مولوی دیوان شمس غزلیات
mevlana deivan ı kebir
آواز محمد رضا شجریان
muhammed rıza şeceryan
ما در ره عشق تو اسیران بلاییم
کس نیست چنین عاشق بیچاره که ماییم
Biz senin aşkının yolunda bela esirleriyiz
kimse yoktur . böyle biçare aşık bizim gibi
بر ما نظری کن که در این شهر غریبیم
بر ما کرمی کن که در این شهر گداییم
bize nazar et . biz bu şehirde garibiz
bize lutfet . biz bu şehirde yoksuluz
زهدی نه که در گنج مناجات نشینیم
وجدی نه که بر گرد خرابات برآییم
bizim gibi köşesinde yalvaran bir zahid yoktur
kendinden geçmiş harabesinde dolaşan yoktur
نه اهل صلاحیم و نه مستان خرابیم
اینجا نه و آنجا نه چه قومیم و کجاییم
ne ehli salih . ne de harabat ehli sarhoşuz
ne buralı, ne oralıyız . hangi kavim ve nereliyiz. ( belli değil)
حلاج وشانیم که از دار نترسیم
مجنون صفتانیم که در عشق خداییم
hallac makamındayız darağacından ne korkucağız
hüda aşkıyla mecnun sıfatındanız
ترسیدن ما چون که هم از بیم بلا بود
اکنون زچه ترسیم که در عین بلاییم
bizim korkumuz bela korkusundan idi
şimdi neden korkalım ki, biz aynı belayız
ما را به تو سری است که کس محرم آن نیست
گر سر برود سر تو با کس نگشاییم
biz senin sırrınız ki kimse mahrem değil o sırra
senin sırrına eğer baş verirsek , kimseye bundan bahsetmeyiz
ما را نه غم دوزخ و نه حرص بهشت است
بردار ز رخ پرده که مشتاق لقاییم
ne cehennem korkusu , ne cennet arzusu var
kaldır yüzünden o perdeyi ki (sevgili) yüzünü görmeye müştakız
پرسید یکی که عاشقی چیست
گفتم که مپرس از این معانی
biri sordu ki aşk nedir
dedimki sorma bunun manasını
آنگه که چو من شوی ببینی
آنگه که بخواندت به خوانی
ne zaman benim derdime düşersen görürsün
işte o zaman derdin sana öğretir okumayı
دریاب دل شمس خدا مفتخر تبریز
رحم آر که ما سوخته‌ی داغ خدایی
tebrizin iftiharı, şems-i huda’ nın gönlünü ele geçir
bize merhamet et ki biz hudanın ateşiyle yanmışız