay ose deer shawq day Che de qoran tarjoma awo tafseel zda karay. No taso na mashwara ghawaram Che sa raqam la komzaya ye sharo ko Albata Che tarjoma awo tafseel de pak qoran english kawe kha bawe Pakhtoo ham sahee da. Allah de hajar dar karay.

سلام ګرانه ته والا خکلی بیانونه کوې منننننننننه یوه پوښتنه څنګه د جنسي ګناه څخه ځان وساتم

سلامونه ! په خواشینی سره باید او وایم چی افغانان میراثی مسلمانان دی. هر افغان نن دخلکو دناموس ښکار کوی که په سترګو وی او که په جسمانی افغانان لمونځ کوی او قرآن لوسته کوی مګر په معنی او تفسیر یی نه پوهیږی . لمونځ کوی او په لمونځ کي خپلو مشکلات په اړه سوچ کوی او لمونځ یی ګ‌‌‌‌‌‌دو‌‌‌‌‌‌ډشی. افغانان هر کار د ریا لپاره کوی نه د دین لپاره او نه د آخرت لپاره.

قسم پنجم: این که شخصی فقط برای سکونت درآن‌جا مقیم شود و این از موارد قبلی خطرناکتر(وپیامد‌های ناگوارش) بزرگتر است، چرا که از رفت و آمد با کفار و احساس این که تابع کشورشان است و لازمه‌ی تابعیت ایجاب می‌کند که با آنان پیوند دوستی و همکاری داشته باشد و از طرفی موجب بیشتر شدن جمیعت کفار گردد و خانواده‌اش بین کفار پرورش یابند و تحت تأثیر اخلاق و رسوم آنان قرار گیرند،‌ و چه بسا که در عقیده و عبادت از آنان تقلید کنند به همین سبب است که‌ پیامبر صلی الله علیه وسلم می‌فرماید: « مَنْ جَامَعَ الْمُشْرِکَ وَسَکَنَ مَعَهُ فَإِنَّهُ مِثْلُهُ »: (هر کس با فرد مشرک همراه شود و با او سکونت کند، آن فرد مثل خود اوست). ابو داود (2787) این حدیث گر چه از نظر سند ضعیف است. اما قابل توجه است؛ چراکه سکونت و همنشینی، هم‌رنگی و همانند شدن را در پی دارد. قیس بن حازم از جریر بن عبدالله رضی الله عنه روایت می‌کند که پیامبر صلی الله علیه وسلم می‌فرماید: « أَنَا بَرِیءٌ مِنْ کُلِّ مُسْلِمٍ یُقِیمُ بَیْنَ أَظْهُرِ الْمُشْرِکِینَ، قَالُوا: یَا رَسُولَ اللَّهِ وَ لِمَ؟ قَالَ: لَا تَرَاءَی نَارَاهُمَا»: (من از هر مسلمانی که در بین مشرکین اقامت می‌گزیند بیزارم.گفتند: ای رسول الله صلی الله علیه وسلم ! چرا؟ (با مشرکین چقدر فاصله داشته باشیم؟) ‏فرمود: به اندازه‌ای که آتش یکدیگر را نبینید). این حدیث را ابوداود و ترمذی روایت کرده‌اند. و بیشتر راویان آن را به صورت مرسل از قیس بن حازم از پیامبر صلی الله علیه وسلم روایت کرده‌اند. ترمذی رحمه الله گوید: از محمد یعنی: [بخاری] شنیدم که می‌گوید: صحیح این است که حدیث قیس از پیامبر صلی الله علیه وسلم مرسل است. چگونه فرد مؤمن می‌پسندد درکشور کفار سکونت کند که شعائرکفر درآن آشکار است و حاکمیت آن مخالف قانون الله و رسول صلی الله علیه وسلم است، او این وضعیت را با چشمانش مشاهده کند و با گوشهای خود آن‌را بشنود و بپسندد و خودش را به آن کشور منسوب بداند، با خانواده‌اش در آن‌جا سکونت کند و با اطمینان در آنجا همان طور آرامش داشته باشد حال آن که برای اخلاق و عقیده‌ی فرزندانش خطر بزرگی در پی دارد. این تحقیقی است که ما در خصوص حکم اقامت در کشور کفر، به آن دست یافته‌ایم به امید آن که با حق و قول صحیح موافق باشد. ابن عثیمین، مجموع فتاوا ورسائل (3/25)

قسم سوم: به خاطر نیازهای دولت مسلمان و تنظیم روابط آن با کشورهای کفر کسی را می‌فرستد تا در آن‌جا اقامت کند. مانند: کارمندان سفارت‌خانه‌ها. حکم اقامت این افراد در کشورهای کفر، حکم همان عملی است که به خاطر آن در آن‌جا هستند (یعنی: جایز است) و بطور مثال مأمور مسایل فرهنگی درآن‌جا اقامت می‌کند تا به امور دانشجویان رسیدگی کند، بر اعمال‌شان نظارت داشته باشد، آنان را به پایبندی به مسایل دین، رعایت اخلاق و آداب تشویق کند در اقامت چنین فردی مصلحت بزرگی وجود دارد و بوسیله‌ی او شر بزرگی دفع می‌گردد. قسم چهارم: یا به خاطر نیاز خاصی که مباح است مانند: تجارت، معالجه‌ی بیماری و... در آن‌جا اقامت می‌کند که اقامت به اندازه نیاز مانعی ندارد، علما در جواز رفتن به کشورهای کفر فتوا داده‌اند و در این‌باره آثار برخی از صحابه رضی الله عنه نیز وجود دارد. قسم پنجم: برای تحصیل در آن‌جا اقامت می‌کند و این مانند نوع قبلی و به خاطر نیاز است، امّا خطرناک‌تر و برای دین و اخلاق فرد مقیم خطرناکتر است و بیشتر موجب نابودی خواهد بود؛ چرا که دانشجو پائینتر بودن جایگاه خود و بالاتر بودن مقام استادش را درک می‌کند. در نتیجه به آنان احترام می‌گذارد، احترام گذاشتن و با این کار آرا، افکار و رفتارشان را تأیید نموده و از آن‌ها تقلید می‌کند. به جز کسانی که الله آنان را حفاظت نماید و اینان بسیار اندکند. دانشجو برای رفع اشکالاتش با استاد ارتباط برقرارمی‌کند لذا این ارتباط، دوستی بیشتری را با استاد می‌طلبد وباعث می‌شود که فرد محصّل باتبعیت از استادش به انحراف کشیده شود. دانشجو در دانشگاه هم‌کلاسیهایی دارد. که با برخی رابطه‌ی دوستی برقرار می‌کند، با آن‌ها دوست می‌شود، رابطه‌ی همکاری برقرار می‌کند و چیزهایی از آن‌ها یاد می‌گیرد، بخاطر خطرِ این نوع، واجب است که بیشتر از پیش خودش را حفظ کند. بر دو شرط اساسی قبلی شرایطی افزوده می شود:

شرط دوم: این‌که بتواند به دین خود آشکارا عمل کند بگونه‌‌ای که شعائر اسلام را بدون هیچ مانعی برپا دارد، در برپاداشتن نمازهای جمعه و جماعات اگر کسانِ دیگر همراه هستند، برایش ممانعتی نباشد. مانع ادای زکات، روزه، حج... و سایر شعائر دین نشوند، اگر توان انجام این اعمال را ندارد، اقامت در آن‌جا برایش جایز نیست و هجرت واجب است. در کتاب «المغنی ص457ج8» در بحث اقسام مردم در هجرت می‌گوید: اول: هجرت بر کسی واجب است که توان هجرت را دارد و نمی‌تواند دین خود را آشکار کند و با ماندن در میان کفار نمی‌تواند به واجبات دین خود عامل بوده و پایبند باشد، برچنین فردی هجرت واجب است، زیرا الله تعالی می‌فرماید: « إِنَّ الَّذِینَ تَوَفَّاهُمُ الْمَلائِکَةُ ظَالِمِی أَنْفُسِهِمْ قَالُوا فِیمَ کُنْتُمْ قَالُوا کُنَّا مُسْتَضْعَفِینَ فِی الأرْضِ قَالُوا أَلَمْ تَکُنْ أَرْضُ اللَّهِ وَاسِعَةً فَتُهَاجِرُوا فِیهَا فَأُولَئِکَ مَأْوَاهُمْ جَهَنَّمُ وَسَاءَتْ مَصِیرًا (97)» (کسانی که فرشتگان[قبض ارواح] روح آن‌ها را گرفته‌اند در حالی که به خویشتن ستم کرده بودند به آن‌ها گفتند: شما در چه حالی بودید‌؟! گفتند: ما در سرزمین خود تحت فشار و مستضعف بودیم، آن‌ها[فرشتگان] گفتند: مگر زمین الله پهناور نبود که مهاجرت کنید آن‌ها عذری نداشتند و جایگاه‌شان دوزخ است و بد سرانجامی است). «نساء/97» این وعید سختی است که بیانگر وجوب هجرت است؛ زیرا عمل به تکالیف دینی برکسی که قدرت انجام آن را دارد، واجب است و هجرت از ضروریات، لوازم و کامل کننده‌ی این واجب است؛ زیرا مکمل و متمم واجب، واجب است،[ ما لایتم الواجب إلا به فهو واجب].( المغنی لا بن قدامه(9/236)) بعد از این که این دو شرط اساسی برای هجرت کامل شد، اقامت در دارالکفر به چند دسته قسم تقسیم می‌شود:

قسم اول: شخص مقیم در دیار کفر، دیگران را به اسلام دعوت دهد و مردم را به آن تشویق و ترغیب کند که این نوعی جهاد است. دعوت برای کسی که توانایی آن را دارد فرض کفایه است، مشروط بر اینکه دعوت محقق گردد و کسی مانع دعوت و اجابت آن نباشد؛ زیرا دعوت به اسلام از واجبات دین بوده و راه و روش رسولان است. پیامبر صلی الله علیه وسلم به تبلیغ دین در هر زمان و مکان امر کرده و می‌فرماید:«بَلِّغُوا عَنِّی وَ لَو آیَةً»: (از (قول) من به دیگران برسانید اگر چه یک آیه باشد). بخاری (3461) قسم دوم: احوال و سرگذشت کافران را به مردم گوشزد کند از عقیده‌ی فاسد، بطلان عبادت‌های‌شان، اخلاق پست و رفتار آشفته‌ی آنان پرده بردارد و به دیگران معرفی کند تا مردم از آنان بر حذر باشند، فریب آن‌ها را نخورند و برای کسانی که شیفته ی آنان شده اند حقیقت حال آن‌ها را بیان کند، این نوع اقامت، نیز نوعی جهاد محسوب می‌شود. چرا که در این نوعِ اقامت نسبت به کفر وکفار هشدار داده می‌شود که این خود تشویق و ترغیب به اسلام است، چون بیان فساد وخرابی کفر، دلیل خوبی اسلام است، همان‌طور که گفته‌اند: هر چیز با ضد خود شناخته می‌شود، البته مشروط بر این‌که بدون پیامد ناگوار و مفسده‌ای بزرگتر، هدفش محقق گردد. اگر هدفش محقق نگردد و جلوی دعوت او را بگیرند؛ در این صورت اقامتش هیچ سودی ندارد اما اگر هدفش با وجود مفسده‌ای بزرگتر مانند: دشنام دادن به اسلام، پیامبر صلی الله علیه وسلم و پیشوایان اسلام با او مقابله به مثل کردند؛ محقق شد، باید از ماندن در آن ‌جا خودداری کند، چرا که الله تعالی می‌فرماید:« وَلا تَسُبُّوا الَّذِینَ یَدْعُونَ مِنْ دُونِ اللَّهِ فَیَسُبُّوا اللَّهَ عَدْوًا بِغَیْرِ عِلْمٍ کَذَلِکَ زَیَّنَّا لِکُلِّ أُمَّةٍ عَمَلَهُمْ ثُمَّ إِلَی رَبِّهِمْ مَرْجِعُهُمْ فَیُنَبِّئُهُمْ بِمَا کَانُوا یَعْمَلُونَ (108)» (به معبود کسانی‌که غیر الله را می‌خوانند دشنام ندهید، مبادا آن‌ها نیز از روی [ظلم] و جهل الله را دشنام دهند این چنین برای هر امتی عمل‌شان را زینت دادیم سپس باز گشت همه آنان بسوی پروردگارشان است وآن‌ها را از آنچه عمل می‌کردند آگاه می‌سازد). «انعام/108» این فرد مانند: کسی است‌ که درکشور کفر اقامت می‌کند تا اخبار و برنامه‌یشان را شناسایی کند، مسلمانان را از مکر و نیرنگ کفار بر حذر بدارد همان‌طور که پیامبر صلی الله علیه وسلم حذیفه بن یمان را در جنگ خندق به میان کفار فرستاد تا وضعیت‌شان را بررسی و شناسایی کند.

جزاکم الله خيرا کثيرا ستاسو خبری له سره تر پايه واوريدې زما پوښتنه دا ده چې يو سړی به هم پخپله ښځه هم پخپل اولاد پوره يقين لري چی نه بی لاری کيږی خو آيا د لوڼو او زامنو ليږل د کفارو مختلطو مکتبونو ته چی جنګي او هلکان يو ځاي درس وايي جايز دي؟

محترم وروره زه یو ډير مهمه پوښتنه لرم که ماته مهرباني وکړئ چي چير ته کولي شم له تاسو څخه پوښتنه وکړم. هيله کوم ماسره مرسته وکړي زما ډير يو مهمه پوښتنه ده

ده سل پر سل وقیغت دی

د روژې اړوند لنډ معلومات او حدیثونه په پښتو ژبه kzfaq.infofeatured

شرط اول: دانشجویی‌که قرار است در کشور خارجی [کفر] درس بخواند لازم است که از نظر کمال عقلی در سطح بالایی باشد تا بتواند چیزهای مفید را از چیزهای مضر تشخیص دهد و آینده‌ی دور را در نظر داشته باشد. امّا فرستادن افراد با سن‌کم و درک پایین خطر بزرگی برای دین، اخلاق ورفتارشان را در پی دارد؛ آن هم برای ملّتی که بزودی به میان‌شان باز می‌گردند و مطالب مسمومی که از کفّار فراگرفته‌اند، در میان جامعه ی خود پخش می‌کنند، بنابراین بسیار خطرناک هستند، واقعیت ‌گواه این است و همین را تأیید می‌کند، چرا که بسیاری از این دانشجویان با باوری غیر از آنچه بر آن بودند بازگشتند، یعنی: با انحراف در دین، اخلاق و رفتارشان برگشتند لذا برای جامعه‌ی خود ضررهایی به بار آوردند که برای همگان واضح و روشن است، فرستادن این افراد به کشورهای کفر، مانند تقدیم کردن گوسفند به سگ‌های‌ هار است. شرط دوم: دانشجو به اندازه‌ای از علوم شرعی آگاه باشد که بتواند حق را از باطل تشخیص دهد. و باطل را بوسیله حق در هم کوبد تا گرفتار باطل آنان نشود. یا تشخیص حق بر او پیچیده و مشکل نباشد که نتواند، یا از حق دفاع کند، در دعای مأثور می‌خوانیم:«‌اللهمَّ‌ أَرنِی الحقَّ حقاً وارزُقنِی اتِّبَاعَه، و أرنی الباطِلَ باطلاً وارزقنی اجتِنَابَه، و لاتَجعَلهُ مُلتَبِساً علیَّ فأَضٍلّ»: (پروردگارا ! حق را به من حق نشان بده وبه من توفیق پیروی از آن را عنایت فرما وباطل را به من باطل نشان بده و اجتناب از آن را نصیبم گردان، و تشخیص باطل را برای من دشوار مگردان که گمراه شوم).( در «احیاء علوم الدین »(4/401) به ابو بکر الصدیق رضی الله عنه منسوب است.) شرط سوم: دانشجو از نظر دینی قوی باشد تا در پناه دینش در امان باشد و بدینوسیله از کفر و فسق حفظ شود. امّا کسی که دینش ضعیف است، و نمی‌تواند با اقامت در آن‌جا سالم بماند به جز کسی ‌که الله بخواهد. چرا که نیروی مهاجم قوی است، اما نیروی مقاومت کننده ضعیف است. لذا زمینه‌های کفر و فسق در آن‌جا زیاد و متنوع است. لذا وقتی که فرد از مقاومت ناتوان باشد، باطل ‌کار خود را می‌کند. شرط چهارم: دانشجو به مقتضای نیاز به کشور غیر اسلامی فرستاده شود؛ زیرا اقامت ایشان با این منظور و آموزش وی به مصلحت مسلمانان است. مشروط به آن که آن رشته ی تحصیلی در مدارس کشور خودش نباشد، امّا اگر مانند آن در کشورهای اسلامی باشد اقامتش در کشورهای کفر بدین سبب جایز نیست، چرا که اقامت در کشورهای غیر اسلامی برای دین و اخلاق خطراتی به همراه دارد لذا بدون هیچ ‌فایده ای اموال فراوانی هزینه می‌شود.

هیڅ یو افغان دخارج دشوقه نه مري ، دا چی بعضي امکاناتو څخه پخپل وطن کی نه وي برخمن دمجبورۍ له خاطرو مهاجرت کوي یا امنیت نه وي یا اداري فساد دیر وی یا خو کاروبار زمینه نه وی برابره . او دا چی زموږ ملا صاحبان موږ ته هرڅه وایی په دې معنا نه ده چی ټوله جاهلان یو ، شکر خپل عقل هم درب نعمت دی چی بی برخې نه یو او بل دیر قدر او احترام لرو وهر ملا صاحب ته . ستاسی خبری صحیح او پر ځای دي دهغه سره کوم مخالفت نښوم صرف خپل نظر می وایم . دخارج عیبونه وټولو ته معلوم دي خو زما په اند پوه هغه کس دی چی ځان ترې وساتي ، پښتو کی یو متل لرو : وای چی یو نفر هر څومره خراب ځای ته واچوي که دی سم زړه پاک زړه ولري نه خرابیږی او بل که هر څومره پاک ځای کي واچوې خو بیا هم خپل عادت نه ترې لیرې کیږی . او بله خبره دا چی مسلمانی وطنو کی هم انسانان ټوله فرشتې نه دي ـ او نه هم په خارج کی ټوله مسلمانان بې لاري وي . افغان ولس باید نور بی تعلیمه او بی سواده پاته نسي ـ دهغه ترڅنګ کورنۍ تربیه هم رول لوبوي . تعلیم وکړئ تر څو سبا هر څوک مداخله ونه کړي دافغانانو په ژوند کی که خارجی هیوادونه دي یا خپل ګاونډي او یا هم خپل افغانان یو تر بله تیرۍ سره ونه کړي . موژ هر یو اول مځکي ته دانسان په حیث راغلی یو نو غوره به وی چی خپل انسانیت ثابت کړو نه حیوانت . مسلمان هغه دی چی دژبی او لاس دضرر څخه یې بل په امن وي دا حدیث دی نو واقعا باید چی ټوله طبقه خلک یی پر ځان عملي کړي . کومه ټولنه چی موږ لرو درواج او کلتور پر بنسټ یی ۹۰٪ جوړه ده . خلاص.

مولوی سیب ما لا ضرور جواب راکا دلتہ یورپ کی چی دا کومہ عوخہ یا چرگ تیار رازی پہ مشیندری حلالیگی دی بارہ کی معلومات راکی چی مونز تہ خو سہ نقصان نہ رسوی او حالانکہ چی پہ سعودی او دوبی کی ہم داسی وی ستاسو سہ رایہ دہ

حضرت ابراهیم علیه السلام قبر اوس هم اسراییل کی دی بیا نو دا سنګه قیصه ده بل دا چی حضرت ادم علیه السلام سریلانکا کی دی او داسی هر رسول د الله

دكورني لپاره خارج هيس خه ندي ! زوي به دي چي هر چاسره لارو زي لور دي هم له هر هلك سره چي زره شوي اريكي نيسي.

دابیخی امکان نلري چی هم امریکا اوروپا اودالله دشمن راضي ویی هم الله ځانونه مه غلطویی

په افغانستان کي داسی منطقي شته چي له هغو منطقو نه هجرت کول فرض دي په ځکه داسي منطقي دي چي جاهل ملايان مسلت دي او ددين شعايرو اداکولو ته مسلمان نه پريږدي لکه دجمعي لمونځ داخترلمونځ اوبعضی نور سنت اعمال نو دهر جاهل ملا خبري مه منئ دصحي دين دزدکړي په لټه کي شي

مولوی صیب ته علم نه لری خارج کی که کور واخلی په کرایه w9 lease دکی هغه چی مستقیم سود کشی داخلیژی خلاصه سود بی نا ژوند نشی کولی او که بیعت اونکی حکومت سره اسناد نه ورکوی مونژ خو حضرت ص ع سره بیعت مو کری نو د کافران شریعت او سیتم ته بیعت

مولوی صاحب څوک چی دکفاروقانون منی چی دمرګ خطر نوي ورته کافرکیژیی. کنه څوک چی تابعیت اخلي کافر کيژي کنه..

ته لکه چي حدیث..ایت..نه.منی