Ο Δημήτριος Ίτσιος (Άνω Πορόια Σερρών, 5 Απριλίου 1906 - Όρος Κερκίνη, Σέρρες, 6 Απριλίου 1941) ήταν Έλληνας βλάχικης καταγωγής[1], έφεδρος υπαξιωματικός του Ελληνικού στρατού κατά τη διάρκεια της γερμανικής εισβολής στην Ελλάδα τον Απρίλιο του 1941. Διοικούσε διμοιρία πολυβόλων, που αποτελούνταν από τα Π7 και Π8 πολυβολεία και προκάλεσε μεγάλες απώλειες στον εχθρό, φέροντας τον βαθμό του Λοχία, ωστόσο μετά θάνατον του αποδόθηκε τιμητικά από την Ελληνική πολιτεία αυτός του Επιλοχία.
Ο Ίτσιος είχε διαταχθεί να καλύψει με το πολυβολείο του Π8 (στο οποίο βρίσκονταν ακόμη 5 στρατιώτες) στην περιοχή Ομορφοπλαγιά του όρους Μπέλλες κοντά στα Άνω Πορρόια Σερρών, την υποχώρηση ελληνικών τμημάτων και όταν οι συνθήκες το επέτρεπαν να αποχωρήσει και ο ίδιος με τους άνδρες του. Παρά τις εντολές που είχε να διασωθεί, ο Ίτσιος θέλησε να αγωνιστεί μέχρις εσχάτων, διατάσσοντας τους άνδρες του να διαφύγουν. Τελικά δυο από αυτούς, συντοπίτες του από το διπλανό χωριό παρέμειναν κοντά του. Παρά το σφοδρό κανονιοβολισμό και το βομβαρδισμό από αέρος που δεχόταν, το πολυβολείο άντεξε, προκαλώντας στους γερμανούς μεγάλη φθορά.
Σκοτώθηκε όταν εξόρμησε από το Π8 με μια αραβίδα