ผมเป็นคน Gen X ที่ฟังเจ้าของคลิปแล้วเป็นห่วงนะครับ คนรุ่นปัจจุบัน รับเอาวิธีคิดในโซเชี่ยลใส่ลงในการคิดของตัวเองมากเกิินไปครับ ทั้งการอยากได้ของมันต้องมี การประสบความสำเร็จที่แสดงให้เพื่อน ๆ ครอบครัวและ คนอื่นดู และรวมถึงแนวคิด การบุลลี่ด้วยคำว่า ความเหลื่อมล้ำและสังคมกดทับ เลยทำให้คนรุ่นใหม่ส่วนมากรู้สึกท้อแท้ เพราะฟังมาก ๆ แล้วมันหดหู่จนกลายเป็นอุปทานหมู่ครับ อันที่ จริงแล้ว คนรุ่นก่อน ชีวิตมันก็ลำบากเท่า ๆ กับคนรุ่นปัจจุบันแหละ เผลอ ๆ จะลำบากกว่าด้วย เพราะทั้งความสะดวกสบาย การจราจร และโอกาสในการเข้าถึงธุรกิจที่คนรุ่นปัจจุบันทำได้ง่ายกว่ารุ่นก่อนมาก ๆ เพราะมีโลก online เข้ามาช่วย ผมเองยังจำตอนเรียนและทำงานที่ต้องขึ้นรถเมล์ร้อนที่แออัดทุกวัน จนมีแค่ที่สอดเท้าตรงบันไดรถกับอีกแขนที่สอดไปที่หน้าต่างเพื่อเกาะให้มีโอกาสได้ไปเรียนไปทำงานได้จนทุกวันนี้ ซึ่งคนรุ่นปัจจุบันไม่มีทางเข้าใจความลำบากตรงนี้แน่นอน ส่่วนตัวผมทำงานหนักมาตั้งแต่อายุ 18 ทำงานด้วยส่งตัวเองเรียนไปด้วย ถ้าใครนึกสภาพไม่ออก ก็ลองนึกภาพคนที่ต้องตื่น ตี 5 นอนเกินเที่ยงคืนทุกวัน เพื่อให้มีรายได้พิเศษมาเรียนและต้องเรียนเพื่อสอบให้ได้ เพราะยุคก่อนไม่ได้มี กยศ.แบบปัจจุบัน แต่ด้วยความลำบากและความจนนี่แหละ ส่งผลให้คนรุ่นผม ไม่ค่อยบ่น กับสภาพสังคมแบบคนรุ่นใหม่เพราะมันไม่ได้มีช่องทางโซเชี่ยลให้บ่นและกระจายข้อมแบบทุกวันนี้ มันได้แค่คุยกับครอบครัวและเพื่อน ๆ ไม่กี่คนที่สนิท แต่รุ่นผม ทั้งผมและเพื่อนก็ผ่านมาจนมีกินมีใช้ได้ด้วยความ ขยัน ตั้งใจและ อดทนนี่แหละ ที่เขียนมา คืออยากบอกคนรุ่นใหม่ว่า โลกใบนี้ไม่มีอะไรง่ายครับแม้แต่ประเทศพัฒนาแล้ว มันก็มีคนไร้บ้าน คนไม่ประสบความสำเร็จมากมายครับ ฝรั่งผิวขาวเก็บขยะมากินในถังที่ปารีสก็มีให้เห็น ดังนั้นสิ่งที่ควรทำ คือการให้กำลังใจกับชีวิตตัวเองทุกวันในการอดทนเดินตามฝันที่ตัวเองมีอย่างมุ่งมั่น และใช้ชีวิตตัวเองให้ง่าย ใช้เงินให้น้อย ออมให้มากแต่สามารถสร้างใจให้มีความสุขได้ อย่าไปเห่อตามกระแสสังคม เพราะกระแสสังคมมันมาจากคนส่วนมากที่ท้อแท้และไม่ประสบความสำเร็จออกมาบ่น ไม่ใช่คนส่วนมากที่ประสบความสำเร็จ ยิ่งฟังมันยิ่งทำให้ใจท้อแท้ วันนี้คนรุ่นใหม่อ่านแล้วอาจไม่เข้าใจเพราะ ประสบการณ์ในชีวิตยังน้อย อาศัยฟัง อาศัยอ่านจากโซเชี่ยลมาก แต่ถ้าใครเข้าใจสิ่งที่ผมอธิบายแล้วทำตาม อืีก20 ปี ตอนคุณอายุ 50 เหมือนผม คุณจะเข้าใจสิ่งที่ผมพยายามอธิบายได้

เคยเป็นค่ะ ตอนอายุ 16 เคยเป็นซึมเศร้าและพยายามฆ่าตัวตายจริงๆ สรุปไม่ตายแต่นอนรพ.ไปเป็นเดือน เข้าเฝือกต่ออีก 3 เดือน ยังมีแผลเป็นมาจนถึงทุกวันนี้อายุ 34แล้ว เหมือนที่คุณพูดเลย ว่าเราผ่านช่วงเวลานั้นมาได้เพราะเปิดใจเข้าหาศาสนา ทำให้เราใจไม่ว้าวุ่น สุขที่เกิดจากการเข้าใจในธรรมะ ทำให้เรารักตัวเองและคนรอบข้าง ให้อภัยแม้แต่เพื่อนๆที่บูลลี่เราหนักมาก เราเป็นคนเรียนเก่ง โดนที่บ้านกดดันมากตั้งแต่เด็ก ที่โรงเรียนเพื่อนก็แกล้ง เป็นอะไรที่หนักมากๆสำหรับเราในตอนวัยรุ่น ไม่เคยมีใครถามเราเลยว่า How are you today? How was your day? Are you alright? คนที่บ้านไม่ให้ความรักเราเลย ไม่เคยมีใครกอดเราในช่วงเวลาเด็ก จนเราเกิดคำถามในหัวตลอดเวลาว่า เรามีชีวิตอยู่เพื่ออะไร? คิดในหัวมาเป็นปี จนวันที่เราตัดสินใจจะลาโลก คิดว่าเจ็บแป๊บเดียวเอง เดี๋ยวก็จะไม่รู้สึกอะไรแล้ว .... เราต้องบอกด้วยใจจริงเลย ณ วันนี้เรารู้สึกผิดมากก ที่เคยทำร้ายตัวเองในวันนั้น เพราะชีวิตในวันนี้มันดีมากกกก และที่มันดีได้ก็เพราะตัวเราเองล้วนๆที่กลับมารักตัวเอง เห็นคุณค่าในตัวเอง พอเรารักตัวเอง เราจะไม่สนใจเลยว่าใครจะรักหรือไม่รักเรา เพราะเรารักตัวเองมาก เราดูแลตัวเองดีมากทั้งร่างกายและจิตใจ เลยทำให้มี passion มี dreams ออกไปเที่ยว ออกนอกกรอบ ไม่แคร์ใครที่ไม่ดีกับเรา พูดตรงๆว่าหนีออกจากบ้าน จากประเทศที่เคยอยู่ ไป set zero ในที่ๆมีความสุข เหมือนได้เกิดใหม่ สุดท้ายนี้เราอยากส่ง big hugให้คุณนะ อยากให้รู้ว่ามีคนที่เข้าใจคุณ และเชื่อว่าคุณจะผ่านช่วงเวลาแบบนี้ไปได้ รักตัวเองให้มาก ทำในสิ่งที่ชอบ หา passion หาความฝัน achieve your goals and be pround. สิ่งนี้แหละคือคำตอบว่า " เรามีชีวิตอยู่เพื่ออะไร" ❤

เอาง่ายๆคนเอเชียทั้งเรียนหนัก ต้องเล่นดนตรีกีฬาให้ไม่อ้วน เรียนไปเป็นหมอแต่อ้าวชีวิตหมอบัดซบชิบหายงานหนัก อดหลับอดนอน กูพยามไปทำไมวะในเมื่อรูปร่างดีหน้าตีเรียนดีทำไมมาอดหลับอดนอนกับพี่ยามวะ ค่าตอบแทนก็ไม่สูงแถมโดนฟ้องร้องทีชีวิตความเป็นหมอก็โคตรแย่ นั่นแหละวัยรุ่นเอเชียที่ต้องไปเป็นหมอเพื่อรองรับระบบสุขภาพของประเทศที่มีคนชราแทบจะล้นความกดดันแม่งโคตรจะสูงจนหลายคนก็เลิกเป็นหมอ นั่นแหละทำไมวัยรุ่นเอเชียอเมริกันมันเจ็บปวดและฆ่าตัวตายกันเยอะ

ในมุมมองผม คือ โลกไม่ได้บดขยี้เรา เราต่างหากที่บดขยี่ตัวเอง หากเรามองคนที่ประสบความสำเร็จ มันก็แค่ภูเขาน้ำแข็งที่เรามองไม่เห็นใต้น้ำ มองได้แค่เผินๆในโลกโซเชียลมีเดีย แต่ในชีวิตจริง เราไม่รู้ว่าเขาผ่านร้อนผ่านหนาวมาแบบไหน เขาอาจจะเจอความหมายของชีวิตเร็วกว่าเราก็ได้ และอีกอย่างคือ พอมาในยุคนี้ยุคที่ ทุกอย่างมันเกิดขึ้นมาแล้ว ปัญหาเกือบทุกอย่างบนโลกมันถูกแก้ไขหมดแล้ว ช่องว่างให้เราไปแก้ไขมันก็น้อยลง การประสบความสำเร็จในสายงานมันก็น้อยตามๆกันไป ไม่แปลก ผมว่าใช้ชีวิตแบบให้มันมีความสุข มีการวางแผนล่วงหน้าเพื่อเกษียณ สำหรับผมแค่นี้ก็พอโอเคละ

คุณอายุน้อยกว่าผม แต่ผมติดตามช่องคุณมานาน ผมได้ความรู้ ความคิด ปรัชญาชีวิต ซึ่งมันเป็นสิ่งที่ล่ำค่ามากนะ เป็นกำลังใจให้กันและกันนะ❤ คุณอาจจะยังไม่รู้ตัวเองว่าชีวิตมีความสำคัญแค่ไหน แต่ผมรู้ว่าคนอีกหลายแสนคน เค้าได้แง่คิดจากคุณอยู่ สู้ๆๆ

เราก็เป็นพ่อแม่ที่พาลูกไปอยู่ต่างประเทศเพื่อเรียนหนังสือ ลูกชายคนโตจบทันตแพทย์มหาวิทยาลัยชั้นนำ ลูกสาวจบด้านศิลป ทำธุรกิจส่วนตัวมีรายได้ดี ไม่คาดหวัง ไม่บังคับ ไม่กดดันมาก เด็กๆก็เติบโตไปเองตามธรรมชาติ มีครอบครัวไปหมดแล้ว เราเป็นคนไทยในต่างแดน 37 ปี และยังเป็นต่อไป ปัจจุบันอยู่ที่ฝรั่งเศส เอาจริงๆโรงเรียนในต่างแดนดีกว่าประเทศไทยเยอะ ครูก็ไม่ได้บังคับเด็กขนาดนั้น การแข่งขัน การบูลลี่น้อยกว่าไทยเยอะ บางครอบครัวเท่านั้นที่มีปัญหา เรื่องครอบครัวมันซับซ้อน เลี้ยงลูกยังไง รักลูกแบบไหนลูกถึงไปฆ่าตัวตาย ต้องย้อนดูความสัมพันธ์ของพ่อแม่กับลูกด้วย

ผมเคยพูดกับแท็กซี่แบบนี้ ตอนอายุ20 เค้าก็ตอบกลับมาว่า”อย่าไปคืดอย่างงั้นไอ้หนูยังอายุน้อยๆ” ซึ่งก็ตอบคำถามผมไม่ได้ แต่ผมเคยสนิทกับผู้หญิงคนนึง ที่เค้าฉลาดมากในการเรียนและนอกห้องเรียนระดับสุดๆ เค้าตอบผมว่า”ก็ใช้ชีวิตอยู่เพื่อให้ตัวเองมีความสุขที่สุด และทำให้คนที่รักเรา,เรารัก มีความสุขมากที่สุด เท่าที่จะทำได้จนกว่าจะตาย “ มันยังดีกว่าที่เราไม่มีความสุขขณะที่ยังมีชีวิต ครับ

เป็นครับ คือในชีวิตนี้ผมไม่รฟูจะเป็นอะไรจริงๆ ไม่ได้คาดหวังในชีวิตตัวเอง ตอนมัธยมผมแค่อยากจะเป็นครู แต่ตอนนั้น แค่พูดเฉยๆไม่อยากจะเป็นจริงๆเพราะครอบครัวผมเป็นครูเลยตามแค่นั้น จนตอนนี้ผมโดนบังคับให้เป็นครูหนักใจตัวเองมากอึดอัดชีวิต ตอนนี้ผมกำลังเรียนมหรลัยอยู่แค่เรียนตามนั้น รู้สึกไม่ใช่เป็นที่ตัวเอง ครอบครัวบังคับให้เป็นแบบนั้นจนตอนแข่งขันเพื่อความชิ่งเด่นเพื่อผลประโยชน์ตัวเอง จนสุดท้ายคนที่ได้เขาไม่ได้ช่วยคนที่อยู่ในหลุมอยู่ดี นี้เหลาะชีวิต อย่าคาดหวังตัวเองกับคนอื่นให้มาก ขอแค่เป็นตัวเองดีที่สุด

ขอให้ค้นเจอความหมายของการมีชีวิตอยู่ให้ได้นะครับ ผมเองก็เคยถามตัวเองว่าเรามีชีวิตอยู่ไปทำไม ตื่นมาตอนเช้าไปเพื่ออะไร อยากจะหายไปจากโลกนี้แทบทุกวัน แต่ของผมยังโชคดีที่ยังมีความคิดว่าจะต้องอยู่ดูแลพ่อแม่ก่อน ถ้าไม่เหลือใครให้ต้องเป็นห่วงแล้ว ก็จะหาโอกาสเหมาะๆในการจากไป แต่สุดท้ายแล้วพอเวลาผ่านไปหลายปีชีวิตผมก็ได้เปลี่ยนมุมมองของการมีชีวิตอยู่ เป็นการทำอะไรก็ได้ที่ทำให้เรามีความสุข ได้ลาออกจากงานประจำที่สร้างความเครียดสะสมให้กับชีวิต มาใช้ชีวิตอยู่กับบ้าน อยู่กับธรรมชาติ และเลิกสนใจความคาดหวังของคนรอบข้าง จนทำให้ตอนนี้กลับมารักชีวิตและมีความสุขในการพัฒนาตัวเองให้เป็นคนที่ดีขึ้นในทุกๆวันครับ

ไม่มีสิ่งใด มีความหมาย เราต้องเป็นผู้ให้ความหมายเอง อย่าได้แบกความทุกข์ของผู้อื่น จนลืมช่วยเหลือคนที่สำคัญที่สุดคนนึงไป ซึ่งคือ ตนเอง

ไม่เคยสงสัยหรอว่า ทำทุกอย่างเราไปทำไม เราเป็นทาสกับสังคมทำไม การที่คุณจะหาความสุข การทำงานแลกเงินเพื่อซื้อความสุข ปากท้อง บางคนไม่ได้อยากทำสิ่งเหล่านี้เลย

ผมก็ยังค้นหาตัวเองไม่เจอ งานก็ไม่ได้ชอบ แต่ก็ทำไป รอวันหยุดเสาร์อาทิตย์ อยู่บ้านกะพ่อแม่ ไม่ก็นัดเพื่อนๆกินข้าว และจากนี้ อะไรจะเปลี่ยนแปลง ก็ภาวนาขอให้อย่าแรงกับชีวิตฉันนักเลย ผมว่า การค้นหาความหมายของชีวิตจะเกิดขึ้นเมื่อเราเจอกับอะไรที่ไม่ชอบหนักมากๆ แต่เอาจริงๆแล้ว มันอยู่ที่ตัวเราเท่านั้นแหละ อย่าไปคิดอะไรมากเลยครับ ถึงเวลาชีวิตก็เลือกทางให้เราเอง เรามีส่วนไม่ถึงครึ่งด้วยซ้ำในโชคชะตา สุดท้ายต่อให้คิดดีเลอเลิศยังไง อะไรจัเกิดก็ต้องเกิด อะไรจะเปลี่ยนมันก็เปลี่ยนใส่หน้าเรา มันไม่แคร์หรอกว่าเราคิดมาเยอะหรือน้อย ผมเลิกคิดถึงวามหมายของชีวิตแล้ว มันเป็นแค่วาทกรรมมากกว่า สำหรับมนุษย์ กินอิ่ม นอนหลับ กอบโกยความสุขเท่าที่ชีวิตมอบให้เรา เท่านี้ก็พอแล้วมั้ง ถึงเวลา เราอาจเป็นคนเก่งพลิกโลก เป็นที่จดจำ หรือเป็นโนววัน loser ที่ไหนในสายตาใคร ผมไม่แคร์หรอก

ครอบครัวคนจีนส่วนใหญ่จะเป็นแบบแข่งขันกันในกลุ่มเครือญาติสูงมาก ต้องร่ำรวยกว่าคนอื่น ต้องเป็นหมอ เป็นทนาย ต้องค้าขายให้ร่ำรวยกว่าคนอื่นๆ!

การเรียนอนุบาล จนถึงดอกเตอร์ มันสอนให้ฉลาด แต่ไม่สอนให้ควบคุมความฉลาด ถึงจะรู้เรื่องราวของคนทั้งโลก แต่ไม่รู้จักตังเอง ความรู้นั่นมันจะมีประโยชน์อะไร?

ฉลาดเรื่องเรียน ก็ไม่ได้หมายความว่าจะฉลาดเรื่องการใช้ชีวิต

เอาใจช่วยน้องนะ ขอให้ผ่านสิ่งที่ประสบพบเจออยู่นะตอนนี้ให้ผ่านไปโดยเร็ว สู้ๆ✌️✌️

อารมความรู้สึกออกมาทางคลิปเลยครับ อย่าดูถูกตัวเองนะ มองในสิ่งที่ตัวเองทำได้ไห้มาก กว่าที่คนอื่นทำได้ ไม่มีใครเป็นได้ทุกอย่าง ชอบอะไรทำคนที่ชอบที่คุณทำมีอยู่เยอะ

จิงๆแล้วโลกที่เราอยู่มันจากเป็นนรกก้ได้ ลองสังเกตุดูดีๆ เวลาเราอยากจำคามสุขมันกลับลืมแต่เวลาความทุกมันกลับจำ สิ่งที่เราชอบกินมันกลับเป็นอันตรายต่อตัวเราแต่สิ่งที่เราไม่ชอบกินมันกับดีต่อสุขภาพเรา มันย้อนแย้งกันในหลายๆอย่าง

จริงๆส่วนตัวคิดว่าชนชั้นกลางเจ็บนักสุดอ่ะ พอมีปัญญาหาความรู้ได้เปิดโลก รู้เยอะ รู้มากแต่ไปไม่ถึงอ่ะ เหมือนมีเงินพอแก้วใบใหญ่ แต่มีไม่พอที่จะซื้อน้ำเติม ไม่ได้เหยียดหรือบูลลี่นะ แต่ถ้าอยู่ในระดับล่างเราอาจจะพอใจในสิ่งที่ตัวเองเป็นง่ายกว่า หรือพูดง่ายๆก็คือยอมรับสภาพได้ง่ายกว่า เหมือนเรามีแก้วใบเล็กที่เติมน้ำนิดเดียวก็เต็มได้ จะพอกินหรือไม่เเก้วมันก็เติมได้เท่านั้น .... ส่วนคนชั้นบน อีลีทเข้าก็ไม่ต้องกังวลอะไรอยู่แล้ว การใช้ชีวิตมันเป็นงานอดิเรก ไม่ต้องมีแก้ว เพราะมีเป็นแทงค์ ไม่จำเป็นจะต้องดิ้นรนหาอะไรมากมาย... แต่พอเราที่เป็นชนชั้นกลาง คือเหมือนเราพอมีปัญญาหาความรู้ได้ พอมีเงินได้เปิดโลก สัมผัสประสบการณ์ที่คนชั้นบนเค้ามีบ้าง มันก็ยิ่งกระตุ้นให้เราอยาก เห็นมาก รู้มากแต่เอื้อมไม่ถึงอ่ะ เหมือนมีเงินพอแก้วใบใหญ่ขึ้นๆๆ แต่ไม่มีปัญญาพอที่จะซื้อน้ำเติมให้เติมได้ :(((

จริงที่สังคมคนเอเชียแข่งขันสูงเพราะเงี้ยเเหละผมถึงทำเรื่องโง่ๆให้แม่ด่าเกือบทุกวัน ถ้าไม่คาดหวังก็จะไม่ผิดหวัง

สิ่งไหนที่คุณทำแล้วมีความสุข ก็จงตั้งมั่นทำในสิ่งนั้นต่อไป อย่าได้ย่อท้อและค้อยตามสายธารของกระแสสังคมใดเลย จงทำจิตใจให้นิ่งดั่งหินกลางธารน้ำตก แม้น้ำจะเชี่ยวแค่ไหนแต่หินก้อนนั้นจะสงบนิ่งท่ามกลางกระแสน้ำไม่หวั่นไหว ช่องของคุณมาถึงตรงนี้ได้ก็ถือว่าเก่งถือว่าดีแล้วครับ ถึงแม้จะไม่ดีเท่าใคร แต่คุณจะมีความสุขและภาคภูมิกว่าใคร เพราะมันเป็นสิ่งที่คุณชอบและรัก จงทำมันต่อไปเถอะครับ สู้ๆนะครับ

เคยดูหนังญี่ปุ่นเรื่องนึงค่ะ เกี่ยวกับข้าวห่อไข่อะไรซักอย่าง "ช่วงเวลาที่มีข้าวสุขที่สุดของคนเราคือตอนกินข้าว ถ้ายังไม่เคยกินข้าวไปร้องไห้ไป อย่าคิดว่าตัวเองรู้จักชีวิตดีพอ" ขอเป็นกำลังใจให้ทุกคนที่อาจจะมาถึงจุดนี้เร็วหน่อย หรือกำลังเจออยู่นะคะ ขวดแก้วแต่ละใบ มีสีและรูปทรง รวมถึงความแข็งแกร่งที่ต่างกัน ขวดของคุณตอนนี้ เลือกจะเก็บอะไรไว้ข้างในหรอคะ ลองค่อยๆเทสิ่งที่อยู่ในขวดที่คุณไม่จำเป็นต้องเก็บไว้ออกมานะ มันจะได้เป็นขวดที่คุณชอบ เป็นขวดที่เหมาะกับคุณที่สุดนะคะ ลองเริ่มจากอย่างน้อยช่วงทานข้าวเรายังได้กินดื่มอะไรที่ชอบ อย่างของเราก็ชาไทย555 บางเรื่องเราเลือกหรือบังคับไม่ให้มันเกิดไม่ได้ แต่เรื่องทาวข้าว อย่างน้อยก็ให้รางวัลตัวเองนะ! ของเราบางทีก็ใช้มาส์กอุ่นตาหอมๆ หรือหาเทียมหอมกลิ่นที่ถูกใจจุดช่วงพักผ่อน เราต้องให้รางวัลตัวเองบ้างนะคะก่อนที่จะไปลุยต่อ คุณเองก็เป็นนักเล่าเรื่องที่เก่งมากๆแล้ว ขวดเป็นสีเอ่อ... อมม่วงหน่อยดีมั้ยคะ อย่าใส่ดำเยอะไป แล้วก็ทานข้าวเติมพลังเยอะๆ+มีวันโง่ๆ1วัน แค่กินแล้วก็นอน แฮปปี้เดย์สุดๆ เป็นกลจให้นะคะ🍀

นี่ชีวิตสดใสมากช่วงมหาลัย เรียนไปทำงานไปหนุกหนานดี แต่ดันมาพลาดเพราะปีสุดท้ายดันเกิดอุบัติเหตุจนกระดูกขาไม่สามารถวิ่งได้ตลอดชีวิต และแล้วก็ต้องอยู่สภาพขากะเผกกึ่งพิการไปยันจบการศึกษาเลย หลังเรียนจบก็.. กายภาพ ทำงาน ขาเจ็บกำเริบ พักฟื้น+ทำงาน ขากำเริบ+พักฟื้นไปทำงานไป โดนโกงโดยเจ้านาย เพื่อนชวนเข้าบริษัทย้ายไปงานที่เงินเยอะขึ้น เงินดีแต่ทำไปทำมาขากำเริบอีกละ+โควิดซ้ำจนชีวิตพังไปหมด ลาออกเพราะไม่อยากเป็นตัวถ่วงเพื่อนแบบอึนๆ อยู่บ้านเฉยๆกับเงินเก็บที่ทำงานได้มา หาแรงบันดาลใจ ใช้ชีวิตไปวันๆ ผ่านไป1ปี หางานได้แต่ทำแปปเดียวออก ไปเรียนเอาใบประกอบอาหาร ผ่านอีกราวๆสองสามเดือนเบื่อๆเลยลองทำขาย ขายดีอยู่ราวๆสามเดือนก็เริ่มดรอป เลิกขาย ตอนที่เปื่อยๆก็มีไรไม่รู้ทำให้ได้กลับไปทำงานออฟฟิศอีกครั้ง ...และมันกำลังจะเริ่มในจันทร์ที่จะถึงนี้ ไม่รู้เหมือนกันว่าในใจจะดีขึ้นหรือดาวน์ลง ทำได้แค่ก้าวต่อไปเพราะไม่อยากตายไปเฉยๆทั้งที่ชีวิตยังพอมีความเป็นไปได้ว่าจะได้พบเจอเรื่องอะไรดีๆใหม่ๆล่ะมั้งตอนนี้ เป็นความรู้สึกที่อธิบายได้แต่ก็ยังสับสนแปลกๆเหมือนกัน เอาเป็นว่าเราจะพยายามต่อไปเรื่อยๆละกัน ^^

เป็นวัยรุ่นเอเซียในเมกาก็ยังดีกว่าอยู่ประเทศเอเซีย ทั้งคุณภาพชีวิต ความเป็นอยู่ยังไงก็น่าอยู่กว่าเอเซีย

ช่วยบอกทีเถอะว่าคนที่เม้นหน่ะ มันอ่านแค่ปกใช่ป๊ะ ในคลิปพูดคนละเรื่องเลย เค้าพูดถึงการแข่งขัน มุมมองความเครียดของนักศึกษา และ คนในเอเชียที่มุ่งมั่น ในการแข่งขัน และ ความคาดหวัง อย่าอ่านแค่ปกครับ

เป็นกำลังใจให้นะคะ ขอให้ทุกอย่างดีขึ้น อย่างที่คุณเห็นว่ามีกำลังใจมากมายอยู่ที่นี่ ขอให้รู้ว่าคุณไม่ได้ตัวคนเดียวท่ามกลางเรื่องแย่ๆนะ 💝✨

ส่วนตัวรู้สึกว่าการเกิดในครอบครัวเอเชียมันเศร้ามาก คงมีแหละคนที่มีความสุขกับครอบครัวใหญ่ ครอบครัวที่เข้ามามีส่วนทุกเรื่อง แต่มันก็มีนะคนที่ไม่เข้าใจว่าการเป็นตัวเองมันผิดขนาดนั้นเลยเหรอ ต้องแบกรับทุกความคาดหวังจากหลายคน ทำอะไรไม่ถูกใจเค้าก็ว่าพ่อแม่ด้วยว่าเราด้วยแล้วพ่อแม่ก็ม าลงที่เราอีกต่อ ส่วนที่ดีของความเป็นเอเชียก็ดีที่เก็บไว้ แต่หลายอย่างมันก็ถึงเวลาที่ต้องเรียนรู้ยอมรับและเปลี่ยนแปลงแล้วรึเปล่า

พอจะเข้าใจความรู้สึกเลยค่ะ ทุกวันนี้ทำงานแล้วเกิดความคิดที่ว่างานมันไร้ความหมาย ไม่ได้ช่วยใครนอกจากบริษัทเลย เคยบ่นกับพี่ที่ทำงานเลยว่า ถ้าเป็นไปได้อยากไปทำงานเป็นนักดับเพลิง อย่างน้อยเหมือนกับได้ "ช่วยโลกใบนี้ไว้" ถึงกระนั้นนักดับเพลิงในไทยเงินก็น้อยเหลือเกิน ให้งานประจำแบบนี้เอาเงินไปบริจาคหรือทำอย่างอื่นอาจจะดีกว่า ทุกวันนี้ก็อดเปรียบเทียบไม่ได้กับคนที่เขามีสิ่งที่ต้องการจะทำแล้ว เห็นคนรอบตัวเริ่มแต่งงานกัน เเต่ตัวเองยังเป็นเด็กชอบเล่นเกมดูการ์ตูนอยู่เลย เหมือนถูกทิ้งไว้ท่ามกลางคนที่เติบโตกันเเล้ว

ผมไม่รู้ว่าคุณเป็นใคร แต่ผมชอบการเล่าเรื่องของคุณมากๆ ผมขอให้คุณผ่านช่วงเวลาเลวร้ายไปได้และหาตัวเองเจอนะครับ

เป็นกำลังใจให้ครับ ส่วนตัวผมพอเริ่มอายุ30ต้นๆ ก็เริ่มรู้สึกว่าชีวิตนี้ทำไมมันสั้นจังวะ แป๊ปๆ 35 แป๊ปๆ40 แป๊ปๆก็ลาโลกแล้ว เวลามันมีค่าจริงๆ ใช้มันให้คุ้มค่านะ

เวลาหดหู่ให้คิดถึง moment ที่มีความสุขที่สุดไว้ แล้วคิดว่าเราต้องมีชีวิตอยู่เพื่อเจอ moment แบบนั้นซ้ำๆอีกหลายๆครั้ง เป็นกำลังใจให้ค่ะ

ติดตามตลอด ชอบการเล่าเรื่องมาก เป็นกำลังใจครับ ❤

เอเชี่ยนเมกันเป็นแบบนั้นจริงๆ บางครอบครัวที่พ่อแม่เข้าใจชีวิตก็โชคดีไปเกิดการผ่อนปรนใหักัน การนั่งสมาธิให้ใจสงบ สติและความรู้เท่าทันจะเพิ่มขึ้น ช่วยให้มองเห็นหนทางแก้ปํญหา ยิ่งมีใจเมตตามันจะเป็นเกราะป้องกันพลังลบจากคนหรือสิ่งรอบตัว ที่เข้ามากระทบซึ่งจะลดความเครียดได้เป็นอย่างดี พอใจเบิกบานการอยากริเริ่มทำอะไรดีๆ ที่ต่อเติมเป้าหมายก็ง่ายขึ้น เป็นกำลังใจให้แอดนะ

ตอนนี้ผม 30 แล้ว ดีนะครับ ครอบครัวผมไม่ได้คาดหวังอะไรกับผมเลย ใช้ชีวิตไปเรื่อยๆแบบมีความสุข เป็นคนชนชั้นฐานะปานกลางระดับล่าง ทุกคนในบ้านผมชิวๆกันหมด โคตรจะเป็นตัวเอง มีแค่บางครั้งก็เครียดๆเรื่องเงินครับ แต่ผลสุดท้ายผมก็ยอมรับกับสิ่งที่ผมเป็น เงินช่างแม่งมัน แล้วก็อยู่แบบที่เราชอบละกัน

ชอบคลิปนี้ครับ มันเป็นเรื่องจริงของชาวเอเชียเราที่กระหายความสำเร็จ เพราะถูกคาดหวังจากคนรอบข้าง และคววามต้องการหลุดพ้นจากความเหลื่อมล้ำ

ช่องนี้เราฟังเพลินมาก .. เราฟังคลายเครียดจากงาน ❤ ขอบอกเลยว่า เราคงเป็นท็อป 1 % ที่คุณพูดถึง และจากใจเรา Being thankful ที่ได้ฟังช่องของคุณ ขอบคุณค่ะ

อารมณ์นี้ เป็นกันถ้วนทั่ว ..... เป็นกำลังใจให้ครับ แอด ❤😊

เป็นกำลังใจให้คุณหม่อนนะคะ

เป็นกำลังใจให้อีกคนนะครับ ขอให้ผ่านปัญหาให้ได้นะครับ

เป็นกำลังใจให้ครับ ชอบช่องนี้ครับ เยี่ยม

เข้าใจมากมาย พี่เคยเป็นคะ พี่เลิกหาคะ เลิกแคร์ เลิกแข่ง เลิกเอาคนอื่นมาเปรียบเทียบ และพยายามตื่นรู้ในตัวเองตลอด พอมองแล้วรู้สึกอิจฉา ดึงจิตกลับทันทีคะ แทนที่จะตั้งคำถามว่า มันทำได้ไง? เป็นย้อนมาถามตัวเองว่า แล้วทำไมเขาจะทำไม่ได้ล่ะ? นี่เรากำลังอิจฉาอยู่นะ ดึงจิตกลับมาตรงกลาง แล้วบอกตัวเองว่า เขามีความสามารถ หรือ อื่ม.. ระบบนิยมหว่ยแตกมีเยอะบนโลก แล้วดึงออกจากหัวเลย หยุดเป็นคนใจดีเกิน เดินออกทันทีเมื่อมีความรู้สึกที่ไม่ใช่ และยอมรับตัวเองว่า นี่ ทำได้แค่นี้คือจบ ถามตัวเองว่า ที่ซึมเศร้านี่ จริงๆแค่ขี้กียจเฉยๆ เราก็แค่เป็นหนึ่งเหยื่อ ที่ฐานมาเก๊ตติ๊งที่วางแผนมา ให้หลับไหล ให้งงงวย ถึงเวลาก็ควร ตื่นไปเจอความจริง เช่น เพื่อนจริงๆครอบครัวจริง ที่เขารู้จักตัวตนจริงๆของเรา ไปกินข้าว ไปคุยขำๆ แล้วก็พยายามเรียนรู้ว่าสามารถอยู่คนเดียวได้ ถ้าไปไหนไม่ได้ก็ลองปลูกต้นไม้ ตื่นเช้าๆมาฟังนกร้อง เอาแค่เบาๆเริ่มเบาๆไปกอ่น ทำไมเราต้องหาตัวตน? แค่อยู่ให้มีชีวิตที่ไม่ต้องรีบเร่ง และมีสิ่งใช้สอ่ยที่จำเป็นก็พอแล้วไหม?

เป็นกำลังใจให้ค่ะ จะรอชมคลิปดีดีจากพี่นะคะ

ผมเขื่อว่าคนทุกคน เกิดมาเพื่อช่วยโลก โดยไม่มีข้อแม้ว่าจะต้องทำยังไงก็ตามครับ เพราะสถิติแล้ว ในอีก100ปี มนุษย์ก็ยังไม่สามารถเอาชนะความเร็วแสง และหาโลกใหม่ค้นพบ ไม่สามารถเอาชนะเวลาได้ ไม่สามารถเอาชนะ ความตายได้ เพราะฉะนั้น ขยะทุกชิ้น น้ำทุกหยดมีค่า เราอาจจะโทษสังคมบนโลกที่มันระยำตำบอนก็ได้ แต่ตอนนี้เราพอช่วยโลกได้อยู่นะ สู้ๆนะแอด

ศาสนาช่วยได้ค่ะ ทำให้เรารู้ว่าเกิดมาทำไม ตายแล้วไปไหน อะไรคือดีอะไรคือชั่ว ทำให้เรารู้ว่าจะจัดการกับตัวเองแบบไหนทั้งตอนมีชีวิตและหลังจากตายไป ศาสนาช่วยเป็นแผนที่ให้เราได้ค่ะ ส่วนตัวเคยคิดแบบคุณและพบคำตอบแล้ว แค่ยอมรับสิ่งที่เป็นอยู่ รู้ว่ากรรมเก่าให้ผลได้ กรรมปัจจุบันมีผลกำหนดอนาคต รู้จักความดีความชั่วคืออะไร รู้ว่าโลกหลังความตายมีทางไปแบบไหนบ้าง แล้วเอาแนวทางพวกนี้มาวางแผนกำหนดชีวิตตัวเองค่ะ

ชอบฟังช่องนี้ เป็นกำลังใจให้น้าาาาาาา

เป็นกำลังใจให้นะ มีความยินดีกับทุกความสำเร็จเล็ก ๆ นะครับ เหนื่อยก็พัก ^^Y

เป็นกำลังใจให้น้องนะ น้องจะต้องผ่านไปได้แน่นอน

เป็นกำลังใจให้นะคะ ฟังเพลินมากค่ะ

แสดงว่าตัวผมโชคดีมาก มีครอบครัวที่ดี มีภรรยาที่ดี อยู่ในประเทศที่ดี มีงานดีๆทำ เพื่อนร่วมงานก็ไม่เลวร้ายเกินไป อาจจะโชคร้ายหน่อยคือเกิดมาจน อยู่ในหมู่บ้านที่ยากจนส่วนบ้านผมยากจนสุดในหมู่บ้าน(สมัยวัยเด็ก) คือจนยกกำลังสอง😂😂😂 แต่โดยรวมถือว่าดีใจและภูมิใจทุกสิ่งที่เป็นและผ่านเข้ามา

สู้ๆนะครับแอด ผมเป็นกำลังใจให้ผมก็เจอเรื่องดาวที่สุดในชีวิตพึ่งกลับมายิ้มสุ้กับชีวิตได้เดือนกว่า ๆ ทำให้ตัวเองมีพลังบวกอย่างมองตัวเองแง่ลบ ❤❤

สู้ๆนะครับคนเก่ง ผมเป็นกำลังใจให้เสมอนะครับ❤

ทุกอย่างต้องใช้สติครับ บางอย่างต้องปล่อยวาง สู้ๆครับ 🥰🥰🥰

ผม อายุ 25 เเม่งอยากเติบโตสุดๆ เรียนจบมา ทำงานหนักมาก เพื่อที่จะถีบตัวเองให้ไปถึงจุดหมายที่ สังคมยอมรับ เพราะตอนนั้นยังไม่มีจุดมุ่งหมายอะไรในชีวิต พอถึงจุดนั้น ก็รู้สึกว่าตัวเองไม่มีเวลาชีวิต ออกมาทำธุรกิจ เป็นช่วงนี้ที่การเเข่งขันโหดมากๆ ทั้งการตลาดเงินทุน คู่เเข่ง คือผมยอมรับเลยต้นทุนการทำธุรกิจตอนนี้เเม่งเเพงมากการที่จะหาความรู้เพื่อสืบหาต้นทุนที่เเท้จริงมันค่อนข้างลึกสุดหัวใจจริงๆ กว่าจะถึงตรงนั้นเงินทุนมันก็หมดไปมหาศาล พอถึงต้นทุนจริงๆในเ้านนั้นก็มักจะพบปัญหาต่างๆกว่าจะเเก้ไขก็ใช้เงินทุนไปอีก ก็คือได้เเต่ความรู้ ตอนนี้ผมยังไม่คืนทุนในการทำธุรกิจ ซึ่งยอมรับเลย ยากจริงๆยุคนี้ เเต่ใช่ผมที่ไหนที่คิดเเบบนี้คนเดียว เพราะฉะนั้น สู้ไม่ถอยนะครับทุกคน ในทุกไปเรื่อง อย่าลืมหาควมสุขระหว่างทางกันนะครับ

เราเป็นคนนึงที่ถูกคาดหวังไว้สูงจากพ่อและแม่จนเราแทบไว้เหลือความเป็นตัวเองแล้ว พ่อเราเป็นพวกคลั่งศาสนาเก็บเราไว้เป็นของเล่น ไม่เคยอนุญาติให้เราไปไหนกับเพื่อนที่ รร เลยต้องกลับบ้านตรงเวลา และชอบเอาความเชื่อทางศาสนามากดขี่เราให้ห้ามคิดต่างจากเขา และบังคับเราต้องคิดตามแบบเขาจนเราไม่มีเพื่อน แปลกแยกจากคนอื่น แม่เราเลิกกับพ่อเราแต่ก็จะแว่ะมาหาเราบางครั้ง แต่ทุกครั้งถ้าเรามีพฤติกรรมอะไรก็แล้วแต่ไปทางพ่อ แม่เราก็จะด่าเราอย่าวเดียว แต่พอเราไปทางแม่แล้วพ่อเราเห็นว่าเราไม่เหมือนเดิมก็จะด่าเรา เราเลยกลายเป็นคนสองบุคลิกแบบสุดขั้ว ทำอะไรก็ไม่เคยดีพอในสายตาพ่อแม่ เวลาเราทำดีก็เฉยแต่เวลาทำผิดด่าว่าเราแรงมาก มีความรู้สึกไม่อยากอยู่ หมดศรัทธาในทุดอย่าง และค้นหาตัวเองไม่เจอ ทุกวันนี้ยังต้องรักษาตัวทานยาอยู่ตลอดเพราะมันกระทบต่อการใช้ชีวิตปัจจุบันร

ชอบช่องนี้ค่ะ❤

แต่ก่อนพ่อแม่บังคับให้เรียนจะใด้มีงานทำที่ดีคือเราไม่ชอบเรียนเราชอบใช้ชีวิตแบบต่อสู้ด้วยตัวเอง หนีชิครับออกไปใช้ชีวิตหางานทำจนมีธุรกิจของตัวเองแบบพออยู่พอกินไม่เครียดไม่ต้องแข่งขันกับใคร ตอนนี้มาเรียนเล่นๆสนุกๆ เรียนภาษาเพิ่มไปนั้งกับเด็กเราแก่กว่าคนอื่นในห้อง แต่เราเรียนเพื่อหาประสบการณ์เพิ่ม เห็นเด็กคนอื่นเรียนแบบหนักมาก พ่อแม่รวยๆทั้งนั้น โดนกดดันต้องเก่งต้องเป็นให้ใด้ บางคนพ่อแม่เป็นหมอส่งมาเรียนเอาสามภาษา เยอรมัน ฝรั่งเศส จีน เรียนเพิ่มหนักมาก เข้าใจเลยบางคนประสาทกินเลย เงินนะมีให้เรียนใด้ทุกอย่างแต่เด็กจะใหวใหม ถามพ่อแม่ดู

ผมก็เคยตามหาความหมายชีวิตนะ แต่ยิ่งหายิ่งไม่เจอเเล้วพอชั่งเเม่ง ชีวิตดีขึ้นเลย

ใจเย็นครับ ชีวิตเปลี่ยนถ่ายจากวัยรุ่นสู่วัยทำงานทุกยุคทุกสมัย ก็เป็นมาอย่างนี้เหมือนกันหมดครับ ทุกๆเจนล้วนต้องผ่านจุดนี้ทั้งนั้นครับ ผมจะไม่พูดว่ารุ่นไหนลำบากมากหรือน้อยกว่ากัน แต่...แต่ละยุคแต่ละสมัยก็มีความยากลำบากในเงื่อนไขที่ต่างกัน แต่มันล้วนยากทั้งนั้นเมื่อเราต้องหลุดจากเซฟโซนที่พ่อแม่สร้างไว้ให้ออกมาเผิขญโลกที่โหดร้าย ความรู้สึกว่าตัวเองเล็กกระจ้อยร่อยเสียเต็มประดาเมื่อไปเทียบกันกับคนอื่นๆ นั่นเป็นธรรมชาติเมื่อเราได้ออกจากกรอบการรับรู้ของวัยรุ่นสู่โลกใบกว้าง วัยรุ่นคือวัยที่สนใจตัวเองและสิ่งแวดล้อมเล็กๆรอบๆตัวในระดับครอบครัวระดับเพื่อนฝูงระดับหมู่บ้านย่านที่อยู่อาศัยเพื่อเรียนรู้การเจ้าสังคมเป็นหลัก เมื่อเติบโจขึ้นจนผ่านวัยรุ่น ระดับความรับรู้ความสนในของคนจะกว้างมากกว่าโลกของวัยรุ่นสู่การรับรู้สนใจโลกและสิ่งแวดล้อมที่ใหญ่ขึ้น เมื่อถึงเวลานั้นทุกคนล้วนตื่นตระหนกกับโลกใบอันใหญ่อันแท้จริงและรู้สึกว่าตัวเองช่างจิ๊ดริดเสียเหลือเกินเป็นเรื่องปกติที่ทุกคนตั้งเจอ ต่างกันแค่ว่าแต่ละคนเลือกรับมือกับความตระหนกและตระหนักถึงความจ้อยร่อยของตัวเองยังไง เรื่องพวกนี้แต่ละคนต้องหาวิธีจัดการที่เหมาะกับตัวเองเอาเองไม่มีแบบเรียนสำเร็จรูปให้ทำตามไม่มีคู่มือปฎิบัติอะไรที่เหมาะและเข้าได้กับทุกคน แต่ละคนล้วนแต่มีทางที่เหมาะและดีกับตัวเอง สำคัญแค่ว่าจะหามันให้เจอได้เมื่อไหร่และยังไง .... บทเรียนพวกนี้แหละครับที่ผู้ใหญ่เค้าอยากบอกกับเด็กๆแต่มันยากเกินกว่าจะอธิบายให้เข้าใจ เรื่องพวกนี้เป็นดราม่ากันมาตั้งทุกยุคทุกสมัย ไม่ว่าจะอยุธยา กรุงธน กทม มันเป็นบทเรียนของมนุษย์ทุกคนที่ต้องผ่านมันไปให้ได้ ผู้ใหญ่บางคนเค้าถึงพูดเรื่องอาบน้ำร้อนมาก่อน แต่เด็กๆจะไม่มีวันเข้าคำนี้จนกว่าจะได้เจอเอง เป็นกำลังใจให้นะครับ...เรื่องน่าตระหนกและชวนรันทดหรือสุขสันต์ข้างหนัายังมีให้ประสบพบเจออีกเยอะครับ ในอนาคคตคุณจะเข้าใจเองว่า ไว้คุณผ่านไปได้จนถึงวันข้างคุณจะเข้าใจสิ่งที่ผมจะสื่อ สวัสดีปีใหม่ล่วงหน้าครับ

สู้ๆครับแอด🎉

ชีวิตคนเรามีหลายฤดูกาลครับ ถ้าช่วงนี้อยู่ในฤดูกาลที่ไม่ชอบ ก็ขอให้อดทนไว้ เพราะเดี๋ยวฤดูกาลใหม่มันจะมา อดทนไว้ครับ เดี๋ยวสุขมา ทุกข์ไป ทุกข์มา สุขไป นี่แหละชีวิต 💪

ก็เข้าใจ ก็คิดและเคยทะเลาะกับที่บ้านเหมือนกัน คือบางครั้งเราอยากใช้ชีวิตแต่ที่บ้านอยากให้ทำงานหนักเพื่อสังคมเพื่อประเทศเพื่อชุมชนอะไรประมาณนี้ ทั้งที่บางที่ทำแค่นี้ก็สบายชิวๆแล้ว เพราะทำแบบนั้นมันเหนื่อยทะเลาะกันใหญ่โต สุดท้ายพอนางเสียไปก็คิดถึงนางและพยายามทำแบบที่นางอยากจะให้เป็น อาจเหนื่อยลำบากอดหลับอดนอนบ้าง ได้บุญได้บาปบ้างแต่ก็คิดว่าดีกว่าไม่ทำอะไรเลย ทั้งที่ยังสามารถทำงานได้ ก็คิดซะว่าทำงานเก็บตังค์ไปเลยๆ แต่ก็หาเวลาให้รางวัลตัวเองทั้งสิ่งของ การพักผ่อน ท่องเที่ยวบ้างเป็นครั้งคราว บางครั้งพ่อแม่ก็หวังให้ลูกเป็นแบบตามคตินิยมเป็นคนดี มารยาทงาม เรียนเก่ง ทำงานเก่ง ขยันอดทน ทำงานเพื่อสังคมเพื่อวงศ์ตระกูล จะบอกว่ามันก็ดี และดีมากแต่ก็ควรมีสมดุลในชีวิต ชีวิตลูกตัวได้มีความสุขบาง ตามใจบ้างขัดใจบางก็ดี

คนที่เรียนหนักๆ เวลาส่วนมากจะไปอ่านเเต่ตำราหรืออย่างอื่นที่เป็นวิชาการ จึงไม่มีความสุขกับชีวิตในช่วงวัยนั้นๆของชีวิต จะเครียดมาก ความเครียดสะสมมากๆเข้าจะไม่มีความสุขเลย ลองคิดดุว่าคนไม่มีความสุขจะทำอย่างไร ชีวิตจะว้าวุ่นไปหมด ร่างกายมันจะเครียดไปเองเเบบที่เราไม่สามารถควบคุมบังคับได้ และหนำซ้ำยังต้องมาทำสิ่งเดิมซ้ำๆทั้งที่รู้ว่าทำสิ่งนั้นแล้วเครียด มันก็ยิ่งเเย่ ใจที่มันเครียดอยู่แล้วมันยิ่งจะเครียดยิ่งกว่าเดิม เพราะใจส่วนลึกมันเข้าใจว่าการเครียดเป็นสิ่งที่มันชอบด้วยซ้ำ คนพวกนี้เลยอยู่มันทั้งๆที่มันเครียด ซ้ำยังเพิ่มความเครียดยิ่งมากกว่าเดิม ถ้าใจเป็นเเบบนี้ไม่มีทางที่จะมีความสุขอะไรในชีวิตได้เลย ต่อไห้มีเงินเป็นพันล้าน เเต่ทุกวินาทีคุณไปนั่งนอนที่ไหนมีเเต่ความเครียด พวกนี้จีงลงเอยด้วยการตาย เเต่มีวิธีอยู่ที่จะทำไห้คนพวกนี้มีความสุข ที่พวกเขามีความเครียดเพราะว่าพวกเขาขาดฮอโมนของความสุข พอคนเรามีฮอโมนความสุข ร่างกายมันจะผ่อนคลาย นั่งอยู่ที่ไหนก็มีสมาธิ ทำอะไรก็สงบร่มเย็น ยิ้มเเย้มได้เเบบศาสนะคติ เเต่แล้วเราจะเอาฮอโมนความสุขนี้มาจากไหน คือต้องมาจากการทำอะไรที่มีความสุข แล้วทำสิ่งนั้นๆไปซักพักด้วยอารมณ์เเบบมีความสุขจริงๆด้วยจิตใจที่ร่าเริง ซึ่งพวกเขาที่เอาเเต่หมกมุ่นการเรียนหนัก อารมณ์เเบบนั้นจะหายากมากที่พวกเขาจะเข้าใจ ผมเคยพบวิธีที่ได้ฮอโมนความสุขด้วยการ รำวง ของไทยๆนี่เหละ รำวงไปด้วยใบหน้าที่ยิ้มเเย้ม แล้วทำอารมณ์ไห้มีความสุขไปซักสิบกว่านาที จนเรารู้สึกร่างกายมีอารมณ์ดีจริงแล้วก็ไปนอน ก่อนนอนทุกคืนทำเเบบนี้ความเครียดทั้งหลายก็ค่อยๆมลายหายไปจากร่างกาย ความเครียดทั้งหลายมันจะถูกฮอโมนความสุขไปทดเเทน ร่างกายก็คืนสู่ความสมดุล

สู้ สู้ ครับ เป็นกำลังใจให้

รอคลิปต่อไปอยู่นะครับ เป็นกำลังใจให้ครับ..

ถ้าไม่ยอม ก็ยังไม่แพ้ ค่อยๆสู้ไป เป็นกำลังใจนะคับ

สมมุติเป็นผม ผมจะหนีออกจากบ้าน เดินหน้าทำสิ่งที่ตัวเองอยากที่จะทำ ยิ่งถ้ารวย ผมจะหอบเงินหนีสักก้อนใหญ่ๆ หนีออกจากบ้าน ใช้ชีวิตแบบบ้านนอก หาเพื่อนหากลุ่มคนใหม่ๆ ปล่อยวางสิ่งที่เหนื่อยมา วางไว้ก่อน ทำสิ่งที่อยากทำ วางสิ่งที่จำเป็นไว้ก่อน ผมนี่ไม่อยากแข่งขันอะไรกับใครเลยแค่ไม่มีหนี้ไม่มีสินก็มีความสุขแล้วอยู่บ้านนอกคอกนาไม่ต้องไปเดือดร้อนอะไรกับใครไม่ต้องดิ้นรนอะไรขนาดนั้นพอมีพอกินสบายใจอยากเที่ยวก็เที่ยวอยากกินเหล้าก็กินอยากตื่นสายก็เลยตื่น เลี้ยงปลาทำเกษตรที่บ้านมันก็มีความสุขดีนะ😂

ผมดูคลิปคุณนะ ผมชอบการมีอยู่ของคุณบนโลกนี้ ทำไปเรื่อยๆครับ และ ผมเข้าใจว่า ตอนนี้จริงๆคุณก็ประสบความสำเร็จแล้วนะ อยู่ให้มีความสุขครับ ทำในสิ่งที่อยากทำ ไม่ต้องไปแข่งกับใคร

เคยเป็นแบบนี้ครับ ระหว่างที่เรียนโท ผมงงว่าตัวเองกำลังทำอะไรอยู่และกำลังทำไปทำไม แต่สุดท้ายผมเลือกที่จะทำโทให้จบแล้วค่อยคิดอีกที ก็คิดมาเรื่อยๆ พอทำงานแล้วก็ยังคิดอยู่ แต่ไม่ฟุ้งซ่านมากเพราะต้องการทำงานให้ดี ผ่านไปสักพักเจอในสิ่งที่ตัวเองอยากทำ อาการแบบนี้เลยหายไปหมดแล้วครับ

เกิดคนเดียวตายคนเดียว เราว่าใช้ชีวิตตามใจตัวเองไปเถอะ คอนเทนช่องนี้เราชอบนะ ถ้าคุณไม่ทำเราคงจะเสียดายอ่ะ เป็นกำลังใจให้ครับ

สุดท้ายเราจะมีความสุขได้ง่ายกับเรื่องเล็กๆน้อยๆ ถ้ายังไม่รู้สึกแบบนี้ ก็ลุยบวกไปก่อน วัยกำลังมันส์

ขอบคุณพี่ที่ทำคลิปนี้ออกมานะคะ ทำให้เรารู้สึกว่าเราไม่ได้เป็นคนเดียวที่รู้สึกสิ้นหวังกับชีวิตตัวเองขนาดนี้ ความรู้สึกเราตอนนี้มันซับซ้อนมากค่ะ แทบจะจับต้นชนปลายไม่ถูกเลยว่าเราเกิดความรู้สึกนี้มาจากอะไร เดิมทีเราเป็นเด็กเรียนนะ ตอนเรียนได้คะแนนดีมาตลอดตั้งแต่ประถม แต่พอได้เข้ามาทำงานจริงๆคือเรารู้สึกว่าตัวเองเป็นคนทำงานไม่ได้เลยค่ะ รู้สึกปัญหาที่เข้ามาแต่ละวันมันหนักใจอยู่ตลอดเวลา เอาเรื่องงานออกจากหัวไม่ได้ บางทีกินไม่ได้นอนไม่หลับจนไม่อยากมีชีวิตอยู่ต่อ เคยคิดจะโดดน้ำฆ่าตัวตายครั้งนึง ทั้งที่ปัญหานั้นมันเป็นธรรมชาติของงานแต่รู้สึกเรามีภูมิต้านทานเรื่องนี้น้อยมากๆ เราก็ไม่รู้จะทำยังไง ตอนนี้ก็ยังเปิดใจไปทำงานแบบปกติไม่ได้ งานฟรีแลนซ์ที่ทำอยู่เงินก็ไม่ได้ดีอะไร บางช่วงก็ไม่มีรายรับเลย เคยคิดจะลองเปลี่ยนสายงานดูแต่เราก็มีความฝันของเรา คือเรารักงานโปรดักส์ชันที่ทำร่วมกับทีมมาก แต่ทีมเราก็ไม่ได้มีงานเข้ามาบ่อยขนาดที่ทำเป็นงานหลักได้ เรากังวลว่าถ้าเปลี่ยนสายงานไปทำงานด้านอื่นเลย เราจะไม่มีเวลามาทำงานร่วมกับทีมอีก บวกกับสกิลในงานโปรดักส์ชันเราจะหายไปด้วยเพราะไม่มีเวลามาทำ ตอนนี้เลยเครียดค่ะ ไม่รู้จะทำยังไงดี ช่วงที่ไม่มีงานก็ลองหาความรู้เรื่องการพัฒนาตัวเอง เรื่องจิตวิทยา เรื่อง mbti ศาสตร์นพลักษณ์ต่างๆ ศึกษาตัวเองไปเรื่อยๆว่าเราควรจะแก้และพัฒนาตัวเองยังไง หวังว่าตัวเองจะมีจิตใจที่เข้มแข็งขึ้นกว่านี้ค่ะ😢

ดีมากไๆๆ❤

ขอฝากถึงแอดมินนะครับเพราะสิ่งที่เข้ามาครอบงำชีวิต(ยึดถือในตัวตนมากไปและแสวงหามากไป)สิ่งที่สนองไปต่อสภาวะภายนอกคือการไขว่คว้า(หรือการสนองตัญหา)มันไม่มีคำว่าพอลองหยุดนิ่งๆสังเกตุสิ่งที่เกิดขึ้นแล้วจะรู้ว่าทั้งหมดที่เป็นธรรมชาติมันไม่คงที่มันมีความเสื่อมไปเป็นธรรมดา(สภาวะธรรม)และเราควบคุมมันไม่ได้การปล่อยวางจึงเป็นหนทางหนึ่งในทางสายกลางที่เหมาะสมกับทุกชีวิตการไม่ยึดติดกับสิ่งใดๆจึงเป็นทางออกของปัญหา ขอเป็นกำลังใจให้คุณค้นพบตัวตนของคุณและมีความสุขกับการใช้ชีวิตนะครับ

จงเป็นตัวเอง ในแบบที่ตนเป็น ดีกว่าเป็นตัวเอง ในแบบที่ใครต้องการให้เป็น ถาม: ทำไมไม่เป็นเหมือนลูกคนนั้นคนนี้เขา..? ตอบ: ผมเป็นให้ไม่ได้ครับผมรู้สึกอึดอัด มันรู้สึกไม่เป็นตัวของตัวเอง ถาม: ต้องการอะไรจากสังคม ทำไมไม่เป็นเหมือนเพื่อนเขา ตอบ: แล้วสังคมละต้องการอะไรจากผมหราครับ ผมไม่เคยทำให้ใครในสังคมให้เดือดร้อน ทำไมๆๆ ทำไมต้องเป็นเหมือนใคร มนุษย์มีอัตลักษณ์ในตัวของตัวเองทุกคน ชอบกินอะไรไม่เหมือนกัน มีรสนิยมที่ไม่เหมือนกัน มีสิ่งที่ไฝ่ฝันไม่เหมือนกัน มีสิ่งที่อยากทำไม่เหมือนกัน แล้วการเป็นตนเองมันผิดมากหรือครับ ทั้งๆที่ผมเอง..ก็ไม่เคยทำร้ายใครในสิ่งที่ผมเป็นตนเอง ผมเองก็เคยผ่านมาครับอย่าไปคิดมาก เราไม่มีวันดีในสายตาของคนทุกคนได้ครับและ “จงเป็นตัวเอง ในแบบที่ตนเป็น”💚💚

วิธีนี้แนะนำให้เป็นวิธีสุดท้ายครับ ลองหาพี่เลี้ยงดีๆ แล้วแบด ทริปดูครับ คุณม่อน จะเห็นคุณค่าของชีวิต สู้ครับคุณม่อน❤❤❤

สำหรับผมลูกจะทำอะไรก็ตามใจเลย เอาตัวให้รอดแล้วกัน. ผมบอกแกอย่างนี้จริงๆ .

สู้ๆนะค้าบ

นายอาจจะไม่รู้ เราฟัง comicworld ก่อนนอนตลอด ถ้าชอบเล่าเรื่อง ทำต่อเลยครับ มีคนฟัง ติดตามแน่นอน

สู้ๆนะคับ❤ ซักวันหนึ่งคุณจะเจอสิ่งที่คุนหามาแน่นอนเชื่อผม

ผมก็เคยคิดท้อกับความหมายของชีวิตจนเบื่อ ไร้จุดหมายจนอยากตายๆไปเลย ตอนนี้เปลี่ยนเป้าหมายเป็นฝึกฝนเจียรนัยตัวเองในทุกด้านที่สนใจ ใช้ชีวิตให้เหมือนฝันไหนๆก็เกิดมาแล้วจน32

ช่องของคุณ ก็มีสาระดีนะ เคยฟังอยู่

ถ้ารู้สึกแย่ถ้ามีเงินมีเวลาเยอะก็ไปพบจิตแพทย์ ถ้าไม่ก็ต้องหาว่าแย่เพราะอะไร เพราะตนเอง เพราะคนอื่น เพราะสภาพแวดล้อม สมัยนี้มียาช่วยเยอะ แต่อย่างว่าถ้าไม่รู้สาเหตุของต้นตอ ต่อให้ได้ยาดีขนาดไหนก็ไม่ต่างจากแผลที่แกะไม่ยอมหยุด 😖😖😖 อย่าเสพย์ติดความสมบูรณ์แบบมากเกินไปจนทำให้ชีวิตนั้นจบลง คนรวยมากจนใช้เงินทั้งชีวิตก็ไม่หมด จะหาเงินเพิ่มไปทำไม เพื่อสังคม เพื่อความสุขในการให้ของตนเอง เหตุผลที่จะไปต่อมีเยอะ พ่อแม่ไม่อยู่ค้ำฟ้า สักวันก็ต้องลาจาก ไม่มีทางออกมืดแปดด้านก็แค่ต้องสร้างประตู หากไม่สำเร็จอย่างน้อยก็ได้พยายามแล้ว สิ่งที่น่าเสียใจที่สุดในชีวิตไม่ใช่สิ่งที่ทำไม่ได้ แต่เป็นสิ่งที่อยากทำแต่สุดท้ายไม่ได้ทำ ถ้าสิ่งนั้นไม่ผิดกฎหมายก็ทำไป ไม่สำคัญว่าสิ่งนั้นจะเล็กหรือใหญ่ ต่อให้เป็นเรื่องไร้สาระแค่ไหน ตกปลาโดยไร้เหยื่อก็ไม่เห็นจะเป็นไร ขอแค่ทำแล้วสบายใจก็ทำไป ชีวิตคนเราเต็มที่ก็แค่ร้อยกว่าปีเท่านั้นเอง

เล่าดีมากๆๆคะ

พี่มาถูกทางแล้วครับสู้ต่อไปพี่

Very nice 👍ยอดเยี่ยมมากค่ะ🙏🙂🥳🎉🎈💐👏🎉🥳🙏 พวกเรามิตรภาพที่ดี น้อมรับฟัง ความคิดเห็นหลากลายดีมากค่ะ

สู้ๆนะครับ..เป็นกำลังใจให้เจ้าของช่องและผู้หลงทางทุกคน❤❤

ถ้าคุณพบพระเจ้าคุณจะรู้จักชีวิตและความหมายของชีวิต เก่งมากๆ

เป็นค่ะ ทรมานกับการที่เป็นคนไม่มีความฝันไม่มีเป้าหมาย รู้สึกต้องแข่งขันตลอดเวลา ทั้งๆที่การแข่งขันนั้นก็ไม่ใช่สิ่งที่เราอยากทำ กดดันตัวเองจากการที่เราดห็นสังคมรอบตัว หนีจากครอบครัวที่ไทยเพื่อมาหาตัวเอง เผื่อเจอสิ่งที่ตัวเองชอบหรือเป้าหมายในชีวิตใหม่ พิมาใช้ชีวิตที่เมกา 4-5 ปีที่หลงทาง ยังหาสิ่งที่ตัวชอบไม่เจอ ทั้งที่หาเงินได้เยอะ แต่เงินก็ไมาใช่คำตอบ และงานที่ทำก็ไม่ใช่งานที่ชอบแต่ต้องทำเผื่อการอยู่รอด บวกับสังคมที่ toxic ทำให้ซึมเศร้าเป็นช่วงๆ แต่การมาเมกาก็รู้สึกอิสระเพราะห่างจากความคาดหวังของครอบครัว ตอนนี้เข้าปีที่ 6 เราเริ่มตั้งเป้าหมายชีวิตใหม่ ตอนนี้อยากจะเรียนเกี่ยว medical พยายามหาข้อมูลเป็นครั้งแรกที่รู้สึกว่าอยากทำ อยากเรียน เป็น แรงบันดาลใจใหม่ในชีวิต ไม่รู้จะสำเร็จอยากที่ตั้งเป้าหมายไหม แต่ก็รู้สึกว่าชีวิตยังมีอะไรที่อยากทำหลังจากไร้ความหวังกับชีวิตมาหลายสิบปี ถ้ายังไร้แรงบันดาลใจที่ทำให้อยากมีชีวิตอยู่เราก็อาจจะไม่อยากอยู่บนโลกใบนี้ต่อไปอีกก็ได้ มันทรมานมากกับการที่รู้สึกว่าชีวิตตัวเองมันว่างเปล่า

สู้ๆ นะหม่อน same 😂

อยากชวนมารู้จักพระเจ้าค่ะ พบเป้าหมายชีวิตเมื่อมาเชื่อ ชีวิตเปลี่ยนใหม่จริงๆ มันพบสิ่งที่แสวงหาจริงๆ ชีวิตเกิดมาเพื่ออะไร ดูเบื้องต้นช่อง CGNTV Thai ได้นะคะ ดีงามม

สิ่งสำคัญเลยถ้าไม่อยากเป็นแบบในคลิปก็คงต้องหาสิ่งที่ตัวเองอยากทำให้เจอจริงๆ เพื่อเป็นสิ่งยึดเหนี่ยวจิตใจไม่ให้แตกสลาย ไม่ต้องฟังเสียงคนรอบข้างให้มาก ฟังเสียงตัวเองก็พอว่าอยากทำสิ่งนี้จริงๆ มั้ย

ให้กำลังใจครับ

โลกไม่ได้บดขยี้เรา แต่ตัวเราเองและความคาดหวังของครอบครัวบดขยี้ตัวเรา ในฐานะที่เราเป็นแม่มีลูกวัยรุ่น ไม่เคยสร้างความกดดันให้ลูก ไม่คาดหวัง บอกลูกเสมอ ความสุขคือความสำเร็จของชีวิต

บางทีผมก็มีความคิดทำนองในคลิปเหมือนกันครับ อายุมาก 30 ขึ้นละ แต่เหมือนชีวิตมันไปผิดทางที่ไหนสักแห่ง ไม่ค่อยรู้สึกไปได้ดังใจเลย รู้สึกลูปเหมือนที่พี่บอกเลยครับ ของผมทางธรรมไม่ได้ช่วยอยู่ที่เข้าใจตัวเอง

หาความหมายของชีวิต ท่องเที่ยวครับ...แล้วแบ่งปัน เสพความสุขจากการให้ พาตัวเองไปอยู่ในจุดที่สูงกว่า จะได้ให้ได้มาก ให้ความรู้ ให้ความช่วยเหลือฯลฯ แล้ว"ละเลียด"ในการใช้ชีวิต แล้วก็"รอ"จนกว่าจะถึงวันนั้นครับ จากคนที่ไม่ได้ไปใหนไกล จากคนที่ไม่ค่อยได้ช่วยใคร ช่วยไปให้ไกลกว่า แล้วกลับมาแบ่งปันครับ

จะหาตัวตน ไม่ต้องไปหาที่อื่น มันอยู่ในใจตัวเองนั่นแหละ แค่ต้องตัดอัตตาตัวตน ออกไปก่อน แล้วพิจาณาตนเองตามความเป็นจริงที่เป็น คนเราจะเปลี่ยนแปลงได้ต้องยอมรับตัวตนของตนทั้งดีเลวซะก่อน เพราะมันจำเป็นต่อการกำหนดจุดที่ตัวเราและความคิดของเรา ที่จะอยู่ในสังคม ชีวิตมันปรับเปลี่ยนได้ ไม่ว่ายุคไหนๆ น้อยคนจะได้ทุกอย่างตามที่ต้องการ โดยเฉพาะได้มีชีวิตตามที่อยาก ถ้าไม่นับพสกจำนวนน้อยมากที่ได้ตามต้องการเป๊ะ นอกนั้นมากสุดก็แค่ใกล้เคียง หรือแค่บางส่วน แต่ที่คิดกันคือ ถ้าไม่ได้ใช้ชีวิตตามที่ต้องการ คือชีวิตล้มเหลว ชีวิตมันแทบจะไม่มีอะไร 100% ชีวิตไม่ใช่ 1+1=2 เสมอไป ชีวิตคือ ความเป็นไปได้ ชีวิตคือ ความน่าจะเป็น ชีวิตคือการวางแผน ชีวิตคือการเตรียมพร้อมสำหรับความผิดพลาด คลาดเคลื่อน ที่เกิดได้ตลอดเวลา ชีวิตไม่ใช่ทางตรงราบเรียบ ต่อให้มองเห็นเป้าหมายชัดเจน แต่หนทางอาจคดเคี้ยวอ้อมไกลขึ้นเขาลงห้วยกว่าจะถึงเป้าหมาย สิ่งสำคัญสุดไม่ใช่เป้าหมาย แต่คือประสบการณ์ระหว่างทางหาก เด็กที่โดนกดดันพวกนั้น เขายังไม่เคยได้ใช้ชีวิตเลย เค้าจึงไม่มีประสบการณ์มากพอที่จะใช้คิดแก้ปัญหา คนเราถ้าจิตใจความคิดไม่อยู่กับลมหายใจในเวลาปัจจุบัน แต่เอาไปวางไว้ในอนาคต มันจะไม่เห็นทางออก เพราะมันยังมาไม่ถึง มันทำอะไรไม่ได้ และไอ้ที่คิดไว้ตรงอนาคตก็ไม่แน่ว่าจะเกิด อดีตช่างมันเพราผ่านไปแล้ว ทำอะไรไม่ได้อีก ส่วนอนาคตจะดูแลตัวมันเอง คือเมื่อมันมาถึงเราก็รู้เองว่าจะทำอะไรได้บ้าง เราอยู่แค่กับปัจจุบันทำปัจจุบันให้ดี เผื่อใจสำหรับเรื่องผิดพลาดคลาดเคลื่อนบ้าง ก็แค่นั้น อย่าพึ่งไปสรุปกับเรื่องในอนาคตที่ยังมาไม่ถึง

ผมกำลังเจอปัญหาความคาดหวังอยู่เหมือนกันครับด้วยปัญหาอะไรต่างๆรอบตัวที่พุ่งเข้ามาทำให้ยิ่งโดนครอบครัวคาดหวังอย่างมากด้วยคำว่าผมต้องหารายได้ให้ได้เดือนละแสนในวัย19ปี สู้ชีวิตต่อไปครับ

ผมเป็นคน Gen X จากที่สัมผัสสมัยวัยรุ่นเมื่อสี่สิบปีมาแล้วนั้น พวกผิวขาวหัวทอง จะเป็นพลเมืองประเภท1 พวกเด็กดำหัวหยิก เป็น พลเมืองประเภท2 พวกเด็กผิวผสมทีพูดสเปนเป็นประชากรประเภทสาม สาวนพวกผิวเหลือง-ขาว เหลือง-แดง เหลืองดำจัดเป็น พวกเอเซีย ก็เป็นประเภท4 ถ้าไปอยู่สเต็ท แทบไม่มีที่ยืนเลยละครับ พวกชนชั้น1 กับสอง มีมากมายที่ไม่ได้ทำงานอาศัยสวัสดิการสังคม และการกดขี่รีดไถทำนาบนหลังคนชั้น3 กับสี่ อยู่ต่อไปก็เป็นได้แค่ขี้ข้า ดีขึ้นมาหน่อยก็คงเป็นขี้คุกจากสังคมรอบข้าง มาเมืองไทย โอกาศมีเยอะกว่ามากมายครับ

เป็นห่วงเจ้าของคลิบ มนุษย์เราเกิดมาแสนยาก สเปิร์มกี่ล้านตัววิ่งแข่งกันเพื่อแย่งมาเกิด ถึงแม้ว่าเกิดมาแล้วจะถามหาความหมายว่าเกิดมาทำไม บางทีคำตอบมันก็ไม่สำคัญเท่ากับว่า เมื่อเราได้เกิดมาแล้วก็ควรจะมีความรับผิดชอบต่อร่างกาย จิตใจ ของตนให้ดี หรืออย่างน้อยหาเป้าหมายในการทำสิ่งดีเพื่อผู้อื่นเราจะเห็นคุณค่าของเรา การตายเป็นเรื่องง่ายไม่ต้องรีบ ปล่อยให้เป็นไปตามวัฏจักรเถอะ ❤

ชอบ มากค่า พี่ เป็น หมอ ค่า อยาก แนะนำ เรื่อง ความหมายชีวิต ให้ ค่า อธิษฐาน เผื่อ ติดต่อ กัน มิได้ นะคะ อยาก ช่วย อยาก แนะนำ ค่า